Στον πικραμένο τόπο της φαιδράς πορτοκαλέας ξαναβγαίνουν, λόγω εθνικής γιορτής, στην επιφάνεια οι συνήθεις πικρές επισημάνσεις που αναδεικνύουν τις εθνικές αποτυχίες. Και ίπτανται διπλόπικρα πάνω από τους νεκρούς πρόσφυγες που πνίγονται, μαζικά και ασήμαντα, στα κρύα του Αιγαίου τα νερά.
1101: το αβασάνιστο τίποτε που αντεπιτίθεται
Τώρα πάλι, η επικαιρότητα, μαζί με τα δύσκολα του αφόρητου ΠΦΑ Αντιμνημονιακού Μνημονίου, εξαίφνης ξαναπαίρνει το φαιδρό χρώμα της γεμάτης από απόλυτο τίποτε παραφουσκωμένης πουκαμίσας του κ. Βαρουφάκη. Το πλάστικ, λουσμένο μέσα σε ικανό μαρκετίστικο άρωμα, είναι ακαταμάχητο για τον (χαμηλής αντίστασης στον λαϊκισμό) αμετανόητο οχλοπολτό και τον συνεπαίρνει εμπνευστικά. Δώστου Βαρουφάκη και πάρτου την ψυχή.
Ακόμα και ο Αλεξάκης της καρδιάς μας, μέχρι παραμονές δημοψηφίσματος, έλεγε ότι ο Γιάνης είναι ένα από τα καλύτερα άσσετς της κυβέρνησής του. Κι ας είναι ο κλασικός τύπος που δεν ξέρει τι θέλει και δεν θα ησυχάσει εάν δεν το αποκτήσει.
Έτσι μετά την δραματική (για όλους μας) καθολική αποτυχία του, ο κ. Βαρουφάκης κάνει μια νέα φιλόδοξη (ζήτωσαν οι 1101!) προσπάθεια να ανακτήσει το χαμένο κύρος της επικοινωνιακής φούσκας του.
Γιατί είναι αστείο ένα Σύνταγμα «Ελληνορθόδοξο»
Θλιβερή είναι η καταπάτηση της Λογικής του Χριστού που διαχώριζε τα του Θεού από τα του Καίσαρος. Φαιδρότατος, όμως, είναι ένας Καταστατικός Χάρτης που ανακατεύεται με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Σαφώς και στην Ελλάδα είναι επικρατούσα η «θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού». Όμως, γιατί αυτό πρέπει και να αναφέρεται ρητά στο Σύνταγμα;;;
Οι θεομπαίχτες αξιωματούχοι που βάζουν στο στόμα τους το Θεό, είναι ελεεινοί Χριστιανοί. Όχι μόνο γιατί παραβαίνουν την Δεκάτη Εντολή (Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω), αλλά γιατί υποκριτικά, για λίγα ψηφαλάκια, υπερβαίνουν την ουσία του Χριστιανισμού. Αφού ο Θεός (εάν υπάρχει, για να διευρύνουμε το καστ) ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ δεν είναι μόνο της Ελλάδος, αλλά ολωνών. Άρα είναι γελοίο να δεσμεύεις Συνταγματικά ένα έθνος υπέρ «συγκεκριμένου» Θεού, δεσμεύοντάς τον δια Προεδρικών διαγγελμάτων «να φυλάει την Ελλάδα».
Έναντι ποίων να την φυλάει; Έναντι των κακών «Άλλων» (που -χριστιανικώς- επίσης είναι του ίδιου Θεού, έστω και αλλόπιστοι); Απλώς φτιάχνει εχθρούς για να κρύψει ότι τότε είπαμε ΟΧΙ στην εθνική υποταγή, ενώ τώρα λέμε ΟΧΙ στο ξεβόλεμα…
Επί τέλους, πότε θα τεθεί σοβαρότερα το ζήτημα της αποϊσλαμοποίησης του φονταμενταλισμένου έθνους, σε πρώτη φάση δια Συνταγματικής «κάθαρσης»; Πότε θα εξηγηθεί στους Συντσιφτετέλληνες ότι η προσφυγή στα θεία είναι ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ μια προσωπική υπόθεση του καθενός μας και όχι μια συλλογική/εθνική υπόθεση;;;
Αφού είναι αδιανόητο να δεσμεύει ένα Σύνταγμα, αλλόθρησκους, αγνωστικιστές, άθεους, όλους στο ίδιο τσουβάλι. Αλλά κυρίως γιατί η ομολογία πίστεως είναι απολύτως εσωτερικό ατομικό ζήτημα και μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει, όχι συλλογικά.
