Νέοι, αξιόλογοι, εργατικοί, πεισμωμένοι. Η «γενιά της Ευρώπης», παρεμβαίνει στα κοινά με άρθρα και δράσεις. Σε αυτές τις εκλογές ενώνουν τις δυνάμεις τους με το Ποτάμι.
Η Κίνηση «Μπροστά», δημιουργήθηκε από φίλους; Ποιος είχε την ιδέα; Πώς εξελίχθηκε και πού στοχεύει;
Ξεκινήσαμε ως μια μικρή ομάδα, που συναντιόταν τακτικά και συζητούσε τις εξελίξεις. Μετέπειτα κάποιοι από εμάς εργάστηκαν ως σύμβουλοι ή γενικοί γραμματείς στη Βουλή και στην κυβέρνηση. Θυμωμένοι με την απροθυμία του πολιτικού προσωπικού να αναλάβει το κόστος των λαθών του, τον Φεβρουάριο του 2012 περίπου 30 άτομα βγήκαμε στο διαδίκτυο με μια πολιτική διακήρυξη και καλέσαμε τη γενιά μας, τη «γενιά της Ευρώπης», να μιλήσει. Θυμάμαι ήταν το απόγευμα που ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, αρκετοί βουλευτές απειλούσαν ότι δεν θα ψηφίσουν, το σινέ Αττικόν στη Σταδίου πνιγόταν στις φλόγες και όλο το μάρμαρο της πλατείας Συντάγματος είχε μετατραπεί σε εμπόλεμο υλικό. Το κείμενο έγινε viral μέσα σε λίγες ώρες. Αποφασίσαμε να καλέσουμε όσους το υπέγραψαν και μας ενθάρρυναν να οργανωθούμε. Έκτοτε αποκτήσαμε νομική μορφή, διοίκηση, στηριζόμαστε μόνο σε εισφορές μελών και στο διαδίκτυο. Βάλαμε στόχο να φέρουμε μπροστά μια νέα «φουρνιά» προοδευτικών ιδεών και προσώπων στην πολιτική και να διατηρήσουμε ακηδεμόνευτη την πρωτοβουλία μας. Αυτό στην Ελλάδα κοστίζει, αλλά τα καταφέραμε και είμαι περήφανος για αυτό.
Με ποιον τρόπο παρεμβαίνετε (εσύ προσωπικά και ως Κίνηση) μέχρι σήμερα στα κοινά;
Στα λόγια, με δημόσιες τοποθετήσεις, αρθρογραφία, εκδηλώσεις, σεμινάρια, συνεργασίες με ερευνητικά ιδρύματα και αντίστοιχες κινήσεις πολιτών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στην πράξη, μέλη μας θήτευσαν ή θητεύουν σε γενικές γραμματείες και δημόσιους φορείς, ΜΚΟ και επιχειρήσεις κάνοντας πραγματικά θαύματα, από τη μείωση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες έως συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, από καινοτόμο επιχειρηματικότητα μέχρι κοινωνική πολιτική για τον Δήμο της Αθήνας. Το αποκορύφωμα της προσπάθειάς μας ήταν το Προοδευτικό Φόρουμ στο Γκάζι τον Γενάρη του 2014, όπου μαζί με άλλες κινήσεις πολιτών φέραμε στο ίδιο τραπέζι όλα τα προοδευτικά κόμματα, ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες, ακτιβιστές για να συνθέσουμε ένα εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Σήμερα, εκτός από εμένα που βρίσκομαι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, άλλοι πέντε πολιτεύονται για πρώτη φορά στην Α΄Αθήνας (Β. Καραμητσάνης, Γ. Μητσός), στη Β΄ Αθήνας (Λ. Βόγλη) στην Α΄Πειραιά (Ν. Κωνσταντινίδης) και στα Δωδεκάνησα (Τ. Γρύλλης).
