Ως πότε, παλληκάρια, θα τρώμεν τα σανά;

Κάθε μέρα πια, ο πυκνός χρόνος μας περιφέρει από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Τώρα είμαστε στη μέγγενη της 24ωρης προθεσμίας των δανειστών, που ακολούθησε τον πανεθνικώς εορτασθέντα Κυριακάτικο προσωπικό Θρίαμβο Τσίπρα…

Με τον Τσίπρα παρέα θα φύγει η Μεταπολίτευση

Δεν έχει κανένα ενδιαφέρον η διαδικασία της αναγκαίας συνάντησης των πολιτικών αρχηγών. Ούτε και οι κριτικές περί της τακτικής του καθενός τους στη συνάντηση. Ο μονόδρομος της ύστατης ευκαιρίας για διαπραγμάτευση απόψε, με το φορσέ ζητούμενο αποτέλεσμα ενός νέου μνημονίου, ακυρώνει κάθε άλλη συζήτηση. Αυτό πρέπει να φέρει ο Πρωθυπουργός, κατά τούτο και θα κριθεί.

Κατά τα άλλα, τίποτε δεν έχει αλλάξει από την Παρασκευή, που περιγράφαμε («Η ήττα του ακροδεξιού καταστροφικού Ψεύδους») τις ακροδεξιές αθλιότητες ΤΟΥ Καθεστώτος. Και όμως, είχαμε αυτό το εξωγήινο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, που ο Ψεκαζμένος το αποκάλεσε (άλλη μια φορά από πλευράς ΤΟΥ Συστήματος) «Επόμενη μέρα της Μεταπολίτευσης». Το άλλο με τον Τοτό το ξέρει;

Το Τέλος της Μεταπολίτευσης και η επόμενη μέρα της θα έρθουν, όταν αποκαθηλωθούν τα κακά της Μεταπολίτευσης. Γιατί ελπίζουμε (αμυδρά πλέον) τα καλά της να μην τα χάσουμε ποτέ. Καλά είναι οι μεγάλες επιτυχίες, η ΕΟΚ (Ε.Ε.) και η ΟΝΕ και όλα τους τα ευεργετήματα, που αντιπαλεύουν οι μαστροχαλαστές και ακόμα δεν ξέρουμε αν θα πετύχουν να μας τα διαλύσουν.

Και από την άλλη, η μεγάλη αποτυχία, τα κακά που ελπίζουμε να φύγουν και μαζί τους η Μεταπολίτευση: Τα παιδιά του Παπανδρεϊκού Πελατειακού Εθνολαϊκισμού. Αυτά είναι το χρεωκόπο Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος και το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, η συνέργεια των οποίων εξακολουθεί να διαλύει τον τόπο.

Ξεκινάει σήμερα η ως τώρα ανύπαρκτη διαπραγμάτευση του Καραγκιόζη… Και μην ξεχνάμε. Έκανε ένα κομπλιμέντο ο κ. Τσακαλώτος για τον απερχόμενο ΥΠΟΙΚ «Η χώρα δεν θα είχε φτάσει εδώ χωρίς τον Γιάνη», υποτιμά έτσι όμως και το μεγαλείο του ίδιου του κ. Τσίπρα. Δεν είναι;

Η οικονομία είναι πνιγμένη από την αφροσύνη του και περιμένει το φιλί της ζωής. Προσοχή, όμως. Η ανάταξη των ιστών μετά τον πνιγμό, εφόσον δοθεί το φιλί της ζωής έγκαιρα, είναι εφικτή. Αλλά, όσο πιο πολύ αργεί η επάνοδος, τότε που και τα δευτερόλεπτα μετράνε, τόσο περισσότερο πιθανό είναι να μείνουν μη ανατάξιμες ζημιές στην ανανήψασα. Το νου του!

