Στη Σμύρνη πρέπει να έπεσαν από τις καρέκλες τους από τα γέλια όταν άκουγαν τον Έλληνα πρωθυπουργό να λέει «Είναι κάπως παράξενο και παράδοξο να απονέμεται σε έναν αριστερό αυτός ο τίτλος». Αφενός ο κος Τσίπρας θεωρεί τον εαυτό του αριστερό (!) και αφετέρου θεωρεί ότι οι «αριστεροί» δεν παίρνουν διδακτορικό στην πολιτική οικονομία! Έσπασαν τα τσιμέντα. Ο πρθ πήγε ως συνήθως αδιάβαστος και απροετοίμαστος μια χαλαρή βόλτα από Τουρκία να συζητήσει με τα γατόνια τα ελληνοτουρκικά, αμέσως μετά την κοινή απόφαση των 28 για τα κλειστά σύνορα, και τα έκανε πάλι μαντάρα. Μοιραία παίζει και να θεωρεί ότι του αξίζει ο τίτλος: dr Τσίπρας. Ξέρει όμως ότι δεν είναι αρκετός λόγος για να αφήσει στην άκρη την απόφαση Ελσίνκι 1999 «ότι κάθε υποψήφιο κράτος θα πρέπει να φέρνει ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου τις συνοριακές του διαφορές με ένα κράτος μέλος».
Προχθές στη λάσπη της Ειδομένης, εν γνώσει της ελληνικής διοίκησης, κάποιοι επαγγελματίες «αλληλέγγυοι» έκαναν ό,τι και οι Τούρκοι στο Αιγαίο, πέρασαν στην ΠΓΔΜ 1.500 πρόσφυγες-μετανάστες και μέτρησαν 3 πνιγμένους. Την επόμενη στιγμή η ΠΓΔΜ τους έστειλε πίσω και το ανακοίνωσε δημόσια. Ο πρθ έμεινε κολλημένος στα προβλήματα της εμμονικής πολιτικής του χωρίς να μπορεί να βρει καμία λύση. Οπότε η Ελλάδα υποστηρίζει επίσημα ότι οι πρόσφυγες δεν γύρισαν πίσω. Πάλι καλά γιατί θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι αντίστοιχο με το «Δεν έχουμε πρόβλημα να φυλάξουμε τα χερσαία σύνορά μας, αλλά η ακτογραμμή μας είναι πάνω από 10.000 χιλιόμετρα».
Τελικά και στη θάλασσα και στην ξηρά τα σύνορά μας είναι τρύπια. Ο πρθ δεν μπορεί να πει επίσημα ότι γύρισαν, γιατί θα έπρεπε να επικαλεστεί ότι η ΠΓΔΜ παραβίασε τη συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες. Αν όμως εγκαλούσε την ΠΓΔΜ και δεν τους δεχόταν πίσω πάει ο δήθεν «ανθρωπισμός» του πρθ μας. Δεν απαίτησε από την ΠΓΔΜ αυτό που εμείς ζητάμε από τους Τούρκους και μας γειώνουν. Μας γείωσαν και οι Σκοπιανοί. Χώρια που οι μισοί είναι μετανάστες και όχι πρόσφυγες και υποτίθεται τους έχουμε ξεχωρίσει. Αν παραδεχτεί ότι γύρισαν πίσω θα σημαίνει ότι από τα σύνορά μας περνάει όποιος γουστάρει όποτε γουστάρει. Επίσης θα άκουγε τα μπινελίκια από την ΕΕ που τους χώσαμε κρυφά στην ΠΓΔΜ σε συνέχεια του «λιάζονται και εξαφανίζονται». Οπότε η κυβέρνηση μετά την έκτακτη σύσκεψη προπαγάνδας Καρανίκα - Χωνί - Οlympia.gr επέλεξε την ξεφτίλα του: δεν επέστρεψαν - εξαφανίστηκαν!
