Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η καταβολή της υποδόσης των 2 δισ. ευρώ είναι εξασφαλισμένη. Η κυβέρνηση Τσίπρα θα υποχρεωθεί να δεχθεί την αυστηροποίηση του καθεστώτος σε ό,τι αφορά τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας συγκεκριμένων κατηγοριών δανειοληπτών και θα αλλάξει επί το αυστηρότερο το καθεστώς των 100 δόσεων για να συνεχιστεί η κανονική χρηματοδότηση της Ελλάδας, στα πλαίσια του τριετούς προγράμματος των 86 δισ. ευρώ και να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Παιχνίδι με τις κόκκινες γραμμές
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας προσωπικά έπαιξαν σκληρό πολιτικό παιχνίδι σε βάρος των δανειοληπτών με το ζήτημα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας όσων δεν εκπληρώνουν τις τοκοχρεωλυτικές τους υποχρεώσεις.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση το σύνθημα που χρησιμοποιούσε ήταν «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη». Το εκπληκτικό είναι ότι δεν υπήρχαν επί κυβέρνησης Παπανδρέου και Σαμαρά πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών για δάνεια προς τις τράπεζες αλλά μόνο πλειστηριασμοί ακινήτων για χρέη προς το Δημόσιο.
Αυτό για το οποίο συνήθιζε να καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ τις προηγούμενες κυβερνήσεις μετατρέπεται τώρα σε κυβερνητική πολιτική, υπό την πίεση των εκπροσώπων των Ευρωπαίων εταίρων και των πιστωτών και με προσωπική ευθύνη του κ. Τσίπρα. Η στροφή 180 μοιρών που πραγματοποιεί η κυβερνητική ηγεσία στο ζήτημα προκαλεί τη δικαιολογημένη αντίδραση των πολιτών, ιδιαίτερα εκείνων που πίστεψαν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θα τους προστάτευε από τους «τοκογλύφους των τραπεζών». Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του μας έχουν συνηθίσει σε ένα πολιτικό σλάλομ που βασικό στόχο έχει την παραμονή στην εξουσία.
Το ερώτημα είναι γιατί το Eurogroup επιμένει σε αυτή την επιλογή η οποία θα προκαλέσει μεγάλη κοινωνική αναταραχή. Η αξιολόγηση των ελληνικών τραπεζών έδειξε ότι χρειάζονται πολύ λιγότερα χρήματα από τα 25 δισ. ευρώ που προβλέπονται για την ανακεφαλαιοποίηση στο τριετές πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ελλάδας και πως ορισμένες από αυτές μπορούν να προχωρήσουν στην ανακεφαλαιοποίηση αποκλειστικά με ιδιωτικά κεφάλαια. Γιατί λοιπόν να εφαρμοστεί μια τόσο αυστηρή πολιτική έναντι των δανειοληπτών, την οποία είχαν αποτρέψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, και γιατί να γίνει κοινωνικά σκληρότερη η διαχείριση των κόκκινων δανείων σε μια περίοδο κατά την οποία το τραπεζικό σύστημα αποδεικνύεται ότι είναι σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι γενικά πιστεύαμε;
Αυστηροποίηση των ρυθμίσεων
Οι εκπρόσωποι των Ευρωπαίων εταίρων και των πιστωτών ζητούν και την αυστηροποίηση της ρύθμισης των 100 δόσεων. Κατά την άποψή τους η αυστηρότερη διαχείριση των οφειλών μπορεί να αυξήσει τα έσοδα του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων.
Είναι γεγονός ότι το πέρασμα από τις 72 δόσεις στις 100 δόσεις για τις ρυθμίσεις που δεν αφορούν μικρά ποσά ήταν μια πολιτική πρωτοβουλία της κυβέρνησης Τσίπρα με αρκετά μεγάλο οικονομικό ρίσκο. Αυτό όμως δεν αντιμετωπίζεται με μια αυστηροποίηση των ρυθμίσεων που θα οδηγήσει, με μαθηματική ακρίβεια, τους περισσότερους οφειλέτες εκτός ρυθμίσεωνμ αλλά με μια σταδιακή εφαρμογή αυστηρότερων κανόνων ανάλογα και με την πορεία της οικονομίας.
Στο κάτω κάτω οι περισσότεροι από αυτούς που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους ή χρωστάνε στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν είναι επαγγελματίες κακοπληρωτές, αλλά θύματα της κρίσης. Οι περισσότεροι χρωστάνε γιατί δεν πληρώθηκαν από κάποιους άλλους ή γιατί η αξία των περιουσιακών τους στοιχείων μειώθηκε δραστικά ενώ οι οικονομικές και φορολογικές τους υποχρεώσεις αυξήθηκαν.
Στην Ευρωζώνη επιδεικνύουν λάθος αυστηρότητα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης. Από τη μια υποκλίνονται στις επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα υπέρ της αποτροπής της μείωσης των δημοσίων δαπανών και από την άλλη προβάλλουν εντυπωσιακές απαιτήσεις σε βάρος των δανειοληπτών και των οφειλετών. Αυτό το μοίρασμα των ρόλων, η ελληνική κυβέρνηση υπέρ του Δημοσίου και η Ευρωζώνη κατά των πολιτών και του ιδιωτικού τομέα, κινδυνεύει να μας εγκλωβίσει σε μνημονιακές καταστάσεις.
12°
