Τα λάθη πληρώνονται και στην περίπτωση της Ελλάδας ο λογαριασμός έχει σχέση με τη δραματική υποβάθμιση της διεθνούς θέσης της Ελλάδας. Εξαιτίας όσων συνέβησαν το 2015 καταφέραμε να μετατραπούμε στη μόνη χώρα της Ε.Ε. που εφαρμόζει μνημόνιο, να εκδηλωθεί για πρώτη φορά στην Ε.Ε. ανθρωπιστική κρίση σε χώρα – μέλος και να ενισχυθεί με εντυπωσιακό τρόπο η θέση της Τουρκίας σε σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους, σε βάρος της Ελλάδας.
Το τέλος των μνημονίων
Με την επίσημη λήξη της μνημονιακής περιόδου της Κύπρου η Ελλάδα μετατρέπεται στη μοναδική χώρα των 28 που εξακολουθεί να είναι ενταγμένη σε πρόγραμμα.
Η μάχη χάθηκε το διάστημα Μαΐου 2014 – Ιουνίου 2015. Το αρνητικό για τη ΝΔ αποτέλεσμα των ευρωεκλογών οδήγησε σε έναν χαμηλής ποιότητας ανασχηματισμό της κυβέρνησης Σαμαρά και την επ’ αόριστον αναβολή των αποφάσεων που θα οδηγούσαν στην ολοκλήρωση της εφαρμογής του δευτέρου μνημονίου και στο οριστικό τέλος της μνημονιακής περιόδου για την Ελλάδα. Στη συνέχεια επικράτησε πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόμενος το άμεσο τέλος των μνημονίων και τις λιτότητας. Ύστερα από επεισοδιακές περιπλανήσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης Τσίπρα, η Ελλάδα δεσμεύτηκε σε ένα τρίτο πρόγραμμα – μνημόνιο, αυστηρότερο από το δεύτερο το οποίο πρόκειται να διαρκέσει μέχρι τον Αύγουστο του 2018.
Εξαιτίας της δυσλειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος χάσαμε την ευκαιρία να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Κύπρου και να απαλλαγούμε από τους μνημονιακούς περιορισμούς. Η εικόνα μιας χώρας η οποία δεν μπορεί να βάλει τέλος στη διαχείριση των μνημονίων δημιουργεί αρνητική δυναμική σε ό,τι αφορά το κλίμα εμπιστοσύνης και στην προοπτική της οικονομίας της.
Για πρώτη φορά
Μεγαλύτερη είναι η ζημιά που έγινε το 2015 στο προσφυγικό – μεταναστευτικό από ό,τι στην πραγματική οικονομία. Η κυβέρνηση Τσίπρα ακολούθησε μία πολιτική ανοιχτών συνόρων την οποία μάλιστα διαφήμιζε σε διεθνές επίπεδο με αποτέλεσμα να προσαρμόσουν τη δράση τους τα διεθνή κυκλώματα διακινητών και να φτάσουμε σε ετήσιες προσφυγικές – μεταναστευτικές ροές της τάξης του ενός εκατομμυρίου ατόμων. Επί κυβέρνησης Σαμαρά οι ροές είχαν περιοριστεί κατά 35% - 40% και δεν ξεπερνούσαν τα 70.000 έως 80.000 άτομα σε ετήσια βάση ενώ στην Ιταλία ήταν διπλάσιες ή και τριπλάσιες. Η πολιτική των ανοικτών συνόρων που ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα αύξησε τις ροές προσφύγων και μεταναστών προς την Ε.Ε. μέσω Ελλάδας στο 90% έως 95% του συνόλου.
Το ζητούμενο βέβαια δεν ήταν η μετατροπή της Ελλάδας ή της Ε.Ε. σε φρούριο – κάτι το οποίο είναι μη ρεαλιστικό - αλλά ο έλεγχος των ροών ώστε να μην ξεπερνούν τα 600.000 έως 700.000 άτομα το χρόνο τα οποία μπορούν να ενσωματωθούν από χώρες όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Αυστρία οι οποίες έχουν την πολιτική βούληση και την οικονομική δυνατότητα.
