Είναι πλέον προφανές πως ο τελευταίος των Μπρέζνιεφ στο «πολίτ μπιρό» της ελληνικής πολιτικής σκηνής ήταν ο Κώστας Καραμανλής. Είναι ηλίου φαεινότερο πως ο Γιώργος Παπανδρέου υλοποιεί τη δική του «περεστρόικα» σε ρόλο δυναμικού Γκορμπατσόφ, με τον Αντώνη Σαμαρά να αρκείται σε ρόλο ενός πεπερασμένου Γιέλτσιν λειτουργώντας ως παρένθεση. Σε αυτή τη χώρα όπου η λέξη «αυτονόητο» έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιο της πολιτικής καθημερινότητας, οι «παράγοντες» ακόμη και οι επιχειρηματικοί (βλέπε καρτέλ), αγωνίζονται να διατηρήσουν τα κεκτημένα... οποία λέξη, σύντροφοι, και μάλιστα πάση δυνάμει.
Πουθενά στην Ευρώπη που γνωρίζουμε και μέχρι και χθες επιχειρούσαμε επί ματαίω να συγκριθούμε, δεν ισχύουν αυτά που ίσχυσαν σε αυτή την κοινωνία της μεταπολίτευσης. Σε κανένα πανεπιστήμιο δεν δύναται ο πρύτανης να διαλαλεί δημοσίως πως δεν πρόκειται να εφαρμόσει το νόμο, όπως συνέβη το Σάββατο που μας πέρασε στο Λαύριο, κατά τη σύνοδο των πρυτάνεων. Σε καμία χώρα οι συνδικαλιστές δεν συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες των δημόσιων επιχειρήσεων. Σε καμία χώρα δεν υφίστανται δημόσια νοσοκομεία του ΙΚΑ και άλλα δημόσια νοσοκομεία του ΕΣΥ.
Παίζοντας με το μικρό Λένιν
Όλα τα παραπάνω ίσχυαν μέχρι πρότινος στο τελευταίο καμουφλαρισμένο Σοβιέτ του υπαρκτού σοσιαλκαπιταλισμού, το οποίο επιβίωσε στο μοναδικό σε τέτοιες συνθήκες θερμοκήπιο (έως και πριν από μία δεκαετία μόνο στην Τουρκία συνέβαινε κάτι παρόμοιο). Το «θερμοκήπιο» αυτό συνέπεσε να ονομάζεται και Ελλάς.
Είναι πλέον γεγονός. Η Δεξιά στην Ελλάδα είναι κρατικιστική και κολεκτιβίστικη, με τον ερυθρό Χμερ της Ρηγίλλης, τον κόκκινο Πάνο, να πρωτοστατεί της επιθέσεως κατά του νεοφιλελεύθερου Παπανδρέου προκαλώντας φθόνο και ζήλια στη Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ, η οποία συνελήφθη «κλέπτουσα οπώρας» αφού εφήρμοσε εν Περισσώ τις λεπτομέρειες των διαταγμάτων του Μνημονίου. Συγκεκριμένα, για λόγους καπιταλιστικής θωράκισης, απέλυσε εργαζόμενους στην τυπογραφική εταιρεία «Τυποεκδοτική» και στον «902» με την παραπλανητική υπο-σημείωση «Αριστερά στα FM». Παράλληλα, ως γνήσιο πνευματικό τέκνο του Μαρξ, η γενική γραμματεύς συναίνεσε στη βάναυση περικοπή μισθών στους εργαζόμενους που απόμειναν στις εταιρείες (ναι, είναι εταιρείες) που προαναφέρθηκαν. Λέγεται πως η γενική γραμματεύς ζήτησε συγνώμη από τους «Κόκκινους» της Ρηγίλλης και εξήγησε πως τα οικονομικά μεγέθη της παρούσης περιόδου καθιστούν ανέφικτους του οικονομικούς στόχους. «Ή είσαι προνοητικός καπιταλιστής ή πεθαίνεις» φέρεται να είπε η κυρία Παπαρήγα στον Αντώνη Σαμαρά κατά τη λήξη της τηλεφωνικής τους επαφής. Έκτοτε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αναλώνεται σε αναλύσεις, προκειμένου να καταλήξει στο εάν ή όχι η Νέα Δημοκρατία αντλεί αριστερούς ψηφοφόρους από τη δεξαμενή του Κομμουνιστικού Κόμματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι συνδικαλιστές αυτής της χώρας, δηλαδή τα μισθοδοτούμενα στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, οργανώσεων που επιβίωσαν στο τοξικό περιβάλλον των κομμάτων εξουσίας αντλώντας τεράστιες