Tο πώς η κυβέρνηση χειρίζεται το προσφυγικό το έχουμε καταλάβει όλοι. Πάνω στον πανικό της, μη έχοντας σχέδιο, καθυστέρησε. Άλλη μια φορά άφησε να την οδηγούν οι εξελίξεις και τώρα που ήρθε η ώρα των αποφάσεων ενεργεί σπασμωδικά.
Το προσφυγικό, εκεί που αφήσαμε να φτάσουν τα πράγματα, ξεπερνά την όποια κυβέρνηση. Η διαχείρισή του είναι κατεξοχήν εθνικό θέμα και ως τέτοιο είναι επιβεβλημένη η συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Μια κυβέρνηση όμως που δεν μπορεί να συντονίσει ούτε τα δικά της στελέχη (υπουργούς, γεν. γραμματείς, βουλευτές κ.ά.) πώς να αναλάβει στα σοβαρά μια τέτοια πρωτοβουλία; Από πού να ξεκινήσει κανείς; Σήμερα σταμάτησαν οι εργασίες για το κέντρο προσφύγων στο Πάρκο Αντώνης Τρίτσης γιατί ο ακατάλληλος χώρος που υποδείχθηκε επιλέχθηκε νύχτα, άγνωστο από ποιους, χωρίς συμμετοχή ούτε καν ενημέρωση του Δήμου Ιλίου.
Τα τελευταία 24ωρα οργιάζουν φήμες για την πρόθεση της κυβέρνησης να αποφορτίσει το λιμάνι της Καβάλας, προωθώντας στη Δράμα πρόσφυγες (;) μετανάστες (;) πρόσφυγες και μετανάστες (;)… Ο κόσμος της Δράμας έκανε αυτό που η κυβέρνηση αδυνατεί να κάνει. Να προετοιμαστεί. Άνθρωποι που ξέρουμε από προσφυγιά αποφασίσαμε να βοηθήσουμε. Αλλά πώς; Χωρίς σαφείς οδηγίες (χρονοδιάγραμμα, αριθμός προσφύγων, χρόνος διαμονής, χρηματοδότηση) από την κυβέρνηση, με το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο κυβερνητικού κουμανταδόρου, πόσο αποτελεσματικοί μπορούμε να είμαστε;
Με τρομάζει το πόσο πρόχειρος είναι ο χειρισμός. Το προσφυγικό σίγουρα δεν είναι ελληνικό ζήτημα ούτε καν ευρωπαϊκό, είναι διεθνές. Γίνεται πιο σύνθετο επειδή προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές διασταυρώνονται και απαιτούν διαφορετικό χειρισμό.
Ήδη η χώρα βιώνει την πρώτη φάση του κλεισίματος των συνόρων. Στην Ειδομένη στοιβάζονται χιλιάδες άνθρωποι. Στην περίπτωση που η κατάσταση αυτή συνεχιστεί δεν θα σταματήσει η πορεία των προσφύγων προς την Ευρώπη. Η ροή αυτή είναι σαν το νερό. Αν βρει εμπόδιο συνεχίζει από αλλού τη διαδρομή του, δεν σταματά όμως…
Η κυβέρνηση, ανίκανη να συλλάβει το μέγεθος του ζητήματος, θεωρεί πως αυτή είναι η ευκαιρία για συνολική λύση. Συνδέει το προσφυγικό με την αξιολόγηση και το χρέος. Είναι λάθος. Το ζήσαμε το καλοκαίρι του 2015 όταν συσχετίστηκε η οικονομική διαπραγμάτευση για το τρίτο μνημόνιο με ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Η λύση στο προσφυγικό εξαρτάται ασφαλώς από την εξέλιξη του πολέμου στη Συρία, αλλά σε ό,τι μας αφορά μόνο συλλογική και ευρωπαϊκή μπορεί να είναι. Όλες οι άλλες επιμέρους προτάσεις είναι κακοραμμένα μπαλώματα και δεν λύνουν το πρόβλημα. Η ανεπάρκεια και συχνά η υποκρισία ορισμένων Ευρωπαίων ηγετών είναι δεδομένη. Εμείς όμως είμαστε αυτοί που πληρώνουμε το κόστος της ιδεοληψίας, της ανικανότητας και των καθυστερήσεων της κυβέρνησής μας. Στην Ελλάδα περίσσευμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης έχουμε. Δεν φτάνει όμως. Χωρίς κυβερνητικό σχέδιο, χωρίς προγραμματισμό, μια τέτοια κρίση όπως το προσφυγικό θα μας καταπιεί.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών έχει νόημα μόνο εφόσον όλοι είναι αποφασισμένοι να δώσουν εθνική λύση. Να καταλήξουν δηλαδή σε ένα ξεκάθαρο πολιτικό πλαίσιο για τις επόμενες κινήσεις της χώρας, να οριοθετήσουν τις ευθύνες της Ευρώπης και να δεσμευτούν σε έναν οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση. Αυτή είναι η δική μας δουλειά που έστω και καθυστερημένα οφείλουμε να ολοκληρώσουμε.
Ξαναγυρνώντας στην αρχή το ερώτημα είναι: Εμείς τι κάνουμε; Όταν το απαντήσουμε, τότε και μόνο τότε η Ευρώπη –όχι μόνο η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία– θα υποχρεωθεί να μας ακούσει.
6°