Ο χειρότερος εφιάλτης του κ. Τσίπρα είναι να τον βάλεις για 17 ώρες (!) να δει σε rewind τις ομιλίες του και την αντιπολιτευτική του δράση από το 2009 και μετά. Κάτι σε dr Τσίπρας - Μr Άλεξ και χειρότερα. Μόλις 14 μήνες πρωθυπουργός και έχει γίνει το troll του εαυτού του. Για κάθε τι που κάνει ως πρωθυπουργός έχει υποσχεθεί το ακριβώς αντίθετο ως αρχηγός της αντιπολίτευσης. Υπάρχει μια ατάκα του από το παρελθόν που τον κατηγορεί για κάθε νέα κίνησή του. Η κόλαση είναι τα δικά μας ψέματα.
Το δόγμα της διακυβέρνησής του πια είναι: στηρίξτε με στη Βουλή με τις ψήφους σας, πείτε ό,τι ψέματα χρειάζεται και διορίστε όποιον θέλετε, όπου θέλετε. Ψηφίστε και διορίστε. Τα υπόλοιπα τα φτιάχνει η κομματική προπαγάνδα καθεστωτικού τύπου. Ο κ. Τσίπρας μετά από μόλις 14 μήνες είναι ένα φθαρμένο πρόσωπο, το υπερτιμημένο μέικαπ της εξουσίας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει καμία συναίσθηση της θέσης του και των μικρών δυνατοτήτων του. Του έχει απομείνει μόνο ένας μεγάλος εγωισμός, και ένας μεγάλος ανασχηματισμός, να δώσει υπουργεία και στους υπόλοιπους βουλευτές του, να περάσει τον επόμενο κάβο. Ή να στήσει κανένα δημοψήφισμα όχι-ναι στην καμένη γη του.
Είτε ο πρθ πηγαίνει στα Εurogroup και συνδιαλλέγεται με τους εταίρους είτε κάθεται φρουρούμενος στο Μαξίμου, οι αποφάσεις είναι ερήμην του. Το μόνο που αποδεικνύει την παρουσία του στις συζητήσεις των Ευρωπαίων ηγετών είναι οι αναμνηστικές φωτογραφίες. Και ακολούθως στις δηλώσεις του στις κάμερες αναφέρεται σε μια virtual reality, σε κάτι που θεωρεί ότι πρέπει να πιστέψουμε ότι αποφασίστηκε και που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Απομένουν λίγες ώρες και μερικά tweets κάθε φορά μέχρι να μάθουμε την αλήθεια για τις κοινές ανακοινώσεις των Εurogroup. Περίπου το ίδιο συμβαίνει και στις συναντήσεις του στο συμβούλιο αρχηγών, πρώτα τους καλεί, ακολούθως συζητούν και ο κ. Τσίπρας χάνεται ελλείψει επιχειρηματολογίας και πολιτικής σκέψης, και ακολούθως μετά μόνος του πάλι μπροστά στις κάμερες αρχίζει τη γνωστή θριαμβευτική ρητορική του για Τρόικα εσωτερικού! Το πρόβλημα είναι αυτό ακριβώς, ότι μόνος του λέει ό,τι θέλει, αλλά σε ομαδικές συζητήσεις περιθωριοποιείται και βγαίνει εκτός συζήτησης ή τον αφήνουν στην άκρη οι υπόλοιποι χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λόγο και επιχειρήματα.
