Πριν λίγες ημέρες ζούσαμε στο 1940 και το ΟΧΙ, μετά στο 1962 ψάχναμε τα αρχεία της CIA για κάτι σαν «συνεργασία» Καραμανλή και Μέρτεν στην κατοχή, μετά πίσω στο 1916 και το Ολοκαύτωμα των Ποντίων, σε λίγες ημέρες θα ζουν στο 1967 οι φασίστες και στο 1973 και το Πολυτεχνείο οι υπόλοιποι. Ανασκαλίζουμε το μακεδονικό, καίμε ξανά τις «μάγισσες» τη Ρεπούση και τη Γιαννάκου, ο πρωθυπουργός στη Βουλή διαβάζει τους ανηφορικούς δρόμους του Άρη για να τους συγκρίνει με τη δική του φόρα-κατηφόρα, ράβουμε στις στρατιωτικές στολές τους άγιους προστάτες του Καμμένου για να διαχωρίσουμε εθελοντικά θρησκευόμενους από μη, και ξαναζούμε καθημερινά με πάθος τον εμφύλιο του 1945+.
Δεν θυμόμαστε το παρελθόν, ζούμε στο παρελθόν! Πολίτες και πολιτικοί έχουν χάσει το χρόνο και το παρόν και τσακώνονται για όσα έγιναν παλιά και το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι η ερμηνεία και η αφήγησή τους. Τα γεγονότα δεν αλλάζουν, η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Δεν διαβάζουμε ιστορία μόνο, πρέπει και να γράφουμε ιστορία. Τα γραμμένα βιβλία είναι το παρελθόν, οι κενές σελίδες που ζούμε είναι που πρέπει να γραφούν. Αλλά επιμένουμε να ζούμε στο παρελθόν γιατί δεν έχουμε προτάσεις για το παρόν, και μοιραία δεν έχουμε μέλλον. Το μέλλον, οι βουλευτικές μας έδρες, οι δημοσιογραφικές επιτυχίες μας, οι επιχορηγήσεις των πολιτιστικών μας συλλόγων, οι νέοι πελάτες μας, είναι η προσκόλληση στο παρελθόν, το εμπόριο του διχασμού και οι μικροί μας εμφύλιοι. Γιατί οι έμποροι του πατριωτισμού της Αγγελικής Σπανού και οι Έλληνες πολίτες έχουμε λυμένα τα προβλήματα του σήμερα, και το έχουμε ρίξει στον ιστορικό στοχασμό των πολιτικών.
Χάνουμε το παρόν και ό,τι αλλάζει τις ζωές μας, χάνουμε το μέλλον μας. Μόνο στην Athens Voice, φιλοξενήθηκαν 4 άρθρα για το παρελθόν και την αφήγηση της ιστορίας και ακολούθως «μοιράστηκαν» στο Facebook από εθνολαϊκιστές επαναστάτες για τα ιερά και τα όσια της φυλής. Για μερικά share παραπάνω γράφτηκε εδώ ανήμερα της Νύχτας των Κρυστάλλων ακόμη και η παγκόσμια ιστορική πρωτοτυπία ότι «Το έγκλημα κατά των Ποντίων είναι χειρότερο και από αυτό κατά των Εβραίων»! Ποια είναι η μονάδα μέτρησης για τον πόνο; Τα share, τα likes, τα tweets; Ποιος λαός πονάει περισσότερο τους νεκρούς του; Όποιος λαός έχει περισσότερες εθνικές εορτές και αργίες; Όποιος έχει περισσότερες θεσμοθετημένες ημέρες μνήμης; Βάζουμε σε ζυγαριά τις σφαγές και τα ολοκαυτώματα για να μετρήσουμε μαζί και το δικό μας βάρος; Ο πόνος και η δόξα των προγόνων υποκαθιστά τη δική μας ανεπάρκεια.
