Δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, η ελπίδα των πολιτών ότι η κυβέρνησης της Πρώτης Φοράς Αριστερά θα δημιουργούσε ένα άλλο πρότυπο ύφους στην εξουσία έμεινε στα λόγια, όπως και πολλά άλλα αριστερά «θα»…. Η Ελπίδα ξεθώριασε, γέρασε πρόωρα και μετατράπηκεσε απογοήτευση, όσο και αν πολλοί θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο. Πολύ γρήγορα οι ανυπομονούντες αριστεροί κυβερνώντες απέκτησαν τα χούγια, που λέει και ο λαός, των προηγουμένων.
Άλλωστε έμμεσα το παραδέχονται και οι ίδιοι, αφού στην επέλαση κατάληψης του κράτους με τις αθρόες προσλήψεις συγγενών (μόνο στα νέα προγράμματα του ΕΣΠΑ για τις επιχειρήσεις έβαλαν σχετικό απαγορευτικό πρόσληψης συγγενών!) και κομματικών στρατιωτών αμφιβόλου ικανότητας, η απάντησή τους είναι «και εσείς τα ίδια κάνατε». Δηλαδή copy και clopy της απαράδεκτης… τεχνογνωσίας, χωρίς μάλιστα να πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα στους δημιουργούς της!
Ο πρωθυπουργός π.χ. αντιγράφει την πολιτική της πρώτης διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80 σε σχέση με την εξωτερική πολιτική και την κομματική άλωση του κράτους, ενώ παράλληλα με λίγη δόση από Κώστα Καραμανλή του 2004 επενδύει στη σύγκρουση με τους περιβόητους νταβατζήδες του μιντιακού συστήματος. Έξι μήνες ζητούσε για να κάνει την Ελλάδα μία άλλη χώρα. Περάσανε δύο χρόνια και τελικά άλλαξε ο ίδιος προς το χειρότερο!
Όμως και υπουργοί του δεν πάνε παρακάτω. Ορισμένοι μάλιστα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τους προηγούμενους σε ανακολουθία λόγων και έργων, σε φανφαρώδεις ανακοινώσεις και σε παλικαρισμούς. Καθημερινά ζούμε ένα θέατρο παράλογων δηλώσεων και παραδηλώσεων από όλους.
Aν κάναμε ένα διαγωνισμό για τα Οσκαρ αποτυχημένων δηλώσεων, τα γνωστά σε όλους χρυσά βατόμουρα που μοιράζουν στην Αμερική πριν την απονομή των επίσημων Οσκαρ, τότε για τους πρώτους μήνες του 2016 υποψήφιοι θα ήταν ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ο υφυπουργός Εξωτερικών και, οι πάντα στις πρώτες θέσεις κάθε μήνα, ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τη φορολογία.
Ο πρώτος διερρήγνυε τα ιμάτιά του στη Βουλή στα τέλη του 2015 ότι σε καμία περίπτωση η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν θα υπέγραφε τη σχετική υπουργική απόφαση επιστροφής των παράνομων κοινοτικών ενισχύσεων του γνωστού πακέτου Χατζηγάκη που είχε δοθεί επί κυβέρνησης Καραμανλή το 2009. Θυμίζω την ηρωική του φράση «Όσο είμαι εγώ στο Υπουργείo, δεν πρόκειται να γίνει ανάκτηση. Να μην ανησυχούν οι αγρότες όσο υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ».
Μόλις πριν λίγες μέρες ο εν λόγω υπουργός ανακοίνωνε ότι η υπουργική απόφαση για την επιστροφή των κοινοτικών κονδυλίων είναι έτοιμη, έχοντας την ψευδαίσθηση να μιλά για επιτυχία επειδή τα χρήματα θα τα επιστρέψουν μόνο 95.000 αγρότες και όχι 725.000. Λες και αυτοί οι 95.000 είναι από άλλη χώρα.