Υπάρχει ένα σημείο από το οποίο και μετά τρέχεις και δεν προλαβαίνεις τίποτα, η δημοτικότητα πέφτει, οι κινήσεις σου βγαίνουν άκυρες και λανθασμένες, η εντροπία κυριαρχεί στο σύστημά σου, και το βέλος του χρόνου έχει μία κατεύθυνση. Όταν μόλις στους 14 μήνες βλέπεις το είδωλό σου στην οθόνη και δεν το αναγνωρίζεις, όταν μετράς καθημερινά πτώματα στο Αιγαίο, όταν οι μισοί σου «σύντροφοι» σε φτύνουν, όταν σε ό,τι έχεις υποσχεθεί κάνεις κωλοτούμπες, όταν γίνεσαι ρεζίλι σε κάθε σύνοδο κορυφής ή σε κάθε διεθνή σου συνάντηση παίζουν μαζί σου, όταν καταντάς να χαριεντίζεσαι και να μοιράζεις τριαντάφυλλα την ημέρα της γυναίκας μαζί με τον Νταβούτογλου, όταν οι αποφάσεις των άλλων είναι ερήμην σου, όταν συναλλάσσεσαι κρυφά και φανερά με τους διαπλεκόμενους, όταν οι σύμβουλοί σου πια είναι το Χωνί και το Οlympia.gr, όταν η κυβέρνησή σου στηρίζεται αποκλειστικά στους Καμμένους, και όταν για να βγεις στους πολίτες πρέπει να μετράς τα βήματά σου και τη φρουρά σου, τότε κάνεις μια στάση, παίρνεις μερικές ανάσες, κάνεις τον απολογισμό σου, ελέγχεις ότι εξασφάλισες τη σύνταξή σου από τα 43 σου, ζητάς συγνώμη και εξαφανίζεσαι. Αν κάνεις κέφι ακολουθείς το μεγάλο δάσκαλο Καραμανλή τον Ραφηνάτο και το παίζεις μουγγός και δικαιωμένος. Τα έχεις κάνει τόσο χάλια που κανείς δεν μπορεί να τα σώσει, η κρίση θα φάει και άλλους. Είναι καιρός τώρα που δεν έχει πια να κερδίσει τίποτα, δεν έχει πια να προσφέρει τίποτα, ούτε στους πολίτες, ούτε στην αριστερά, ούτε στη χώρα, ούτε στον εαυτό του. Και όμως συνεχίζει έτσι χωρίς σχέδιο, χωρίς πολιτική, με τραγικά αποτελέσματα.
Τον Δεκέμβρη του ’14 σε μια προεκλογική συγκέντρωση στην Κρήτη πετάχτηκε μια ψηφοφόρος από το κοινό και φώναξε στον Αλέξη ότι «κλέφτες τα φάγανε, από τους φτωχούς τα πήρανε, οι κλέφτες τα φάγανε και τα τρώνε μέχρι τώρα και εδώ μέσα γεμάτο είναι. Έναν έναν τους ξέρω». Αν ήξερε ότι μερικές ημέρες πριν ο κ. Τσίπρας συναντιόταν σε μυστικά ραντεβού με τους διαπλεκόμενους mediαρχες που ανέφερε στην ομιλία του, η κ. Κωσταντινίδου (αν έβρισκε ακόμα λόγο να βρίσκεται στην αίθουσα) θα είχε πολλά περισσότερα να κατηγορήσει τον κ. Τσίπρα. Η μουδιασμένη απάντησή του τότε ήταν «θα σε χρειαστούμε να κυβερνήσουμε μαζί να μας τους υποδείξεις». Δεν νομίζω να της έχει ζητήσει κανείς να κυβερνήσει μαζί τους (αν και αμφιβάλλω ότι θα τους απαντούσε καν), ίσως αργότερα, τώρα προέχει να κυβερνήσουν η οικογένεια Καρανίκα, η οικογένεια Αρβανίτη, τα ξαδέλφια Τσίπρα, το Χωνί, το Olympia και η στενή κομματική ομήγυρη. Αυτοί είναι, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο. Αυτοί είναι, αυτοί ήταν. «Απομονώσαμε αυτούς που ήθελαν να μας απομονώσουν». Είναι μόνοι τους στην εξουσία, μόνοι τους να αποφάσιζουν χωρίς εμάς, και να προχωρούν χωρίς εμάς.
