Τσιπνημόνιο, αδύναμος κρίκος και Πλούτων

Πάλι περιμένοντας τον Γκοντό, μια νέα αναδομημένη κυβέρνηση, μια νέα κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή από βδομάδα, όλα ανασφαλώς και εναγωνίως τρέχουν. Μόνο έξω όλα πάνε προβλέψιμα και όλα τα κοινοβούλια εγκρίνουν ένα ένα τη συμφωνία / γέφυρα προς το Μνημόνιο 3…

Αυτά που φαίνεται ότι ετοιμάζει ο κ. Τσίπρας, όμως, είναι πολύ λίγα και μικρά, μπροστά στο μέγεθος των προβλημάτων που δημιούργησε. Γι’ αυτό πρέπει να επιταχύνει βηματισμό και να μεγαλώσει διασκελισμό. Πρέπει να προλάβει να μας οδηγήσει μακριά από τις χιονοστιβάδες που ενεργοποίησε πίσω μας και έρχονται καταπάνω μας…

Αστείες ή σοβαρές παρενέργειες του Τσιπνημονίου

Γελάστε υπεύθυνα, είναι το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς, παρακολουθώντας το viral «Πρώτη Φορά Αριστερά Μνημόνια» που ειρωνεύεται τους πρωταγωνιστές του Τσιπνημονίου.

Είναι εξαιρετικό, μόνο που στη θέση του πλάνου όπου παίζει ο κ. Ν. Παππάς θα προτιμούσαμε το καλυτερότερο δικό του πλάνο. Τότε που έλεγε «Γελάω με όλους αυτούς που πιστεύουν ότι θα κάνουμε κωλοτούμπα!»…

Και παραμένει ανοιχτό και ανεξερεύνητο το ζήτημα, τι ακριβώς χρειάζεται σε όσους έλεγαν κάτω τα μνημόνια και τώρα ψηφίζουν μνημόνια. Τι τους πρέπει; Ψυχίατρος ή εξομολογητής; Ψυχολογική υποστήριξη ή τιμωρία, μετάνοιες μετά βαθειών επικύψεων (τύπου «στα τέσσερα», που τόσο αρέσει και στον Ψεκαζμένο) και αυτομαστιγώματα;

Πάντως, έτσι και χυθεί λίγο ευεργετικό φως που θα ‘ρθει και θα διώξει το πηχτό και υγρό σκότος από τις κεφαλές των ψηφοφόρων και όλου του δημοσκοπούμενου κοπαδιού, κάτι θα αλλάξει γρήγορα. Για όποιον θεωρεί ότι ο κ. Τσίπρας είναι άστρο λαμπρό που μας οδηγεί, τότε μοιραία θα καταρρεύσει η βεβαιότητα ότι απλώς έκανε κάποιο μικρό λαθάκι.

Όλα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός ήξερε τι συνέβαινε, απλώς δεν ήξερε τι ήθελε. Δεν είναι κάνας πανέξυπνος, αλλά μόνο ένας πολύ χαζός στη θέση του δεν θα καταλάβαινε ότι οδηγεί την εθνική βάρκα στην ξέρα, ήδη πολύ πριν ακόμα αναλάβει την καρέκλα…

                                                      ***

Η «Σοβαρή διαίρεση στην ενότητα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ» για την οποία κατήγγειλε η κυβέρνηση την «Αριστερή Πλατφόρμα» είναι ένα ακόμα ζήτημα για γέλια και για κλάματα.

Ας το εξετάσουμε λίγο. Χρόνια πολλά μετά, η «αριστερή» διανόηση κουβεντιάζοντας θα θυμάται τη βραδιά με τα 32 όχι και τα 6 παρών και θα διχάζεται. Όπως διχάζεται σήμερα όταν κουβεντιάζει για τις ήττες που κρύβονται πίσω από παλιές ολομέλειες της Κ.Ε. του Κόμματος (ένα είν’ το Κόμμα). Επί της ουσίας, όμως, ας δούμε κάτι. Οι καλοί της παρέας είναι οι ΟΧΙ, είναι οι αξιοπρεπείς που σέβονται τον λόγο τους. Αν τώρα ο Αρχηγός τα αλλάζει, οι συνεπείς στα λόγια τα δικά του τι φταίνε;

Η εξουσία (είπαμε και προχτές) δείχνει το μνημονιακό δρόμο στον κ. Τσίπρα, πώς να γλιτώσει τις πετριές για τα πρότερα παρανοϊκά αντιμνημονιακά ψέματα. Αλλά, οι ΟΧΙ, οι «αντάρτες», λόγω κολλημένου λογισμικού δεν μπορούν να τον παρακολουθήσουν. Αυτός φταίει, όχι αυτοί. Αυτοί κοιτάνε το πρωί τον καθρέφτη τους και τους λέει το ξεκάθαρο ΟΧΙ, στο οποίο αυτός τους καθοδήγησε!