Από Συντάγματος άρξασθαι, λοιπόν, αν θέλουμε να ξεκολλήσουμε από τη στενωπό της αιτιωδώς συναφούς ακολουθίας των εθνικών αποτυχιών.
Όπισθεν ολοταχώς, δώσε πόνο εθνικό!
Ξαναδιαβάστε χαλαρά το περσινό μας: Στου «Τη Υπερμάχω» τον καιρό. και το προπέρσινο «Η πολιτική της Παναγιάς», για πληρέστερη τεκμηρίωση στη σημερινή ανάλυση.
Γιατί ΤΟ Καθεστώς, στο πλαίσιο του Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους (Π.Ι.ΠΑ) διαπράττει τις 1101 καταστροφικές εθνικές μειοδοσίες; Και προσποιείται τάχα, για ξεκάρφωμα, πως υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, ενώ δουλεύει για το ιδιωτικό συμφέρον του (πάλι τέτοια θα λέμε;)…
Και ο ψωριάρικος ιδεολογικός επενδύτης του φρεσκάρεται στην «μακρόχρονη» οπισθοδρομική «παράδοση» του ακροδεξιού ξενοφοβικού του χωνευτηρίου. Και με ένα «Όπισθεν ολοταχώς!», καλή ώρα σαν του Μακαριστού, το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Π.Α.Φ.) αενάως αναβαπτίζεται.
Έτσι ο Πελατειακός Εθνολαϊκισμός ολοκληρώνει την ανθελληνική (που ξεχνάει το έκπαλαι φιλόξενο ελληνικό πνεύμα) και αντιχριστιανική (που ξεχνάει το «αγάπα τον πλησίον σου») ουσία της ξενοφοβικής και μισερής κουλτούρας του. Και την εμφανίζει ως ελληνόφρονα και χριστιανική.
Άλλη μια ακόμα μεγάλη Εθνική Απάτη, όπως Μακεδονισμένη, Αντιμνημονιακή και τόσες άλλες προηγηθείσες… Αυτές διαχρονικά στρεβλώνουν κάθε πραγματικότητα δια του κυρίαρχου βαλκανικού σκοταδισμού του εθνικού μας ισλάμ, καθοδηγώντας τελικά τον τόπο από αποτυχία σε αποτυχία…
Και επειδή ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει, έτσι και το εθνικό χωνευτήρι μας χωράει όλο το Π.Α.Φ. μέσα του. Χουντικούς, ναζί, αυριανιστές, μακεδονισμένους, χριστοδουλόδουλους, Δεκεμβριανούς του 2008, αγανακτισμένους Ανεξυριζαυγιτιστές.
Και η δυσανεξία τους στην ετερότητα αενάως αποενοχοποιεί τον χρεωκόπο Πελατειακό Εθνολαϊκισμό. Έτσι πάει σόι το βασίλειο και κουτουλάμε από την μία εθνική αποτυχία στην άλλη…
Πόσο πατριωτική είναι η πολιτική της Παναγιάς;
Ας δειγματίσουμε εδώ, λοιπόν, λίγα μόνο σημάδια της μίζερης αντιστροφής του νιου σπηκ που θέλει τις μειοδοσίες να τις λέει πλειοδοσίες και τούμπαλιν.
Πατριωτικό δεν είναι να λες άσχετα ΟΧΙ βρίζοντας τους Άλλους για όσα παθαίνεις, αρνούμενος την κούρα που κάνουν οι ομοιοπαθείς και γιατρεύονται. Όπως Ιρλανδοί και Πορτογάλοι, χτες οι Κύπριοι βγήκαν πανηγυρικά στις Αγορές κουνώντας μας μαντήλια…
Πατριωτισμός δεν είναι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και οι δεκάρικες κλισεδιάρικες κοινοτοπίες που αμολάνε ψοφοδεείς αξιωματούχοι, μετά τις παρελάσεις.
