Νέο κόμμα ή νέα… κυβέρνηση;

Η συνάντηση του προέδρου του Ποταμιού κ. Σταύρου Θεοδωράκη με την πρόεδρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κ. Φώφη Γεννηματά –αύριο στις 5 το απόγευμα, στο γραφειο του κ. Θεοδωράκη στη Βουλή– εγείρει ερωτήματα και εξάπτει τη φαντασία. Και τούτο γιατί εσχάτως έχουν αναζωπυρωθεί τα σενάρια αλλαγής φρουράς στο κυβερνητικό σχήμα.

Κι αυτό για δύο λόγους.

Ο ένας έχει να κάνει με τη δραματική επιδείνωση των σχέσεων του πρωθυπουργού με τον κ. Πάνο Καμμένο. Στο Μαξίμου είναι κοινό μυστικό ότι η σύμπραξη δεν τραβάει ενώ ήδη στην «Αυγή» εμφανίστηκαν τα πρώτα δημοσιεύματα που παροτρύνουν τον κ. Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει συγκάτοικους. Την ίδια ώρα υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους να προβοκάρουν τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ ιδιαίτερα με την υπόθεση Μουζάλα. Λες και θέλουν να τον εξωθήσουν στην έξοδο… Βεβαίως ο κ. Καμμένος έκανε στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή μια ακόμα «κωλοτούμπα», αποδεχόμενος ότι όσα είπε ο κ. Μουζάλας περί Μακεδονίας ήταν «λεκτικό ατόπημα». Δεν παραδίδει εύκολα τους γάντζους της εξουσίας ο πρόεδρος και αυτό περιπλέκει τα πράγματα.

Ο δεύτερος λόγος είναι πως οι Ευρωπαίοι επιθυμούν μεν σταθερότητα στη χώρα αλλά ταυτόχρονα πιέζουν για την απομάκρυνση των ΑΝΕΛ και την αναζήτηση ερεισμάτων προς τα μικρότερα κόμματα που κινούνται στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Ειδικό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή έχουν αναλάβει οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, που θεωρούν ότι το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να «βάλουν πλάτη» στον πρωθυπουργό για να φέρει εις πέρας τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές.

Ακόμα πιο ειδική αποστολή φαίνεται να έχει αναλάβει ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών κ. Μάρτιν Σουλτς. Ο κ. Σουλτς έκανε μια επίσκεψη-αστραπή την περασμένη Δευτέρα στην Αθήνα, με προορισμό τη Λευκωσία. Οι του Μαξίμου ενημέρωναν τα media ότι δεν πρόκεται να υπάρξει επίσημη ανακοίνωση – κάτι εξαιρετικά ασύνηθες. Στη συνέχεια συνομίλησε με την κ. Γεννηματά και τον κ. Θεοδωράκη.

Λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης στη Βουλή, είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο κ. Σουλτς επανήλθε δριμύτερος στο σενάριο σύμπραξης του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού σε ένα πιο «καθαρό» κυβερνητικό σχήμα υπό τον κ. Τσίπρα αλλά απαλλαγμένο από τον «ενοχλητικό» κ. Καμμένο. Ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι φλερτάρει πλέον σοβαρά με την ιδέα αυτή –άλλωστε και το κλίμα εντός του ΣΥΡΙΖΑ μεταστρέφεται κατά του κ. Καμμένου, από το «ωσανά» στο «ανάθεμα»… Ενδεικτικό των προθέσεών του είναι πως αν και δέχτηκε σκληρή επίθεση στη Βουλή τόσο από τον κ. Θεοδωράκη όσο και από την κ. Γεννηματά, επέλεξε να μη σηκώσει το γάντι των προκλήσεων.

Ωστόσο, αυτό που διαφεύγει της προσοχής του κ. Σουλτς αλλά και άλλων Ευρωπαίων ηγετών είναι ότι μια μετάβαση σε ένα ανάλογο σχήμα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Προεξοφλείται πως τουλάχιστον η μισή κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ –με κέντρο αναφοράς τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο– θα αρνηθεί να συμπράξει σε ανάλογο σχήμα, ενώ από ανάλογο σχίσμα θα κινδυνεύσει και το Ποτάμι. Η εξήγηση είναι απλή. Το «σώμα» των δύο κομμάτων δεν δείχνει καμία διάθεση να αυτοκτονήσει πολιτικά, παρά τις έντονες ευρωπαϊκές αλλά και επιχειρηματικές πιέσεις, καθώς υπερισχύει στην «κομματική συνείδηση» ότι η σύμπλευση με μια κυβέρνηση που πλέον αγκομαχά, όχι απλώς θα καταστήσει τα κόμματα αυτά συνυπεύθυνα συμπληρώματα του κυβερνώντος κόμματος, αλλά οδηγεί στην οριστική τους εξαφάνιση από τον πολιτικό χάρτη, μέσω της απορρόφησής του από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό βεβαίως δεν φαίνεται να αποθαρρύνει τόσο το Μαξίμου όσο και τους Ευρωπαίους που το επισκέπτονται από την πίσω πόρτα, που επιμένουν σε μια αλλαγή ρότας – πάντα με γνώμονα την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και με «αντάλλαγμα» τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης για να σηκώσει το βάρος των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα.

Από την άποψη αυτή λοιπόν το ραντεβού Γεννηματά-Θεοδωράκη έχει ιδιαίτερο πολιτικό φορτίο. Θα είναι μια προσπάθεια προσέγγισης με στόχο τη συσπείρωση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς ή μήπως μια εκατέρωθεν βολιδοσκόπηση για το πότε και πώς θα μπορούσαν να ανοίξουν παράθυρο συνεργασίας με τον κ. Τσίπρα, για το καλό της χώρας βεβαίως; Ιδού η απορία.