Ο κ. Τσίπρας ήταν που τους ενέπνευσε το όλο αντιμνημονιακό παραληρηματικό εξάμβλωμα. Και υπάρχουν δύο ενδεχόμενα σενάρια περί του γιατί. Είτε και αυτός ήταν βλαξ και δεν είχε καταλάβει, οπότε απαλλάσσεται που αποβλάκωσε και όλο το έθνος. Είτε ήταν δόλιος, όσο κι ο κ. Σαμαράς, οπότε τώρα μας προετοιμάζει για το δικό του «ουδείς αναμάρτητος!»…

Αν δεν ξυπνήσει ο απατημένος λαός, ουδέν

Και στις δύο περιπτώσεις είναι πολιτικά πανάθλιος και πρέπει να τιμωρηθεί μόλις ομαλά και κανονικά βρεθεί κάποια αξιόπιστη εναλλακτική λύση για να παραλάβει το εθνικό τιμόνι. Αφού τώρα πάλι, όπως τότε που κακώς βιαζόταν ο κ. Σαμαράς, το άρμα διαβαίνει εγκάρσια τον χείμαρρο. Και δεν γίνεται να αλλάξουμε άλογο στη μέση της τούρλας του σφοδρού τυρβώδους χειμάρρου.

Μένει να κατανοήσει αργά και βασανιστικά ο εξαπατημένος Τσιφτετέλληνας, ο οποίος τώρα πονάει και υποφέρει από την κλιμακούμενη εξαθλίωση που μόλις πραγματικά αρχίζει, ποια ήταν η αλήθεια. Ότι ΔΕΝ έφταιγαν τα μνημόνια για τα κακά που τον βρήκαν μετά τη χρεωκοπία του Κωστάκη.

Αλλά έφταιγε ο Ζάππειος Σαμαράς και ο αναστατωσιάρης Τσίπρας, που με τον σαματά τους ΔΕΝ επέτρεψαν στους εκάστοτε διαχειριστές των μνημονίων να τα εφαρμόσουν. Αντίθετα από ό, τι έγινε στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο...

Μένει ο ελληνικός λαός να μάθει να σκέφτεται καλύτερα και να αποφεύγει τις παγίδες που του στήνει η δόλια πολιτική αλητεία του πελατειακού εθνολαϊκισμού. Να πάψει να είναι κουτοπόνηρος πελάτης και εύπιστο λάπατο και να γίνει πολίτης που νογάει και δρα πολιτικά, με στόχο το μέλλον των παιδιών του και όχι την τσέπη της πάρτης του. Μόνο τότε αυτή η Ελλάδα μπορεί να ξαναγίνει κάτι από αυτό που ήθελαν ως βιτρίνα τους οι ευρωπαίοι εταίροι μας, όταν συναίνεσαν στο να μας βάλουνε στο κλαμπ τους…

Και φυσικά, σύντομα θα εξαντληθεί η υπομονή των ευρωπαϊστών που υποβαστάζουν την μειωμένη αποδοχή από τον ίδιο τον Δημιουργό του Τσιπνημονίου. Ας λάβει έγκαιρα τα μέτρα του. Ή θα ενισχύσει την αποδοχή του στο δικό του Μνημόνιο, αναθεωρώντας το κόλλημά του, ή ας κάνει ένα βήμα πίσω να κυβερνηθεί ο τόπος από άλλον στη βάση του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ αυτού μνημονίου… Δυστυχώς, δεν φτάνει που το ανέχεται, πρέπει και να το γουστάρει, αλλιώς ΔΕΝ θα το εφαρμόσει.

Ολίγα περί οικονομικών δολοφόνων

Για τους «λεγόμενους εταίρους» μας μίλαγε προχτές η λεγόμενη Πρόεδρος της Βουλής, για οικονομικούς δολοφόνους λέει ο κ. Λεουτσάκος. Την ίδια στιγμή ο Ντράγκι ξανάνοιγε την κάνουλα των αγύριστων δανεικών στις τράπεζες (που δεν είναι για τους τραπεζίτες, αλλά για τους καταθέτες, τζάμπα ξαναλέμε…).