Όσοι δεν διαδηλώνουμε με πατριωτικές κορόνες είμαστε λιγότερο Έλληνες από τους άλλους; Ποιων είναι σειρά τώρα να πουν ό,τι είχε πει και ο Τσίπρας πριν 3 χρόνια «Μπορεί οι Ευρωπαίοι να λένε ότι είμαστε όλοι Ελληνες, αλλά μάλλον κάποιοι Έλληνες δεν είναι και τόσο Έλληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν...»; Ποιος παίρνει τη σκυτάλη του εθνολαϊκισμού; Κερδίζει κανείς από τη διχόνοια; Κερδίζουν πολλοί! Όσοι χρυσαυγίτες, συριζαυγίτες, νεοδημοκράτες το 2011 μοιράζονταν σφιχτά την πλατεία Συντάγματος φωνάζοντας «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Κέρδισαν όσοι «ηγέτες» αγανακτισμένοι πέρασαν από εκεί, μέτρησαν και μετράνε με τη σειρά εκλογής τους εξουσία, μισθούς, ψήφους, κατουρημένες ποδιές, πελάτες, βουλευτικές συντάξεις.
Οι Πόντιοι στην Ελλάδα σύμφωνα με έναν ποδοσφαιρικό παράγοντα (που ίσως κάποτε ανοίξει και καμιά επιχείρηση εκτός από παχιά λόγια) ψηφοφόρο της 1ης φοράς αριστερά είναι ψήφοι και «κάποιοι τόλμησαν και έφτυσαν το 30% του πληθυσμού» είπε. Και συμπλήρωσε απειλώντας: «Είπα στον Τσίπρα να σταματήσει να κάνει τέτοια πράγματα, αλλιώς θα με αναγκάσουν να εκταφιάσω τους προγόνους μου και να φύγω», εννοώντας ότι θα πει στα μπαόκια και του Πόντιους να ψηφίσουν τους άλλους. Και αντί το πρωθυπουργικό περιβάλλον να του απαντήσει «μάζεψέ τα και φύγε» τον αφήνει να διαδίδει ό,τι του κατέβει. Ίσως όταν ο υπουργός Φίλης δεχόταν την προβοκατόρικη πατριωτική κορόνα του πρώην συνάδελφού του Χατζηνικολάου θυμήθηκε τις αντίστοιχες λαϊκίστικες μαλακίες και κυνήγι μαγισσών που έστηνε στα δικά του πρωτοσέλιδα στην «Αυγή». Το στημένο ερώτημα του λαϊκιστή «αγωνιστή» δημοσιογράφου mediaρχη, σε έναν καμένο από τα τηλεοπτικά φώτα επικίνδυνα άσχετο και λαϊκιστή υπουργό, έδωσε την ευκαιρία στους καμένους της ΝΔ να κάνουν φτηνή αντιπολίτευση σε κάτι που τους προσφερόταν εύκολα στους εθνικιστές ψηφοφόρους της και να μετρήσουν ποντιακούς ψήφους. Κάτι τέτοιο έλπισαν ο Κουμουτσάκος και ο μπάρμπι και πήγαν να χαιρετήσουν αγωνιστικά τη συγκέντρωση των ποντιακών σωματείων και του Νικολόπουλου, του Μιχελογιαννάκη, του Βορίδη, του Άδωνη και των μαύρων φιδιών νεοναζί που μπήκαν μπροστάρηδες. Το αποτέλεσμα ήταν μια επικίνδυνα «περίεργη» συγκέντρωση, που οι αρνητές (και νοσταλγοί) του ολοκαυτώματος των Εβραίων από τους ναζί διαδήλωναν μαζί με τους απογόνους των θυμάτων του ποντιακού ολοκαυτώματος! Ο λαϊκισμός του Χατζηνικολάου και του Φίλη, η ψηφοθηρία των βουλευτών της ΝΔ, οι πατριωτικές κορόνες των ΜΜΕ, οι ακροαριστερές και οι ακροδεξιές ιντερνετικές κόντρες, έδωσαν τη θέση τους στη βία των ναζί, στο λιντσάρισμα και στην κατά τον υπουργό ΔΤ «αδράνεια» των MAT. Την ίδια ημέρα η «καλή» ακροαριστερή βία των κρανοφόρων Ρουβίκωνων περιορίστηκε σε λεκτική επίθεση στον Πάγκαλο και στον Ν. Παπανδρέου στην παρουσίαση ενός βιβλίου, γιατί οι «πενταροδεκάρες» του Φίλη τούς είναι περισσότερο αρεστές από το «σας διορίσαμε, τα φάγαμε όλοι μαζί» Πάγκαλο και γιατί «την επιλογή να χειροδικίσουμε την αφήνουμε για κάτι πιο σοβαρό», όπως έγραψαν μετά.
