Μέχρι πριν ένα μήνα το «αριστερό» θαύμα ήταν να μοιάσουμε στην Iσλανδία. Εκεί που οι πολιτικοί είναι «τίμιοι» σαν τον μαυρογυαλούρο, και πέταξε στη θάλασσα τους διαπλεκόμενους πολιτικούς και τις αγορές. Λεπτομέρεια: η Iσλανδία ήταν οι αγορές! Είναι η χώρα που οι ψαράδες έγιναν τραπεζίτες και επενδυτές, και μετά τη χρεοκοπία τους ως επενδυτές, ξαναέγιναν ψαράδες. Πήραν στο λαιμό τους πολλούς λαίμαργους ανά τον κόσμο που είχαν επενδύσει τα χρήματά τους σε αυτούς, βάρεσαν φαλιμέντο στις τράπεζές τους, έβγαλαν τις γραβάτες και ξανάβγαλαν τα δίχτυα για τους μπακαλιάρους. Μέχρι τότε βέβαια αυτοί ήταν τα funds και οι κακές αγορές, αλλά μετά τη χρεοκοπία είδαν το φως το αληθινό και ξαναέγιναν τίμιοι, και το πρότυπο κάθε αντικαπιταλιστή αγωνισταρά. Όμως οι μετανοημένοι καπιταλιστές, τίμιοι Ισλανδοί πολιτικοί τελικά δεν αποδείχτηκαν και τόσο τίμιοι. Πριν λίγες ημέρες στα Panama Papers έσκασε το όνομα του κεντροδεξιού Iσλανδού πρθ του ηρωικού προτύπου μαυρογυαλούρου για τη συμμετοχή του σε offshore με έδρα τις παρθένες νήσους. Νησί είναι σαν την Iσλανδία και μπερδεύτηκε, μπακαλιάρους δεν έχουν, αλλά έχουν offshore παραδείσους. Αντίστοιχα ο Iσλανδός υποικ με offshore στις Mπαχάμες είπε να μην παραιτηθεί. Δεν ξέρουμε πόσοι ακόμη είναι στο κόλπο. Ναι, αλλά είναι κεντροδεξιοί, θα σου πει ο τώρα Έλληνας Τσε Γκεβάρα για τους Ισλανδούς μαυρογιαλούρους. Έτσι και αλλιώς «Κεντροδεξιός» είναι για κάποιους κυβερνητικούς και ο ακροδεξιός Καμμένος και οι offshore του. Και στις εκλογές του 13 οι κυβερνητικός σχηματισμός των πράσινων και των σοσιαλδημοκρατών καταποντίστηκε, από αυτούς που υπόσχονταν τα δικά τους εύκολα «αντιμνημόνια».
Πρόσφατα σε συνέντευξή του ο κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης εκμυστηρεύτηκε για την περίοδο που διετέλεσε κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι «Αυτό που έκανα ήταν προπαγάνδα. Αυτή ήταν η δουλειά μου». Και αμέσως όλοι έσπευσαν να τον δικαιολογήσουν γιατί είναι καλό παιδί και γιατί μετά έκανε «αυτοτιμωρία». Ο πρώην βουλευτής παρουσίασε τον εαυτό του σαν τον μαυρογιαλούρο, ότι δεν κατάλαβε ακριβώς τι γινόταν, είχε πιστέψει το πρόγραμμά τους κ.λπ. και μετά παραιτήθηκε αφού πρώτα φόρτωσε το πρόβλημα σε όλους τους Έλληνες. Αφού υποσχέθηκε τα πάντα όλα, μετά μας εξομολογήθηκε ότι έλεγε ψέματα. Αυτό που ξέχασε να πει είναι ότι έκανε πολύ καλά τη δουλειά του! Περίπου 3,5 εκ. ψηφοφόροι πίστεψαν ότι ψηφίζοντας όχι στο δημοψήφισμα όπως τους ζήτησε, θα ζούσαν χωρίς μνημόνιο και φόρους. Η αλήθεια όμως είναι ότι έκανε προπαγάνδα από τότε που μπήκε στην πολιτική, από τότε που κατέβηκε για δήμαρχος, από τότε που τόνιζε «στην αυτοδιοίκηση μπαίνω για να μείνω» και μετά λίγες ημέρες την έκανε για τη Βουλή. Όσο ήταν πολιτικός έλεγε ψέματα. Και αντί να πολεμήσει τα ψέματα του και τις συνέπειές τους το έπαιξε πόντιος πιλάτος, παρέδωσε την έδρα σε κάποιον που λέει τα ίδια ψέματα με αυτόν, και τώρα ιδιωτεύει λυτρωμένος. Αντί να διορθώσει τα ψέματά του, το έπαιξε μαυρογιαλούρος και πήγε σπίτι του!