Το πακέτο Γιουνκέρ των 35 δις ψήνεται, το ΕΣΠΑ δεν θα χρειαστεί κατ΄ εξαίρεση για μας να υποστηριχτεί με την ίδια συμμετοχή μας πολλών δις, άτιμοι οικονομικοί δολοφόνοι των λαών, κουφάλες Αμερικανοευρωπαίοι, λεγόμενοι εταίροι, όλο κουνήματα πραξικοπηματικά μας κάνετε και μας ζαλίζετε. Μεγάλη αναλγησία και απανθρωπχιά.

Και τώρα οι οικονομικοί δολοφόνοι κρασσάρουν την κακία τους. Από χτες όλα δείχνουν ότι σύντομα η ΕΚΤ θα μας αποτελειώσει. Ανοίγει η κάνουλα για ζεστό χρήμα στην Ελλάδα και από το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης, παρότι κανονικά (βάσει των κανόνων που λέγαμε προχτές δηλαδή…) δεν το δικαιούμαστε. Και σύντομα θα δανειζόμαστε με το δολοφονικό 0,05%... Άτιμες νεοφιλελεύθερες κουφάλες, ανάλγητοι τοκογλύφοι, πιείτε το όλο μας το αίμα, να δούμε τι θα καταλάβετε, δηλαδή…

Το γελοίο είναι το τελευταίο που μαθαίνει πως τα ποδάρια του είναι κοντά. Το ακροδεξιό ξενοφοβικό γελοίο τα πάει ακόμα χειρότερα.

Ο ακροδεξιός αυτοεγκλωβισμός μας σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, όπου καταθλιπτικά κυριαρχεί η ψευδαίσθηση ότι είμαστε σε πόλεμο, είναι τραγικός. Στον πόλεμο αυτό οι κακοί δράκοι έχουν συνασπισθεί για να μας κατατρέξουν, τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια!

Όλοι ενωμένοι, να αποκρούσουμε την επίθεση. Στο πλαίσιο αυτό λέμε προσωρινά ΝΑΙ, ώσπου να ανακτήσουμε δυνάμεις και μετά να κάνουμε γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια… Να βάλουνε το χέρι τους και οι πνευματικοί μας ηγέτες με τις κρατερές τους αναλύσεις, να δούμε φως.

Τσίπρας, ο αδύναμος κρίκος

Πολύ σωστά είπε προχτές ο κ. Ν. Παππάς, προσπαθώντας να αποκρούσει τους «αντάρτες»: «Ποιος είπε ότι με το Γκρέξιτ δεν θα υπάρχει λιτότητα;». Πάρα πολύ σωστά. Αλλά, το πρόβλημα με την εξουσιαστική ομάδα της Αίγινας, είναι ότι κάποιος θα τους πει πως τα ίδια ακριβώς έλεγε και ο Γιωργάκης στους υπονομευτές του, μετά κι ο Αντωνάκης στους δικούς του υπονομευτές. Τώρα δεν είναι ντροπή, οι πρώην υπονομευτές να εκλιπαρούν τους νυν υπονομευτές για ορθολογισμό και σοβαρότητα;

Αυτό είναι το πρόβλημα του τόπου. Ότι ο πρώην υπονομευτής Τσίπρας, που έλεγε «θέλουμε Ευρώ, αλλά όχι πάση θυσία» (σκρίμπα όχι μνημονιακό Ευρώ δηλαδή…), τώρα εξηγεί το αληθές «θέλουμε Ευρώ πάση θυσία, αλλιώς πάμε βουτιά στα τάρταρα»…

Κι όλα αυτά επειδή στην Ιστορία του Ανθρώπινου Πολιτισμού, το μόνο που δεν αλλάζει είναι η αδυσώπητη διαμάχη μεταξύ ξελιγωμένων της καρέκλας για τη μάχη της εξουσίας. Αυτή είναι αναγκαία, αφού χωρίς εξουσιαστικές σχέσεις δεν λύνονται τα προβλήματα που γεννάει η ανθρώπινη αντιφατικότητα.

Δυστυχώς, όμως, αυτή η αέναη μάχη για την εξουσία στο καθ’ ημάς εθνικό ισλάμ λειτουργεί σε επίπεδο ηγετικής και εξουσιαστικής καρικατούρας, αντίθετα από τις κανονικές χώρες.