Πατριώτης είναι αυτός που απαντάει θετικά στο ερώτημα «Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη;». Και πράττει τα δέοντα, για να ανασυγκροτηθεί το κακορίζικα κακοθεσμισμένο έθνος του, που μόλις απέτυχε…
Και εκδιώκει τον πελατειακό εθνολαϊκισμό που μας πνίγει στο εκθετικά καθοδικό σπιράλ της υπερφορολόγησης. Και δεν «αυξάνει τους φόρους για να μην κόψει κράτος» και δεν μηχανεύεται «ισοδύναμες» βλακώδεις πιπεριές για να αποφύγει άλλες...
Πατριώτης δεν είναι ο ούλτρα διεφθαρμένος, που παίρνει μια καθαρίστρια από το ΥΠΟΙΚ και την κάνει λειτουργό της Δικαιοσύνης. Ούτε συνεπώς, όποιος αυξάνει τις εργοδοτικές εισφορές, προκαλώντας κλιμακωτά λουκέτα, ανεργία, περαιτέρω ύφεση, διωγμό των Ελληνόπουλων μακριά από τον τόπο τους…
Το μεγάλο κάδρο δείχνει ότι η δόλια άρνηση του ξεβολέματος είναι συνειδητή εθνική μειοδοσία. Γι’ αυτό Αλεξάκης μας σύντομα θα κρύβεται…
Υστερόγραφα
Το πάθημα Κατρουγκάλου
Δεν ευχαριστιόμαστε για τη βία που τρώει ο κυρ Κατρούγκαλος. Ευχαριστιόμαστε που τώρα όλοι οι φούφουτοι που φούντωναν το φυσερό της φλογερής αγανακτισμένης βίας, καταπίνουν (μετανοημένοι;) το τοτινό δηλητήριό τους. Δεν είμαστε Παγκαλίστας, ούτε Χατζηδακίστας, μήτε Κατρουγκαλίστας. Αλλά παραμένουμε πάντα κατά της βίας του λαϊκισμού εις βάρος εξύπνων και βλακών, αντιπαθών και συμπαθών. Γιατί έχουμε εξηγήσει: ο Λαϊκισμός είναι μείζον κακό και εμβρυουλκεί το μέγιστο κακό του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου.
Η επηρμένη όψιμη οίηση του Γραφικού Λεβέντη
«Μου δώσανε το γραφείο του γρουσούζη Μητσοτάκη» (εμετός…), «η Ένωση Κεντρώων θα καταπιεί Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ»… Τέτοια ξεντρόπιαστα λέει ο φαιδρός κυριούλης που είπε προεκλογικά «άμα πάω στους φίλους μου τους Ευρωπαίους, σε δύο μήνες θα καταργήσω τα μνημόνια».
Νταξ, το εμπεδώσαμε, όλο του το Πρόγραμμα είναι να καταργήσει τις διπλές συντάξεις. Και μετά; Τόσες χιλιάδες στρεβλώσεις λερώνουν τον τόπο, ακούσατε ποτέ να παίρνει θέση για κάποια από αυτές με συγκεκριμένο σοβαρό σχέδιο; Ποτέ.
Γιατί είναι μια γραφική αρπακολλατζήδικη οντότητα, αντάξια του αγανακτισμένου οχλοπολτού, που θύμωσε τώρα με τις ψευτιές του Αλεξάκη και αναζητεί κάτι σκοταδιστικά ανάλογο για να τον υποκαταστήσει…
Εκδήλωση περί οικονομικής ελευθερίας
Το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών παρουσιάζει την ερχόμενη Τρίτη (7 μ.μ.), στο Polis Art Cafe, την συζήτηση «Η Οικονομική Ελευθερία ως Ατομικό Δικαίωμα» (σελίδα εκδήλωσης στο Facebook). Συζητούν, από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες, ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής, ο υπεύθυνος του ΙΝ.Σ.ΠΟΛ. Γιώργος Αντωνιάδης και ο δημοσιογράφος Σακελλάρης Σκουμπουρδής.
18°