Το ίδιο φως το αληθινό συνάντησε πρόσφατα και ο πρώην Σύριζα Πέτρος Τατσόπουλος και είπε να πουλήσει και μερικά βιβλία, για το πόσο αγράμματος και λίγος και επικίνδυνος είναι ο Τσίπρας. Λες και δεν το ξέραμε. Λες και δεν το ήξερε. Αλλά και καλά, ότι του πήρε κάτι κρίσιμους μήνες να το καταλάβει! Έκανε ένα λάθος, όπως είπε για τη συμμετοχή του, έκανε ένα «προπατορικό ατόπημα». Κάπως έτσι και οι άλλοι: Γιάνννννης, Ζωή, Μητρόπουλος, Λαφαζάν το κατάλαβαν πέρσι τον Ιούλιο ότι τόσο καιρό τους δούλευε ο Τσίπρας, μέχρι τότε δούλευαν μαζί τους ψηφοφόρους. Οπότε τώρα το παίζουν θύματα και αυτοί ως συνήθως. Γιατί να πουν ότι μας δούλευαν όλοι μαζί; Τα κορόιδα θα παίξουν. Κορόιδα δεν είναι. Γιατί θέλουν να μας δουλέψουν και σε επόμενες εκλογές! Για τον περιοδεύοντα θίασο του Πασόκ Σακοράφα, Κουρουπλή, Φλωρίδη, Βαγενά, και για τους αντιμνημονιακούς μπλε ζάππειους, αλίμονο, ισχύει το «ουδείς αναμάρτητος», όπως είχε ψιθυρίσει ο αντιμνημονιακός μνημονιακός Σαμαράς στη Μέρκελ! Γιατί τους πολίτες μάς αρέσει το δούλεμα πριν. Να μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Αλλά μας αρέσει και το δούλεμα μετά. Από τους καημένους μαυρογυαλούρους πολιτικούς και πολίτες που τους κορόιδεψε ο Τσίπρας, ο Αντώνης, ο Βαγγέλης, ο Κώστας. Μαζί και ένα σωρό «καλλιτέχνες» και «διανοούμενοι» που έσβησαν αναρτήσεις και tweets, και επειδή έσβησαν το παρελθόν στο timeline τους νομίζουν ότι όλα καλά, τα ξέχασαν και οι ίδιοι, δεν ειπώθηκαν, πάμε μπροστά αγωνιστικά μέχρι την επόμενη επαναστατική εξόρμησή τους. Μέχρι τότε θα κάνουν παρέα με τους Γκρούεζες της επόμενης κυβέρνησης, που δεν είναι και πολύ διαφορετικοί από τους Γκρούεζες την νυν κυβέρνησης, και της προηγούμενης. Όλα αυτά τα ξέραμε από πριν. Δεν ήταν ανάγκη να τα μάθουμε από κανέναν Γαβριήλ, Τατσό, Γιάννννη, Ζωή. Το παραμύθι τους και το συμφέρον τους θέλουν να πουλήσουν και πάλι, να μαζέψουν κανένα ψηφαλάκι όταν έλθει η ώρα.