Ο δε νυν υφυπουργός Εξωτερικών μεθυσμένος από την εξουσία, αφού πρώτα στο Υπουργείο Οικονομικών μας έδωσε ένα απτό παράδειγμα τι σημαίνει «αμάρτησα για το παιδί μου», την ώρα που ασκούσε κριτική σε άλλους συναδέλφους του για αντίστοιχα ζητήματα, τώρα στο υπουργείο Εξωτερικών μας μιλά για ουρές επενδυτών που συνωστίζονται έξω από το γραφείο του (Θεσσαλονίκη 7/11/2015, 9ο πολυσυνέδριο Καινοτομία & Ανάπτυξη), για θερινό Νταβός και άλλα τέτοια αριστερά οικονομικά projects. Το καλύτερα όμως είναι η δήλωσή του περί πολέμου σε περίπτωση που με τους γείτονες Τούρκους δεν τα βρούμε μέσω της διπλωματικής οδού και η καινοτόμα προσέγγιση του για την προσέλκυση των επενδύσεων από τους πρόσφυγες. Μετά το «Αλβανός Τουρίστας» της δεκαετίας του ’90, τώρα σειρά έχει το «Επενδυτής πρόσφυγας»!
Ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού διεκδικεί το πρώτο βραβείο των αποτυχημένων προβλέψεων. Μόνιμα σε χαλαρό ύφος και με περισσή αισιοδοξία προβλέπει ότι όλα θα ολοκληρωθούν σύντομα, όμως πάντα πέφτει έξω. Τον Μάιο του 2015 διαβεβαίωνε ότι η συμφωνία είναι κοντά, τον Σεπτέμβριο του 2015 ότι δεν θα εισέλθουν τα ξένα funds στη διαχείριση των κόκκινων δανείων και στα τέλη του έτους ότι η αξιολόγηση θα λήξει πολύ γρήγορα. Σε όλα διαψεύστηκε. Προσθέτω ότι τέσσερις φορές προέβλεψε την κατάθεση του Αναπτυξιακού Νόμου. Πιάσαμε Απρίλιο και ακόμη να κατατεθεί το σχετικό νομοσχέδιο. Ας ελπίσουμε ότι η πρόβλεψη του για την ανάπτυξη στο β΄ εξάμηνο θα επιβεβαιωθεί.
Τελευταίος και καλύτερος ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών που έχει αναδειχθεί σε πρωταθλητή γρήγορης αυτοδιάψευσης. Με το χαμόγελο στα χείλη το πρωί ανακοινώνει στα κακά ΜΜΕ νέους φόρους και προθέσεις και πρόσφατα στη Βουλή την περίφημη ατάκα «τελείωσαν τα άσχημα, έρχονται τα χειρότερα» και το απόγευμα αυτοδιαψεύδεται κάνοντας λόγο για παρερμηνείες. Αν δεν ξέρεις τι λες, τότε μη μιλάς. Γιατί ακόμη το ΤΑΧΙS δε δέχεται δηλώσεις και με τις αποδείξεις κανείς δε ξέρει τι θα γίνει. Don’t Talk - Act! Πάλι καλά που όλοι τους δεν μας λένε ότι και τα βίντεο που βλέπουμε με τις δηλώσεις τους είναι πειραγμένα.
Δυστυχώς, αυτή την περίοδο χάσαμε το φίλο υπουργό Παιδείας μετά τις γνωστές επιστημονικές του προσεγγίσεις για τη γενοκτονία των Ποντίων, αν και η επιστροφή του πριν από λίγες μέρες με την προβολή της αγάπης του για το μάθημα των Θρησκευτικών, ίσως τον φέρει σύντομα και πάλι στις πρώτες θέσεις.
Αν όμως στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απονέμουμε τα χρυσά βατόμουρα, στη Νέα Δημοκρατία επιζητείται γρήγορα το φάρμακο για να φύγει η ναφθαλίνη. Γιατί αυτό που βλέπουμε μέχρι σήμερα είναι η συνέχεια της στασιμότητας, της κομματικής νομεκλατούρας, και της αντιφατικότητας. Ήδη το χάσμα στον πολιτικό λόγο και την τακτική ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην υπόλοιπη ηγετική ομάδα της ΝΔ στο κόμμα και στη Βουλή άρχισε να γίνεται ορατό. Δεν μπορεί η ΝΔ να κατακλύζει τα ΜΜΕ με δεξιά ρητορική και στις επισκέψεις και ομιλίες του προέδρου να δίνει φιλελεύθερο στίγμα και στήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που είναι απολύτως αναγκαία.