Σα να έγινε απότομα άμπωτη και να τραβήχτηκαν τα νερά και να έμειναν χιλιάδες ψαράκια, οι επιχειρήσεις, να χοροπηδάνε πνιγόμενα στη υγρή ακόμα άμμο, χωρίς νερό και χωρίς ζωή. Αν δεν έρθει αμέσως πίσω η τραπεζική ρευστότητα, να φέρει πλημμυρίδα στη θέση της άμπωτης, θα ψοφήσουν όλες αυτές οι επιχειρήσεις, τα θύματα των παιγνίων των γελοίων…

Ο Νόμος της Δελαστικότητας

Ας υποθέσουμε ότι θα αρθούν κάποτε τα τρομακτικά προβλήματα, που τεχνικά εμποδίζουν τις τράπεζες και την οικονομία να λειτουργήσουν. Υπάρχει και κάτι άλλο, όμως, που εγκαθίδρυσε προσωπικά ο κ. Τσίπρας, του οποίου οι ζημιές δύσκολα ανατάσσονται.

Είναι αυτή η άθλια φιλολογία περί ανθελλήνων γερμανοτσολιάδων, περί Τρόικας Εσωτερικού, περί Πέμπτης Φάλαγγας, ή περί του «Μα αυτά που λες τα λένε και οι δανειστές!»… Έτσι χτίστηκε η διαίρεση, που έχει ξαναριζώσει γερά στους κόλπους της κοινωνίας, επειδή αυτό βόλευε τον πρωθυπουργό, για να πετύχει εκλογικές προσόδους.

Είναι προσωπική η ευθύνη Τσίπρα, που μας παρέσυρε πανεθνικώς στον ακροδεξιό ξενοφοβικό του βούρκο (ακόμα και τον «αριστερό» ΑΝΤΑΡΣΥΑ;…) των φασιστολεβεντοβούβαλων και στο απέραντο χοιροστάσιο, όπου οι εξήντα μισούν τους σαράντα... Και όσο αυτή η διασπασμένη κοινωνία δεν επανενοποιείται, δεν θα δει χαΐρι ούτε η οικονομία. Να του το πείτε του ολετήρα.

Επιθέσεις στα σόσιαλ μήντια, στους δρόμους, στις κοινωνικές εκδηλώσεις κατά των γερμανοτσολιάδων… Κατατρομοκράτηση και οχετός ύβρεων εναντίον όσων «είναι με τους δανειστές», πριν και μετά το δημοψήφισμα…

Ειδικότερα έχει την αξία του, να βλέπεις μορφωμένους ανθρώπους να στάζουν κακία και μίσος, για ό, τι δεν μπορούν να κατανοήσουν. Πάρτε τον κ. Δελαστίκ, που έγινε η χλεύη των ηττημένων, λέγοντας ότι «το 40% των Ελλήνων είναι γερμανοτσολιάδες και σκυλιά».

Θα φρίξετε από οίκτο, βλέποντας τι μπορούν να πάθουν δυο μάτια γουρλωμένα από την τύφλα του μίσους, πόσο μπορεί να ξεπέσει ο άνθρωπος. Δεν τα βάζουμε με αυτό τον ψεκαζμένο ανθρωπάκο. Μην τον μισήσετε, όπως αυτός εσάς, μην τον καταριέστε, όπως κάνει ο οχλοπολτός για σας. Απλώς απολαύστε την πολιτική του βλακεία και λυπηθείτε υπεύθυνα…

Θα πείτε, βέβαια, μα καλά εσύ που αυτούς τους ψεκαζμένους τους αποκαλείς οχλοπολτό είσαι καλύτερος; Εγώ έχω επιχειρήματα, στα οποία κρυπτόμενοι δεν τολμούν να απαντούν οι ψεκαζμένοι. Αυτό είναι το ζήτημα.