Έχεις συνεργαστεί με πολιτικά κόμματα, την ελληνική κυβέρνηση (2009-2011), το Κοινοβούλιο, το Ευρωκοινοβούλιο και τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων &Βιομηχανιών. Ποια είναι τα συμπεράσματα;
Η αίσθησή μου είναι ότι υπάρχει γνώση, γνωρίζουμε την κατεύθυνση, αλλά δεν θέλουμε να συντονιστούμε. Υπάρχουν λίγοι ηγέτες σε θέσεις-κλειδιά, στην πολιτική, στις επιχειρήσεις, στην κοινωνία, που αναλαμβάνουν την ευθύνη για συγκρούσεις και συνθέσεις. Ως γνωστόν, αν δεν συγκρουστείς δεν αφήνεις τίποτε πίσω σου, δεν διεκδικείς και καταλήγεις μικροδιαχειριστής, τροχονόμος συμφερόντων. Το δεύτερο είναι ότι δεν συνεργαζόμαστε και ο καθένας θέλει το δικό του μαγαζί, από τα υπουργεία μέχρι τους επιχειρηματικούς συνδέσμους. Τρίτον, ενώ υπάρχουν άξιοι δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί, το σύστημα δεν τους αξιοποιεί, δεν τους ενθαρρύνει και δεν τους ανταμείβει ηθικά. Τέταρτον, οι δομές στο Δημόσιο παραμένουν προσωποκεντρικές. Ένας καλός υπουργός μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλά αν φύγει, το σύστημα πέφτει πάλι στην αδράνεια. Άρα λείπει η συνέχεια. Επίσης, ο συνδυασμός διαδοχικών λαθών και ανικανότητας οδηγεί στις θεωρίες συνωμοσίας είτε αυτό είναι κράτος είτε αγορά. Τέλος, υπάρχει σοβαρό έλλειμμα καλλιέργειας σε ανθρώπους με ισχύ. Η μικροπολιτική είναι μια διαδεδομένη ασθένεια, που γίνεται αφορμή για να μη δουλεύει κανείς με σύστημα και το αναγκαίο ρίσκο που απαιτούν οι αλλαγές.
Ενώσατε τις δυνάμεις σας με το Ποτάμι; Τι «βλέπετε» στο κίνημα αυτό; Και γιατί αποφασίσατε να ενεργοποιηθείτε τώρα που η πολιτική και τα κόμματα έχουν τόσο απαξιωθεί;
Το Ποτάμι είχε εξαρχής μια ειλικρινή σχέση μαζί μας. Μας είπε «ελάτε και πείτε αυτά που πιστεύετε, ακόμη και αν δεν συμφωνούμε σε όλα, πάρτε ένα βήμα να σας ακούσουν περισσότεροι». Για εμάς που θέλουμε να φέρουμε στο φως ζητήματα όπως η επισφάλεια της γενιάς μας, η αδιαφάνεια και το έλλειμμα λογοδοσίας στο πολιτικό σύστημα, το Ποτάμι είναι ένα κόμμα που τα υπερασπίζεται, χωρίς βαρίδια και σκιές. Κάποιοι από εμάς βαρέθηκαν να είναι σχολιαστές και θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα ότι οι εκλογές δεν είναι χαβαλές. Χρειαζόμαστε αντίβαρα στη μοιρολατρία και στον κατήφορο του δημόσιου λόγου.
Τι εισπράττεις από γνωστούς, φίλους, συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Απογοήτευση, θυμό, προσδοκία, αδιαφορία;
Ξεκάθαρη απογοήτευση, ανακύκλωση της απαισιοδοξίας, κενά βλέμματα όταν μιλάς για το μέλλον. Όσοι έμειναν εδώ το παλεύουν, αλλά δεν είναι εύκολο. Οι σχέσεις δοκιμάζονται, όταν δεν υπάρχει ορίζοντας και ζεις διαρκώς στην ανασφάλεια. Προσωπικά με «διαλύει» ψυχολογικά ότι ενώ χρειάζεται να κάνουμε άλματα μπροστά, παραδινόμαστε εύκολα στο παρελθόν, σε μύθους, βολικές αλήθειες, συνθήματα, λαϊκισμό. Υπάρχουν και αρκετές εξαιρέσεις βέβαια, αλλά δεν τις βλέπω να αντέχουν για πολύ. Όσοι έφυγαν ή μένουν έξω ζουν εξίσου με το σαράκι να δουν τη χώρα μας να οργανώνεται και να αξιοποιεί τα ταλέντα και τον πλούτο της. Για αυτό και ένας από τους στόχους του «Μπροστά» είναι να δώσει φωνή και στη διασπορά των νεότερων να ασχοληθεί ενεργά με τη δημόσια ζωή στην Ελλάδα.
