Περίπου εξίμισι το πρωί, Κυριακή, στην Πανόρμου. Ένα πλήθος συνταξιούχων συνωστίζεται υπομονετικά σε μια μεγάλη «ουρά», λίγο πιο πάνω από την εκκλησία του Αγ. Δημητρίου. Όχι για τον Όρθρο, ποιος πάει λειτουργία σήμερα;
Είναι όλοι τους εκεί, γιατί ήρθε η ώρα να μιλήσουν. Άλλωστε, στο μισό αιώνα και βάλε που την ψηφίζουν, η Δεξιά δεν τους είχε συνηθίσει στο να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων. Και τώρα, που έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και «άνοιξαν οι πόρτες», όλοι έχουν στηθεί απέξω αξημέρωτα και αποφασισμένοι...
Εκνευρισμός στην ατμόσφαιρα, ως «εθελοντής χειριστής Η/Υ» αισθάνεσαι σαν «κυανόκρανος» σε πεδίο μάχης μέχρις εσχάτων, μεταξύ των «μητσοτακικών» και των «σαμαρικών». «Κόβουν», ρωτούν με το βλέμα τους «με ποιον είσαι εσύ»; Μήπως είσαι βαλτός του/της άλλου/άλλης; Μήπως είσαι χάκερ του ΠΑΣΟΚ; Τι σ’ έκανε να σηκωθείς κυριακάτικα και να πας εθελοντικά να φας δεκαπέντε ώρες μέσα σε ένα ακραίο γραφειοκρατικό χάος, μιας διαδικασίας ενός καταβαραθρωμένου κόμματος – και με τον Η1Ν1 να παραμονεύει μέσα στο λαρρύγγι μιας συμπαθητικής χήρας στρατηγού;
Μοιράζονται τα mini laptop – «της SIEMENS είναι;» αυτοσαρκάζονται οι κομματικοί. Το σύστημα, ακόμα δεν αρχίσαμε, καταρρέει από υπερφόρτωση. Οι μεν κατηγορούν τους δε και όλοι μαζί τον... Βουρλούμη και τον ΟΤΕ, μπορεί να είναι σαμποτάζ του ΠΑΣΟΚ για να μην ψηφίσει ο κόσμος. Οι «σαμαρικοί» ψιθυρίζουν, σε κλίμα συνωμοτικό, ότι «στην Κρήτη το δίκτυο δουλεύει, για να ψηφίσουν οι μητσοτακικοί». Οι ηλικιωμένοι συνεχίζουν να συρρέουν, τώρα σχόλασε η Εκκλησία και «σκάνε» και οι πιο hard core, που δεν ήθελαν να χάσουν το αντίδωρο.
Ουρές δεν υπάρχουν, μόνο άτακτα μπουλούκια από παππούδες και γιαγιάδες, με τα μπαστούνια τους ανά χείρας. Απόλυτο χάος τύπου ΙΚΑ στη νιοστή. «Το ΠΑΣΟΚ προσέχει τους ανθρώπους του, ψήφιζαν αμέσως, εμάς γιατί μας τυραννάτε»; Γύρω στις 12 το μεσημέρι πιάνονται στα χέρια, βρίζονται, σπρώχνονται. «Τέτοιοι είσαστε, γι’ αυτό χάσαμε με δέκα μονάδες» φωνάζουν στους κομματικούς διοργανωτές. Φωνές και διαμαρτυρίες. Αλλά κανείς τους δεν φεύγει.
Παλιές ταυτότητες, πολυκαιρισμένες. Αιτήσεις εγγραφής μέλους γραμμένες από τρεμάμενο χέρι. Κολόνια «Μυρτώ» και ακουστικά βαρηκοΐας. Οι χειρουργημένοι και οι άρρωστοι περνούν μπροστά στη σειρά. Όλοι ψηφίζουν.
Σαμαράς ή Ντόρα; Κανείς δεν λέει. Το κρατάνε για τον εαυτό τους, δεν θέλουν να τσακωθούν μεταξύ τους για τα πολιτικά, οι παλιές γενιές έχουν το σύνδρομο του χωροφύλακα, δεν «ανοίγονται» για τα πιστεύω τους. Είναι πολύ απασχολημένοι, εξάλλου, απέναντι στο τέρας της γραφειοκρατίας, της «ουράς» και του «εσείς - ήσασταν - πίσω - μου - κύριε». Οι «προύχοντες» μπαίνουν σφήνα, ψηφίζουν και φεύγουν, από τα ελαφρώς μεταχειρισμένα κυβερνητικά κοστούμια τους φαίνονται σαν τη μύγα μες στο γάλα. Γνωστή φάτσα Ρηγιλλάριου ξεσηκώνει τη μήνη της 3ης ηλικίας, όταν περνά την «ουρά» και επιχειρεί να ψηφίσει στα γρήγορα. Μαζί με τους νεαρούς εθελοντές τον «κράζουν» και τον ξαναστέλνουν πίσω στη σειρά του. Επανάσταση! Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε. Τώρα μιλάει ο λαός.
Στρατιωτικές ταυτότητες. Απόστρατοι. Πολλή ΕΛ.ΑΣ., η ΓΑΔΑ είναι δίπλα και βολεύει. Οι αστυνομικοί είναι οι μόνοι νεότεροι σε ηλικία που εμφανίζονται πριν από τις 4 το απόγευμα. Μετά, η «ουρά» από άσπρα μαλλιά αρχίζει σταδιακά να σκουραίνει. Η παράταση μέχρι τις ενιάμισι φέρνει κάποιους νέους, αλλά προφανώς δεν είναι παρά η μειοψηφία από τα περίπου δύο χιλιάδες άτομα που «το ’ριξαν» στη γαλάζια κάλπη. Μετανάστες ή ξένοι ούτε για δείγμα, έχουν πάει προ πολλού από την άλλη μεριά, όλοι ψήφισαν στην αντίστοιχη διαδικασία του ΠΑΣΟΚ, τον Νοέμβρη του ’07. Ούτε και οι τσιγγάνοι, που σύμφωνα με τον αστικό μύθο πήραν 50 ευρώ «από τους άλλους» για να ψηφίσουν, εμφανίζονται πουθενά.
Οι κομματάρχες της διαδικασίας κοιτάζουν τον κόσμο αμήχανα, δεν έχουν αποφασίσει αν είναι καλό που γίνεται αυτό, το να ψηφίζουν όλοι, «ίσα κι όμοια» θα φανεί από το αποτέλεσμα. Είναι, άλλωστε, απασχολημένοι με το να διαπληκτίζονται: «Μην κάθεσαι εκεί με το αυτοκόλλητο του Σαμαρά, ρε» εναντίον «αυτή η κυρία είναι ΠΑΣΟΚ, την έχω δει με πλαστική σημαία». Κατά τις επτά το βράδυ, φτάνουν τα μαντάτα για το 50-40-10. Οι χαμένοι στα τηλέφωνα, με κατεβασμένα τ’ αυτιά και απογοήτευση στα μάτια. Οι κερδισμένοι σταυρώνουν τα δάχτυλα, δεν το πιστεύουν ότι έγινε αυτό. Όταν αρχίζει η καταμέτρηση, όλοι ξέρουν το αποτέλεσμα. Τελικά, ήταν καλό αυτό που έγινε, που ψήφισαν όλοι; Εξαρτάται – έχει να κάνει αποκλειστικά με το ποιον υποστήριζες. Θα κριθεί και στο μέλλον. Προς το παρόν, μιλάμε για absolute begginers…
5°
