Το κέντρο της Αθήνας εγκληματική ζώνη, εκχωρημένο στο trafficking, το εμπόριο ναρκωτικών, την πορνεία, τις κλοπές
Είμαι λίγο ταραγμένος και θυμωμένος, κανονικά δεν θα ’πρεπε να γράψω. Δεν πρέπει να γράφεις δημόσια όταν δεν είσαι ψύχραιμος. Το περιστατικό έγινε Δευτέρα απόγευμα, στο κέντρο της Αθήνας. Στο ταξί φίλοι, συνάδελφοι, η οικογένειά μου. Κατευθύνονται Πειραιώς, Ομόνοια, στροφή Μενάνδρου. Στο φανάρι μποτιλιάρισμα, μπλόκο, ορμάνε στα σταματημένα αυτοκίνητα να κλέψουν ό,τι προλάβουν. Τσάντες, κινητά, τις εισπράξεις. Φωνές, αντίσταση, γροθιές, αίματα. Στο κέντρο της πόλης. Μπλόκα και ληστείες στα αυτοκίνητα στο κέντρο της Αθήνας. Δεν συμβαίνει ούτε στις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο.
Τα έγραφα την προηγούμενη Πέμπτη. Η ATHENS VOICE γράφει συνέχεια για την κατάσταση στο κέντρο μήνες τώρα. Όλες οι εφημερίδες έχουν συχνά ρεπορτάζ. Καταστήματα κλείνουν, οι κάτοικοι μετακομίζουν, κάνουν πορείες, υπογράφουν ψηφίσματα διαμαρτυρίας. Τίποτα. Βδομάδα με τη βδομάδα, μέρα με τη μέρα η κατάσταση γίνεται χειρότερη, η πόλη έχει κοπεί στα δυο, μεγάλες περιοχές, πρέπει να το αποδεχτούμε, δεν μας ανήκουν, έχουν παραδοθεί στην παρανομία. Η πόλη μας δεν είναι αυτή που ξέραμε.
Έχω γεννηθεί εδώ, έχω ζήσει εδώ την περισσότερη ζωή μου. Δεν θυμάμαι ποτέ τίποτα να πλησιάζει έστω σ’ αυτή την κατάσταση που ζούμε τώρα. Το κέντρο της πόλης εγκληματική ζώνη, εκχωρημένο στο trafficking, το εμπόριο ναρκωτικών, την πορνεία, τις κλοπές. Σκέφτομαι τους δικούς μου ανθρώπους στα αίματα και νιώθω λύσσα. Με τους υπεύθυνους αυτής της παρακμής.
Συγνώμη, αλλά το ζήτημα ξεπερνάει τις πολιτικές αναλύσεις, τις πολιτικές διαφορές. Είναι θέμα φιλότιμου. Αυτοί οι άνθρωποι, πρωθυπουργοί, υπουργοί, δήμαρχοι, αρχηγοί της αστυνομίας, δικαστές, δηλαδή κάθε πρωί βάζουν τα κοστούμια τους και πάνε στη δουλειά τους; Γυρνάνε και λένε στα παιδιά τους ότι έκαναν το καθήκον τους; Πώς αντικρίζουν τους γύρω τους; Έναν ηλεκτρολόγο να φωνάξεις να σου φτιάξει μια βλάβη, αν δεν μπορέσει, θα σου πει συγνώμη ρε φίλε, δεν μπορώ, φώναξε κανέναν άλλο. Αν δεν προλάβουμε εμείς να βγάλουμε μια Πέμπτη την εφημερίδα, θα πούμε συγνώμη, δεν μπορέσαμε, αν δεν μπορέσουμε και τη δεύτερη Πέμπτη, την τρίτη θα πούμε μας συγχωρείτε παιδιά, διαβάστε κανέναν άλλο που μπορεί. Αυτοί δεν έχουν να πουν τίποτα; Κατάντησαν την Αθήνα μια τριτοκοσμική πόλη, η μισή στρατοκρατούμενη με κλούβες και ασπίδες και η άλλη μισή παραδομένη στις μαφίες και δεν έχουν να πουν τίποτα; Τίποτα ρε φίλε;