Το κύριο πρόβλημα των νέων είναι η ανεργία αλλά και η έλλειψη προοπτικής. Έχετε κάποια πρόταση σαν «Κίνηση Μπροστά» για την ανεργία;
Σε κάθε χώρα υπάρχει μια κυρίαρχη γενιά, που διαχειρίζεται τους πόρους και τις ευκαιρίες και μια νεότερη γενιά, που παίρνει τη σκυτάλη και το μερίδιό της για να ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη. Αυτή η ισορροπία, στην περίπτωση της Ελλάδας ήταν προβληματική και πριν την κρίση – θυμάστε τη συζήτηση για τη «γενιά των 700 ευρώ». Μετά την εξαετία της κρίσης και της ύφεσης, η αδικία είναι ολοφάνερη και τη βλέπουμε στα ποσοστά ανεργίας, στην κατάσταση του ασφαλιστικού, στην παρακμή της παιδείας και της δημόσιας υγείας, ακόμη και στο πολιτικό σύστημα. Είναι ξεκάθαρο ότι θέλουμε νέους θεσμούς, παραγωγή, παιδεία και δουλειές. Η αντιμετώπιση της ανεργίας είναι μέρος μιας μεγάλης προσπάθειας, που δεν λύνεται μόνο με τα χρυσωμένα χάπια των επιδομάτων και τον παρωχημένο ΟΑΕΔ. Περιλαμβάνει τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας που βασίζεται στη γνώση, την αντιμετώπιση της μαύρης εργασίας, επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, ώστε να προσλαμβάνουν νέους άνεργους, αλλά και ειδικές φορο-απαλλαγές σε όσους επενδυτές δημιουργούν πραγματικές θέσεις εργασίας. Αν την επόμενη μέρα των εκλογών σοβαρευτούμε, σε 2 χρόνια θα δούμε αποτελέσματα.
Έχετε πει (σαν Κίνηση) «Βγαίνουμε Μπροστά γιατί προσπαθούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που ασκείται η πολιτική στην Ελλάδα: με ιδέες, προτάσεις, νέα πρόσωπα, συνεργασίες και μια διαφορετική πολιτική αισθητική». Τι συγκεκριμένο προτείνετε για να αλλάξει η πολιτική αισθητική;
Η πολιτική αισθητική αφορά κυρίως στο δημόσιο λόγο και διάλογο, στο σεβασμό της διαφορετικότητας, στην πολιτισμένη αντιμετώπιση του πολιτικού αντιπάλου, στην αντιπαράθεση με επιχειρήματα. Δυστυχώς, είδαμε να ξεθάβονται τσεκούρια από τον εμφύλιο, να έχουμε «δωσίλογους» και «γερμανοτσολιάδες», πατριώτες και απάτριδες, να μπαίνει στη Βουλή το καφενείο, η νύχτα, η κερκίδα, το τηλεσκουπίδι, ο υπόκοσμος. Με αυτό το πολιτικό προσωπικό φτάσαμε στη θύρα εξόδου από την Ευρώπη και ένα βήμα πριν τον εθνικό διχασμό. Τώρα, ας σκεφτούμε ότι δεν έμεινε τίποτε να γκρεμίσουμε. Μπορούμε να διαφωνούμε για τα υλικά ή τη μέθοδο, αλλά ας συμφωνήσουμε ότι η Ελλάδα είναι το κοινό μας σπίτι και θέλει ριζική ανακαίνιση, αλλιώς θα πέσει και θα μας πλακώσει όλους.
17°