Έτσι όμως αποκαλύπτεται μια ακόμα δραματική κρυμμένη αλήθεια. Όπως επί αγανάκτησης είχαν δίκια κάποιοι να φωνάζουν για μη δημοκρατική νομιμοποίηση της μνημονιακής πλειοψηφίας στη Βουλή, ενώ η κοινωνία ήταν αντιμνημονιακή, έτσι και τώρα ανάποδα συμβαίνει το άλλο.

Έχουμε τώρα αντιμνημονιακή πλειοψηφία στη Βουλή, που έρχεται σε αντίθεση με την πλειοψηφία της μνημονιακής κοινωνίας. Της κοινωνίας που κατάλαβε ότι χωρίς μνημόνιο χάνει το Ευρώ και ότι δεν υπάρχει εκείνο το αντιμνημονιακό Ευρώ που της υποσχέθηκε ο πολιτικός απατεώνας Τσίπρας. Και από ό, τι κατάλαβε, παρόλο το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, το να χάσει το Ευρώ του δεν το αντέχει…

Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός δεν είναι αναγκασμένος, όπως λέει, να κυβερνά με μειοψηφία στη Βουλή. Και τζάμπα σπαταλάει ενέργεια ψάχνοντας πειραματικές μειοψηφικές κυβερνήσεις. Δεν είναι πλέον ο παντοδύναμος κραταιός πρωθυπουργός. Φτάνει να βρεθεί ένας τρελός και να δείξει ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός.

Πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό, ώστε να ξεφορτωθεί την ανάγκη των ψεκαζμένων ακροδεξιών συμπολιτευτών του, των Καμμένων και των Λαφαζαναίων. Και να γυρέψει την βοήθεια των ευρωπαϊστών αντιπολιτευτών, ώστε μαζί τους με κέφι να άρει τις συνέπειες των αντιμνημονιακών ψεμάτων που φόρτωσε στο λαό.

Πρέπει, τέλος, επίσης και ο λαός να μάθει την πικρή αλήθεια, που του κρύβει ο Εθνολαϊκισμός του. Ότι ο Αντιμνημονισμός μαζί με το «ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα» ήταν τα δύο ισότιμα μεγαλύτερα ακροδεξιά ψέματα που ρούφηξε ο Τσιφτετέλληνας μεταπολεμικώς. Και που τον οδήγησαν σε τραγελαφικές καταστάσεις το δεύτερο και σε δραματικά αδιέξοδα που ακόμα κλιμακώνονται ο πρώτος…

Και όσο δεν αλλάζει ο μαραζιάρης λαός, τόσο του αξίζουν. Και πρώτα από όλα, για να αλλάξει, πρέπει να ορθώσει ανάστημα και να γυρέψει τα ρέστα από τους πολιτικούς απατεώνες. Έτσι και πάρει μυρωδιά τη δύναμή του ο μαραζιάρης ο λαός, θα πέσει πολύ τρέξιμο από τον Αδύναμο Κρίκο…

First we take Pluto, then we take Athens

Η πρώτη φωτογραφία του πλανήτη Πλούτωνα από τόσο κοντά, όπως την πήρε από το διαστημόπλοιο της αποστολής «Νέοι Ορίζοντες»  η ΝΑΣΑ.

«Εξερευνούμε γιατί είμαστε άνθρωποι και θέλουμε να μάθουμε» είπε μεταξύ άλλων ο Στήβεν Χώκινγκ, (αυτός που δεν τον χωνεύει ο Πειραιώς Σεραφείμ…), υπονοώντας ότι η ερευνητικότητα και η αριστεία προφανώς μας κάνει ανθρώπους.

ΟΚ, Στήβεν, δεν είμαστε όλοι, όμως, αυτό που νομίζεις ότι είμαστε, υπάρχουν και άλλοι που δεν έχουν τα ίδια πρότυπα με σένα. Έλα, να πάρεις μυρωδιά τι παίζει και στο καθ’ ημάς εθνικό ισλάμ. Εσύ, όπως και οι περισσότεροι πλέον στον πλανήτη, θεωρείς ότι το πρότυπο είναι το εξής.

                                                          ***

Δημοκρατία, ελευθερία, αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμός, αυτοδιάθεση του καθενός στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του. Το άτομο να παράγει αυτό που του αρέσει, είτε μονάχο του είτε (εφόσον θέλει) μέσα στο πλαίσιο μιας ομάδας. Το ισχυρό άτομο δεν πρέπει να εμποδίζεται να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του, αλλά να εμποδίζεται, όταν γι’ αυτά πατάει στο σβέρκο των αδυνάτων.