Υπάρχουν 3 τύποι πολιτικών. Αυτοί που μιλάνε και δεν λένε τίποτα, δες Φώφη και Κυριάκο, ή λένε την ίδια κασέτα, δες Κουτσούμπα, αυτοί που λένε ψέματα, δες Αλέξη και Σαμαρά και χρυσή ναζί, και αυτοί που λένε την αλήθεια. Αυτοί που λένε την αλήθεια δεν είναι πολλοί. Τους ξέρουμε. Αλλά δεν τους ψηφίζουμε. Προτιμάμε τα ψέματα, και μετά όταν χορτάσουμε ζητάμε από αυτούς που μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα, να πουν μερικά ψέματα να τους ψηφίσουμε. Ε, δεν είναι δύσκολο και για αυτούς, ακούνε την επιθυμία μας και τα λένε. Μα αφού τους το ζητάμε! Αυτούς που λένε την αλήθεια δεν τους βάζουμε στην κάλπη. Δεν τους ακούμε. Τους κοροϊδεύουμε ως Εβραίους mind the gap τζέφρηδες, ως μερκελιστές, ως «υπάλληλους του Μπόμπολα», ως «εκπομπή που μετασχηματίστηκε σε κόμμα». Ο πολιτικός ή ο πολίτης που ρωτά «αθώα» μετά την καταστροφή «Και συ τι δουλειά κάνεις, ρε Γκρούεζα;», σαν να μην ξέρει τίποτα, σαν να μην έχει καταλάβει τίποτα τόσα χρόνια, σαν να μην ξέρει ποιοι τον προώθησαν και τον ψήφισαν ή ποιους ψήφισε ζητώντας ρουσφέτια, και μετά αποσύρεται σπίτι του σε «αυτοτιμωρία», είναι πιο επικίνδυνος και πιο ψεύτης και πιο ένοχος και από τον ίδιο τον γκρούεζα. Ξέρετε κανέναν που να λέει πια ότι ψήφισε Σύριζα; Έχουν εξαφανιστεί. Όπως σίγουρα θα κάνουν αύριο και όσοι ψηφίσουν πάλι τα ψέματα της ΝΔ. Μπορεί να μην έχει πει πολλά ακόμη ο πρόεδρός της, γιατί ακόμη δεν χρειάζονται, του αρκεί να μη λέει τίποτα ούτε για φορολογικό, ούτε για ασφαλιστικό, ούτε καν για Παπασταύρου, ούτε για τα Ζάππεια, νομοτελειακά θα τα υποσχεθεί όταν ψάχνει ψήφους για τις κάλπες από τους μαυρογιαλούρους πολιτικούς και πολίτες.
Ο ανθρωπάκος δεν θέλει να ακούσει την αλήθεια για τον εαυτό του, γράφει ο Βίλχεμ Ράιχ. Ο μαυρογιαλούρος πολιτικός, ο μαυρογιαλούρος πολίτης δεν θέλει να ξέρει την αλήθεια για τον εαυτό του. Θέλει να ακούσει τα δικά του ψέματα να του τα υπόσχονται άλλοι, για να μπορεί να τους κατηγορήσει μετά. Η Ισλανδία είναι η χώρα που οι ψαράδες έγιναν τραπεζίτες και επενδυτές, και μετά τη χρεοκοπία τους ξαναέγιναν ψαράδες. Η Ελλάδα αντίστοιχα είναι η χώρα που οι ψαράδες, οι γεωργοί, οι εργάτες, οι αγρότες, γίναμε δημόσιοι υπάλληλοι και κρατικοδίαιτοι επενδυτές, χρεοκοπήσαμε μαζί με το κράτος, και δεν λέμε να το καταλάβουμε ότι πρέπει να μειώσουμε το κράτος και να ξαναγίνουμε ψαράδες, γεωργοί, εργάτες, αγρότες. Επιμένουμε να γίνουν οι υπόλοιποι, προκείμενου να πληρώνουν το δικό μας μισθό. Και επιμένουμε να απολαμβάνουμε την εξασφάλιση του δημοσίου, και την υποστήριξη του σύντροφου κομματικού αφισοκολλητή για να μεταφέρουμε το πρόβλημα στους άλλους. Όπως κάνουμε έξι χρόνια τώρα. Και ότι επιμένουμε να επιλέγουμε ανίκανους μαυρογυαλούρους και να κοροϊδευόμαστε ότι «η Ισλανδία σώθηκε επειδή είχε αριστερή