Η προβολή του ντοκιμαντέρ «Chemsex» την περασμένη εβδομάδα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ Outview υπήρξε η αφορμή για να ασχοληθεί και ο ελληνικός τύπος με το φαινόμενο του «χημικού σεξ» που αποτελεί τη νέα μάστιγα της γκέι ζωής σε μητροπόλεις όπως το Λονδίνο: Μαραθώνιοι σεξουαλικών οργίων που μπορεί να διαρκούν πολλά 24ωρα χάρη στη χρήση των λεγόμενων «συνθετικών» ναρκωτικών. Πρόκειται για ουσίες που μιμούνται την επίδραση των κλασικών ναρκωτικών καθώς όμως η χημική τους σύνθεση διαφέρει ελαφρά, ορισμένες διακινούνται ελεύθερα και χωρίς σημαντικό κόστος μέσω του ίντερνετ. Δυστυχώς από τη δημοσιογραφική κάλυψη του φαινομένου δεν έλειψαν τα παρατράγουδα, όπως αυτή εδώ η μετάφραση του άρθρου βρετανού καθηγητή ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζεται ότι το «χημικό σεξ» αποτελεί «πράξη επιβίωσης» και «μορφή αντίστασης» των ομοφυλόφιλων απέναντι στην προοπτική της κοινωνικής τους αφομοίωσης...
Απέναντι σε αυτές τις λογικές απενεχοποίησης της χρήσης επικίνδυνων ουσιών που ξεκίνησαν από τα κλαμπ αλλά πλέον έχουν συνδεθεί με την αναζήτηση σεξουαλικών απολαύσεων πέρα από κάθε όριο αντοχής του ανθρώπινου οργανισμού, αυτή η στήλη θεωρεί χρήσιμο να προτείνει με τη σειρά της μία μετάφραση. Πρόκειται για αποσπάσματα ενός άρθρου αφιερωμένου στο «χημικό σεξ» από τον ιστότοπο Têtu.com τα οποία μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.
Τα συνθετικά ναρκωτικά που έχουν συνδεθεί ιδιαίτερα με το φαινόμενο του «χημικού σεξ» είναι η κρυσταλλική μεταμφεταμίνη (crystal meth) και η μεθεδρόνη. Η τελευταία μιμείται τη χημική σύνθεση της κατινόνης, φυσικής ψυχοτρόπου ουσίας που προέρχεται από το αφρικανικό δενδρύλλιο κατ. Παρά την απαγόρευσή της, παραμένει εύκολα διαθέσιμη και σε χαμηλό κόστος μέσω του διαδικτύου.
Χαρακτηριστικό τέτοιων ουσιών είναι ότι αυξάνουν σε σημαντικό βαθμό τις σεξουαλικές αντοχές. Όχι μόνο το αίσθημα της απόλαυσης είναι πολύ εντονότερο, αλλά και οι στύσεις διαρκούν πολύ περισσότερο. Η αίσθηση του χρόνου χάνεται και ο χρήστης παύει να αισθάνεται πείνα ή νύστα. Με αυτό τον τρόπο τέτοιοι σεξουαλικοί μαραθώνιοι μπορούν να διαρκούν από 24 έως 72 ώρες. Δεν είναι σπάνιο η χρήση αυτών των ουσιών να συνδυάζεται με άλλες όπως η κάνναβη, η κοκαΐνη, η κεταμίνη και το GHB (το λεγόμενο «ναρκωτικό του βιασμού»). Οι χρήστες συνδυάζουν τις ουσίες ανάλογα με τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, η κεταμίνη (special K στην αργκό των χρηστών) επιτρέπει μεγαλύτερη απώλεια ελέγχου, ενώ το GHB (που αποκαλείται και G) μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αναισθητικό, επιτρέποντας περισσότερο επώδυνες σεξουαλικές πρακτικές.
Η χρήση αυτών των ουσιών μπορεί να γίνει με κατάποση, σνιφάρισμα, κάπνισμα ή σε ενέσιμη μορφή. Η ενέσιμη χρήση (το λεγόμενο «slamming») προτιμάται γιατί τα αποτελέσματα είναι πιο γρήγορα και έντονα. Σαν αποτέλεσμα αυξάνεται ο κίνδυνος υπερβολικών δόσεων αλλά και η μετάδοση ασθενειών από τις σύριγγες που οι χρήστες μοιράζονται μεταξύ τους. Το τελετουργικό της ενδοφλέβιας χρήσης δημιουργεί επιπλέον ισχυρή ψυχολογική εξάρτηση που κάνει ακόμα δυσκολότερη οποιαδήποτε προσπάθεια αποτοξίνωσης. Ψυχολογικά η χρήση δημιουργεί αισθήματα παντοδυναμίας, διέγερση των αισθήσεων (κυρίως της αφής και της ευαισθησίας στη μουσική), απώλεια κάθε αναστολής, αίσθηση ευφορίας, εξαιρετικά έντονη διάθεση κοινωνικότητας αλλά και ανάπτυξη της ενσυναίσθησης μέσω της οποίας οι χρήστες νιώθουν ότι ταυτίζονται συναισθηματικά με την ψυχική κατάσταση των γύρω τους.
