Μακελειό στην Τουρκία

Ο κροταλίας δεν επιτίθεται απροειδοποίητα. Μόλις οι αισθητήρες του αντιληφθούν σοβαρό κίνδυνο, το κρόταλο της ουράς του αρχίζει να πάλλεται. Όλα τα θηλαστικά έχουν κωδικοποιήσει το χαρακτηριστικό αυτό ήχο στην αταβιστική τράπεζα δεδομένων τους. Αν αγνοήσουν την προειδοποίηση τότε θα δεχθούν μερικά γραμμάρια θανατηφόρου νευροπαραλυτικού δηλητηρίου.

Η στροφή του Ταγίπ Ερντογάν μετά το εκλογικό στραπάτσο της πρόσφατης αναμέτρησης του Ιουνίου ήταν μία σαφής προειδοποίηση. Η στόχευση του κουρδικού στοιχείου διά μέσου του ΡΚΚ, υπό τη μορφή βασικού εργαλείου διαμόρφωσης της νέας εκλογικής τακτικής εν όψει της αναμέτρησης της 1ης Νοεμβρίου, αποκάλυπτε με σαφήνεια τις προθέσεις του. Μετά από χρόνια υπογείων και παρά φύσει διαπραγματεύσεων με τους Κούρδους του ΡΚΚ με βασικό συνομιλητή τον έγκλειστο στις φυλακές Αμπντουλάχ Οτζαλάν και ως επίσημο εκπρόσωπό του τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών της ΜΙΤ, ο Ερντογάν επιχείρησε και πέτυχε για μεγάλο χρονικό διάστημα να αδρανοποιήσει τον πολιτικό και στρατιωτικό μηχανισμό των Κούρδων του ΡΚΚ και να εμφυσήσει στην τουρκική κοινωνία την ελπίδα (αν όχι την πεποίθηση) ότι επιδιώκει την ειρηνική επίλυση του Κουρδικού Ζητήματος.

Λίγες εβδομάδες από τις εκλογές του καλοκαιριού, ένας Τούρκος τζιχαντιστής, μαχητής του Ισλαμικού Κράτους, προκαλεί το μακελειό στο Ντιγιαρμπακίρ με 36 νεκρούς. Ο Ερντογάν αντιλαμβανόταν ήδη πριν από τις εκλογές πως το κουρδικό κόμμα HPD θα ξεπερνούσε το 10% και θα εισερχόταν στη Βουλή, με αποτέλεσμα την απώλεια της επαρκούς και θεσμικής πλειοψηφίας του κόμματος του ΑΚΡ, που θα επέτρεπε στο νεοπαγή «Σουλτάνο» την αλλαγή των συνταγματικών εκείνων προαπαιτούμενων για την εγκαθίδρυση στην Τουρκία ενός προεδρικού συστήματος αμερικανικού τύπου με γαλλικές προδιαγραφές αλλά και με τη θεσμοποίηση του χαρακτηριστικού αυταρχισμού τύπου Πούτιν, που διέπουν τη θεοκρατική αντίληψη διαχείρισης της εξουσίας από το σημερινό πρόεδρο της Τουρκίας.

Οι 36 νεκροί του Ντιγιαρμπακίρ ήταν μία πρώτη ισχυρή ένδειξη προθέσεων του καθεστώτος εν όψει του κινδύνου εξουδετέρωσης όλων των πολιτικών επιλογών που είχε στη διάθεσή του για τη θεσμική αναβάθμιση της ήδη αναμφισβήτητης πολιτικής επικυριαρχίας του Ταγίπ Ερντογάν στο ιδιότυπο άλλωστε τουρκικό πολιτικό σύστημα.

Οι εκλογές επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις. Το κόμμα HDP διασφάλισε εκτός των προβλεπομένων ψήφων των Κούρδων (ένα 7 με 8%) και ψήφους δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών άλλων εθνικών ή δογματικών αποχρώσεων, πρώην κεμαλιστών, κομμουνιστών, σοσιαλιστών, ακόμη και ακροαριστερών νέων ανθρώπων που επιθυμούσαν να φρενάρουν και να ακυρώσουν κατά το δυνατόν τις φιλοδοξίες του νέου «Σουλτάνου».

