Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ

Έχω την εντύπωση πως έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ποιος είναι ο (εντός των συνόρων) στόχος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν φυσικά δεχτούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει όντως στόχους και δεν κινείται στα κουτουρού.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του, λοιπόν, γνωρίζουν πως το πρόγραμμα που ακολουθούν σύντομα θα εκτροχιαστεί. Μεταρρυθμίσεις, φυσικά, δεν πρόκειται να γίνουν και το μόνο σίγουρο είναι μια ολοένα αυξανόμενη υπερφορολόγηση η οποία θα γονατίσει τον κόσμο. Η κοινωνική αναταραχή είναι βέβαιη και παντελώς απρόβλεπτης έντασης μιας και αυτή τη φορά δεν θα «εξεγερθούν» κάποιοι έμμισθοι γραμμιτζήδες, αλλά κόσμος ο οποίος πραγματικά θα έχει φτάσει στα όριά του.

Εκείνη τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί κάποιον να τον υπερασπιστεί, κάποιον που θα βάλει τα στήθια του και θα τον προστατεύσει από την οργή της κοινωνίας. Έτσι, τα κυβερνητικά στελέχη έχουν αρχίσει να δημιουργούν κάτι σαν ιδιωτικό στρατό. Ένα ανομοιογενές σύνολο ανθρώπων που θα πολεμήσει για να το διατηρήσει στην εξουσία με κάθε κόστος.

Ο ψευτοπατριωτισμός των στρατιωτικών παρελάσεων, των C130 και των πάνοπλων κομμάντο, των τσάμικων στις εθνικές εορτές αποτελεί ένα γερό χαρτί στην προσπάθεια αυτή. Όπως έχω γράψει και παλιότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον βάλει στην άκρη το «Πρώτη φορά Αριστερά» και προσπαθεί να πλασαριστεί ως ένα «πατριωτικό» κόμμα. Ως ένα κόμμα περήφανο για την Ελλάδα και το στρατό της. Σε μια χώρα όπου ο εθνικισμός (κρυφός ή φανερός) παραμένει mainstream οι θερμοί εναγκαλισμοί των τσιπροκαμμένων με στρατιωτικούς αλλά και παπάδες μεταφράζονται άμεσα σε ψήφους και «προστασία».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ακολουθεί και μια διαφορετική, πιο «υπόγεια» τακτική: Αντί να προσπαθεί να συσπειρώσει ανθρώπους γύρω του προτιμά να στοχοποιεί ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Κάπου εκεί εντάσσεται η ιστορία με τον ΦΠΑ 23% στα ιδιωτικά σχολεία και –κυρίως– οι λυσσαλέες επιθέσεις πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (με επικεφαλής τον αρμόδιο υπουργό, Νίκο Φίλη) σε όσους «έχουν το θράσος» να στέλνουν τα παιδιά τους εκεί.

Από τη μετάλλαξή του, στο ξεκίνημα της δεκαετίας που διανύουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει πως είναι το κόμμα της φτωχολογιάς. Πως όλοι οι ψηφοφόροι του είναι φτωχοί (ασχέτως φυσικά αν τα περισσότερά πρωτοκλασάτα στελέχη του κολυμπάνε στο χρήμα σε σημείο να «ξεχνάνε» να δηλώσουν στην εφορία εκατομμύρια ευρώ). Έτσι εξηγούνται και κάποιες δηλώσεις του Τσίπρα («οι ψηφοφόροι μας δεν έχουν λεφτά στην τράπεζα») αλλά και του (σοβαρού κατά τα άλλα) βουλευτή Δημήτρη Σεβαστάκη («οι ψηφοφόροι μας δεν στέλνουν το παιδί τους σε ιδιωτικό σχολείο»). Πρόκειται φυσικά για ψέμα, για λαϊκισμό χειρίστης μορφής. Σε κάποιους όμως πιάνει. Ακόμα και τα πρόσφατα δημοσιεύματα στο φιλοκυβερνητικό Τύπο που μιλάνε για επερχόμενες διαδηλώσεις της κατσαρόλας αυτή τη λογική έχουν: «Τον ΣΥΡΙΖΑ τον μισούν οι πλούσιοι (όπου πλούσιοι= αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία, αυτοί που ψήφισαν «Ναι» στο δημοψήφισμα, αυτοί που στέλνουν τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία κ.ο.κ.). Εσείς οι «φτωχοί» πρέπει να τον στηρίξετε». Όταν ξεκινήσουν (επιτέλους…) οι πρώτες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις η κυβέρνηση θα χαρακτηρίσει τους διαδηλωτές «προβοκάτορες», «ξένους πράκτορες» και «κακομαθημένα πλουσιόπαιδα». Θα δούμε φωτογραφίες αντικυβερνητικών διαδηλωτών είτε με στόχο τη φαιδροποίησή τους είτε με λεζάντες του στιλ «εδώ βλέπετε τον τάδε ο οποίος τη δεκαετία του ’90 ήταν στέλεχος της ΟΝΝΕΔ» ή «Ιδού η δείνα, υποψήφια το 2002 στο Δήμο Αγουλινίτσης με τον πασόκο δήμαρχο». Μια τακτική άλλωστε που πρωτοεφαρμόστηκε στις διαδηλώσεις υπέρ του «Ναι» το περασμένο καλοκαίρι. Δεν αποκλείεται να δούμε και αντισυγκεντρώσεις, όπως εκείνες των Γκοτζαμάνηδων πριν μισό αιώνα.

Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει εδώ και χρόνια το παιχνίδι της στοχοποίησης. Ρωτήστε τους ελεγκτές των ΜΜΜ, τους μεταλλωρύχους στις Σκουριές αλλά και τους περισσότερους από τους δημοσιογράφους των ιδιωτικών ΜΜΕ.

Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πως οι «αγανακτισμένοι πολίτες» δεν αρκούν. Έτσι έχει κάνει τα κουμάντα του προσεγγίζοντας μια ολόκληρη κάστα μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλοβιομηχάνων. Μια ματιά στα ονόματα εκείνων που περιμένουν να επωφεληθούν από το νέο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ θα σας πείσει…

Πρόκειται για μία επικίνδυνη πολιτική διχασμού η οποία θα οδηγήσει σε απρόβλεπτα τραγικά αποτελέσματα. Τους συριζαίους όμως ποσώς τους ενδιαφέρει. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΕΛ να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να @@@@@@@, για να παραφράσουμε τον Γιάννη Σπάθα.