Εµπρός για τις… µεθεπόµενες εκλογές!

Σηµάδια των καιρών. Μετά την ανακοίνωση των ευρωπαϊκών ονοµάτων στις λίστες της Ν∆ και του ΠΑΣOΚ –µε πλείστες όσες αναφορές στην Ευρώπη και τα µεγαλεία της–, οι αρχηγοί ξεχύθηκαν στον υπέρ πάντων αγώνα  για τις… επόµενες βουλευτικές εκλογές, σε Άρτα και Πάτρα. Ο µεν πρωθυπουργός δήλωσε για πολλοστή φορά –του το ζήτησε κανείς;– ότι παραµένει στην πρώτη γραµµή του αγώνα και ο Γ. Παπανδρέου δέχτηκε µια ανθοδέσµη από ένα κορίτσι για το φωτογραφικό ενσταντανέ, δίνοντας στις ευρωεκλογές χαρακτήρα δηµοψηφίσµατος για το µέλλον της χώρας.

Ας µη γελιόµαστε. ∆ύο παράγοντες έπαιξαν ρόλο στις τελικές επιλογές των δύο αρχηγών για τα ευρωψηφοδέλτια των κοµµάτων τους. Το πρώτο το είπαµε ήδη. Είναι οι προσεχείς εθνικές εκλογές που µπορεί να γίνουν τον Σεπτέµβριο ή του χρόνου τον Μάρτιο, µε αφορµή τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δηµοκρατίας. Άρα, ας µην περιµένουµε τα όργανα να σιγήσουν την εποµένη των ευρωεκλογών. Από την εποµένη –και ανάλογα µε το αποτέλεσµα– τα κόµµατα θα σχεδιάζουν τη στρατηγική τους για τον υπέρ πάντων αγώνα της ερχόµενης κάλπης… Το ότι αυτή η διαρκής «εικονική εκλογική πραγµατικότητα» διεξάγεται σε συνθήκες σοβαρότατης οικονοµικής κρίσης, είναι µια άλλη ιστορία.

Το δεύτερο είναι τι λένε οι δηµοσκοπήσεις. Αυτές δείχνουν ότι η ΝΔ έχει µεγάλο πρόβληµα συσπείρωσης. Είναι γύρω στο 65% η συσπείρωση των οπαδών και, άρα, ένα ευρωψηφοδέλτιο µε «κοµµατικό χρώµα» είναι ό,τι πρέπει για την πολυπόθητη ανάκαµψη. Η επιλογή ως επικεφαλής της Μαριέττας Γιαννάκου –µε σαφή κοµµατική ταυτότητα, αλλά ταλαιπωρηµένης από τη ΝΔ λόγω της περιβόητης ιστορίας µε το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δηµοτικού, που είχε εξοργίσει τους ακραιφνείς «γαλάζιους»– δίνει εχέγγυα συσπείρωσης, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί κίνηση του πρωθυπουργού για ένα στοιχειώδες κάλεσµα στους «εκτός»… Η λίστα βεβαίως στο σύνολό της –µιλάµε για τις εκλόγιµες θέσεις– έχει κοµµατικό χρώµα, µε διατήρηση µάλιστα των εσωκοµµατικών ισορροπιών.

Από την άλλη, ο Γ. Παπανδρέου θέλει µια πρωτιά µε µεγάλη διαφορά από τη ΝΔ, ώστε να θέσει την εποµένη ζήτηµα να φύγει η κυβέρνηση µια ώρα αρχύτερα. Κι εδώ η επιλογή του επικεφαλής της ευρωλίστας λέει πολλά. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου είναι «νέα γενιά ΠΑΣΟΚ», αλλά ας µην ξεχνάµε πως είναι ο εκπρόσωπος Τύπου του κόµµατος. Στην «ανάγνωση» της πράσινης ευρωλίστας βλέπει κανείς στη δεύτερη θέση τη βουλευτίνα Συλβάνα Ράπτη, που είχε στηρίξει τον Ευ. Βενιζέλο κατά τη µάχη της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Και πάει λέγοντας…

Ακόµα και τα κόµµατα της Αριστεράς φρόντισαν να «θωρακιστούν» από τυχόν ρίσκα στις επιλογές τους, οχυρώνοντας τα εκλογικά κάστρα για τη… µεθεπόµενη αναµέτρηση. Μια από τα ίδια σε πρόσωπα από το ΚΚΕ, ενώ στο ΣΥΡΙΖΑ η ευρωλίστα εκφράζει έναν προσωρινό συµβιβασµό µεταξύ των τάσεων που, ανάλογα µε το αποτέλεσµα, µάλλον θα εκδηλωθούν µε… κρότο.

Επιστρέφοντας στους δύο «µεγάλους», ας σηµειώσουµε ότι τόσο η Μ. Γιαννάκου όσο και ο Γ. Παπακωνσταντίνου αποτελούν παρ’ όλα αυτά αξιόλογες παρουσίες, ωστόσο είναι αναγκασµένοι να κινηθούν στα ασφυκτικά πλαίσια των κοµµατικών σκοπιµοτήτων. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι και οι δυο τους δεν δεσµεύονται κατηγορηµατικά ότι, µετά την ευρω-µάχη, δεν θα επιστρέψουν η µεν πρώτη στη διεκδίκηση της επανεκλογής της στην Α' Αθηνών, ο δε κ. Παπακωνσταντίνου στο πρότερο πόστο του εκπροσώπου Τύπου.

Το συµπέρασµα; Στις ευρωεκλογές δεν πρόκειται να ακούσουµε πολλά πράγµατα για την τραυµατική µας σχέση µε την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τα «κατορθώµατά» µας µε τα τεράστια χρέη και τα ελλείµµατα. ∆εν πρόκειται όµως να ακούσουµε και πολλά για το τι πρέπει να γίνει ώστε να αντιµετωπίσουµε την κρίση ή να περιορίσουµε τη διαφθορά. Η πόλωση είναι εδώ και οι σκοπιµότητες δεν ευνοούν το νηφάλιο διάλογο. Άλλωστε τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο Γ. Παπανδρέου γνωρίζουν ότι διακυβεύονται πολλά για την προσωπική τους πορεία µετά τις Ευρωεκλογές, ανάλογα µε το αποτέλεσµα. Γι’ αυτό και η µονοµαχία των δύο θα επισκιάσει τα πάντα…