Την άνοιξη του 2014 η προγραμματισμένη από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Οπλων (ΟΑΧΟ) καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου μεταξύ Κρήτης και Μάλτας είχε ξεσηκώσει αντιδράσεις. Όπως έγραψαν οι εφημερίδες «O “Άγιος Νικόλαος”, το ακτιβιστικών περγαμηνών ψαροκάικο του καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Βαγγέλη Πισσία, σάλπαρε από τη Σαλαμίνα. Με ενδιάμεσες στάσεις στον όρμο του Γέρακα, τα Κύθηρα και την Παλαιόχωρα Χανίων, έφτασε στις 11 το πρωί της Κυριακής στη Χώρα των Σφακίων. Ο σκοπός του ταξιδιού ήταν να συμμετάσχουν οι 14 επιβαίνοντες, μαζί με άλλα περίπου 40 σκάφη, στο συμβολικό αποκλεισμό της θαλάσσιας οδού διά της οποίας μεταφέρεται περίπου το μισό χημικό οπλοστάσιο της Συρίας» (Καθημερινή, 29/4/2014).
Στην Κρήτη οι αντιδράσεις ήταν εντονότερες. Στην ιστορική μονή Αρκαδίου είχε οργανωθεί μεγάλη συγκέντρωση από 193 φορείς του νησιού. «Είμαστε κάθετα αντίθετοι, δεν θα το δεχτούμε με τίποτα, ας τα πάρουνε τα χημικά αυτοί που τους τα έδωσαν. Ο συμβολισμός του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου δείχνει στους έξω ότι δεν θα διστάσουμε να κάνουμε την Κρήτη και πάλι Αρκάδι για να αποφύγουμε αυτή την καταστροφή» δήλωσε στην ιστοσελίδα zougla.gr ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Μυλοποταμιτών Σπύρος Τρούλης.
Πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής κατά της απόρριψης των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο του Νομού Χανίων ήταν ο τότε δήμαρχος Σφακίων Παύλος Πολάκης, ο οποίος είχε τονίσει στην ίδια ιστοσελίδα: «Η καταστροφή να γίνει στις χώρες που πούλησαν τα χημικά αυτά στη Συρία» και συνέχισε: «Θα εξαντλήσουμε όλα τα νόμιμα μέσα με επίσημα διαβήματα, θα βγούμε μέχρι και στα ανοιχτά να εμποδίσουμε τη διαδικασία. Μπορεί να δείτε σκάφη να φεύγουν από την Κρήτη και να μεταβαίνουν στο σημείο για να την εμποδίσουν».
Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος (αφού ανέφερε ότι εμείς δεν θέλουμε, μας το επιβάλλουν οι ξένοι, δεν αντιδρούν οι γειτονικές χώρες) απάντησε στους φορείς της Κρήτης που διαμαρτύρονταν τα εξής:
1. Η όλη επιχείρηση διεξάγεται σε εκτέλεση σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας από τον ίδιο τον ΟΗΕ και τον αρμόδιο βραχίονά του, τον ΟΑΧΟ. Κανείς δεν μπορεί, διεθνώς, να εγγυηθεί περισσότερο την προστασία του περιβάλλοντος από τον ίδιο τον ΟΗΕ.
2. Η Διεθνής Σύμβαση Απαγόρευσης των Χημικών Όπλων απαγορεύει ρητά τη ρίψη στη θάλασσα οποιουδήποτε χημικού υλικού ή καταλοίπου. Ο ΟΗΕ, ο ΟΑΧΑ, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και όλες οι άλλες εμπλεκόμενες κυβερνήσεις διαβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να ριφθεί στη θάλασσα.
3. Κρίσιμο ρόλο στην απομάκρυνση των χημικών υλικών από τη Συρία με πλοία τους διαδραματίζουν δύο χώρες με εγνωσμένη περιβαλλοντική ευαισθησία: η Δανία και η Νορβηγία.
4. Ο ΟΑΧΑ έχει ήδη διενεργήσει διεθνή διαγωνισμό για την ανάδειξη δύο εταιριών που θα μεταφέρουν τα κατάλοιπα της υδρόλυσης σε διάφορες χώρες για τελική καταστροφή σε ειδικές εγκαταστάσεις στην ξηρά ή για βιομηχανική εκμετάλλευση. Η Γερμανία έχει ήδη προσφερθεί να πραγματοποιήσει, σε ειδικές εγκαταστάσεις στο έδαφος της, την τελική καταστροφή σημαντικού μέρους των καταλοίπων της υδρόλυσης.
