Τα αδιέξοδα της κυβέρνησης

Όσοι πίστευαν ότι τα δύσκολα είναι πίσω μας, μετά τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Τα μέτρα μέχρι τώρα δεν ήταν παρά το πρώτο μέρος του πακέτου, και αφορούσαν τη μείωση του ελλείμματος και μόνο.

Κάποια στιγμή θα έμπαινε στο τραπέζι και η μείωση του χρέους και παρά τις πολυποίκιλες «μαγικές» συνταγές που κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό, όπως «κούρεμα», «επαναγορά» κλπ, δεν υπάρχει παρά ένας, γνωστός και δοκιμασμένος τρόπος για να βρεις λεφτά αν δεν παράγεις πλεονάσματα: να πουλήσεις ότι έχεις.

Και εδώ δεν μιλάμε για ιδιωτικοποιήσεις όπως τις ξέρουμε μέχρι τώρα: καμιά-δυό τράπεζες στο χρηματιστήριο και μειοψηφικά πακέτα κάποιων ΔΕΚΟ σε ιδιώτες χωρίς τον έλεγχο και τη διοίκηση. Για να μαζευτούν τα 50 δις που ζητάνε οι δανειστές μας, το ελληνικό κράτος θα πρέπει να μείνει μόνο με τα υπουργεία και τα σώματα ασφαλείας και αυτά με πολλές από τις υπηρεσίες τους ιδιωτικοποιημένες. Ούτε λιμάνια, ούτε αεροδρόμια, ούτε ΔΕΗ και άλλες ΔΕΚΟ, ούτε συγκοινωνίες αλλά ούτε και εκτάσεις φιλέτα σε τουριστικά αξιοποιήσιμες περιοχές.

Αυτά έχουν ζητηθεί για να μειωθεί το χρέος σε διαχειρίσιμα επίπεδα, αφού η περιβόητη ανάπτυξη φάνηκε ότι είναι αδύνατη με τα μέτρα που πάρθηκαν.

Η κυβέρνηση είχε προφανώς σκοπό να ανακοινώσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δια της γνωστής μεθόδου της άρνησης (Δεν θα γίνουν αυξήσεις ΦΠΑ, δεν θα γίνουν μειώσεις μισθών). Η τρόικα όμως που δεν γνωρίζει αυτή τη μέθοδο ανακοίνωσε το πρόγραμμα δια της μεθόδου της κατάφασης και μάλιστα ξεκάθαρα. Έτσι δημιουργήθηκε ο πανικός που οδήγησε στο επικοινωνιακό ναυάγιο του Σαββατοκύριακου με τις μεταμεσονύκτιες «οργισμένες» ανακοινώσεις και τις δήθεν απολογητικές δηλώσεις που ακολούθησαν από την άλλη πλευρά.

Μετά από αυτούς τους χειρισμούς τώρα βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση για δύο λόγους:

-Ο πρώτος είναι ότι ξαφνικά, οι δανειστές μας από σωτήρες που θέλουν το καλό μας, όπως παρουσιάζονταν μέχρι τώρα, έγιναν οι κακοί με τις απαράδεκτες απαιτήσεις. Όταν η ίδια η κυβέρνηση στρέφεται τελικά εναντίον αυτού που προσπαθεί να επιβάλει εδώ και ένα χρόνο, ποια περιμένει να είναι η στάση του κόσμου από εδώ και στο εξής;

-Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η γλώσσα που χρησιμοποίησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος περί προκλητικής συμπεριφοράς των απεσταλμένων και παρέμβασης στα εσωτερικά (αυτό είναι το νέο σύντομο ανέκδοτο – δηλαδή ολόκληρο το μνημόνιο τι είναι;) θα ξυπνήσει εθνικές ευαισθησίες ακόμα και ανάμεσα σ’ αυτούς που μέχρι τώρα ανέχονταν το μνημόνιο σαν ένα αναγκαίο κακό για να βγούμε από το αδιέξοδο. Και με τη βοήθεια σύσσωμης της αντιπολίτευσης που ήδη μιλάει για ξεπούλημα ασημικών και των συνδικάτων που θα πάρουν τα όπλα, θα κάνει και την παραμικρή ιδιωτικοποίηση που θα επιχειρηθεί μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση (ήδη το πρόγραμμα βαφτίστηκε «αξιοποίηση»).