Σ’ εμάς τους αριστερούς δεν μας αρέσουν οι μεγάλες κουβέντες. Αν μας απασχολεί κάποιο πρόβλημα το λύνουμε με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες και μετά από μερικές εβδομάδες ζύμωσης καταλήγουμε σ’ ένα λακωνικό κειμενάκι επτάμισι χιλιάδων σελίδων, όσο δηλαδή είναι κι ένα μέτριο σκισμένο μνημόνιο. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια, υποστηρίζει με τη λαϊκή σοφία του ο σοφός ελληνικός λαός και, αν θέλουμε να μιλήσουμε μαρξιστικά, η κυβέρνησή μας γι’ αυτό ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει κάθε είδους φτώχια στους μενουμευρωπαίους. Τους χαρίζουμε λοιπόν τις φανφάρες της ατέρμονης μπουρδολογίας και προσερχόμαστε στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία με συγκεκριμένες Θέσεις και Οράματα, διότι, μιλώντας πάντα από μαρξιστική σκοπιά, τα παιδιά είναι το μέλλον αυτού του τόσο ταλαιπωρημένου από τα μνημόνια τόπου. Επειδή τα βοθροκάναλα της Διαπλοκής και οι σκαντζόχοιροι της παραπληροφόρησης την περασμένη εβδομάδα δεν έβγαλαν κιχ σχετικά με τα πορίσματα της Λαϊκής Επιτροπής για τη Λαϊκή Παιδεία που διόρισε ο σύντροφος Φίλης, παραχωρούμε λίγο από το χώρο μας στην ανακοίνωση κάποιων επιστημονικών συμπερασμάτων, τα οποία αποδεικνύουν ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι σαν τις άλλες, γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδερφέ μου, απ’ τον κόσμο. Με τη χειρουργική ακρίβεια που από την εποχή του Λένιν χαρακτηρίζει τον αριστερό λόγο, η Λαϊκή Επιτροπή για τη Λαϊκή Παιδεία δίνει επιτέλους το στίγμα της κατάστασης που επικρατεί στα σχολεία και πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα, παρόλο που εμείς έχουμε στο άμεσο πρόγραμμά μας, πέρα απ’ την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, και την παύση των ταυρομαχιών. Μετά απ’ αυτή τη σύντομη εισαγωγή, ο λόγος περνάει στους συντρόφους της Επιτροπής: «Ένα πένθιμο μούδιασμα ορίζει το ιδιαίτερο ψυχολογικό στίγμα της κρίσης. Η πένθιμη χροιά οφείλεται στις πολλαπλές απώλειες που βιώνουν οι άνθρωποι. Χάνουν το σύμπλεγμα της διασκεδαστικής αυταπάτης που καλλιεργεί ο καταναλωτικός ναρκισσισμός, δηλαδή οι φαντασιακές καταστάσεις»* Υπάρχει άραγε ποιο σαφής τρόπος για να περιγραφεί το σύγχρονο Νηπιαγωγείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο; Μπράβο στο σύντροφο Φίλη που τους εμπιστεύτηκε, μπράβο και στους συντρόφους που άφησαν στην άκρη το Τwiter και τους υπόλοιπους κοινωνικούς αγώνες και στρώθηκαν στη δουλειά χωρίς ποτό και χωρίς καφέ.
Τα τελευταία τα ακριβύναμε επίτηδες ώστε να δώσουμε ένα χτύπημα στα καρτέλ των εταιρειών εμφιαλώσεως και στους γίγαντες με γυάλινα πόδια της διεθνούς καπνοβιομηχανίας. Λίγο εμείς με τα οινοπνευματώδη και τα τσιγάρα, λίγο η Βενεζουέλα με τα σαπούνια και τα χαρτιά υγείας, το οικοδόμημα του καπιταλιστικού καταναλωτισμού σείεται ολάκερο και η κατάρρευσή του είναι θέμα τριακοσίων χρόνων, που ως χρόνος είναι ελάχιστος, άλλωστε μην ξεχνάμε ότι αντέξαμε τους τουρκαλάδες επί τετρακόσια χρόνια και τώρα για να τους τιμωρήσουμε τους υποχρεώνουμε να ταξιδεύουν στην Ευρώπη χωρίς βίζα.
