Την περασμένη Πέμπτη έκλεισε τον κύκλο της η πιο αποτυχημένη κυβέρνηση όλων των εποχών. Μια κυβέρνηση η οποία απλώς δεν πραγματοποίησε τίποτα από όσα είχε υποσχεθεί για να εκλεγεί. Μια κυβέρνηση που ενώ είχε ως αφετηρία το, εξαιρετικά γενναιόδωρο, Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, κατέληξε στο σκληρότερο μνημόνιο που γνώρισε ποτέ η χώρα. Μια κυβέρνηση χωρίς κανένα σχέδιο, κανένα όραμα, κανένα ιδεολογικό πρόσημο. Μια κυβέρνηση που αφήνει πίσω της μια χώρα ρημαγμένη, με την οικονομία σε κωματώδη κατάσταση, την Παιδεία σε αποσύνθεση. Μια κυβέρνηση-δουλέμπορο η οποία, αφού παράχωσε σε γήπεδα χιλιάδες μετανάστες τους μετέφερε εν συνεχεία στα σύνορα με τα Σκόπια ρισκάροντας έως και πολεμική σύρραξη. Μια κυβέρνηση που κορόιδεψε και συνεχίζει να κοροϊδεύει οποίον μιλάει ελληνικά.
Έτσι ο Αλέξης Τσιπρας, παστωμένος με μισό τόνο μακιγιάζ, εμφανίστηκε ενώπιον του παντοδύναμου ελληνικού λαού και -συντετριμμένος- ξαναζήτησε την ψήφο του. Έπαιξε τη γνωστή κασέτα της «διαπραγμάτευσης», κατακεραύνωσε το «Παλιό Πολιτικό Σύστημα», άδειασε επιδεικτικά τους πρώην (;) συντρόφους του και απείλησε με «ακόμα καλύτερες ημέρες». Α, ξέχασα να σας πω πως καυχήθηκε και για το κλείσιμο του χρυσωρυχείου στις Σκουριές, μια κίνηση που είχε πραγματοποιηθεί μια μέρα πριν, εμφανώς για προεκλογικούς λόγους. Χαρακτηριστικό δε τις εξωφρενικής ανικανότητας του Τσίπρα και του θιάσου του το γεγονός πως, για πρώτη φορά στα χρονικά, ένας πρωθυπουργός ουσιαστικά προκηρύσσει εκλογές χωρίς ακόμη να είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία τους. Στις 20 Σεπτεμβρίου; Στις 27; Μπορεί και στις 31, ικανοί για όλα είναι οι τύποι αυτοί...
Και τώρα; Τίποτα... Οι εκλογές θα διεξαχθούν κανονικά κοστίζοντας μερικά ακόμα εκατομμυριάκια στον ελληνικό λαό. Ο Τσίπρας λογικά θα τις κερδίσει, όχι μόνο επειδή υπάρχουν κάποιοι αφελείς που ακόμα τον πιστεύουν αλλά -κυρίως- γιατί ο βασικός του αντίπαλος, η Νέα Δημοκρατία, βρίσκεται ουσιαστικά εκτός μάχης. Βλέπετε, καλός είναι ο Βαγγέλας ο Μεϊμαράκης όταν βάζει στη θέση του τον -αναιδέστατο- Ευκλείδη Τσακαλώτο στη Βουλή αλλά μέχρι εκεί. Στην ουσία, ο Μεϊμαράκης δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας υπηρεσιακός προπονητής. Όπως στα έιτις ο μεγάλος Θανάσης Μπέμπης κοούτσαρε τον Ολυμπιακό στις τελευταίες αγωνιστικές των -αποτυχημένων- σεζόν του. Φυσικά ο, ικανότατος και συμπαθέστατος, Μπέμπης δεν κατέκτησε ποτέ το πρωτάθλημα όπως δεν πρόκειται -κατά πάσα πιθανότητα, έχουμε δει πολλά σε αυτή τη χώρα- ποτέ να κερδίσει τις εκλογές ο «Μεϊμάρ».
Το χειρότερο όμως είναι πως η Νέα Δημοκρατία παραμένει αγκυλωμένη στην εμμονή της να επανακτήσει όλους τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους της που πήγαν στη Χρυσή Αυγή, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τον λεγόμενο «Μεσαίο Χώρο». Η αρχική δήλωση του Μεϊμαρακη για ενδεχόμενη συνάντηση με τους εκπροσώπους του νεοναζιστικού κόμματος (όσο και αν κάτι τέτοιο τελικά δεν έγινε) δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας...
Ο Τσιπρας λοιπόν θα ξανακυβερνήσει. Πιθανότατα μαζί με την Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη, κάτι που επιβεβαίωσαν με δηλώσεις τους τόσο ο Δημήτρης Παπαδημούλης όσο και η Όλγα Γεροβασίλη. Θα μου πείτε, είναι ποτέ δυνατόν; Ο Τσιπρας πήγε για εκλογές για να ξεφορτωθεί (και καλά) τα «βαρίδια» και μετά θα ξανακυβερνήσει μαζί τους; Και θα σας απαντήσω: Γιατί όχι; Ό,τι θέλει δεν κάνει; Ασυλία δεν έχει; Λευκή κάρτα δεν του έχει δώσει ο υπέροχος και σοφός ελληνικός λαός; Εμένα, μια χαρά κομπίνα μου φαίνεται: Για να μη χάσουμε τους αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους στήνουμε στο πι και φι ένα αντιμνημονιακό κόμμα και μαζεύουμε τα αντιμνημονιακά ψηφαλάτσια (που θα έλεγε και ο Μιχελογιαννάκης). Μόλις ξαναεκλεγούμε ξαναρχίζουμε τα «Ο ελληνικός λαός είπε όχι στη λιτότητα» μέχρι το επόμενο μνημόνιο.
13°
