Δατ ις νοτ τρου. Υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού ξεμπροστιάζει υπάλληλο των οχτρών που έχει το θράσος να δηλώνει δημοσιογράφος στη Deutsche Welle. Σόρι, μπορούμε να διακόψουμε; Δυστυχώς, δεν ανήκε στην ΕΣΗΕΑ για να διαγραφεί. H δύναμη της κάμερας είναι μεγάλη, προδίδει πάντα την αμηχανία και τα διαφημιστικά χαμόγελα, διαπραγματευτές με σταυρωμένα χέρια, εκφράσεις ενόχλησης, χαμένοι στη μετάφραση, λίγες μέρες αφού η κυβέρνηση αυτού του τόπου αποφάσισε «με μισή καρδιά» τα μέτρα και τα ψήφισε ενώ τα «κανάλια της διαπλοκής» απεργούσαν. Γιατί είναι γνωστό πως οι προηγούμενοι όταν ανακοίνωναν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις άνοιγαν σαμπάνιες, χωρίς όμως να τιμούν τους αγώνες του Άρη Βελουχιώτη με λεβέντικες αναρτήσεις στο Facebook. Οι ηγέτες εφαρμόζουν αυτά που υπόσχονται, οι πολιτικοί δικαιολογούνται γιατί δεν τα κατάφεραν, οι πολιτικάντηδες κατηγορούν τους άλλους. Κάντε το κουίζ και μαντέψτε ποιο φρούτο ευδοκιμεί στην Ελλάδα.
Για να ευημερούν οι κοινωνίες δεν αρκούν τα χαμόγελα. Χρειάζεται να χαμογελούν και οι αριθμοί. Δεν διαβάζεται τόσο ευχάριστα όπως ένα σύνθημα σε πανό πορείας ή ένα στένσιλ σε τοίχο που θα σηκώσεις στο Instagram. Δεν μοιάζει με στίχο από τραγούδι που καλεί σε επανάσταση γιατί είναι η πραγματικότητα. Στην Ελλάδα, βέβαια, οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς, ειδικά όταν πρόκειται για «πόθεν έσχες». Και κάπως έτσι από τη δαιμονοποιημένη έκθεση Σπράου φτάνει κανείς στο μεταρρυθμιστικό αλτρουισμό Κατρούγκαλου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ. συγκέντρωσαν 2.126.327 ψήφους από τους 9.836.997 πολίτες του εκλογικού σώματος, τον Σεπτέμβριο του 2015, υποσχόμενοι πως μπορούν να διεκδικήσουν μια καλύτερη συμφωνία για τη χώρα, να «ξεμπερδεύουμε με το παλιό» και να «κερδίσουμε το αύριο». Βλέπει κανένας λογικός άνθρωπος, που δεν πληρώνεται 2.027 ευρώ μεικτά επειδή έγραφε tweets για τη Μενεγάκη, να συμβαίνει κάτι από αυτά, εννέα μήνες μετά; Γιατί είναι περιχαρείς όλοι αυτοί που βρέθηκαν στην εξουσία; Τι παρέλαβαν, τι πετυχαίνουν και τι πρόκειται να παραδώσουν; Αργά ή γρήγορα θα παίξουν το καμένο χαρτί του ανασχηματισμού. Την επιλογή τακτικής που ακολουθεί κάθε αποτυχημένο κυβερνητικό σχήμα. Απέτυχαν σε κάθε πεδίο άσκησης πολιτικής. Στον οικονομικό τομέα, στην οργάνωση του κράτους, στη διατήρηση της δύναμης ισχύος της χώρας, στη θέσπιση προοδευτικών νομοθετημάτων για την κοινωνία, στον αισθητικό επαναπροσδιορισμό του δημόσιου βίου.
Οι αλήθειες που ενοχλούν έχουν μεγαλύτερη αξία από τα ψέματα που εφησυχάζουν. Από το «περιβόητο mail Χαρδούβελη» των 900 εκατομμυρίων ευρώ φτάσαμε στα μέτρα 5,5+3 δισεκατομμυρίων. Θυμάστε το «απεχθές και επονείδιστο χρέος»; Αν δεν τα μάθατε, έγινε βιώσιμο μέχρι το 2022. Οι σημερινοί ένοικοι του Μαξίμου αποφάσισαν και αυτοί, με τη σειρά τους, να χάσει η κοινωνία για να κερδίσουν χρόνο παραμονής στην εξουσία. Βρίσκουν πολύ λογική τη μείωση του αφορολόγητου στα 8.636 ευρώ και την αύξηση του ΦΠΑ στο 24%. Μπορούν να κωλυσιεργούν επί 53 ημέρες στην κλειστή σιδηροδρομική γραμμή της Ειδομένης, να γράφονται ζημιές 3 εκατομμυρίων ευρώ στον ΟΣΕ και να αναζητούν επενδύσεις. Να επιχορηγούν, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή μέσω των φορολογουμένων, τα ταμεία της ΔΕΗ και του ΤΑΠ-ΟΤΕ με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Να αυξάνουν, εν μέσω ύφεσης, το φορολογικό συντελεστή επιχειρήσεων στο 29% και τις ασφαλιστικές εισφορές. Ο επαναστατικός κρατισμός κοστίζει ακριβά σε αυτούς που τον πιστεύουν, όχι σε εκείνους που τον εφαρμόζουν. Τι κι αν τους τελευταίους 18 μήνες η χώρα έχει απωλέσει 21 δισεκατομμύρια ευρώ του ΑΕΠ της; Τι κι αν δεν έχει προχωρήσει η απορρόφηση 360 εκατομμυρίων ευρώ για την αντιμετώπιση της ανεργίας; Το 24,2% δεν είναι άσχημος δείκτης. Τι κι αν 12 εκατομμύρια δολάρια μπορούν να αξιοποιηθούν για την καταπολέμηση της διαφθοράς; Η μάχη με το κατεστημένο δίνεται κάθε μέρα με hashtags στο Twitter. Εκεί που συναντώνται όλα τα μεγάλα πνεύματα.
Αισιοδοξείτε, γιατί η ανάπτυξη έρχεται. Αν σας στήσει στο ραντεβού της, δοκιμάστε στη Βουλγαρία ή σε καμία πιο τροπική χώρα. Στον Παναμά, επί παραδείγματι. Η μόνη ανάπτυξη που μπορεί να εγγυηθεί το κυβερνητικό σχήμα είναι εκείνη του κομματικού κράτους. Κομματικές εφημερίδες που πουλάνε μερικές εκατοντάδες φύλλα υπερασπιζόμενες το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», λαμβάνουν νόμιμα και ηθικά διαφήμιση 550.000 ευρώ από τις συστημικές τράπεζες. Ακούσατε εσείς ποτέ τίποτα για τα «κοράκια» των τραπεζών; Γρηγορείτε, γιατί το κοινωνικό κράτος είναι εδώ. Μπορεί σε 23 νομούς να μην υπάρχουν παιδίατροι στον ΕΟΠΥΥ ή στο ΠΕΔΥ, αλλά υπάρχει πολιτική βούληση για βαθιές τομές, μέχρι και έξι μέτρα κάτω από το χώμα. Αναρωτηθείτε. Αυτοί οι τύποι που αγωνίζονται κάθε μέρα για το δικό σας καλό, δείχνουν να το απολαμβάνουν. Με τη δική σας ζωή, τι γίνεται;
11°