Οι ανεξέλεγκτες ροές μέσω Ελλάδας προκάλεσαν μεγάλη κοινωνική και πολιτική αναταραχή σε διάφορες χώρες μέλη της Ε.Ε. με αποτέλεσμα να κλείσει, με πρωτοβουλία της Αυστρίας, ο λεγόμενος Βαλκανικός διάδρομος σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η παραπέρα ενίσχυση της άκρας δεξιάς η οποία έχει ήδη κατακτήσει τη δημοσκοπική πρωτιά στην Αυστρία, στη Σουηδία και σε άλλες χώρες – μέλη της Ε.Ε.
Ο συνδυασμός ανεξέλεγκτων ροών και κλεισίματος του Βαλκανικού διαδρόμου οδήγησε στην εκδήλωση ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άλλαξε τους κανόνες χορήγησης της ανθρωπιστικής βοήθειας ώστε να διατεθεί, για πρώτη φορά, σε χώρα – μέλος της Ε.Ε. Μέχρι τώρα η ανθρωπιστική βοήθεια της Ε.Ε. αφορούσε σε τρίτες χώρες που είχαν περιέλθει σε κατάσταση πλήρους διάλυσης εξαιτίας πολεμικών συγκρούσεων ή απόλυτης κατάρρευσης των διοικητικών δομών. Για πρώτη φορά λοιπόν εφαρμόζεται πρόγραμμα ανθρωπιστικής βοήθειας σε χώρα μέλος της ΕΕ και ειδικά στην Ελλάδα εξαιτίας των λαθών και των παραλείψεων της κυβέρνησης Τσίπρα.
Κέρδη για την Τουρκία
Η εντυπωσιακή απουσία της ελληνικής πλευράς στην πρόληψη και τη διαχείριση της προσφυγικής – μεταναστευτικής κρίσης ώθησε τους ισχυρούς της Ε.Ε., κυρίως τους Γερμανούς να διαπραγματευτούν απευθείας με την Τουρκία σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τις ροές. Αντί να αναλάβουμε τις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις και να προασπίσουμε τα καλώς εννοούμενα ευρωπαϊκά μας συμφέροντα ελέγχοντας τα σύνορα με την Τουρκία και περιορίζοντας στο μέτρο του δυνατού τις ροές αφήσαμε το πρόβλημα να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις και στρέψαμε την ευρωπαϊκή διπλωματία στην κατεύθυνση της Τουρκίας.
Το αποτέλεσμα είναι η εντυπωσιακή στρατηγική αναβάθμιση της Τουρκίας και η θεσμική της αναγνώριση μέσω του ευρωτουρκικού διαλόγου κορυφής. Πριν από τις Συνόδους Κορυφής των 28 προηγείται η Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε. – Τουρκίας με τους Ευρωπαίους εταίρους να προσπαθούν να διαχειριστούν το προσφυγικό – μεταναστευτικό και την Τουρκία να διεκδικεί με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας την επιτάχυνση της ενταξιακής διαδικασίας στην Ε.Ε. Παρά το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση οργανώνει τον εμφύλιο με τους Κούρδους στο εσωτερικό της χώρας και παρεμβαίνει κατά των Μέσων Ενημέρωσης τα οποία αρνούνται να συμβιβαστούν με το καθεστώς Ερντογάν, η Ε.Ε. στρώνει το κόκκινο διπλωματικό χαλί στην Τουρκία σε μια προσπάθεια να καλύψει το κενό που αφήνει η ευρωπαϊκή απουσία της Ελλάδας.
Η στρατηγική υποβάθμιση της χώρας μας από τα μέσα του 2014 μέχρι σήμερα είναι μία υπόθεση που θα δημιουργήσει αρνητικές εξελίξεις σε βάθος χρόνου.
11°
