Ο Γουσταύος Λε Μπον είναι ένας από τους πιο επίκαιρους πολιτικούς επιστήμονες και φιλοσόφους, αφού προέβλεψε ένα καινούργιο φαινόμενο στην ιστορία του κόσμου που επαληθεύεται στη σημερινή εποχή, καθώς βιώνουμε όλο και περισσότερο την αδυναμία των κυβερνήσεων να διευθύνουν την κοινή γνώμη. Αντί να την κουμαντάρουν οι πολιτικοί, δεν ζητούν παρά να την ακολουθούν. Ο φόβος τους για την κοινή γνώμη φτάνει πολλές φορές στον τρόμο και αφαιρεί κάθε σταθερότητα από τη συμπεριφορά τους, καθώς συντάσσονται με τις ευμετάβλητες απόψεις της πλέμπας και του ημιμαθή όχλου.
Η γνώμη των όχλων, λέει ο Λε Μπον, τείνει στο να γίνεται όλο και περισσότερο ο υπέρτατος ρυθμιστής της πολιτικής. Η δύναμη πλέον των κυβερνώντων προέρχεται αποκλειστικά από την αντανάκλαση των λαϊκών γνωμών και των αδιάκοπών τους παραλλαγών. Εφόσον όμως πολιτεύονται με μοναδικό κριτήριο να είναι αρεστοί, μοχλεύοντας τα κατώτερα ένστικτα του όχλου, τότε είναι ερμηνεύσιμα φαινόμενα όπως αυτά της Χρυσής Αυγής, του Καρατζαφέρη, του ψεκασμένου Καμμένου, του Λαφαζάνη και πρόσφατα της ανόδου του Λεβέντη.
Παρακολούθησα έκπληκτος το προεκλογικό τηλεοπτικό σποτ του Καμμένου, όπου απευθύνεται σε ένα μικρό αγόρι, τον Αλεξάκη, που έχει σπασμένο το αριστερό χέρι, και ο Καμμένος σαν γνήσιος ηθοποιός που παίζει παράσταση τον παρηγορεί και διατείνεται να του μάθει να γράφει με το δεξί. Και όλα αυτά για να ενεργοποιήσει συνειρμούς που μας οδηγούν ότι το νήπιο είναι ο Τσίπρας, και αυτος σαν σοφός θείος ή μέντορας θα το βοηθήσει το καημένο το παιδάκι, θα το παρηγορήσει και κυρίως θα του μάθει να γράφει με το δεξί, άρα θα τον οδηγήσει περισσότερο σε δεξιά πολιτική.
Και καλά κάνει ο Καμμένος απευθυνόμενος στο ψεκασμένο κοινό του, που ζητά εύπεπτους λόγους για να τον ψηφίσει. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πώς ο Τσίπρας που μέχρι πρότινος μας έλεγε κατηγορηματικά ότι μόνο με τον Καμμένο θα σχηματίσει κυβέρνηση, δεν προσβάλλεται. Είναι δυνατον ο κυβερνητικός σου εταίρος να σε παρουσιάζει σαν ένα νήπιο που το νουθετούν; Δεν τσαλακώνει, δεν αποδομεί, δεν μειώνει τέλος πάντων την εικόνα ενός κοτζαμάν πρωθυπουργού που ανέχεται να τον γελοιοποιεί με αυτό τον τρόπο ο υπουργός και εταίρος του;
Ο Λαφαζάνης, εκτός από επαναστάτης, μας προέκυψε και ηθοποιός. Υποδύεται τον εαυτό του καθως μπαίνει σε ταξί και ζητά να τον πάνε στο Νομισματοκοπείο. Στο γκρο-πλαν παίρνει ένα πονηρό βαθυμυστηριώδες ύφος, γεμάτο υπονοούμενα για ό,τι προκύψει και ό,τι βάλει ο νους σας. Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι, τι δουλειά έχει ο Λαφαζάνης στο Νομισματοκοπείο; Ο άνθρωπος, αντί να λουφάξει και να αποσοβήσει τον πιο ηλίθιο και επικίνδυνο σχεδιασμό που διατυπώθηκε στη σύχρονη ιστορία της χώρας, πουλάει θράσος και διακωμωδεί τον ίδιο τον εαυτό του. Κάτι τέτοια βλέπει και ο Μανώλης Γλέζος και δεν μπορεί να λείψει από το πάρτι, οπότε ενώ είναι στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του Λαφαζάνη, συνιστά να ψηφίσουν ΚΚΕ, συντασσόμενος με τη λαϊκή παροιμία: αλλού τρώει, αλλού πίνει, αλλού πάει και το δίνει.
