Παιδεία - Εργασία - Ελευθερία για τη νέα γενιά

Μία κοινωνία που δεν σέβεται τη νέα γενιά δεν έχει μέλλον. Στην Ελλάδα οι νέοι πλήρωσαν πρώτοι απ’ όλους την κρίση, όχι μόνο με τη μείωση του βιοτικού τους επιπέδου αλλά –κυρίως– με το πλήγμα στις ελπίδες και τα όνειρά τους. Πρέπει τώρα να γίνουν περισσότερα και να παραδειγματιστούμε από τις επιτυχημένες διεθνείς πρακτικές. Σήμερα, που οι νέοι παραγωγικοί Έλληνες προτιμούν να εγκαταλείψουν τη χώρα –αν τους δοθεί η ευκαιρία– οφείλουμε να τους πείσουμε ότι αν μείνουν για να εργαστούν ή να σπουδάσουν εδώ, θα έχουν τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να τα καταφέρουν και να ζήσουν μία καλύτερη ζωή.

Η Ελλάδα, έλεγαν στο παρελθόν, είναι η χώρα των «παλαιών». Πίστευαν ότι οι νέοι πρέπει να περιμένουν τη σειρά τους, γιατί και οι παλαιότεροι το ίδιο έκαναν. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Σε μια εποχή που οι εξελίξεις τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα και ο άνθρωπος εξοικειώνεται με την πληροφόρηση από την εφηβεία του, είναι αναχρονιστικό να μην του παρέχουμε ίσες ευκαιρίες για να εκφράσει τη δημιουργικότητα και τη διαφορετικότητά του. Η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα το όραμα και ο δυναμισμός της νεολαίας να γίνει ώθηση και αισιοδοξία για το μέλλον της. Η πολιτική που προτείνω για τους νέους πρέπει να στηρίζεται σε τρεις άξονες: Παιδεία - Εργασία - Ελευθερία.

Παιδεία.

Το εκπαιδευτικό σύστημα αποτυγχάνει συνεχώς. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα πρόσωπα που ανέλαβαν το Yπουργείο Παιδείας δεκαετίες τώρα δεν είχαν τίποτα καινοτόμο να προσφέρουν. Άλλοι, θέλοντας να φέρουν μεταρρυθμίσεις, έμειναν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αγνοώντας τις υπόλοιπες θεμελιώδεις βαθμίδες. Έτσι καταλήξαμε σε σχολεία που εμποδίζουν την κριτική σκέψη και σε πανεπιστήμια που αποδοκιμάζουν την έρευνα και τη διαφορετικότητα και τη διάκριση. Σήμερα η Αριστερά προσπαθεί να εξισώσει τους νέους, κάτι που πηγαίνει κόντρα στη φύση και στο σύγχρονο πολιτισμό. Η δική μου άποψη είναι διαφορετική. Θέλω η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση να είναι η βάση για την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου. Τα παιδιά πρέπει να ακονίζουν τις δεξιότητές τους και να μαθαίνουν να αγαπούν τη μάθηση. Πρέπει να προετοιμάζονται για τις προκλήσεις της ενηλικίωσης αλλά ταυτόχρονα να μπορούν να χαρούν το παιχνίδι και την ξεγνοιασιά της ηλικίας τους. Για μένα, το σχολείο πρέπει να επικεντρώνεται στη γλώσσα και τη μαθηματική σκέψη, στη δημιουργικότητα και στη συντροφικότητα, που αποτελούν συστατικά στοιχεία της δημοκρατίας.

Το πανεπιστήμιο, τώρα, πρέπει να ακολουθήσει αυτή τη μεταρρύθμιση. Για να προκύψει αυτό πρέπει να είναι αυτο-διοικούμενο, να είναι σε θέση να βρίσκει δικούς του πόρους και να μπορεί να προστατεύει και να διαφυλάττει την περιουσία του. Παράλληλα, μη-κερδοσκοπικά, μη-κρατικά ιδρύματα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να λειτουργούν εντός της επικράτειας ώστε να εμπλουτίζουν την παραγωγή γνώσης και να δίνουν ευκαιρία σε περισσότερους νέους να σπουδάζουν αυτό που τους αρέσει.