Επί πλέον εγώ, εμείς όλοι οι γερμανοτσολιάδες, δεν μισούμε και δεν απειλούμε αυτό το υβριστικό χοιροστάσιο. Εκείνοι κάνουν τη διαφορά με τις κατάρες και το μίσος τους, με τα τάγματα εφόδου και τις απειλές βίας και εκτοπισμών…

Αυτό που βλέπουμε εδώ από πάνω, το έγραψε το Σάββατο στο Facebook ο «συγγραφέας» Νίκος Α., εξηγώντας στο τέλος την ομορφιά του. Γιατί σημειώνει διευθύνσεις γερμανοτσολιάδων. Αφού «πρέπει να ξέρω ποιοι είναι επικίνδυνοι και θα πρέπει να εκτοπιστούν πρώτοι». Ποιος ευθύνεται που η πλειοψηφία του έθνους, λοιπόν, έγινε γουρλωμένοι νευροπαθείς ψυχάκηδες; Τα μνημόνια; Μα μνημόνια είχαν και οι άλλοι, αλλά τέτοιους ανωμαλάρες δεν έβγαλαν…

Ποιος καθοδηγεί τον Δελαστίκ, τον Ν.Α και τα τάγματα εφόδου, πέντε χρόνια τώρα; Ο πολιτικά, κοινωνικά, ακαδημαϊκά αναλφάβητος κ. Τσίπρας έχει την υψηλή πολιτική ευθύνη αυτής της ταπεινωτικής για τον ίδιο αθλιότητας, του χτισίματος αυτού του πολιτικού βόθρου, όπου προσπαθεί να μας πετάξει όλους μέσα.

Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να επαναλαμβάνουμε, ώσπου να εξαϋλωθεί πολιτικά, ή να ζητήσει συγγνώμη, ότι η πολιτική του μικρότητα ευθύνεται για την αποενοχοποίηση του Τρελοκομείου της Αυτοδικίας και για τις παρενέργειές της. Δηλαδή την εμβρυούλκηση της Φούσκας των Ναζί και την αρρώστια της ξεσαλωμένης μισερής κοινωνίας…

Εδώ είναι ελληνικό σχολείο, Σταύρο! Όχι γερμανικό!...

Ποιος από τον ελληνικό λαό θα αναλάβει την ευθύνη για αυτή την κατάντια; Είναι ανεκτό, να μπαίνει ο Σταύρος Θεοδωράκης στο σχολείο, όπου ήταν προγραμματισμένο να ψηφίσει και να του την έχουνε στημένη ακροδεξιά τραμπούκικα τάγματα εφόδου της «Αριστεράς»; Και να του λένε, «Φύγε Σταύρο, εδώ είναι ελληνικό σχολείο! Δεν είναι γερμανικό!»;…

Δεν είναι ανήθικο. Είναι αντιαισθητικό, εμετικό. Όχι γιατί είναι κακά αυτά τα λόγια. Αλλά γιατί πουθενά δεν τεκμαίρεται πως στέκει η ακροδεξιά ξενοφοβική κατηγορία, ότι ο εκσυγχρονιστής είναι με τους δανειστές κατά της πατρίδας του. Ίσα ίσα! Ο μεταρρυθμιστής συντάσσεται με τους εταίρους σε εθνικό αγώνα κατά του επίορκου καρκινώματος, ΤΟΥ Καθεστώτος που οδήγησε σε χρεωκοπία και εξακολουθεί να πνίγει την πατρίδα του.

Κάποτε οι Αριστεροί δονούνταν και πάλλονταν από κοσμοπολίτικα ιδεώδη δημοκρατικά. Σήμερα η εκφυλισμένη «Αριστερά», ωσμωμένη με ακροδεξιά προτάγματα, που της εμφύσησε ο Ανεξυριζαυγιτισμός, έγινε ξενοφοβική. Κάποτε η Αριστερά ήταν οι Άλλοι που εκτοπίζονταν από το παρακράτος της Παλαιοδεξιάς. Σήμερα η «Αριστερά» είναι αυτή που ετοιμάζεται να εκτοπίσει τους Άλλους.

Τότε ήταν τα αντεθνικώς δρώντα μιάσματα που στέλναμε στη Μακρόνησο. Σήμερα είναι οι γερμανοτσολιάδες, που πρέπει να εκτοπισθούν. Κάποτε η Αριστερά ήταν θύμα της βίας και νοθείας. Σήμερα, οι αντίπαλοι της «Αριστεράς» είναι τα θύματα της τρομοκράτησης του γερμανοτσολιά, της βίας και νοθείας.

