Κακοί οι νεκροί της Καλής Βίας (Μarfin 2010)

Η Ψεκαζμένη Κυβέρνηση Περονόσπορου κλιμακώνει το ευεργετικό για την κοινωνία έργο της μέχρι τελικής διάλυσης, συνεργούσης της ένοχα σιωπηρής δημοσιογραφικής συντεχνίας. Όμως, άλλο θέμα υφάρπασε την προσοχή μας για σήμερα.

Θρησκεία/Κόμμα της Βίας, απόλυτη κυριαρχία

Επανειλημμένα έχουμε αναλύσει το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο της Αλυτρωτικής/Αναθεωρητικής Καλής Βίας, ως ολοκλήρωσης του Κλασικού Κύκλου «Εχθρός, Μίσος, Βία». Αυτό μπορεί και κινητοποιεί φανατικούς με γουρλωμένα μάτια και τους κάνει εχθρούς της ζωής, που θέλουνε να εξαφανίζουν από μπροστά τους οτιδήποτε δεν τους μοιάζει. Και διεκδικούν την ελευθερία να ξεσκίζουν την ελευθερία του Άλλου, σε στυλ «λευτεριά στο μίσος μας».

Παντού, λοιπόν, σε κάθε πεδίο δραστηριότητας της καθ’ ημάς Δικτατορίας του Κατιναριάτου, παρατηρεί κανείς την κυριαρχία της Θρησκείας της (Καλής) Βίας. Αυτή οργανωτικά αναπτύσσεται γύρω από τις διάφορες τζιχαντιστικές εκδοχές του Κόμματος της Βίας (ναζί, αντικρατικές, ισλαμικές, κ.α.). Όλες, αν και φαίνονται ολοσχερώς εναντίες μεταξύ τους, κατά βάσιν είναι του ιδίου φυράματος. Ιδίως, σε αυτή την έσχατη φάση εξαθλίωσης του Βαϊμαρικού Φαινομένου, οπότε και όλες (από ξενοφοβική σύγχυση) έχουν χάσει τον ιδεολογικό τους μπούσουλα.

Έτσι το μόνο που τους μένει είναι σκέτη απογυμνωμένη Βία για την Βία, κοινός παρονομαστής κάθε εκδοχής του κυρίαρχου σφριγηλού Κόμματος της Βίας. Και τελικό στόχο έχουν, ως εχθροί της ζωής, να καταδιώκουν αμείλικτα κάθε χρωματιστή διαφορετικότητα, αποκαυλίζοντας ό,τι προεξέχει από την μαύρη ομοιομορφία τους… Αγνοούν τη λογική βία του επιχειρήματος, που κάλλιστα/δημιουργικά αποδομεί το αντίπαλο επιχείρημα. Παντού υιοθετούν μόνο φυσική (Καλή) Βία, θέλουν αίμα και τιμή…

Έξεστι Κατρουγκάλοις ασχημονείν

«Θέλετε κι εγώ να θυμηθώ τη δολοφονία Λαμπράκη;» εξέμεσε χτες, ως προεδρεύων, ο ονορέβολε κυρ-Μπαλαούρας («η 17Ν είχε… ένα ιδεώδες που ήταν υπέρ του ανθρώπου»), όταν του ζητήθηκε να τιμήσει η Βουλή τους νεκρούς της ΜΑΡΦΙΝ… Ενώ ο κυρ-Μανιός (κατά βλακώδη πρόσληψη της ουγκ «αριστερότητας») θεώρησε προβοκατόρικο το αίτημα!...

Εμείς τον Λαμπράκη κι εσείς τους ΜΑΡΦΙΝ. Μα πώς να ξεχωρίσεις κομματικά τα θύματα της Πολιτικής Βίας;… Τόσες ολόιδιες δολοφονίες (από ναζί, παλαιο-ακρο-δεξιό παρακράτος και τρομοκρατία, ισλαμιστές)… Φύσσας και Πακιστανός Σαχσάντ Λουκμάν, Λαμπράκης-Μπακογιάννης-νεκροί-ΜΑΡΦΙΝ, Παρίσι-Βρυξέλλες-Νέα Υόρκη και αλλού… Όλοι θύματα μιας ηλίθιας (Καλής) Βίας… Και έρχεται καπάκι ο κυρ Κατρούγκαλος να βάλει όρους στην απόδοση τιμής. «Ναι-μεν-αλλα-δισμός» βλαμμένου/αισχίστου είδους… Και να μην γίνεται, λέει, «πολιτική εκμετάλλευση νεκρών»… Μα, τόσα χρόνια με τον Γρηγορόπουλο τι ακριβώς γινόταν;;; Εμείς να εκμεταλλευόμαστε, γιατί «οι δικοί μας» φάγανε Κακή Βία, ενώ εσείς μόκο, αφού «τους δικούς σας» πόνεσε Καλή Βία, ένα πράμα… Αφού, «Καλή Βία-Κακοί Νεκροί», «Κακή Βία-Καλοί Νεκροί». Πιο γελοίοι πεθαίνετε…

