Πολιτικη & Οικονομια

Ας περιμένουν οι γυναίκες

Είναι νόμος παλιός και φυσική επιλογή να κάθονται στ’ αυγά τους

Ρούλα Γεωργακοπούλου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Τα είχαμε χύμα, μας ήρθαν τώρα και τσουβαλάτα. Και ιδού η ανορθόγραφη «Ανταρσία» ένιωσε αίφνης πολύ άνετα με την όλη φάση κι έτσι αποφάσισε να μοστράρει στο προεκλογικό της σποτάκι προσομοίωση κακοποιημένων γυναικών με βουλωμένα μάτια. Μάλιστα…

Είχε βέβαια προηγηθεί η περίφημη Συριζανέλ γυναικοκρατία. Αυτή που συνέστησε στο πανελλήνιο πρότυπα σαν τη Ραχήλ, την Τασία, τη Νάντια, τη Ζωή, το κοριτσάκι με τα σπίρτα που την είδε αφέντρα και εμπρηστής του κατεστημένου με Υβ Σαιν Λοράν ανδρόγυνο λουκ, με ρολόι, με γραβάτα και της Άγκυρας τη γάτα.

Αυτό όμως που με τρομάζει περισσότερο απ’ όλα είναι η ιδεολογική πτώχευση των κομμάτων της κεντροαριστεράς. Απ’ όσα άκουσα κι απ’ όσα είδα, για το μεν ΠΑΣΟΚ οι γυναίκες είναι αποκλειστικής απασχολήσεως μανούλες και σύζυγοι, αδελφές του ελέους που βάζουν τσουκάλι για ανέργους, για το δε Ποτάμι είναι κάτι σούπερ ουάου τύπισσες που δεν βλέπουν την ώρα να μας βάλουν στο ίσιο δρόμο.

Ανάμεσα σ’ αυτήν την τεχνητή πόλωση, τεχνηέντως συνθλίβεται και τρανταχτά αγνοείται η ανεργία των νέων γυναικών που με την κρίση έχει τριπλασιαστεί. Διότι είναι νόμος παλιός και φυσική επιλογή να κάθονται οι γυναίκες στ’ αυγά τους όταν η προσφορά εργασίας λιγοστεύει κι o άντρας γίνεται ξανά ο κουβαλητής, ο με το δίκιο του, «γαμάω και δέρνω».

Μάρε γιε μου κανακάρη / ποια γυναίκα θα σε πάρει; Ποια κυρά και ποια μαντόνα /θα σου στρώνει τη σεντόνα; Τελευταία στιγμή, ήρθε σαν υπόσχεση γάμου, σαν παλιάς κοπής σεξουαλικό υπονοούμενο, το φαλλικό σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ «Στις 20 Σεπτέμβρη εκλέγουμε πρωθυπουργό», όπου ο νυμφίος Αλέξης Τσίπρας αντί για την ψήφο μας ζητάει το χέρι μας, ίνα μη τι χείρον είπω.

Δεν ξέρω αν το κάνουν επίτηδες ή αν τους ξεφεύγει. Το ζήτημα είναι ότι η σημερινή Αριστερά αποπατεί α βολοντέ εκεί που κάποτε με επιμέλεια έχτιζε. Στην προνομιακή της σχέση με το γυναικείο κίνημα, θεός σχωρέσ’ το που πιάστηκε κορόιδο κι έδωσε βάση...