Πουλάμε πατρίδα, πουλάμε υπερηφάνια και τσαρούχια, πουλάμε τη μοναδικότητα της χώρας. Ο θεός της Ελλάδας μάς προστατεύει. Οι δικοί μας νεκροί είναι ιερότεροι των άλλων. Τα δικά μας θύματα είχαν παιδιά και εγγόνια που πονάνε ακόμη, οι άλλοι λαοί δεν πονούν όπως εμείς. Πουλάνε πόνο όσοι συνέκριναν την Κατοχή του ’40 με την τρόικα! Ό,τι σύγχρονο το κρύβουμε κάτω από τα ράσα, τις φουστανέλες και τους χιτώνες. Δεν έχει τίποτα να υπερηφανευτεί ο Έλληνας αγωνιστής πέρα από το ένδοξο παρελθόν του; Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τους πολιτικούς μας να κρυφτούν στην ανυπαρξία τους και να εκλέξουμε όσους σέβονται το παρελθόν, αλλά ζουν στο παρόν και σχεδιάζουν το μέλλον;
Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να γράψει ό,τι θέλει, να πυροδοτήσει «εμπρηστικούς μηχανισμούς» ιδεών και διαλόγου, μέχρι που ένα ρόπαλο ή μια μπουνιά στο πρόσωπο ενός πολίτη θα μετατρέψει τα επιχειρήματα του λόγου σε πράξεις βίας. Όταν βέβαια κάποια στιγμή βάζεις στη ζυγαριά τους 38 εκ. νεκρούς του Μάο και τον αθωώνεις γιατί «ε, τώρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον Χίτλερ με τον Μάο! Μπορεί τα κομμουνιστικά καθεστώτα να είχαν αυτό το τεράστιο έλλειμμα ελευθερίας, αλλά τουλάχιστον είχαν στο κέντρο της σκέψης τους τον άνθρωπο... δεν είχαν ούτε κρεματόρια ούτε φούρνους με Εβραίους... Καταρχάς, αυτοί οι αριθμοί αμφισβητούνται. Μένει να αποδειχθούν ιστορικά και τότε να το ξανασυζητήσουμε», θα ακολουθήσει και η στιγμή που δίνεις και υπουργείο της 1η φοράς αριστερά σε αυτόν που προέτρεπε «Πρέπει ο Πάχτας να μην μπορεί να κυκλοφορήσει, λιντσάρετέ τον. Εμείς μαζί σας», και μετά ψάχνεις να βρεις τι πήγε στραβά στην 1η φορά αριστερή ακροδεξιά κυβέρνηση των ΑΝΕΛ. Ίσως στο Μαξίμου να έχουν ξεχάσει το κυνηγητό των Καμμένων στη βιβλιοπαρουσίαση της Ρεπούση στα Χανιά τον Νοέμβρη του 2012.