Και κάθε άτομο πρέπει να μπορεί, αν θέλει, να έχει την ιδιοκτησία του, χωρίς να φοβάται και χωρίς να απολογείται γι’ αυτήν. Αν δεν θέλει πάλι, να επιλέγει να μην έχει ιδιοκτησία και να μοιράζεται με λίγους ή και με όλους το βιός του. Να κουμαντάρει την περιουσία του, υλική και άυλη, κινητή και ακίνητη, ανάλογα με το κέφι του και όχι καταναγκαστικά βάσει κάποιου φετφά / κεντρικού σχεδιασμού, ο οποίος φτιάχτηκε από κάποιους καλούς ανθρώπους για το καλό του καθενός μας…

Και όλα αυτά να αναπτύσσονται εύλογα μέσα σε μια κοινωνία ελεύθερων πολιτών, κοινωνία άμιλλας και αριστείας, συνεπώς και δημιουργίας υλικής και πνευματικής και του ανάλογου πλούτου που διαχέεται προς όλους…

                                                           ***

Πήραμε και τον Πλούτωνα, λοιπόν! Ο μάταιος αλλά γοητευτικός αγώνας του Πεπερασμένου Ανθρώπου απέναντι στο Άπειρο Υπερβατικό συνεχίζεται. Αποκλείεται να κερδίσουμε αυτό τον αγώνα, αλλά, είμαστε Σίσυφοι καταδικασμένοι να τον δώσουμε, να ανεβάσουμε και να σταθεροποιήσουμε την σφαίρα στην κορυφή. Χωρίς αυτό τον μάταιο αγώνα, η ζωή μας δεν θα έχει καμιά αξία και καμία νοστιμιά.

Με μοναδικό μας όπλο τον Ορθό Λόγο, δεν θα φτάσουμε ποτέ να εγκαταβιώσουμε τις ασύλληπτες διαστάσεις του Απείρου Σύμπαντος. Εν τούτοις, χωρίς αυτόν θα ήμασταν καρυδότσουφλα στο ρευστό χάος.

Χωρίς αυτόν, πορεύεται ο Τσιφτετέλληνας στο λάκκο με τα φίδια. Αν δεν ανακτήσει τον Ορθό Λόγο του Αριστοτέλη, τον οποίο έγκαιρα έκανε εμετό για χατίρι της αφαιρετικής Καθ’ Ημάς Ανατολής, δεν πρόκειται να δει χαΐρι και προκοπή.

Πιο γρήγορα, φαίνεται, θα κατανοήσει ο Ανθρώπινος Πολιτισμός τον Πλανήτη Πλούτωνα και θα αποκωδικοποιήσει τα μυστικά του, παρά το αποτυχημένο ιδιόρρυθμο (Νεο)Ελληνικό Χωριό.

Η νέα σπουδαία επιτυχία στον Πλούτωνα του Ανθρώπινου Πολιτισμού είναι κι αυτή αποτέλεσμα του δυτικού διαφωτισμένου ορθολογισμού. Όλα δείχνουν προσώρας ότι κάποιοι Έλληνες στο εξωτερικό πιθανότατα έχουν συνεισφέρει και θα συνεισφέρουν σε τέτοια μεγάλα επιτεύγματα.

Για τους Έλληνες που παραμένουν εγκλωβισμένοι στο σκοταδισμένο καθ’ ημάς εθνικό ισλάμ δεν γίνεται λόγος. Αυτοί είναι ευτυχείς κιμπάρηδες αντιμνημονιακοί, ρεύονται, πέρδονται και περί άλλα τυρβάζουν.

Η μοίρα τους εξαρτάται από την απλή επιλογή. First we take back Aristoteles, then we take everything. Χωρίς την ανάκτηση του δικού μας Αριστοτέλη θα σερνόμαστε. Αλλά χλωμό φαίνεται κάτι τέτοιο. Τον Αριστοτέλη τον επικαλούμαστε μόνο για να απαιτήσουμε από τους Κουτόφραγκους τα Ρόγιαλτυς, ως ξεπεσμένοι κληρονόμοι που ζουν από τα νοίκια των θησαυρών που κληρονόμησαν…

Δε μπα να σκορπάμε από δω κι από κει διάφορες φλύαρες γεωπολιτικές πιπεριές με υδατάνθρακες και ξανθά γένη και λοιπά ξενοφοβικά ακροδεξιά ληρήματα της Παΐσιας Ακροδεξιο«Αριστεράς»...

