Το μέα κούλπα του Χειρότερου δεν ήταν επαρκές. Όχι πως οι σύμβουλοί του δεν του ’δωσαν το καλύτερό τους, αλλά γιατί τόση καταστροφική ψευδενέργεια δεν εξισώνεται με το παμπόνηρο επικοινωνιστικό τέχνημα μιας τόσο μικρής άνανδρης αυταπατηλής συγγνώμης… Όλοι τους μικροί και μοιραίοι. Όπως και ο (ακόμα!) αυτοδιαψευδόμενος/ξεκατινιαζόμενος κοάζων Βαρουφάκης, που (ακόμα!;) λατρεύει θαυμαστικά/αγαπητικά η αναξιοπαθής κοινωνία μας.
Πάλι θρυλείται ανα(μα)σ(χ)ηματισμός, βαρετό σύνηθες ψέμα, ίνα ξαναματαθυμόμαστε τον Μανολιό και τα ρούχα του αλλιώς. Αλλά το μείζον παραμένει απαράλλαχτο. Οι ψεύτες καταρράκωσαν την (δυσκολόχτιστη/ευκολογκρέμιστη) εμπιστοσύνη στη διεθνή επενδυτική κοινότητα…
Ξαμολημένη, όμως, η πολιτικοδημοσιογραφική παπαγαλία ΤΟΥ Κουμουνιζμένου Καθεστώτος επιδίδεται οργανωμένα σε φουλλ προπαγάνδιση της νέας απόλυτης ψευτιάς: «κερδάμε πάλι – και όποιος το αμφισβητεί, είναι πράκτορας των δανειστών!» (Θεώρημα της «Λάθος μεριάς»)… Το μόνο που λείπει είναι ένα ακόμα παλλαϊκό γλέντι στο Σύνταγμα, για να δοξολογήσουμε τη νέα επιδρομή του Συριζοφρενούς Δολοφόρου με το πριόνι.
Ο Κόφτης (ούτε μια στο εκατομμύριο να ενεργοποιηθεί) δεν είναι τεκμήριο της Ανικανότητας και τίμημα της Αναξιοπιστίας μας. Κι ας είναι από σπόντα υπέρ των αδυνάμων, όπως άλλωστε όλα τα μνημόνια...
Ιθαγενείς, πιείτε την μπουρούχα περί Χρέους!
Έγιναν πλέον πασίγνωστες οι περιβόητες ρήσεις, που έμμεσα συνδέονται με τους ψευτ-«αυτ»-απατεώνες «Μπορείς να εξαπατάς πολλούς για λίγο ή λίγους για πολύ, όχι όμως πολλούς για πολύ» και με τα σανοφάγα θύματά τους «Ευκολότερα ξεγελάς κάποιον, παρά τον πείθεις ότι έχει ξεγελαστεί».
Όθεν, ο Μικρομέγαλος Διδάχος του Ψεύδους είναι μπον-πουρ-λ’-Οριάν, ικανός να χώσει τα κυβικά μας στο τσουβάλι και να μας πάει βόλτα ως της ευτυχίας του την επιπλοποιΐα… Τα αφελή υποζύγια πανεύκολα ρουφάνε (χειρότερους καταναλωτές πολιτικής «αυτ»απάτης δεν έχει…) την «απελευθερωτική ρύθμιση του Χρέους», έσχατο επικοινωνιακό αποκούμπι της καταστροφικής Κυβέρνησης Περονόσπορου.
Όταν χρόνια τώρα ξέρουμε το Δόγμα των δανειστών «Εσείς το Έλλειμμα, εμείς το Χρέος» (ενώ το δικό μας είναι «εσείς το χρέος, εμείς τίποτε»), ο κάθιδρως Αρχιδιαπραγματευταραδισμός είναι μια ακόμα αυταπατηλή φενάκη… Παραφράζοντας παλιά διαφήμιση κονσερβοποιημένων ψαριών, τέτοια ψεύδη δεν ξανάφαγε (και τέτοιους ψεύτες δεν ξανάβγαλε) η Ελλάδα.
Τώρα και η γραβατολογία (θα τη βάλει τη γραβάτα ο Ψευτράκος, να γλεντοκοπήσουμε οι σμπίροι;) έρχεται ως φρέσκο σανό στην ταΐστρα της φάρμας των ζώων. Ο οχλοπολτός αδημονεί να έρθει η επαγγελλόμενη εκτίναξη του συμπιεσμένου ελατηρίου της ανάπτυξης, που θα μας δώσει περισσότερα φτερά για ακόμα καλύτερες μέρες (Βενεζουέλας). Γρηγορεί ΤΟ Καθεστώς κι ας είναι ανίκανο, τόσα στόματα έχει να θρέψει.
