13 σημεία στους 13 μήνες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Μετά από ένα χρόνο κι ένα μήνα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το μόνο θετικό για το οποίο μπορεί να καυχηθεί η κυβέρνηση είναι η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ όλα τα υπόλοιπα μεγέθη / δεδομένα / τομείς καρκινοβατούν.

Πολύ συνοπτικά:

Α. Η οικονομία καρκινοβατεί, όλοι οι δείκτες που αφορούν την αληθινή ζωή έχουν χειροτερέψει (δες προχτεσινή έκθεση Στουρνάρα). Ακόμα και οι εξαγωγές κινδυνεύουν, ενώ (κατά το παράδειγμα της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά στο ακόμα χειρότερο) τα «πλεονάσματα» του προϋπολογισμού πετυχαίνονται με αλχημείες, ιδίως με το να μην πληρώνει τις υποχρεώσεις του το Δημόσιο.

Β. Η αξιολόγηση της προόδου στο Μνημόνιο 3 επίσης καρκινοβατεί, επομένως οι πολυπόθητες δανειακές δόσεις δεν έρχονται, τα capital control –που θα είχαν δήθεν αρθεί με το νέο χρόνο – διατηρούνται.

Γ. Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο καθυστερεί όλο και περισσότερο, ενώ οι εξαιτίας του κινητοποιήσεις έχουν ωθήσει την αληθινή οικονομία προς τα κάτω (π.χ. αγροτικά μπλόκα).

Δ. Το προσφυγικό ζήτημα έχει οξυνθεί τόσο (όχι μόνο με ευθύνη της κυβέρνησης, ωστόσο), ώστε ν’ απειλεί τη θέση της χώρας στην ΕΕ και τις σχέσεις με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γειτονικές ή όχι, μέλη ή μη μέλη της ΕΕ. Ελπίδα και σύμμαχος της κυβέρνησης είναι η κακιά Μέρκελ, που τόσα της σούρνανε μέχρι τώρα. Και δεν τολμάω να σκεφτώ πώς θα είχαν εξελιχτεί οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, αν δεν ήμασταν στο ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, η ανετοιμότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που πολύ σύντομα θα έχουν ξεμείνει στην Ελλάδα, θα οδηγήσει πιθανότατα σε εσωτερικές οξύνσεις, ένα ελάχιστο δείγμα από τις οποίες πήραμε στην Κω και στα Διαβατά. Και, καθώς το καλοκαίρι έρχεται, ο τουρισμός απειλείται με καθίζηση. 

E. Η φορολογία αυξάνεται συνέχεια και προβλέπεται να αυξηθεί περισσότερο, συμπιέζοντας ειδικά τους μικρομεσαίους, αλλά και τους πάντες μέσω αύξησης ΦΠΑ, ενώ οι συντάξεις πέφτουν ολοένα.

ΣΤ. Δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα σε καίρια ζητήματα, όπως ο χωρισμός της ορθόδοξης εκκλησίας από το κράτος, η καύση των νεκρών, η μεταρρύθμιση στην απονομή της Δικαιοσύνης κλπ, δεν έχουν φυσικά υλοποιηθεί προηγούμενες υποσχέσεις όπως η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, ενώ οι ελάχιστες ιδιωτικοποιήσεις που έχουν θεσπιστεί (περιφερειακά αεροδρόμια, επέκταση συμμετοχής Cosco λιμάνι του Πειραιά) δεν έχουν υλοποιηθεί.

Ζ. Η εξόρυξη στη Χαλκιδική σταμάτησε, η εταιρία «Ελληνικός Χρυσός» φαίνεται ότι πάει να βρει τις άλλες επιχειρήσεις που έφυγαν από την Ελλάδα / μεταφέρανε την έδρα τους σε άλλες χώρες / δεν έρχονται καν να επενδύσουν εδώ.