Η Ελλάδα, ακολουθώντας τον σκοταδισμένο Εθνολαϊκισμό, θα σέρνεται αδικώντας τον εαυτό της, όσο φοβάται την μόνη μήτρα που της δίνει ζωή, την Ευρωπαϊκή. Back to fundamentals, λοιπόν, πίσω στα βασικά, πίσω στην πραγματικότητα, πριν είναι αργά.

Υ.Γ. Και για «τα παιδιά», πρώτα ο Αντιμνημονισμός και μετά η ιδεολογία

Έχουμε και τους αντεξουσιαστές που μας αξίζουν, όπως έχουμε τόσο βαρετά ξαναπεί πολλές φορές. Και θα ξαναλέμε συχνά, αφού κάνουνε πως δεν ακούνε…

Σε όλα τα κανονικά μέρη του κόσμου οι αντεξουσιαστές ή αναρχικοί δεν έχουν προτιμήσεις για το ποια πολιτική θα εφαρμόσει το κράτος. Γιατί, ό, τι κι αν κάνει κράτος και ανεξάρτητα από εκείνο, αυτοί θα είναι απέναντί του …

Εδώ στο καθ’ ημάς ισλάμ, οι αντεξουσιαστές είναι αντιμνημονιακοί. Έτσι προχτές βγήκαν να δείξουν τη διαφωνία τους για το μνημόνιο Τσίπρα… Αν δεν είχαμε προετοιμασία μνημονίου, δεν θα έβγαιναν στο δρόμο «τα παιδιά» δηλαδή…

Κάθε ενέργειά τους ισοδυναμεί με αυτό το πάγιο «Κάνω τα τρία δύο» τα πόδια του συστήματος. Παρ’ όλα αυτά, ενώ φαίνεται κάπως να πετάς μολότωφ, «τα παιδιά» εκεί. Σπάνε και καίνε, αμάξια, βιτρίνες, ενίοτε και ανθρώπους, επειδή δεν θέλουν το κράτος να είναι «μνημονιακό». Το θέλουν αντιμνημονιακό. Έτσι και γίνει αντιμνημονιακό το κράτος, λοιπόν, τα παιδιά παύουν να είναι κατά του κράτους…

Δηλαδή, ενώ το κυρίαρχο στοιχείο της «ιδεολογίας» τους είναι η άρνηση της κρατικής υπόστασης, βλέπουμε ότι στην πράξη πιο ισχυρός είναι ο αντιμνημονισμός τους. Μια πολιτική επιλογή είναι πιο ισχυρή από την ιδεολογία τους.

***

Αυτή η ίδια ανωμαλαρία κυνηγάει και όλο τον ψεκαζμένο οχλοπολτό, του οποίου ηγείτο μέχρι προχθές ο κ. Τσίπρας. Γι’ αυτό άλλωστε επιτεύχθηκε και η μεγάλη ανωμαλαρία, ο Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός.

Γι’ αυτό και η ανώμαλη ακροδεξιά κυβέρνηση της Π. Φ. «Αριστεράς». Γι’ αυτό και τα χνώτα μας ταιριάξαν με των Ναζί. Γιατί δεν μας πειράζει κάποιος να είναι φασίστας. Φτάνει να είναι αντιμνημονιακός…

***

Ο Αντιμνημονισμός τόσο του Ανεξυριζαυγιτισμού όσο και «των παιδιών» στην ουσία είναι το προϊόν του μίσους, της έχθρας και της βίας, που τους επικαθορίζει πέρα από ό, τι δήποτε άλλο… Γι’ αυτό και «τα παιδιά», ως τάγματα εφόδου, μοιάζουν τόσο με τους ναζί εχθρούς τους και με όλο τον αγκρεσσαρισμένο αντιμνημονιακό οχλοπολτό…

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που θα ξέρετε κι εσείς, όπως κι εμείς, κάποιους από την ευρύτερη πολιτική επιρροή «των παιδιών» που πάντα στηρίζουν ηθικά τα σπασίματα «των παιδιών», αλλά ψηφίζουν Τσίπρα...

Είναι μεγάλη ζήλεια αυτός ο Αντιμνημονισμός, η χειρότερη μορφή εθνολαϊκιστικού ξεσαλώματος. Ίσως πιο μεγάλη κι από εκείνη του Μακεδονισμού…