Εργασία.

Για πολλές δεκαετίες η εργασία ήταν «προνόμιο» εκείνων που διέθεταν τις κατάλληλες γνωριμίες. Φίλοι κομμάτων και πολιτικών μπορούσαν να «βολευτούν» στο δημόσιο ενώ στον ιδιωτικό τομέα επικρατούσε μια σκληρή πραγματικότητα με μαύρη και ανασφάλιστη εργασία και πολύ χαμηλές αμοιβές. Σήμερα, οι δουλειές είναι ελάχιστες και τα χρήματα δεν φτάνουν. Η Αριστερά επιβαρύνει κι άλλο την κατάσταση με μία ακατανόητη φορομπηχτική επίθεση κυρίως στους ελεύθερους επαγγελματίες, αποτρέποντας όσους είχαν το όνειρο να δημιουργήσουν κάτι δικό τους, μέσω μιας start-up ή νεοφυούς επιχείρησης. Το κράτος καταδιώκει με μανία ό,τι νέο και δημιουργικό και διώχνει συνειδητά τη νέα γενιά από τη χώρα της. Μία κοινωνία που λειτουργεί τόσο άνισα, προκαλεί ακρότητες.

Η θέση μου είναι ότι οι νέοι 20-35 ετών πρέπει να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση, όταν θέλουν να ανοίξουν μια δική τους δουλειά. Πρέπει να μπορούμε να τους στηρίξουμε γιατί αφενός παράγουν τα δικά τους χρήματα και αφετέρου δημιουργούν θέσεις εργασίας για άλλους. Επίσης, πρέπει να σταματήσει η καταδίωξη του ιδιωτικού τομέα με τη βάρβαρη φορολογία που εξανεμίζει τα εισοδήματα και φέρνει νέα φτώχεια. Υπάρχουν τα ισοδύναμα, τα έχω προτείνει επανειλημμένως.

Κάθε αυτο-απασχολούμενος νέος είναι μία μεγάλη επιτυχία για την οικονομία μας και πρέπει να στηρίξουμε την προσπάθειά του, πολλώ δε μάλλον όταν αναπτύσσεται στον κλάδο της καινοτομίας και της τεχνολογίας. Ταυτόχρονα, το κράτος με τον εποπτικό του ρόλο πρέπει να διασφαλίζει ότι τα δικαιώματα του εργαζόμενου προστατεύονται και κανείς δεν γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Ελευθερία.

Η Ευρώπη χτίστηκε στις ιδέες τις ελευθερίας και της δημοκρατίας. Οι νέοι πρέπει να μπορούν να ταξιδεύουν παντού και να διεκδικούν το μέλλον. Εμείς πρέπει να καταρρίψουμε τα εμπόδια που θα βρουν μπροστά τους στηρίζοντας τις επιλογές τους. Η «κηδεμονία» είναι εχθρός της ελευθερίας. Η πρόθεσή μου είναι να βοηθήσω τους νέους ανθρώπους να είναι αισιόδοξοι και να αγαπούν τον τόπο τους. Γι’ αυτό είμαι υπέρ της ισότητας όλων ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής ή άλλης καταγωγής και σεξουαλικού προσανατολισμού. Τους νέους τους χρειαζόμαστε και στην πολιτική. Πιστεύω σε μία Νέα Δημοκρατία που θα λειτουργεί ως «θερμοκοιτίδα παραγωγής πολιτικής» δίνοντας την ευκαιρία σε όλους τους νέους να αξιοποιήσουν τις γνώσεις και τα προσόντα τους, προσφέροντας ιδέες και πολιτικές προτάσεις. Η Νέα Δημοκρατία των νέων γενεών δεν θα λειτουργεί ούτε με ποσοστώσεις ούτε με επετηρίδες, θα δίνει τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε να ακουστεί αλλά και στον άξιο να διακριθεί.

Αυτά πιστεύω για τους νέους και σκοπεύω να τα κάνω πράξη, αν στις 22 Νοεμβρίου με αναδείξετε Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.