Αμέσως μετά το «Παλάτι» άλλαξε τακτική επιλέγοντας την πολεμική σύγκρουση με το ΡΚΚ προκειμένου να προκαλέσει ενισχυμένη ανησυχία στις μικροαστικές και αγροτικές μάζες των μικρο-νοικοκυραίων. Με πρόσχημα την είσοδο της Τουρκίας στη διεθνή συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους, κίνηση φορσέ άλλωστε λόγω της επιμονής της Ουάσιγκτον αλλά και λόγω του έμπρακτου κινδύνου να απομονωθεί η Τουρκία γεωγραφικά και στρατιωτικά από την κουρδική δραστηριότητα κατά μήκος των συνόρων της με το Ιράκ και τη Συρία, ο Ερντογάν επικέντρωσε το στρατιωτικό ενδιαφέρον του όχι κατά των τζιχαντιστών, που ήταν και το ζητούμενο, αλλά κατά του ΡΚΚ. Το αποτέλεσμα ήταν χαρακτηριστικά απρόβλεπτο. Το ΡΚΚ εκμεταλλευόμενο τη μακρά εκεχειρία είχε αναβαθμίσει την επιχειρησιακή του δυνατότητα. Από τα τέλη Ιουλίου έως σήμερα εκατοντάδες φέρετρα φαντάρων και αξιωματικών του τουρκικού στρατού μεταφέρθηκαν στα μετόπισθεν και παραδόθηκαν στις οικογένειες των… μικρο-νοικοκυραίων. Το «κόλπο» δεν έπιασε και οι δημοσκοπήσεις κατέδειξαν πως μετά και τις νέες εκλογές του Νοεμβρίου το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι στην καλύτερη περίπτωση ισοδύναμο με το προηγούμενο, αν όχι χειρότερο για τον Ερντογάν. Στο «Σεράι» του στην Άγκυρα άστραψε και βρόντηξε. Δύο εβδομάδες πριν ήρθε και το τελικό χτύπημα. Ο φίλος του ο Πούτιν, που αποτελεί πρότυπο άσκησης θεοκρατικού τύπου εξουσίας για τον Ταγίπ, έδινε την εντολή εμπλοκής της Ρωσίας στο μέτωπο της Συρίας. Τα ρωσικά αεροσκάφη άρχισαν να κόβουν βόλτες πάνω από την Τουρκία. Τα σκάφη του στόλου της Κασπίας, σε μία επίδειξη ισχύος αλλά και για πρώτη φορά μετασοβιετικής πρόθεσης έστω και μερικής επικυριαρχίας στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, άρχισαν να εξαπολύουν πυραύλους κατά στόχων στο Ιράκ και τη Συρία. Ο Ερντογάν απώλεσε κάθε δυνατότητα διατήρησης πρωτοβουλιών στην ευρύτερη Μεσοποταμία και τη συριακή ενδοχώρα, που ήταν και το ζητούμενο. Έμπλεξε ανάμεσα στις δύο μυλόπετρες: την Αμερική και τη Ρωσία. Όταν τα βουβάλια επιτίθενται, τα βατράχια λακίζουν.