Πολιτική με όρους Antonio das Mortes
Στο ψητό τώρα, ψάχνουμε τις υπόγειες μυστικές αλληλεξαρτήσεις, πίσω από την υπανάπτυκτη διαχρονία της «πάντοτ’ ευκολοπίστευτης» λαϊκισμένης/κουμουνιζμένης κοινωνίας μας. Χάρη στο αδιαφώτιστο/σκοταδισμένο της δεισιδαίμονος πολιτικής μας συμπεριφοράς, έχουμε ιδιαίτερες αναλογίες και ομοιότητες προς τον λατινοαμερικάνικο χαβά. Κι εκεί έχουνε μπλέξει τη χριστιανική θρησκεία με ολίγη ταξική πάλη, όπου ο Άη-Γιώργης είναι μπροστάρης/υπερασπιστής των χαρακωμάτων της εργατικής τάξης. Θυμίζουμε σχετικά την στρατευμένη σπουδαία ποιητική βραζιλιάνικη ταινία με μπόλικο στρατευμένο μήνυμα «Antonio das mortes» ), στο πλαίσιο των πολιτικού τύπου θρησκευτικών δοξασιών.
Τέτοιες είναι πολλλές: Μαρξισμός/Λενινισμός, Ολοκληρωτισμός, Λαϊκισμός, «Αριστερές» εθνολαϊκισμένες βασκανίες, το λατινοαμερικάνικου τύπου καθ’ ημάς μπιπ για ντιπ εθνικό ισλάμ. Όλες αυτές οδηγούν στο Ψεύδος. Γιατί δεν υπάρχει αυταπατεών χωρίς αυταπατώμενο, όπως ακριβώς δεν υπάρχει λαϊκιστής χωρίς λαϊκιζόμενο. Πάντα τα θύματα των αυταπατεώνων λαϊκιστών, μια μόνο ελπίδα αποκόλλησης έχουν από το καθοδικό σπιράλ. Παιδεία, εκπαίδευση, δημιουργική απομάγευση. Το ψάχνουμε; Το βρίσκουμε. Αλλιώς φορέβερ γίδια.
Ψέμα είναι και η διαρκής καταγγελία του ανύπαρκτου Νεοφιλελευθερισμού που υποβαστάζει τον αντιφιλελεύθερο υπαρκτό σοβιετισμό ΤΟΥ Συστήματος. Όθεν ψεύδεται και ο δοτός «Καραμανλικός» Πάκης, που λάθρα/δολίως μνημονεύει τον κανονικό Καραμανλή την Ημέρα της Ευρώπης. Ο κατά Στούπα «Πρόεδρος της Χρεωκοπίας» (ας τον λέμε εφεξής ΠτΧ), κυνηγάει τον «Μινώταυρο του Νεοφιλελευθερισμού» και γελάμε. Να τα λέμε κι αυτά.
Ευήθης «Αριστερά»
Δεν είναι όλοι οι «αριστεροί» άθλιοι καρριερίστες, όπως η δράκα της νυν κυβερνώσας ΠΦΑ. Ένας αγνός/ρομαντικός/ηθικός/αξιοπρεπής συγγραφέας έγραψε σε νεόκοπη φιλοκυβερνητική εφημερίδα αξιανάγνωστη αντικυβερνητική κριτική. Ανέπαφος όμωςμε την πραγματικότητα, χάνει το τραίνο. Η Τύχη δεν χαρίζει συχνά ευκαιρίες δραπέτευσης από τις δαγκάνες των στατικών θρησκευμάτων, που καταπνίγουν τη διανοητική ικμάδα. Έτσι, αργείς να αντιληφθείς (ίσως και ποτέ) τι ακριβώς παίζεται τριγύρω. Και νομίζεις, λ.χ., ότι ο κακός Στάλιν έκανε τη ζημιά: αν τον προλάβαινε ο Τρότσκυ στην στροφή, τώρα θα είχαμε σωθεί –την ατυχία μας– και η («Διαρκής») Επανάσταση θα ήταν αλλιώς.