Τις μέρες που όσοι πολίτες ζουν στο παρελθόν, και η Γεννηματά και ο Μεϊμαράκης φτηνά αντιπολιτευόμενοι την έπεφταν στον Φίλη και τον Τσίπρα για τα ιστορικά τους κόμπλεξ, η ελληνική Βουλή πέρασε με μόλις 153 ψήφους τα προαπαιτούμενα του μνημονίου 3 με την ψήφο αυτών που ισχυρίζονταν το 2012 ότι όσοι ψηφίζουν τα μνημόνια πρέπει: «Να παρακαλάτε να περάσετε από ειδικό δικαστήριο. Αυτό σας εύχομαι και εγώ προσωπικά, παρά να βρείτε ορισμένοι από εσάς το τέλος του πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν λίγους μήνες στη Λιβύη. Καλή σας τύχη». Το μοναδικό κόμμα που ασχολήθηκε με το παρόν, για αυτό που ζούμε τώρα και στο μέλλον, και κατέβασε 10 προτάσεις για το προσφυγικό, και 3 προτάσεις ισοδύναμα για να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση δεχόταν τις επικρίσεις του υπουργού της 2ης φορά αριστεράς «να επισκεπτεί τον πνευματικό του, αν πιστεύουν στο θεό». Η κυβέρνηση που το μόνο σύγχρονο που έκανε ήταν να δώσει πολιτικό όρκο, απαιτεί από το μοναδικό κόμμα που τις φέρνει λύσεις με τα λιγότερο επώδυνα ισοδύναμα, να μην ανακατεύεται στην επικίνδυνη πρωτοβουλία της για το διαχωρισμό των στρατιωτικών σε θρησκευόμενους ή μη, στο πέτο με ή χωρίς χαλκομανίες αγίων, αλλά να επισκεφτεί τον πνευματικό αν στο Ποτάμι έχουν θεό! Και ο δημοσιογράφος που έκανε την προβοκατόρικη ερώτηση στον Φίλη «καταλαβαίνει την οργή των πολιτών» (των φασιστών που λιντσάρουν πολίτες και πολιτικούς;) αλλά προτιμά αυτή η οργή να μην εκδηλώνεται ισοπεδωτικά στον Κουμουτσάκο, γιατί «δεν έχει τις ίδιες ευθύνες με τον Παπακωσταντίνου και τον ΓΑΠ», όπως υποστηρίζει! Προτιμά η οργή των πολιτών (και των ναζί;) να εκδηλώνεται στους πολιτικούς που ο ίδιος στοχοποιεί εδώ και χρόνια, και αντί να ζητήσει συγνώμη για τα παραμύθια που έλεγε τόσα χρόνια συνεχίζει να βγαίνει στην τηλεόραση να παριστάνει το δημοσιογράφο χωρίς κουκούλα και κράνος. Και ο Έλληνας ΥΠΕΞ κος Κοτζιάς αρνείται την ιστορία του ως «φανατικός, σκληρός και αμείλικτος κνίτης… γκαουλάιτερ του σταλινισμού» (σαν να σβήνει ο Βορίδης το τσεκούρι της φωτογραφίας του) που τον χαρακτήριζε άρθρο της Athens Review of Books και απαιτεί αποζημίωση 250 χιλ. ευρώ και το δικαστήριο τον δικαιώνει!
Είναι βέβαιο ότι το ημερολόγιό μας γράφει τη σωστή χρονολογία; Ζούμε στο 2015; Ευτυχώς με το μνημόνιο 3 Σύριζα, μπορούμε τουλάχιστον να δεχτούμε πια και ιστορικά ότι 1, 2, 3 η χούντα δεν τελείωσε το ’73, αλλά τελείωσε το ’74. Η ιστορία μετρά δισεκατομμύρια νεκρούς από φανατικούς κυνηγούς μαγισσών. Η ιστορία είναι το αποτύπωμα που εμείς δημιουργούμε και αφήνουμε στο χρόνο. Τέτοια ημέρα πριν 77 χρόνια η αδράνεια πολίτων σαν εμάς έγραψε τη Νύχτα των Κρυστάλλων στη ναζιστική Γερμανία. Έξι χρόνια από την κρίση χρεοκοπίας η ελληνική ιστορία μάς καλεί να γράψουμε την αλληλεγγύη μας στους άνεργους, την αναδιανομή του όποιου πλούτου μας, τη δημιουργία μιας δυναμικής νέας οικονομίας, τη δική μας συμβολή στην ιστορία, αλλά εμείς προτιμούμε να ανασκαλεύουμε τα παλαιά και να κυνηγάμε φαντάσματα και εχθρούς της επαναστατικής μας γυμναστικής.