Δυστυχώς οι «δερβίσηδες» του τουρκικού προοδευτικού χώρου, έστω και μέσα στην απομόνωσή τους, με εννέα μη κυβερνητικά τηλεοπτικά κανάλια κλειστά κατ’ εντολή του «Σουλτάνου», με τον αρθογράφο της «Χουριέτ» να λιντσάρεται από «αγανακτισμένους» πολίτες μπροστά από το σπίτι του (ήταν όλοι μέλη του κυβερνητικού κόμματος) και με το διευθυντή της «Ζαμάν» να συλλαμβάνεται διότι «πρόσβαλε» τον πρόεδρο κατά το άρθρο του Συντάγματος, όλοι αυτοί οι «αιρετικοί» για τον αφέντη του Σαραγιού είχαν προβλέψει τα μελλούμενα. Η Τουρκία από το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε αντιμετωπίζει με τη σειρά της το δικό της βίωμα του απόλυτου τρόμου με την εκατόμβη νεκρών και τους εκατοντάδες τραυματίες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη προβοκάτσια στα σύγχρονα τουρκικά πράγματα. Η γαλλική «Le Monde» απλά θυμίζει πως η κατάσταση στην Τουρκία παραπέμπει τόσο πολύ στις συνθήκες επιβολής των πραξικοπημάτων στις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80.

Οι «βομβιστές», όπως «έδειχναν» οι επίσημες έρευνες έως και τη Δευτέρα το μεσημέρι, ήταν τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.

Ας θυμηθούμε λίγο την πρόσφατη ιστορία. Υπόθεση «Μαβί Μαρμαρά». Οι πάντες γνωρίζουν πως οι διοργανωτές της μετάβασης στολίσκου πλοιαρίων προς τη Γάζα διοργανώνεται από πυρήνες Ισλαμιστών, με τις πλάτες της Χαμάς και την εμπλοκή ακραίων ισλαμιστικών κύκλων της Τουρκίας. Το Ισραήλ προειδοποιεί. Οι διοργανωτές θέλουν αίμα και επιμένουν. Ο στολίσκος διαλύεται. Οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ διακόπτονται. Το φανατικό Ισλάμ κερδίζει πόντους στη σκακιέρα.

Πρίν από τρία περίπου χρόνια ένας επαρχιώτης εισαγγελέας, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, διεξάγει έρευνα σε κάτι νταλίκες. Σπάνε τις σφραγίδες, ανοίγουν τις πόρτες και αντικρίζουν κιβώτια με πυραύλους μικρού βεληνεκούς που έχουν κατασκευαστεί στο Ικόνιο και αποστέλλονται σε αποδέκτες στη Συρία. Οι οδηγοί των φορτηγών αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους. ΜΙΤ. Δεν θέλει και πολύ. Οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους, καθώς και οι Κούρδοι, ανακάλυπταν αμέσως πως οι πραγματικοί αποδέκτες του οπλισμού είναι οι τζιχαντιστές. Με «άνωθεν εντολή» διακόπτονται οι έρευνες και τον επαρχιώτη εισαγγελέα τον τρώει η μαύρη η μαρμάγκα.

Στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους και λιγότερο της Αλ Νούσρα μάχονται μερικές χιλιάδες Τούρκοι πολίτες. Κατά τις εκτιμήσεις δυτικών παρατηρητών ο αριθμός τους ανέρχεται σε 3 έως και 5 χιλιάδες. Ο βομβιστής του Ντιγιαρμπακίρ ήταν ένας από αυτούς. Ο βομβιστής στην Άγκυρα ήταν κατά τους ερευνητές ο αδελφός του. Ναι, ο αδελφός του. Ο κροταλίας δεν χτυπά ποτέ απροειδοποίητα. Αν σε πετύχει στο λαιμό είσαι νεκρός στα δέκα με είκοσι λεπτά. Αν σε πετύχει στο πόδι ή το χέρι πρέπει αμέσως να αποκοπεί το άκρο. Δεν υπάρχει χρόνος για μεταφορά του θύματος.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στην Τουρκία καταδεικνύουν πως το κουρδικό κόμμα HDP ενδεχομένως να αυξήσει τη δύναμή του στις επερχόμενες εκλογές. Καταδεικνύουν επίσης πως η τακτική της βίαιης αντιπαράθεσης με το ΡΚΚ, που επέλεξε το σουλτανάτο του Σαραγιού, δεν εκφοβίζει αλλά αντίθετα πεισμώνει τους ψηφοφόρους και αφαιρεί εκλογική δυναμική από το κυβερνητικό κόμμα. Επί της ουσίας η σημερινή προεκλογική εικόνα είναι ακριβώς η ίδια με τη μετεκλογική εικόνα του καλοκαιριού. Σε κάθε ανάλογο πολιτικό αδιέξοδο τα αυταρχικά καθεστώτα επιζητούν την επανάληψη του δικού τους «Ράιχσταγκ». Πρόκειται για την επιτομή της «απόλυτης προβοκάτσιας».