Υπάρχει πολύς δρόμος προκειμένου η ΝΔ να γίνει ένα σύγχρονο κεντροδεξιό ευρωπαϊκό κόμμα. Οι κραταιές δομές της κομματικής πελατοκρατείας έχουν απίστευτες αντοχές στο εσωτερικό της. Είναι μάλιστα απορίας άξιο πως ένα κόμμα που έχει χάσει την εξουσία σε δύο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις ακόμη δεν έχει κάνει μία οργανωμένη συζήτηση γιατί την έχασε. Ένα κόμμα που ορισμένα στελέχη της ΝΔ τα οποία έχουν ταυτιστεί με την αδράνεια, την αποτυχία και την κυβερνητική φθορά ετών, ακόμη θεωρούν ότι μπορούν να αποτελούν την εικόνα του κόμματος στα ΜΜΕ, με την ηγεσία του να αδρανεί και να μη τους απομακρύνει.
Δυστυχώς, η ΝΔ συνεχίζει να είναι όμηρος του κακού της εαυτού. Η κοινωνία και τα μέλη της ψήφισαν στις εσωκομματικές της εκλογές, την αξιοκρατία, την αλλαγή, την αξιοσύνη, την ουσιαστική ανασυγκρότηση και τον αυριανό πρωθυπουργό που θα βάλει τάξη και θα φέρει φρέσκο άνεμο αισιοδοξίας διώχνοντας τη «μούχλα» και τη σαπίλα και αποκαθιστώντας την επαφή με τα νεότερα ηλικιακά στρώματα και τους μετριοπαθείς πολίτες.
Ο νέος πρόεδρος έπρεπε ήδη να είχε ξεκινήσει να κάνει πράξη τα συγκεκριμένα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να καταλάβει και το γνωρίζει καλά ότι, για να διορθώσεις τη φθαρμένη και γηρασμένη εικόνα σου και να διώξεις τη ναφθαλίνη, θα πρέπει πρώτα να πετάξεις το παρηκμασμένο προϊόν σου, να σχεδιάσεις και να δημιουργήσεις το καινούργιο και μετά να το «πουλήσεις» στους πολίτες, χρησιμοποιώντας το κατάλληλο μείγμα έμπειρων και νέων-φρέσκων «πωλητών», άφθαρτων από εξουσία και κυρίως με ουσιαστικά ένσημα στην αγορά και στην κοινωνία. Αυτό άλλωστε ήταν και μία από τις δεσμεύσεις του προεκλογικά.
Όμως μέχρι σήμερα δεν το βλέπουμε. Ακόμη και το Project «τι ΝΔ τι Πρίστον» για τη διαμόρφωση του προγράμματος και των διαδικασιών συγκρότησης της οργανωτικής του δομής, δεν αποτελεί επιθυμητό παράδειγμα αλλαγής νοοτροπίας. Η ΝΔ είχε πάντοτε το πλεονέκτημα να διαθέτει ικανούς στρατιώτες και το μειονέκτημα να αξιοποιεί ανεπαρκείς διοικητές. Ίσως το συνέδριο του κόμματος τον προσεχή Απρίλιο να είναι η αρχή ενός πραγματικού νέου ξεκινήματος που έχει ανάγκη αυτή η παράταξη.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι, έξι χρόνια μετά την είσοδο μας στο πρώτο μνημόνιο, οι Έλληνες Πολίτες συνεχίζουν να βιώνουν την αναποτελασματικότητα, την αναξιοπιστία και την παρακμή του πολιτικού συστήματος, παρά τις όποιες αλλαγές σε κόμματα και πρόσωπα και την πρόθεση των πολιτών για ουσιαστική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Η Νέα Ελλάδα, η Ελλάδα της Ελπίδας, της δημιουργικότητας, της παραγωγής, των μεταρρυθμίσεων και της υγιούς οικονομίας δυστυχώς θα καθυστερήσουν και άλλο αν τα πολιτικά κόμματα συνεχίσουν να κινούνται με την ανωριμότητα και την έλλειψη συνεννόησης που τα διακρίνει και δεν πετύχουν στο εσωτερικό τους να βουλιάξουν τους φελλούς τους, να νικήσουν τη βλακεία ορισμένων και να δουλέψουν για την κοινωνία και όχι την επικοινωνία, για να δούνε οι πολίτες το επιθυμητό αποτέλεσμα. Let’s do it.