Ηθοκτόνος εξουσία
Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Υπάρχει η ηθοκτόνος εξουσία. Και ο ηθικότερος άνθρωπος, αν βρεθεί ανεξέλεγκτος στο τιμόνι οποιασδήποτε κοινωνικής διεργασίας, τελικά θα εξαπατήσει και θα σοδομίσει την κοινωνία. Χωρίς σκληρά ελέγχουσα πολυσύνθετη αντιπολίτευση, θα κατρακυλήσει στη γλίτσα της εξουσιαστικής λιγούρας, από λάθη/παραλείψεις δικά του ή κολλητών του. Και θα καταστεί βάρβαρο τοτέμ/στάτους… Και θα ξεφουρνίσει ψεύδη επί ψευδών, ως προφήτης της Ελευθερίας και της Τέλειας Χωρίς Αντιφάσεις Κοινωνίας (την ευτυχία τζγιέρι μου είναι την για τα ζώα)… Γι’ αυτό είναι ακαταμάχητη η Φιλελεύθερη Δημοκρατία.
Οι Απόλυτες Αλήθειες φέρνουν Απόλυτα Ψέματα
Γιατί η εξωγήινη απολιτίκ Κάθε Φορά «Αριστερά» μέσα από το κόκκινο συννεφάκι της είναι ανέπαφη με την έννοια «αποτελέσματα»; Το ιδρυτικό ψεύδος κάθε τελεολογικού θρησκεύματος κάνει τη δουλειά και έπεται η ακολουθία των επόμενων αλληλεξαρτώμενων ψεμάτων. Κάθε μονόχνωτη «Επαναστατική Αλήθεια» οδηγεί εξ ορισμού σε ψέματα (που επικοινωνιακά διαχειρίζονται επιτήδειοι λαϊκιστές) και κατόπιν σε τραγωδίες.
Δεν ήταν ο Στάλιν ο Υβριστής. Δεν έφταιγε Αυτός, που πήγαν στράφι όλα. Η κλειστή φύση του Μεγάλου Θρησκεύματος της Απόλυτης Αλήθειας έφταιγε… Η Ύβρις βρισκόταν δομικά κωδικοποιημένη στο DNA του Μαρξισμού-Λενινισμού, όπως σε κάθε επιθετική Απόλυτη Αλήθεια. Λαϊκισμό παρέλαβε ο Μαρξ από τις γκιλοτίνες της Γαλλικής Επανάστασης. Εκεί, η «Δικαιοσύνη» του Όχλου, με ολίγη συκοφαντία συνοπτικαίς διαδικασίαις καθάριζε οποιονδήποτε αντιπαθούσε οποιοσδήποτε λαϊκιστής, στη διαχρονική βάση του «Ή εμείς, ή Αυτοί!». Και λαϊκισμό παρέδωσε στον Λένιν και στους κατιόντες, που παρέμεναν αγνοί όσο δεν άγγιζαν την Εξουσία… Τι δεν καταλαβαίνεις, Περικλή;
Παραλειπόμενα
Καβάκος ταπεινώνει ψεκαστούς πολιτικούς νάνους
Ο Μεγάλος Έλληνας Λεωνίδας Καβάκος μαρκάρει περιγράφοντας «Ποιοι και γιατί μας εξαπάτησαν», (ξανα)δείχνοντας ταυτόχρονα ότι είναι και οργανικός διανοούμενος, πέρα από κορυφαίος βιολιστής στον κόσμο.
Δικαιοσύνη
Δεν ξέρουμε αν έχει θέματα, όπως και παλιότερα, ο σημαντικός πυλώνας της Δημοκρατίας. Πάντως, εκτός από την αποδεδειγμένη συντεχνιακή του σφριγηλότητα, πρόσφατα μας έδειξε και τις αντιμνημονιακές του περγαμηνές. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε, όλοι χαίρουν του Τεκμηρίου Αθωότητας.
Το Μέγκα αργοκλείνει, ο Αρχιδιαπλεκόμενος Γαργαντούας κάνει τον γερμανό. Δυστυχώς, όλοι ξέρουμε, πώς σώζεται το διαχρονικά ελλειμματικό ΜΕΓΚΑ: με επεμβάσεις του Ιππικού, από δόλιο οίκτο στις οιμωγές των εργαζόμενων συντεχνιών. Θα επιζήσει μόνο εάν υποκύψει στον γνωστό εκβιασμό (τι ωραία που τα λέει εσχάτως το «Έθνος»…). Αλλιώς, ή θα εξορθολογιστεί δραματικά ή θα κλείσει.
13°