Βέβαια τέτοιες ιστορικές αλήθειες δεν τις αντέχουν τα αυτιά των βολεμένων φιλελέδων γι’ αυτό και έπεσαν σαν αιμοδιψή καγκουρό να καταβροχθίσουν τη συντρόφισσα Βαγενά που πρώτη τόλμησε να τις ψιθυρίσει με τη γνωστή της ηπιότητα και μετριοπάθεια. Είναι άραγε τυχαίο ότι αυτή η απρόκλητη επίθεση έγινε την ώρα που ο σύντροφος Πούτιν έσπαγε το παγκόσμιο εμπάργκο και επισκεπτόταν τη νέα Ελλάδα της αριστεράς, συγκεκριμένα το Άγιο Όρος και το σύντροφο Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Είναι επίσης τυχαίο ότι μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τους φοιτητές, τους εργάτες και τους αγρότες της Γαλλίας να αντισταθούν στα σχέδια της ΕΕ που οι βουλευτές μας ψήφισαν, έσκασε η φούσκα των δήθεν off shore; Και για να μη μακρυγορούμε, είναι τυχαίο ότι μόλις η κυβέρνηση προχώρησε σε γενναία μέτρα κατά της ιδιωτικοποίησης των παραλιών καταρτίζοντας τον κατάλογο των πλαζ που έχουν γαλάζια σημαία, την ίδια μέρα κατακλύστηκαν τα μέσα με life style ανοησίες του τύπου «χωρίζει ο Τζόνι Ντεπ», «η Αθηνά δεν κάνει πια καβαλαρίες μαζί με τον Ντόντα»; Συγγνώμη, αλλά μήπως τα χάμστερ της διαπλοκής νομίζουν ότι είμαστε κι εμείς άλογα και τρώμε σανό; Απέναντι στο σανό, απέναντι στο κουτόχορτο, μπορεί να σταθεί μόνο ο οργανωμένος και μορφωμένος λαός. Όταν βέβαια λέμε οργανωμένος δεν εννοούμε να κράζει τους κυβερνητικούς βουλευτές και τους υπουργούς, γιατί αυτό ήταν λαϊκή έκφραση δικαιολογημένης αγανάκτησης παλιά, τώρα που ο λαός είναι στην εξουσία απλώς ονομάζεται φασισμός. Όσο για τη μόρφωση, έρχονται πολύ καλύτερες μέρες. Σύμφωνα με το πανούργο και ταξικό σχέδιο της Λαϊκής Επιτροπής Λαϊκής Παιδείας που ο σύντροφος Φίλης επέλεξε, γίνεται πράξη το όνειρο του Γληνού και θεσπίζεται ως «προσωρινά υποχρεωτικό»* το συμβόλαιο που θα υπογράφει ο μαθητής με το οποίο θα δεσμεύεται ότι «θα φέρομαι ιπποτικά σε όλους, θα θεωρώ σωστή μόνο την άμιλλα για τη διάκριση στη μάθηση»* χωρίς όμως να ξεχνά ότι «το παιδί καθενός είναι μοναδικό και ξεχωριστό για τον ίδιο, διαφορετικό αλλά ίσο με τα άλλα, και όχι πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο»*, όπως τόσο ωραία και αριστερά περιγράφει το ιστορικό κείμενο. Είναι τυχαίο ότι μια μέρα αργότερα η Disney ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει καινούργια ταινία;
Υ.Γ. Όποιος νομίζει ότι οι αριστεροί βουλευτές είναι κοτάρες που ψηφίζουν ότι τους πει η τρόικα που καταργήσαμε, πρέπει να καταπιούν τον αντικομμουνισμό τους. Ο σύντροφος βουλευτής Ηλίας Καματερός δήλωσε ότι θα παραιτηθεί αν ξανανοίξει στην Κω έστω και ένα ακόμα ξενοδοχείο all inclusive. Η γενναιότητά του θυμίζει τον Μανώλη Γλέζο, ή μάλλον όχι τον Μανώλη Γλέζο γιατί τώρα πια δεν μας συμπαθεί.
*Τα αποσπάσματα είναι αυθεντικά και ανήκουν στο πόρισμα της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία.
18°