Άσε που οι «φασίστες-απεργοσπάστες» νεκροί-ΜΑΡΦΙΝ δεν ήταν «κακοί νεκροί» κάποιου κακού κόμματος, αλλά κανονικοί άνθρωποι, αγωνιστές του εργασιακού μόχθου, της πραγματικής ζωής. Αλλά, δεν έχει δικαίωμα η κοινωνία να τους θρηνήσει, γιατί κάποιοι ανωμαλάρες του χαζού Ενιαίου Κυρίαρχου Κόμματος της Καλής Βίας θεωρούν ότι έχασε η Βενετιά βελόνι… Η παλαιοημερολογητική Βλακεία στην Εξουσία έτσι το πάει.

Η ευεργεσία των αντικρατικών μπάτσων

Πολύ συχνά έχουμε περιγράψει τη σύγχυση, στην οποία περιδινείται η συγκεκριμένη συμπαθής για την κοινωνία μερίδα, «τα παιδιά». Από τη μία ληγμένες «αναρχικές» θρησκείες του 19ου αιώνα (έκτοτε ουδέποτε ουσιωδώς αναθεωρημένες με απντέιτ επί των σημερινών δεδομένων) και από την άλλη ολίγη Μαρξισμός-Λενινισμός. Και φτιάχνεται μία σούπα αντικρατικών-κρατιστών. Ας δούμε πώς, δεν αποδίδουν μόνο νεκρούς, αλλά και αντικοινωνική όχληση, όταν τα Τάγματα Εφόδου τους ηδονίζονται παίζοντας «αντεξουσιαστική» εξουσία.

Τάχα με αφορμή τη διακίνηση ναρκωτικών (γιατί δεν το αποδεικνύουν με τεκμήρια, ώστε να κερδίσουν την εκτίμηση της κοινωνίας;) «τα παιδιά» επιτίθενται κλέβοντας εκκλησία. Ο Ρωμανός, λέει, διοργανώνει εκστρατεία για κλιμάκωση της αναρχικής δράσης… Κάποιοι «Τρικαλινοί Αναρχικοί» έκαναν τα τρία δύο ποδάρια του συστήματος, ενώ οι Ρουβίκωνες λένε «θέλουμε να γίνουμε πιο επικίνδυνοι. Για το σύστημα εννοούν, αλλά κατά βάθος για την κοινωνία γίνονται πιο επικίνδυνοι. Πώς να το καταλάβουνε, όμως, αφού μέσα στη μακάρια βεβαιότητά τους αρνούνται κάθε διάλογο και δεν ακούνε την κοινωνία, στην πλάτη της οποίας παρασιτούν;…

Ας πούμε, κάθε μέρα προφανώς περνάνε έξω από το σπίτι του Φραπεδιάρη υπουργού Επικρατείας και αυτοθαυμαζόμενοι θα παρατηρούν εκατό αστυνομικούς, που τον προφυλάσσουν από την ευεργετική τους δράση. Σκέφτηκαν όμως ποτέ την κοινωνία της πάλαι ποτέ φιλήσυχης γειτονιάς, που αυτή τελικά υποφέρει από την ανυπόφορη υπεραστυνόμευση;…

Το ρεπορτάζ λέει ότι στην πανικόβλητη διάθεση οικίας Τσίπρα, οικίας Φλαμπουράρη, Κουμουνδούρου και Μαξίμου, υπηρετούν πάνω από 500 αστυνομικοί, που θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν την εγκληματικότητα στους δρόμους. Εν τούτοις, ουσιωδώς παρενοχλούν (διαρκής σαματάς/πανικός, ασύρματοι, γελάκια…) την κοινωνία των τεσσάρων υπεραστυνομευμένων γειτονιών. Σκασίλα των εγωιστών αντικρατικών μπάτσων, που απαξιώνουν αυτοδιάθεση και ζωή παντός Άλλου…