Πέρασαν δύο χρόνια, τα χημικά εξουδετερώθηκαν και μεταφέρθηκαν. Δεν μάθαμε να παρατηρήθηκε η παραμικρή μόλυνση στις θάλασσες ή τα παράλια της Κρήτης εξαιτίας της διαδικασίας αυτής. Βεβαίως υπήρχε ο κίνδυνος ενός ατυχήματος, όπως υπάρχει σε πολλές ανθρώπινες δραστηριότητες και θα πρέπει να σταθμίζεται. Κανείς δεν λέει, όμως, επειδή υπάρχει κίνδυνος για πετρελαιοκηλίδες να απαγορευτεί η ναυσιπλοΐα.
Οι πρωταγωνιστές των κινητοποιήσεων (ανάμεσά τους και ο τότε ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης) κέρδισαν αρκετή δημοσιότητα. Σήμερα, αν ψάξει κανείς στο διαδίκτυο δεν θα βρει αναφορές σε κάποιου είδους απολογισμό του αγώνα, ούτε κάποια ενημέρωση των πολιτών και των φορέων που τους ακολούθησαν για το τι έγινε με τον κίνδυνο, τον οποίο με τόση ένταση παρουσίαζαν.
Η ευαισθησία για την προστασία του περιβάλλοντος στη χώρα μας ακολουθεί περίεργες διαδρομές. Η ρύπανση που προκαλούμε οι ίδιοι είναι μέρος της καθημερινότητας και γίνεται αποδεκτή. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Το ινστιτούτο Αρχιπέλαγος σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο Swansea της Ουαλίας διεξήγαγε για τρία χρόνια (2009-2012) μια μεγάλη έρευνα για τη διασπορά των μικροπλαστικών στις ελληνικές θάλασσες. Από τα χιλιάδες δείγματα που ελήφθησαν από 167 ελληνικές παραλίες δεν βρέθηκε ούτε ένα δείγμα που να μην περιέχει ίνες μικροπλαστικών. Το 100% των ψαριών και θαλάσσιων ασπόνδυλων οργανισμών που εξετάστηκαν βρέθηκαν επίσης να περιέχουν μικροπλαστικές ίνες στο στομάχι τους, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι στις θάλασσές μας τα μικροπλαστικά σωματίδια εισέρχονται πλέον στην τροφική αλυσίδα.
Το ζήτημα των πλαστικών είναι απείρως σοβαρότερο από τον κίνδυνο με τα χημικά της Συρίας. Ο λόγος που δεν έλαβε ανάλογη δημοσιότητα είναι ότι δεν προσφερόταν για να στηθούν αγωνιστικές καριέρες, αφού δεν υπήρχαν ορατοί εχθροί και μάλιστα ξένοι, που να προφέρουν ευκαιρίες για παλικαριές, λεβέντικες δηλώσεις και απειλές για ολοκαυτώματα. Ολοκαυτώματα που πουλιούνται με τόση ευκολία, η οποία αποτελεί και προσβολή για τη μνήμη όσων πραγματικά θυσιάστηκαν.
Δώσ' τους ολοκαύτωμα και πάρ’ τους την ψυχή. Το Αρκάδι ήταν σαν το Κούγκι του άλλου μεγάλου αγώνα. Απειλές ότι θα αυτοκτονήσουμε από μόνοι μας για να μη μας... πειράξουν οι ξένοι. Τα χημικά της Συρίας ήρθαν κι έφυγαν και ούτε Αρκάδι είδαμε, ούτε τις ναυμαχίες του Πολάκη. Τα μνημόνια υπογράφονται και ο Καμμένος τα καταπίνει χωρίς... Κούγκι. Και στις δύο περιπτώσεις οι απειλές ήταν της πλάκας. Η ουσία είναι ότι έγιναν υπουργοί ο Καμμένος και ο Πολάκης. Έκτοτε διαπρέπουν στο νταηλίκι και την τζάμπα μαγκιά. Πάντα πάνω στις πλάτες μας.
18°