ποσότητες αποβλήτων σε δραχμές ή ευρώ, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να σηκώσουν το λάβαρο της Αγίας Λαύρας κηρύττοντας επανάσταση. Ενήργησαν όπως ακριβώς οι κοτζαμπάσηδες το 1821, αντιλαμβανόμενοι πως τα επιχειρηματικά συμφέροντα των συνδικαλιστικών τους ενώσεων δεν ταυτίζονται πλέον με τη σημερινή εξουσία. Οι περικοπές των μπόνους και των επιδομάτων τους που αντιστοιχούσαν στις χιλιάδες ώρες εργασίας τους στα γραφεία των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΟΤΟΕ, για να μην ξεχάσουμε και τις κλαδικές, ανέρχονταν έως και την περασμένη Παρασκευή στο τουλάχιστον δεκαπλάσιο των μισθών των κοινών εργαζομένων. Αλλά αυτό συνέβαινε παρεμπιπτόντως και στη μητέρα όλων των «Σοσιαλισμών», τη Σοβιετική Ένωση, όπου η κομματική ελίτ απολάμβανε της κρατικής πριμοδοτήσεως. Από την Παρασκευή που μας πέρασε η συνδικαλιστική τάξη πέρασε στην Αντίσταση και οργανώνει το κίνημα ανακατάληψης του Μαξίμου. Κάποιοι σαρδανάπαλοι της πολιτικής επιμένουν πως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Παναγόπουλος υποσχέθηκε ότι έως την τελική νίκη θα φοράει παντελόνια. Δεν δεσμεύτηκε για το τι προτίθεται να φοράει μετά. Λέγεται επίσης πως τα έξοδα για την οργάνωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ ανέλαβε με απόφαση του διοικητικού της συμβουλίου η ίδια η εταιρεία εργοδότης, η ΔΕΗ αυτοπροσώπως, εν είδη δανείου για τη χρηματοδότηση της επανάστασης.
Η κολεκτίβα των ΜΜΕ
Με αυτά και με τα άλλα ξύπνησαν και οι αγωνιστές δημοσιογράφοι εργαζόμενοι στα σοβιέτ του Υπουργείου Τύπου και του 9,84, οι οποίοι πλέον διεκδικούν μέχρις τελικής πτώσεως στο ακέραιο τον τρίτο και τέταρτο μηνιαίο μισθό τους σε Μέσα Ενημέρωσης, καυτηριάζοντας τους συναδέλφους τους που προσέρχονται στα γραφεία τους προκειμένου να εργασθούν. Η παραπάνω επαναστατική ομάδα αποφάσισε πως η προσφορά νομίμου εργασίας με αντίτιμο τη μισθοδοσία είναι αντιεπαναστατική ενέργεια. Επικεφαλής της ομάδας τέθηκαν γνωστή δημοσιογράφος διευθύνων σύμβουλος εκδοτικής εταιρείας αλλά και υπάλληλος του Υπουργείου Τύπου και του δημοτικού 9.84, ένας γνωστός πολιτικός συντάκτης, υπάλληλος στη Γραμματεία Τύπου αλλά και στέλεχος ιδιωτικού καναλιού, και ο διευθυντής τηλεοπτικού σταθμού με πρωτοποριακές μεθόδους στην απόλυση δημοσιογράφων αλλά και υπάλληλος της Γραμματείας Τύπου. Άπαντες ανήκουν στο σοβιέτ της Ρηγίλλης, εκτός από έναν τέταρτο όστις φέρεται να προτίμησε τους «Λαιστρυγόνες» της υπό ανέγερση νέας πτέρυγας επί των θεμελίων της γνωστής «Ερυθράς - Κυανής Πολυκατοικίας». Και αυτός εργάζεται ταυτόχρονα σε όλα τα προαναφερθέντα ευαγή ιδρύματα της οικογενείας των κρατικών ΜΜΕ. (Ο κ. Τηλέμαχος Χυτήρης έχει πλήρη ενημέρωση επί του ζητήματος, καθώς και για το γεγονός ότι δεν έχει τεθεί πλαφόν από το Μνημόνιο στις παραπάνω αποδοχές, αφού τόσο το δημοτικό ραδιόφωνο του 9,84 όσο και το Υπουργείο Τύπου δεν εντάσσονται στις ΔΕΚΟ. Μάλιστα ο κ. Ραγκούσης φέρεται να περιέκοψε κονδύλια για τη διαχείριση των σκουπιδιών και τα μετέφερε στον προϋπολογισμό του 9,84, τον οποίο προεκλογικώς ο κ. Γιώργος Καμίνης σκεπτόταν να κλείσει λόγω… σκανδαλώδους λειτουργίας του.)