Κάθε «Καλή» Βία διεγείρει Υπεραστυνόμευση…

Ποτέ δεν θα καταλάβει το κολλημένο τους μυαλό. Ο ανταγωνισμός μεταξύ αντικρατικών μπάτσων (και πάσης φύσης φασιστοστρατόκαυλων μαυροκουκουλοφόρων) και κρατικών μπάτσων, πάντα με την πρωτοβουλία των πρώτων, αναπόδραστα οδηγεί στην υπεραστυνομευτική καταστολή της κοινωνίας.

Παντού, όπου εκδηλώνεται η Θρησκεία της Βίας, αυτό πετυχαίνει το Ποικιλώνυμο Κόμμα της Βίας... Η τρομοκρατία κάθε είδους, ναζί, αριστερίστικη, ισλαμιστική, παντού και πάντα βατεύει/λερώνει την απανταχού χαλαρή εκδήλωση δημιουργικής κοινωνικής καθημερινότητας…

Αντίθετα, όπου τρομοκρατία δεν αγγίζει ποδάρι, οι άνθρωποι ζουν ελεύθερα, χαλαρά, δημιουργικά. Σκεφτείτε δυτικές χώρες με σοβαρό Κράτος Δικαίου, που δεν ανακάλυψαν (ακόμα;) ευεργετικά οι εχθροί της ζωής, όπως Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Καναδάς…

Μας διαφεύγει ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη Κράτους, αλλά η ανυπαρξία ουσιώδους Κράτους Δικαίου, που το καθιστά άθλιο Κράτος Φόβου. Άρα υπάρχει ανάγκη βελτίωσής του, όχι γκρεμίσματος… Έχουν κόστος, το σκότος και ο στόκος, ως τόκος του φαύλου κύκλου της Καλής Βίας, που κλέβει την ικμάδα της κοινωνίας…

Παραλειπόμενα

Να σαπίσει το χέρι του Φίλη… Απολύτως στο ίδιο κλίμα και η επίκληση του ναζί Μητροπολίτη Αμβρόσιου της εχθροπαθούς/μισερής Παλαιάς Διαθήκης, ξαναφρεσκάρει την συζήτηση που έχουμε ανοίξει παλιότερα περί κουσουριού της Χριστιανικής Θρησκείας. Πώς να συμβιβάσει το μήνυμα της Αγάπης (Επί του όρους Ομιλία) με το μίσος τύπου «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού»;… Αλλά και πώς η παπαδίστικη εμμονή στον κώνωπα χάνει από τα μάτια της την κάμηλο (διαβάστε τι σχετικό γράφαμε προ τριετίας πασχαλιάτικα…

Απορία/Απεργία δημοσιογράφου βηξ (ΙΙΙ)

Δεν θέλει να μας αφήσει να αγιάσουμε, η ηγεσία της δημοσιογραφικής συντεχνίας και πάει από ακατανόητη απεργία σε παρεξηγήσιμη απεργία, όπως έχουμε περιγράψει στα τρία τελευταία κείμενα. Και άλλα αμαρτήματά της, όμως, βοηθάει η επικαιρότητα να θυμηθούμε.

Στο βαθμό που δημοσιογραφία σημαίνει διαμεσολάβηση στην πληροφορία και διαμόρφωση κοινωνικής συνείδησης, λέγαμε πόσο αποτύπωνε το 2011 η ανώμαλη αντιμνημονιακή (10 στους 11) σύσταση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ την επακολουθήσασα ψεκαζμένη πορεία του ελληνικού έθνους.

Η υπόθεση νεκροί/ΜΑΡΦΙΝ μας θύμισε και πόσο έχει τα μάλα η δημοσιογραφία μας συνεισφέρει στην διαμόρφωση της κυριαρχίας αυτού που λέμε Θρησκεία/Κόμμα της Βίας. Άμα χρειαστεί ερευνάμε τη συνεισφορά και σε άλλα πεδία τύπου δομική διαφθορά και άλλαι πικραί αμαρτίαι, βεβαίως βεβαίως…