Τα Tweets του Forrest Gump 330

Ο ακτιβιστής δήμαρχος ενημερώνει:

● Σκληρή αλήθεια της (δημοσιογραφικής) ζωής: Δεν γίνεται από τη μια να επαναλαμβάνεις χωρίς έλεγχο ό,τι σου λένε και να αποκαλείς μια Γερμανίδα που συνελήφθη, κόρη γνωστών τρομοκρατών…

● …και από την άλλη να διαμαρτύρεσαι επειδή ο Γιώργος Βαρδινογιάννης μπήκε στο booth και σου στέρησε την ελευθερία να λες την άποψή σου.

● Διότι όταν έχεις αποδείξει ότι στην πραγματικότητα είσαι ένας απλός «διαμεσολαβητής» που μεταφέρει ό,τι του λένε, είναι λογικό ο καθένας να υποθέσει ότι και την άποψή σου για το πέναλντι στην έχει πει κάποιος άλλος και εσύ απλώς τη μεταφέρεις. 

● Με άλλα λόγια: Δεν μπορείς από τη μια να προσφέρεις δημοσιογραφικές εκδουλεύσεις, κάνοντας μια ζωή «ρεπορτάζ» για τις «επόμενες εσωκομματικές κινήσεις του Τάδε» λες και είσαι συντάκτης μεσημεριανάδικου…

● …και μετά να αναρωτιέσαι γιατί κανείς δεν παίρνει σοβαρά την άποψή σου για την οικονομική πολιτική.

● Διότι όσο η χώρα πτώχευε, εσύ ασχολιόσουν με το πόσες δεκαδικές μονάδες μειώθηκε η διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Να γιατί.

● Παρεμπιπτόντως, όλα τα «μεγάλα» κανάλια που έκαναν «γαργάρα» την επίσκεψη του Γιώργου Βαρδινογιάννη στα δημοσιογραφικά, είναι σίγουρα ότι εκείνος θα θεωρήσει ότι τον προστατεύουν και όχι ότι τον λογοκρίνουν;

● Μετά την ερμηνεία του Στράτου Τζώρτζογλου  «Στη Ζωή της Άλλης», δεν νιώθει καμιά από τις υπεύθυνες των θεατρικών στηλών της δεκαετίας του ’90 που των αποθέωναν μαζικά, την ανάγκη να ζητήσει συγνώμη για την ανεπάρκειά της;

● Η πιο υψηλή στιγμή των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή: Η αδιόρατη σκιά δυσπιστίας στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή και η ενδόμυχη υποψία ότι τον δουλεύουν, όταν οι «χειροκροτητές» του άρχισαν να τον αποθεώνουν με φράσεις του τύπου «είσαι ο καλύτερος».

● Πράγμα που αποδεικνύει ότι ακόμα κι αν κάνεις συνέχεια παρέα με «Σιουφοειδείς» και «Αντωναρωειδείς» μορφές ζωής, πάντα θα εκπλήσσεσαι από το πόσο αδίστακτα μπορεί να ποδοπατήσει κάποιος την αξιοπρέπειά του και τη νοημοσύνη του, αν έχει διοριστεί.

● Ένοχη απόλαυση του Σαββατοκύριακου: Το αμήχανο, τύπου «βρε-τους-αθεόφοβους-τι-με-βάζουν-και-λέω», γέλιο του Νίκου Στραβελάκη, όταν προφέρει τις λέξεις «Στη», «συνέχεια», «παρακολουθήστε», «τη», «μίνι», «σειρά», «Τι», «ψυχή», «θα», «παραδώσεις» και (κυρίως), «μωρή!».

● Το μόνο πρόβλημα με τους επαγγελματίες της εχθρότητας, όπως ο Σεραφείμ Πειραιώς ή ο Άνθιμος, είναι ότι εξαρτώνται απόλυτα από τους εχθρούς τους. Και τους έχουν ανάγκη περισσότερο από όσο οποιοσδήποτε άλλος.

● Γιατί όταν πουλάς μίσος, χρειάζεσαι κάποιον να μισείς. Αν –ο μη γένοιτο– δικαιωθείς και αυτοί εξαφανιστούν, δεν έχεις λόγο ύπαρξης.

● Άσχετο, αλλά ο Ψινάκης που τώρα κατηγορεί την ΕΡΤ ότι θυμίζει ΥΕΝΕΔ, δεν έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι στο σχολείο έκανε παρέα με τα παιδιά αξιωματούχων της 7ετίας;

● Δηλαδή με τα παιδιά αυτών που δημιούργησαν την ΥΕΝΕΔ; 

● Τα χρήματα όσων ψηφίζουν (ακόμα) στο Big Brother επιστρέφονται όταν ο παίκτης που ψήφισαν για αποχώρηση ξαναμπαίνει μέσα στο σπίτι ύστερα από απόφαση του καναλιού;

● Προς εταιρείες παραγωγής shows, τύπου Just the two of Us: Η καταιγίδα από λούτρινα ζωάκια στους διαγωνιζόμενους δεν στέλνει στους διαφημιστές το μήνυμα «έχουμε νεανικό κοινό».

● Στέλνει σε όλους το μήνυμα «είμαστε τόσο απεγνωσμένοι που βάζουμε όποιο εγκεφαλικά καμμένο ανήλικο βρούμε στο κοινό».  

Τόσο πολύ τους σκανδαλίζει η ιδέα με τις χειροπέδες που θόλωσαν την εικόνα για να μην ερεθιστεί κανείς;

Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για… Αρνηταιρεότητα: Το να κολλάς σχεδόν το αυτοκίνητό σου στο μπροστινό, προκειμένου να μην αφήσεις εκείνον που προσπέρασε όλη την ουρά από το αντίθετο ρεύμα να χωθεί πάλι δεξιά, διότι από απέναντί του έρχεται ένα τριαξονικό φορτηγό.

Πιο απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας: Εκτελεστής της διαθήκης του Τζον Μοδινού.