Η εξάρτηση από τις ουσίες γίνεται πολύ έντονη καθώς απαιτείται συνεχής αύξηση των δόσεων για να έχουν οι χρήστες το ίδιο αποτέλεσμα. Η επιθυμία τους για όλο και εντονότερες εμπειρίες τους οδηγεί να ξεπερνούν κάθε φορά τα όρια αναλαμβάνοντας όλο και μεγαλύτερα ρίσκα. Με την αίσθηση του «craving» (ακατανίκητη επιθυμία κατανάλωσης ουσιών) να είναι εξαιρετικά ισχυρή, τα συμπτώματα του εθισμού εμφανίζονται άμεσα. Από μία φορά τον μήνα, η συμμετοχή σε σεξουαλικά πάρτι αρχίζει να γίνεται συνήθεια κάθε σαββατοκύριακο και από κει ο χρήστης δεν αργεί να «κυλήσει» και τις καθημερινές. Η χρήση ναρκωτικών από κοινωνική δραστηριότητα αρχίζει να γίνεται και ατομική συνήθεια. Συχνά ακόμα και η συσχέτιση της χρήσης με τη σεξουαλική συνεύρεση εξαφανίζεται, αφήνοντας στη θέση της την καθαρή τοξικομανία. Ή αντίθετα η συμμετοχή σε σεξουαλικά όργια αποτελεί πλέον την πρόφαση προκειμένου ο χρήστης να καταναλώνει τις ουσίες στις οποίες είναι εξαρτημένος. Πολλοί χρήστες καταλήγουν με τον φόβο ότι τους είναι πλέον αδύνατη οποιαδήποτε σεξουαλική συνεύρεση χωρίς τη χρήση ουσιών.
Μια άλλη ιδιαιτερότητα αυτών των πρακτικών είναι ότι πολύ συχνά αφορά άτομα που δεν είναι κοινωνικά περιθωριοποιημένα. Η πλειοψηφία είναι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και καταναλώνουν τα σαββατοκύριακα. Με αυτό τον τρόπο δύο κόσμοι διασταυρώνονται: Ο κόσμος του τοξικομανούς με αυτόν του «ευυπόληπτου» πολίτη. Αυτή η διχοτομία εξηγεί για ποιο λόγο πολλοί χρήστες αρνούνται να παραδεχτούν τον εθισμό τους. Για αυτούς το «πρεζόνι» είναι μια αρνητική εικόνα με την οποία αρνούνται να ταυτιστούν. Αυτή η άρνηση που στηρίζεται στο συναίσθημα της ντροπής, έχει σαν αποτέλεσμα να μην ενημερώνονται για τους κινδύνους των πρακτικών που ακολουθούν: Μολύνσεις, απώλεια βάρους, καρδιολογικά προβλήματα, ηπατίτιδες και HIV, προβλήματα ψυχιατρικής φύσεως κτλ. Αναζητούν βοήθεια μόνο όταν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν έχουν γίνει πλέον ανυπόφορα (κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, αυτοκτονικές τάσεις, αϋπνία, παράνοια), όταν μαθαίνουν ότι έχουν προσβληθεί από ηπατίτιδα ή HIV, ή όταν περιθωριοποιηθούν πλήρως κοινωνικά, συνήθως ως αποτέλεσμα της απώλειας της εργασίας τους.
Η μόλυνση από ηπατίτιδες και τον ιό του HIV παραμένει εξαιρετικά σημαντικό πρόβλημα στους κύκλους του «χημικού σεξ». Στις σχετικές έρευνες, η πλειοψηφία των χρηστών δηλώνουν οροθετικοί. Ακόμα και όταν η βραδιά ξεκινάει με τη λήψη προφυλάξεων, η επήρεια των ουσιών έχει σαν αποτέλεσμα τη γρήγορη απώλεια ελέγχου που ευνοεί τις πρακτικές υψηλού ρίσκου όπως το σεξ χωρίς προφυλακτικό και οι κοινές σύριγγες. Το γεγονός ότι ο χρήστης μπορεί να βρει τις ουσίες στο διαδίκτυο χωρίς υψηλό κόστος λειτουργεί ως καταλύτης. Ταυτόχρονα είναι πολύ εύκολο να βρει παρτενέρ για «χημικά πάρτι» μέσω των διαφόρων εφαρμογών για γκέι γνωριμίες όπου οι χρήστες χρησιμοποιούν διάφορα συνθηματικά όπως η λέξη «chems» για να εντοπίζονται πιο εύκολα.
Ψυχολογικά η χρήση ουσιών συνδέεται με την επιθυμία διαρκούς έκθεσης σε κίνδυνο, έτσι ώστε μέσω της υπέρβασής του ο χρήστης να αισθανθεί κύριος της μοίρας του. Με αυτό τον τρόπο η επιβεβαίωση της ύπαρξης δεν μπορεί να διαχωριστεί από την διάσταση της αυτοκαταστροφής. Από ψυχο-κοινωνικής άποψης οι ουσίες που περιγράψαμε και oι πρακτικές που συνδέονται με τη χρήση τους ταιριάζουν γάντι με τις προτεραιότητες της εποχής που ζούμε: Τα θέλουμε όλα, τα θέλουμε αμέσως, όσο πιο έντονα και όσο πιο γρήγορα γίνεται.
15°