Δεν ήθελα να τα γράψω αυτά. Πρέπει να επισημαίνεις τις αιτίες, να βρίσκεις λύσεις, η προσωπική αγανάκτηση εύκολα μπορεί να σε οδηγήσει στο λαϊκισμό. Άνοιξα όμως την τηλεόραση να δω δελτία ειδήσεων, να γράψω για τις εκλογές. Και είδα τις πολιτικές διαφημίσεις, τη συνέντευξη του πρωθυπουργού. Άκουσα για την Υπευθυνότητα, το Χρέος, την Ευθύνη, την Προοπτική, τη Μάχη για να υπηρετήσεις την Πατρίδα. Είδα αυτή την καταγάλανη, υπέροχη, εικονική Ελλάδα που 5,5 χρόνια τώρα οικοδομεί το μέλλον, φροντίζει τους πολίτες της, ευημερεί και προοδεύει σεμνά και ταπεινά. Και ήθελα ένας να φωνάξει, ρε φίλε, μας δουλεύεις κι από πάνω, σε άλλο πλανήτη ζούμε εμείς;
Σε άλλον. Το πολιτικό σύστημα αυτονομημένο, αναπαράγει τον εαυτό του χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας, χωρίς να το νοιάζει ούτε καν η ανοχή της.
Αφού έκλεισε η Βουλή και παραγράφηκαν τα σκάνδαλα, όλα τα μη πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στο σκάνδαλο Ζίμενς δραπετεύουν το ένα μετά το άλλο για καλύτερους τόπους, Γερμανία, Ουρουγουάη και άλλες φιλόξενες χώρες. Αναχωρούν ομαδικά, όλως τυχαίως, αμέσως μετά την παραγραφή για τους πολιτικούς υπεύθυνους. Σε μια βραδινή εκπομπή, πολιτικοί και δημοσιογράφοι συζητάνε το σκάνδαλο. Αναλύουν τα γεγονότα. Η Ουρουγουάη, η λατινοαμερικάνικη Ουρουγουάη, ειδοποίησε για πιθανές μεταφορές μαύρου χρήματος από δω προς τα εκεί. Η Δίωξη της Ουρουγουάης ήξερε. Η Ελλάδα που δικάζει ενάμιση χρόνο τώρα δεν ήξερε. Αλλά παρά την ειδοποίηση, ο ύποπτος διέφυγε στο εξωτερικό. Γίνονται έρευνες. Φταίει ο κλητήρας που μετέφερε το φαξ από το υπουργείο Εξωτερικών στο Δικαιοσύνης; Φταίει η τηλεφωνήτρια; Φταίει που είναι κλειστά τα γραφεία σαββατοκύριακο; Φταίει το τμήμα μεταφράσεων που καθυστέρησε; Θα γίνει ένορκη διοικητική εξέταση και θα μας ανακοινώσουν το πόρισμα. Συζητάνε. Πολιτικοί, εκπρόσωποι κομμάτων, δημοσιογράφοι, μέσα ενημέρωσης, συζητάνε. Φταίει ο κλητήρας; Ο μεταφραστής; Χάλασε το μηχανάκι; Άργησε ο εισαγγελέας; Κάποιος θα φταίει. Αρκεί να μην κατηγορούμε τους θεσμούς. Και ήθελα ένας να φωνάξει, ρε φίλε, ως πότε θα τους δουλεύουμε έτσι κατάμουτρα όλους, αλλά κανείς δεν φώναξε.
Κι έτσι έγραψα για ένα ταξί και τους δικούς μου ανθρώπους. Και μ’ αυτό το ταξί, γωνία Μενάνδρου και Πειραιώς στο μυαλό, θα πάω να ψηφίσω την Κυριακή.
11°
