Πολιτικη & Οικονομια

Αγαπημένο μου timeline

Ο τοξικός κήπος των επίγειων απολαύσεων

Γιώργος Παναγιωτάκης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

1.Στον Βόλο, 35χρονος επαίτης βούτηξε στη θάλασσα καθώς μόνο έτσι θα έπαιρνε τα 2 ευρώ που του έταξε περαστικός.

2.Στην Αθήνα, ο Άδωνις Γεωργιάδης ετοιμάζει διαφημιστικό σποτ και προαναγγέλλει «χαμό».

3.Στην Τουρκία τρίχρονο κοριτσάκι πυροβολήθηκε στο κεφάλι στη διάρκεια πορείας διαμαρτυρίας για το μακελειό στην Άγκυρα.

4.Ολλανδοί επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως 75 λεπτά ποδηλασίας σε μία εβδομάδα, παρατείνουν τη ζωή κατά 6 μήνες.

5. Στην Ελλάδα, παιδίατροι και φαρμακευτικές εταιρίες επισημαίνουν πως η έλλειψη βασικών παιδικών εμβολίων θα διαρκέσει για μερικούς μήνες.

6.Στην Αθήνα, συνεδριάζει το απόγευμα η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.

7.Πριν από χρόνια, κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης εκταφής σε χωριό της Εύβοιας, είχε βρεθεί ο αριθμός 2015 πάνω σε κρανίο γερόντισσας.

8.Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ της ΚΝΕ, ο Δημήτρης Κουστούμπας χόρεψε ζεϊμπέκικο.

9.Στη Λέσβο, ο Βέλγος διευθυντής του Παρατηρητήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κατήγγειλε ότι Έλληνες κουκουλοφόροι με ταχύπλοα επιτίθενται σε βάρκες προσφύγων.

10.Σύμφωνα με έρευνα έγκυρου αμερικανικού περιοδικού, οι άντρες που παρακολουθούν πορνό είναι γενικά πιο χαλαροί.

Αυτές είναι δέκα από τις ειδήσεις που εμφανίστηκαν στην οθόνη του υπολογιστή μου χτες το πρωί, καθώς έκανα μια βιαστική περιήγηση σε σάιτ εφημερίδων και σόσιαλ μίντια. Όλες τοποθετημένες με πανομοιότυπο τρόπο στα διάφορα timeline. Όλες γραμμένες με το ίδιο αποστασιοποιημένο ύφος. Παράλληλα, πληροφορήθηκα ότι μία φίλη είχε αλλάξει την φωτογραφία της στο φέισμπουκ (η παλιά ήταν καλύτερη) και ότι ένας αριθμός φίλων είχαν δηλώσει ότι τους άρεσε μια ανάρτησή μου, στο ίδιο μέσο. Πάτησα κι εγώ μερικά λάικ σε κάποιες αναρτήσεις και ακολούθως έγραψα ένα χιουμοριστικό σχόλιο σε μία από αυτές, πριν διαβάσω ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για το προσφυγικό και ένα άλλο -όχι και τόσο συγκινητικό- για τους φόρους.

Κάποια στιγμή ξεκίνησα να δουλεύω. Και το έκανα επιδεικνύοντας αξιοσημείωτη συγκέντρωση αν αναλογιστεί κανείς τους περισπασμούς γύρω μου: Τις ειδοποιήσεις για την δραστηριότητα στο φέισμπουκ. Τις καινούριες ειδήσεις που ξεπηδούσαν από το πουθενά. Τις παλιές ειδήσεις που επέμεναν μέχρι να τους δώσω σημασία. Τα τηλεφωνήματα από συγγενείς, φίλους και εταιρείες που μου έκαναν συμφέρουσες προσφορές. Τα μέιλ που έρχονταν και στα οποία έπρεπε να απαντήσω. Τα μέιλ που δεν έρχονταν ενώ θα έπρεπε να είχαν έρθει.

Όσο εγώ δούλευα, στη Συρία έπεφταν βόμβες και στην Τουρκία θρηνούσαν νεκρούς. Επιστήμονες σε κάθε γωνιά του κόσμου εργάζονταν πάνω σε κοινωφελή ή παντελώς άχρηστα πρότζεκ. Άνθρωποι έτρωγαν σε ακριβά εστιατόρια ή δίπλα σε κάδους σκουπιδιών. Γατάκια έκαναν ζουζουνιές, μωράκια πασαλείβονταν με κρέμες, κουταβάκια έπαιρναν τούμπες. Ζωγράφοι ζωγράφιζαν, αθλητές αθλούνταν, οικοδόμοι οικοδομούσαν, επαίτες επαιτούσαν.

Μια συνηθισμένη μέρα στον κόσμο των ανθρώπων. Ενός κόσμου που ήταν πάντα ανισοβαρής και ποικιλόμορφος. Όπου το συγκλονιστικό και το μεγάλο βρίσκεται δίπλα στη σαχλαμάρα, όπου η θρήνος συμβαδίζει με το πανηγύρι. Όπου αν είσαι τυχερός, απλά μαθαίνεις για τις διάφορες συμφορές που συμβαίνουν γύρω σου. Και αν είσαι άτυχος δεν έχεις χρόνο για να ασχοληθείς με τον Άδωνη Γεωργιάδη και το διαφημιστικό του σποτ που θα προκαλέσει χαμό.

Με τη διαφορά πως, στη σημερινή συνθήκη, η πληροφορία πέφτει πάνω σου με ρυθμούς πολυβόλου. Είναι σχεδόν αδύνατον να την αποφύγεις.

Οι διακινητές της, που είναι απείρως περισσότεροι από τους ρεπόρτερ ή τους συντάκτες της αρχικής πληροφορίας, δεν έχουν τον χρόνο -συνήθως ούτε και τη θέληση ή τη γνώση- για να τη φιλτράρουν. Απλά τοποθετούν την καινούρια πληροφορία πάνω από την παλιά. Το αφόρητα απλοϊκό λέι άουτ που έχει καθιερωθεί, δεν επιτρέπει την κατηγοριοποίηση ή την αξιολόγηση. Ακόμη και οι διαφορετικές πολιτικές γραμμές, λίγη αξία έχουν. Αφού μετά αναλαμβάνει δράση ο ταλαντούχος κύριος Ζάκερμπεργκ και –με τη βοήθειά μας- εξομοιώνει τα πάντα...

Ανταλλάσσουμε λοιπόν μεταξύ μας αταξινόμητη πληροφορία, με τρόπο αλλοπρόσαλλο. Τα νέα στοιβάζονται το ένα έπειτα από το άλλο στα timeline μας και το κεφάλι μας γίνεται αμπάρι, παραγεμισμένο με χύδην φορτίο. Τα καθοριστικά γεγονότα μαζί με τις προφητείες των γερόντων, τα εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ μαζί με τις αναπόδειχτες καταγγελίες. Τα έργα τέχνης μαζί με τα γλυκερά σχόλια. Οι επαναστάτες μαζί με τους ηθικολόγους

Στο τέλος της ημέρας όλη η αυτή η -άχρηστη ως επί το πλείστον- πληροφορία κοχλάζει σαν πουρές που έχει ξεχαστεί στη φωτιά. Τα πάντα έχουν λειανθεί και έχουν εξισωθεί σε ένα χυδαίο μέτρο που άλλοτε λειτουργεί σαν ναρκωτικό και άλλοτε δεν σε αφήνει να κοιμηθείς. Ένα περιβάλλον ιδανικό για να επιπλεύσουν οι φελλοί και να θριαμβεύσουν οι κουτοπόνηροι και οι συκοφάντες.