#StraightforGay

“Κοιτάξτε, εμένα δε με νοιάζει κάτι τέτοιο, ούτε έχω ιδιαίτερη τέτοια αυτή, εμένα πολλές φορές με προβληματίζει αν θα προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό είναι το νορμάλ και το σωστό και με προβληματίζει πάρα πολύ κι είμαι με μεγάλη επιφύλαξη στην υιοθεσία”.

Αυτή ήταν η απάντηση του κ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη σε ερώτηση δημοσιογράφων του newpost.gr σχετικά με τη θέση του για το γάμο ομοφύλων. Μία απάντηση απογοητευτική για τους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας (τουλάχιστον στον βαθμό που εκπροσωπούνται από την ΟΛΚΕ, η οποία εξέδωσε ανακοίνωση), αλλά και όποιον πιστεύει ότι "gay rights are human rights". Αναμενόμενη, πάντως, από έναν πολιτικό της συντηρητικής δεξιάς. Και μία υπενθύμιση ότι η ΝΔ δεν έχει ακόμα σχέση με το φιλελευθερισμό.

Όμως, αυτό που ο κ. Μεϊμαράκης δεν θεωρεί "νορμάλ", είναι το να απολαμβάνει κάθε άτομο το βασικό δικαίωμα στην ελευθερία, να έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσει την προσωπικότητά του και να επιδιώκει την ευτυχία.

Όπως είπε πρόσφατα και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ στο λόγο του για την Κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ''στην Ευρώπη ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνουν οι διακρίσεις", με βάση φυσικά χαρακτηριστικά, όπως ο σεξουαλικός προσανατολισμός, ή άλλες επίκτητες ιδιαιτερότητες των ανθρώπων, όπως οι θρησκευτικές πεποιθήσεις. Για αυτό έχουμε οικοδομήσει μία Ευρώπη που προσπαθεί ακριβώς να μην κάνει τέτοιους διαχωρισμούς. Επειδή πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, τείνουμε να ξεχνάμε πόσο μπροστά είμαστε σε θέματα σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων. Αρκεί όμως να σκεφτούμε πώς ήταν η κατάσταση πριν από λίγες δεκάδες χρόνια, ή να ρίξουμε μία ματιά σε χώρες που βρίσκονται γεωγραφικά δίπλα μας, αλλά που δεν μοιράζονται τις ίδιες αξίες και αρχές με την Ευρώπη, για να καταλάβουμε την πρόοδο. Την Ευρώπη η οποία προσπαθεί καθημερινά να εξασφαλίσει την ελεύθερη έκφραση του κάθε ανθρώπου και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, που είναι ο μόνος τρόπος που οδηγεί στην ευτυχία και στην ατομική ολοκλήρωση.

Επομένως, ο περιορισμός των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν κάποια μέλη της κοινωνίας με αιτιολογία φυσικά τους χαρακτηριστικά δεν είναι ευρωπαϊκή στάση. "Μπάζει", να λες ότι είσαι "ευρωπαϊκό" κόμμα και ταυτόχρονα να αρνείσαι βασικά ατομικά δικαιώματα σε κάποιους ανθρώπους, επειδή δεν συμφωνείς με το σεξουαλικό τους προσανατολισμό ή κάποιο άλλο φυσικό χαρακτηριστικό τους. Σε τι διαφέρει να λέμε ότι κάποιος αξίζει να στερηθεί ένα δικαίωμα που απολαμβάνουν όλοι οι άλλοι επειδή είναι ομοφυλόφιλος, από το να του στερούμε το ίδιο δικαίωμα επειδή είναι αριστερόχειρας ή επειδή έχει φακίδες; Και τα τρία είναι φυσικά χαρακτηριστικά σε μία μειονότητα του πληθυσμού.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα δεν μπορούν να περιορίζονται ποτέ και για κανένα λόγο. Ο λόγος όμως αυτός πρέπει να είναι ιδιαίτερα καλά τεκμηριωμένος, το όφελος που προκύπτει για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο αποδεδειγμένα να μην μπορεί να επιτευχθεί με διαφορετικό τρόπο και να υπερκαλύπτει τη ζημία που υφίστανται ορισμένα μέλη αυτού του συνόλου (περισσότερα εδώ).

Σίγουρα, η αποστροφή που αισθάνονται ορισμένοι άνθρωποι για το σεξουαλικό προσανατολισμό κάποιων άλλων δεν είναι ένας τέτοιος λόγος. Ούτε βεβαίως είναι η «παράδοση» την οποία επικαλούνται πολλοί, ούτε και η αντίθεση της εκκλησίας. Και δεν υπάρχει κανένα όφελος για την κοινωνία από την άρνηση των βασικών δικαιωμάτων του συμφώνου συμβίωσης, του γάμου και της παιδοθεσίας σε κάποια μέλη της. Υπάρχει μόνο ρατσισμός (και σημαντική ζημία για τους πιο αθώους, τα παιδιά, καθώς λιγότεροι άνθρωποι διατίθενται να τα υιοθετήσουν).

Ωστόσο, η πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι ότι ο γάμος ομοφύλων και ευρύτερα το θέμα των ΛΟΑΤ δικαιωμάτων προκαλούν έντονη αντίδραση σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μία κοινωνία στην οποία η εκκλησία έχει ακόμα μεγάλη επιρροή στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Μία κοινωνία στην οποία όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί αισθάνονται την ανάγκη να επισκεφθούν προεκλογικά τον αρχιεπίσκοπο και στην οποία πολλοί σταυροκοπιούνται όταν περνούν μπροστά από εκκλησία – ακόμα κι αν αυτή δεν φαίνεται, αρκεί να ξέρουν οι πιστοί ότι είναι κάπου εκεί κοντά!

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά οικονομικά προβλήματα, προβλήματα επιβίωσης, που το θέμα των ατομικών δικαιωμάτων σε πολλούς φαίνεται εξωτικό και δευτερεύον, ιδιαίτερα δε όταν αφορά συγκεκριμένα τα ΛΟΑΤ άτομα. Δεν είναι όμως - ο σεβασμός των ατομικών δικαιωμάτων είναι στην καρδιά του πολιτισμού της Ευρώπης που οικοδομούμε.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό άνθρωποι που δεν έχουν τέτοια κολλήματα να υψώσουν τη φωνή τους: στη Βουλή, στα media, από κάθε διαθέσιμο βήμα, να περάσει το μήνυμα και να επιδιωχθεί η ωρίμανση της κοινωνίας - πριν, αλλά και μετά την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης, που ελπίζουμε ότι επιτέλους θα γίνει στην επόμενη Βουλή, αλλά που είναι μόνο η αρχή (όμως: ένα μεγάλο βήμα). Χρειάζεται η υποστήριξη και η φωνή όχι μόνο ατόμων που ανήκουν στην ΛΟΑΤ κοινότητα, αλλά και όλων των υπολοίπων, που πιστεύουν ότι η άρνηση βασικών ατομικών δικαιωμάτων σε συνανθρώπους μας λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού είναι ρατσισμός. Όπως το #HeforShe, έτσι και το #StraightforGay.