κυβέρνηση», που έγραφε και η «Αυγή», και ότι αντίστοιχα θα σωθεί και η χώρα μας. Μόνο που την Ισλανδία χρεοκόπησε η φούσκα του τραπεζικού τομέα, όπως οι Έλληνες βοσκοί-χρηματιστές το 2000, και το κόστος το πλήρωσαν κάποια κορόιδα που είχαν βάλει τα χρήματά τους. Δεν υπάρχει χρεοκοπία χωρίς θύματα. Αρκεί τα θύματα να είναι οι άλλοι, όχι οι δικοί μας! Τα θύματα της ισλανδικής χρεοκοπίας ήταν κυρίως Βρετανοί και Ολλανδοί επενδυτές, όσοι είχαν πάρει το ρίσκο να επενδύσουν χωρίς να υπολογίζουν έστω ότι ο ισολογισμός του βρετανικού τραπεζικού συστήματος, που τοποθετείται στο 450% έναντι του ΑΕΠ, το 2007 αντιστοιχούσε στο ήμισυ του μεγέθους εκείνου της Ισλανδίας! Όπως και τα «θύματα» του ελληνικού χρηματιστηρίου. Τα θύματα όμως της ελληνικής χρεοκοπίας είναι 1,5 εκ. άνεργοι, 200 χιλιάδες νέοι μετανάστες στην Ευρώπη, 350 χιλιάδες οικογένειες χωρίς εργαζόμενο. Οι αδύναμοι της αλυσίδας, αυτοί που πληρώνουν μισθούς και συντάξεις των άλλων, αυτοί που πρέπει να πληρώνουν ΦΠΑ 23% στην τυρόπιτα προκειμένου να πέφτει κάθε μήνα στην ώρα του ο μισθός και η σύνταξη των άλλων. Όμως είναι οι άλλοι, δεν είναι οι δικοί μας ψηφοφόροι! Αν τα θύματα καταλάβουν ότι οι «αθώοι» μαυρογιαλούροι πολιτικοί και πολίτες ευθύνονται για την οικονομική πολιτική και πολιτισμική συνεχιζόμενη για 6η χρονιά χρεοκοπία, ίσως αναγνωρίσουμε ότι η λύση δεν χωρά σε εύκολες υποσχέσεις, σε αριστερές και δεξιές ταμπέλες, αλλά σε σκληρές αλήθειες και σε επώδυνες τομές.
Στις εκλογές του 2013 η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών και Πράσινων που συντέλεσαν στο «Η Ισλανδία σώθηκε» υποτιμώντας 50% το νόμισμα και ακολούθησε σκληρά και επώδυνα οικονομικά μέτρα, καταποντίστηκε στις εκλογές. Γιατί, όπως απάντησε στη συνέντευξή του στην κ. Γιάμαλη στην «Αυγή» ο πρώην υπ.οικ. 2009-2013 κ. Στέινγκριμουρ Σίγκφουσον: «Είναι δύσκολο όταν η κατάσταση είναι τέτοια να είσαι δημοφιλής, όσο κι αν προσπαθείς, αντιμετωπίσαμε μια πολύ επιθετική αντιπολίτευση που έδινε υποσχέσεις. Σφετερίστηκαν την πρόοδο που κάναμε και είπαν πως όταν γίνουν κυβέρνηση θα διαγράψουν 20% του χρέους των νοικοκυριών και άλλα τέτοια. Πράγματα τα οποία αδυνατούν να φέρουν εις πέρας». Αν δεν σας θυμίζει κάτι αντίστοιχο σε Ζάππεια και ξε-σαλονίκη, μπορεί να το θυμηθείτε στην επόμενη δημοπράτηση πρώτης κατοικίας για χρέη ή στην επόμενη αύξηση ΦΠΑ στο 24%, ή στο επόμενο «μολών λαβέ» που θα ακούσετε για παραχωρήσεις χρεοκοπημένων κρατικών λιμανιών και αεροδρομίων. Η εφημερίδα ξέχασε να τονίσει στους πολιτικούς της συντρόφους και στους αναγνώστες της την επώδυνη αλήθεια του κ. Σίγκφουσον και επέλεξε τον τίτλο «Η Ισλανδία σώθηκε επειδή είχε αριστερή κυβέρνηση»! Ίσως ο κος Σίγκουφσον επέλεγε τον τίτλο «Η Ελλάδα καταστρέφεται επειδή έχει λαϊκίστικες κυβερνήσεις».