Το τελευταίο διάστημα, χρησιμοποιώντας ένα απλούστατο τρικ κοπτοραπτικής παλαιότερων δηλώσεων, μας παρουσιάζουν τον Λεβέντη ως μέγα προφήτη που μας τα έλεγε όλα αυτά τα χρόνια και εμείς δεν ακούγαμε την αλήθεια, και τον αδικήσαμε τον καημένο που φωνασκούσε για να μας ξυπνήσει και προέβλεψε τα πάντα στην πολιτική ζωή. Βέβαια, ο Λεβέντης έχει μιλήσει περισσότερο από οποιονδήποτε σε αυτή τη χώρα από το ιδιωτικό του κανάλι, και σε όσα συνεργάστηκε και διεκδικεί το παγκόσμιο ρεκόρ μπαρούφας, καθώς έχει πει δισεκατομμύρια μπαρούφες και ανοησίες με τον γραφικό του τρόπο. Αλλά αν απομονώσεις την τάδε ατάκα του, την τάδε χρονολογία κτλ, όπως τα σταματημένα ρολόγια δύο φορές το 24ωρο λένε τη σωστή ώρα, τότε προκύπτει σοφός. Αυτο βέβαια είναι σύνθετη σκέψη και δεν μπορεί να την καταλάβει ο μέσος ψηφοφόρος, οπότε είναι δυνατόν ο Λεβέντης να εισαχθεί στη Βουλή; Ναι, είναι δυνατόν, απομονώνοντας κοινοτυπίες που είπε παλαιότερα ανάμεσα σε εκατομμύρια ανοησίες και σερβίροντας αυτές ως εύπεπτη ύλη για ψηφοφόρους.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου φυσικά δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω από τις θεατρικές επιδόσεις και σκέφτηκε η ίδια να παίξει ένα σκετς, που δείχνει την αποφασιστικότητά της καθώς στο τηλεοπτικό σποτ που πρωταγωνιστεί κατεβάζει με το ψηλοτάκουνό της το σταυρό-κλειδί που γυρνάει τα μπουλόνια της ρόδας. Αν θυμάστε υπήρξε ένα ατυχές γεγονός όταν έσκασε το λάστιχό της και φέρθηκε με αμετροέπεια και αλαζονεία στον υπάλληλο, οπότε αυτό το γεγονός που σκιάζει την προσωπικότητά της όχι μόνο δεν επιδιώκει να ξεχαστεί, αλλά διά της αναπαραγωγής του το υπεραναπληρώνει. Αυτό δείχνει και πόσο υπολογίζει την ευφυΐα και τη λογική των ψηφοφόρων που απευθύνεται.
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει: Το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μία δεκάλεπτη συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο. Η ποιότητα της πολιτικής μας ζωής εχει φτάσει στα κατώτερα επίπεδα και συνεχίζει να κακοφορμίζει, ακριβως γιατί οι πολιτικοί έχουν πάψει να είναι οι καθοδηγητές, αυτοί που επινοούν ένα όραμα και εμπνέουν το λαό να τους ακολουθήσει. Εσχάτως, ανακάλυψαν ότι διαθέτουν υποκριτικές ικανότητες και ταλέντα ηθοποιίας. Ίσως στο μέλλον η πολιτική αποδειχτεί προθάλαμος για κινηματογραφικούς αστέρες και κανείς να μην τους κατηγορεί πλέον ότι είναι ανίκανοι για επαγγελματική σταδιοδρομία πέραν της βουλευτικής τους ιδιότητας.
19°