Η. Οι θύλακοι των προνομιούχων του δημόσιου τομέα συνεχίζουν να διατηρούν τα προνόμιά τους (ενδεικτικά: ορθόδοξη εκκλησία, ασφαλιστικά ταμεία ΔΕΗ κλπ, βουλευτές και –περισσότερο- συνεργάτες τους, ΕΡΤ, Ελληνικά Πετρέλαια κλπ κλπ), αυξάνονται οι θέσεις των διευθυντικών στελεχών σε εταιρίες του Δημοσίου (που γι’ αυτό άλλωστε δεν κλείνουν, ούτε ιδιωτικοποιούνται), «ροζ» παιδιά διορίζονται παντού κλπ. Ταυτόχρονα, ο δημόσιος τομέας αυξάνεται (βλέπε Μέγαρο Μουσικής).

Θ. Πολλά θετικά έργα προηγούμενων κυβερνήσεων αίρονται (π.χ. νόμοι Διαμαντοπούλου και Ραγκούση, ρυθμίσεις Χατζηδάκη ή Μητσοτάκη), ενώ επαναφέρθηκαν στο Δημόσιο περίπου οι πάντες από τις ελάχιστες κατηγορίες που είχαν φύγει, άσχετα αν εργάζονταν αληθινά ή όχι (άρνηση αξιολόγησης). Ακόμα και φιλολαϊκά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κουτσουρεύονται (100 δόσεις, προστασία πρώτης κατοικίας κλπ), με την ευθύνη φυσικά να ρίχνεται πάντα στο κουαρτέτο τρόικα / θεσμούς.

Ι. Πολλαπλασιάζονται ραγδαία τα φαινόμενα νεποτισμού, παρασκηνιακών ρυθμίσεων και καταγγελιών για διαφθορά, με παράλληλη επίθεση εναντίον της ανεξαρτησίας των ΜΜΜ που τα αποκαλύπτουν (4 τηλεοπτικές άδειες κλπ), ακόμα και του ίντερνετ. Προφανώς θα θέλανε μόνο ΕΡΤ - ΑΠΕ (έβγαλε και περιοδικό, τρομάρα του), φυσικά σαν κρατικό μονοπώλιο που να τους υμνεί, όλοι οι άλλοι λογίζονται συνωμότες.

ΙΑ. Η εθνομανία και η θρησκευτικομανία αυξάνονται, κι όχι μόνο λόγω Καμμένου. Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, εδώ η κυβέρνηση απλά ακολουθεί την κοινωνία (π.χ. δημοφιλία Πούτιν στους Έλληνες). Έρχονται 25η Μαρτίου και αεροπορικό ψευτο-άγιο φως και προσφορά αρνιών του Καμμένου ξανά, θα τα δούμε όλα απ΄ την αρχή.

ΙΒ. Κανένας υπουργός δε φαίνεται να ξεχωρίζει με συγκριτικά καλύτερο έργο. Τώρα που έφυγαν οι «αριστεριστές» (ας τους πω έτσι), που είναι οι «ρεαλιστές»; Απάντηση: μετεωρίζονται μεταξύ πραγματικότητας και μαρξισμού - λενινισμού.

ΙΓ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός κάθε μέρα που περνάει αποδείχνεται πολλά ολίγος σε όποιον τομέα κι αν καταπιάνεται. Και είναι φυσικό, νομίζω: η έλλειψη σχεδίων, η ιδεοληψία, η προσωπική αμορφωσιά, η στήριξη αποκλειστικά σε όμορφα λόγια και χαμόγελα, η εμμονή στην εξουσία / τρέλα του μεγαλείου, το κακό γούστο (π.χ. Λαζόπουλος), η άγνοια των δεδομένων της ζωής και της «πιάτσας», η κίνηση μια ζωή σε κομματικά γραφεία και μόνο (αυτό ισχύει φυσικά και για τους προηγούμενους, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας), όλα αυτά δηλαδήπου κάποια στιγμή οδηγούν στην αποκάλυψης της «πραγματικής πραγματικότητας».

Μετά απ’ αυτά, ακόμα και η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης, που ψηφίστηκε κουτσουρεμένο, δεν είναι και σπουδαίος απολογισμός, για κυβέρνηση 13 μηνών. Πολύ καλόπιστα, θα ήθελα να ρωτήσω ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αν ξεχνάω κάτι μείζον που να πιστώνεται στα θετικά των Τσίπρα - Καμμένου.

d.fyssas@gmail.com