Πριν από πολλές δεκαετίες βρισκόταν στα σπάργανα μία μικρή ακραία ισλαμιστική οργάνωση στην Τουρκία, στα πρότυπα των τότε επικρατουσών συνθηκών. Η Χεζμπολάχ, ή καλύτερα Χεζμπαλλάχ. Μετά από χρόνια και την έναρξη της σταδιακής αποδιοργάνωσης του εσωτερικού πυρήνα του Κεμαλισμού, κυρίως μετά το σκάνδαλο «Σουσουρλούκ», οι έρευνες αποκάλυψαν πως η οργάνωση Χεζμπαλλάχ ήταν απλά ένα παρακλάδι των μυστικών υπηρεσιών. Της ΜΙΤ. Οι παλιές καλές συνήθειες δεν ξεχνιούνται και οι παλιές καλές «επαφές» διατηρούνται ακέραιες στο χρόνο. Αλλάζουν τα πρόσωπα και οι αριθμοί των τηλεφώνων. Τώρα απλά αλλάζουν τα «τσιπάκια».

Δεν είναι λίγοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι στην Τουρκία που πιστεύουν πως ο Ερντογάν, προ του κινδύνου να απολέσει την πολιτική πρωτοβουλία και να θέσει σε κίνδυνο την απόλυτη επικυριαρχία του και άρα να μοιραστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την εξουσία, θα προτιμούσε τη μη διεξαγωγή των επερχόμενων εκλογών. Άλλοι, οι περισσότεροι, υποστηρίζουν πως με την επέκταση του κύκλου της βίας και του τρόμου το «Σαράι» απλά παίζει το τελευταίο ισχυρό χαρτί του στα πλαίσια της τακτικής του εκφοβισμού. Αλλού, σε άλλα μήκη και πλάτη, ο φόβος λειτούργησε καταλυτικά. «Γιατί όχι και στην Τουρκία;» διερωτώνται οι παρατηρητές.

Τα σκυλιά, πριν φωλιάσουν για ύπνο, ξύνουν με μανία την επιφάνεια του καταφυγίου τους. Μετά, εφησυχασμένα, ξαπλώνουν. Πρόκειται για μία «πληροφορία» ηλικίας εκατομμυρίων ετών η οποία κωδικοποιήθηκε στο DNA και έχει να κάνει με τη διάγνωση ύπαρξης δηλητηριωδών ερπετών και εντόμων εντός της φωλιάς. Η κίνηση είναι ασυνείδητη, αταβιστική. Όπως η αντίδραση του αλόγου στον ήχο του κροτάλου της ουράς του κροταλία.

Τη Δευτέρα το απόγευμα το Βερολίνο ανακοίνωσε την εσπευσμένη μετάβαση της Μέρκελ στην Άγκυρα με συγκεκριμένη ατζέντα. Τρομοκρατία - Συρία - Μεσανατολικό. Προφανώς η Δύση ανησυχεί και διερωτάται αν η Μέση Ανατολή επεκτάθηκε προς δυσμάς και έφθασε στα νερά του Αιγαίου και της Μαύρης Θάλασσας. Η εικόνα της τουρκικής πρωτεύουσας μετά τη διπλή βομβιστική επίθεση θύμιζε περισσότερο Βαγδάτη και Δαμασκό, Γάζα και Ανατολική Ιερουσαλήμ, παρά μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ σε τελωνιακή ένωση με την Ευρώπη.