Πολλοί συμπατριώτες μας σπεύδουν να εξηγήσουν ή ακόμη και να δικαιολογήσουν τους δολοφόνους ισλαμιστές, αποδίδοντας την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στους Δυτικούς και στις επεμβάσεις που έχουν πραγματοποιήσει στις μουσουλμανικές χώρες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αποφάσεις της αμερικανικής ηγεσίας και των συμμάχων της, κατά το παρελθόν, έχουν χειροτερεύσει την κατάσταση σε πολλές χώρες, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το Ιράκ. Όμως το να συνδέει κανείς μηχανιστικά –σαν αίτιο με αποτέλεσμα– τη δυτική πολιτική με την τυφλή βία των ισλαμιστών εξτρεμιστών είναι μια ανιστόρητη και επικίνδυνη απλούστευση.
Είχα στο μυαλό μου αρκετά επιχειρήματα για να υποστηρίζω ότι είναι επιφανειακή και προκατειλημμένα επιλεκτική η προσέγγιση που οδηγεί στις παραπάνω αναλήψεις. Όμως ένα μόνο επιχείρημα κάνει όλα τα άλλα να περιττεύουν. Οι φανατικοί ισλαμιστές πριν επιτεθούν και δολοφονήσουν τους πολίτες των δυτικών χωρών είχαν δολοφονήσει πολύ περισσότερους ομόθρησκούς τους.
Οι μουσουλμάνοι του Αφγανιστάν, της Συρίας, του Ιράκ, της Αλγερίας και πολλών άλλων χωρών έχουν αντιμετωπίσει τη δολοφονική μανία των εξτρεμιστών του Ισλάμ. Όποιος θέλει να ζει και να θρησκεύεται με τρόπο που δεν αρέσει στους εξτρεμιστές, όποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό από αυτούς, ντύνεται διαφορετικά, σπουδάζει, ακούει μουσική ή παίζει μπάλα, βρίσκεται αντιμέτωπος με τα όπλα τους.
Η δολοφονική μανία των ακραίων ισλαμιστών δεν προέκυψε από τις ενέργειες των δυτικών χωρών. Μπορεί μερικές από αυτές να δημιούργησαν ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη και τη μαζικοποίηση των εξτρεμιστικών οργανώσεων, αλλά η ιδεολογία και οι πυρήνες προϋπήρχαν και επιδίωκαν να καταπιέσουν τον πληθυσμό των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται.
Δεν μισούν μόνο τις ελευθερίες και τον τρόπο ζωής της Δύσης. Μισούν τις ελευθερίες και την επιδίωξη της ευημερίας και στις μουσουλμανικές χώρες. Πολλοί από τις εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες οι οποίοι περνούν τα σύνορά μας, έχουν διωχθεί από τα σπίτια τους από τη βία και τη δυστυχία που φέρνουν οι ακραίοι ισλαμιστές. Τον παράγοντα αυτό θέλουν να αγνοούν αρκετοί συμπολίτες μας, επιμένοντας να βλέπουν μόνο την ευθύνη των δυτικών.
Κι αν πολλοί Έλληνες είναι επιεικείς με τους μουσουλμάνους θύτες των δολοφονιών, ήταν εντελώς αδιάφοροι όταν ακριβώς δίπλα μας είχαμε μουσουλμάνους θύματα του μεγαλύτερου εγκλήματος στη μεταπολεμική Ευρώπη. Πρόκειται για τη σφαγή των μουσουλμάνων της Βοσνίας. Μια σφαγή που παραδέχονται πλέον και οι ίδιοι οι Σέρβοι.
Το σερβικό κοινοβούλιο είχε καταδικάσει τον Μάρτιο του 2010 τη μαζική εξόντωση περίπου 8.000 μουσουλμάνων από τις σερβικές δυνάμεις στη Σρεμπρένιτσα τον Ιούνιο του 1995. Ο πρόεδρος της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς ζήτησε συγγνώμη για τη θηριωδία αυτή σε συνέντευξή του στη δημόσια τηλεόραση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης την άνοιξη του 2013 λέγοντας: «Γονατίζω και ζητώ να συγχωρηθεί η Σερβία για το έγκλημα που διαπράχθηκε στη Σρεμπρένιτσα».
Η τάση για αθώωση των ισλαμιστών τρομοκρατών με την απόδοση των ευθυνών για τις πράξεις τους στους «δυτικούς ιμπεριαλιστές» έχει την ίδια ρίζα με την αδιαφορία που έδειξαν οι περισσότεροι Έλληνες για τα εγκλήματα σε βάρος των μουσουλμάνων της Βοσνίας. Είναι η τύφλωση που διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τις συνειδήσεις στη χώρα μας. Αρέσουν τα στερεότυπα και οι μύθοι, ενώ αποφεύγονται συστηματικά οι δύσκολες αλήθειες που καταρρίπτουν τα στερεότυπα. Νομίζουμε ότι κατέχουμε τα μυστικά των μεγάλων συνωμοσιών του πλανήτη (σαν αυτό με τους Εβραίους που υποτίθεται ότι ειδοποιήθηκαν την 11η Σεπτεμβρίου) ενώ στην πραγματικότητα δεν βλέπουμε ούτε την τύφλα μας.
18°