                                            ***

Εν τω μεταξύ, όλοι μιλούν για την αποτυχία των δημοσκόπων που «έχασαν» 20 % (!!!) της διαφοράς του ΟΧΙ από το ΝΑΙ. Και καλά, η βία και η τρομοκράτηση ΤΟΥ Καθεστώτος ήταν ήδη προεξοφλημένη από τις προηγηθείσες δημοσκοπήσεις, αλλά δεν καταγράφηκε περισσότερο.

Γιατί, λοιπόν,, δεν πέρασε από το μυαλό κανενός η περίπτωση της μαζικής νοθείας στο Υπουργείο Εσωτερικών, όπου για πρώτη φορά έγινε η συλλογή των αποτελεσμάτων και όχι στις Περιφέρειες;

Δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Ούτε μπορούμε, όμως, να αγνοήσουμε και αυτή την πανίσχυρη ένδειξη. Τόσο δραματικά άχρηστοι είναι όλοι οι δημοσκόποι;… Ας πούνε και αυτοί τη γνώμη τους, παρακαλώ, γι’ αυτή την αποτυχία...

                                            ***

Επανερχόμαστε στο Ακροδεξιό φαινόμενο, που προπηλάκισε τον Σ.Θ. Αυτός ο συγκεκριμένος υπανάπτυκτος ναζί της «Αριστεράς» δεν είναι εξαιρετική, μοναδική περίπτωση. Σύμπας ο ψεκαζμένος αντιμνημονιακός ανυπότακτος ντιρινταχτισμένος οχλοπολτός έτσι τα βλέπει τα θέματα. Γιατί, άραγε;

Ο κ. Τσίπρας έχει ντρεσσάρει τον οχλοπολτό αυτό μαζί με την γνωστή και μη εξαιρετέα πολιτιστική ηγεσία, «των καλλιτεχνών που τιμούν τους νεκρούς της ΕΡΤ»… Όλοι αυτοί σκόρπισαν το μίσος για τους εχθρούς Άλλους στις ψυχές των υπανάπτυκτων.

Γι’ αυτό έχουμε στο βαθύ καθ’ ημάς ισλάμ την έσχατη σιχαμένη πολιτική αθλιότητα, να λέμε γερμανοτσολιά ένα πολιτικό αρχηγό που βλέπει διαφορετικά από μας τα πράγματα. Και που αν καθόμασταν να μιλήσουμε απέναντί του, μπορεί και να μας έκανε ρόμπες.

Αντιμνημονιακό μνημόνιο, Αντιμνημονιακό Ευρώ

Όλος ο πλανήτης έτριβε τα μάτια του, που δεν καταλάβαινε πώς γίνεται ο Τσιφτετέλληνας να θέλει κατά 70% το Ευρώ του, αλλά κατά 60% να το βάζει σε κίνδυνο, εθελοτυφλώντας και αγνοώντας σκοταδιστικά ότι δεν το βάζει τάχα σε κίνδυνο. Δεν κατάλαβε ο πλανήτης ότι ο Τσιφτετέλληνας είναι κιμπάρης και ότι θέλει μεν πάση θυσία το Ευρώ του, αλλά θέλει ένα Ευρώ αντιμνημονιακό…

Το μνημόνιο που θα δεχτεί πανηγυρικά το κορόιδο (που προχτές χόρευε και θριαμβολογούσε στο Σύνταγμα), δεν έχει πρόβλημα. Θα είναι και αυτό ένα μνημόνιο αντιμνημονιακό, μια χαρά θα είναι. Θα φέρει ακόμα πιο σκληρή λιτότητα από αυτήν που είχαμε. Αλλά θα είναι αντιμνημονιακό αφού. Οπότε, γιατί να μην χορεύουν τα κορόιδα; Και η Τρόικα που θα το επιτηρεί, αντιμνημονιακή θα είναι αφού.

Ο κ. Τσίπρας θωρακισμένος πλέον με την δημοκρατική βούληση του υπερήφανου ελληνικού λαού, θα μπορέσει να διαπραγματευτεί σκληρά, μα πάρα πολύ σκληρά. Έτσι, με υπεράνθρωπες θυσίες και ξενύχτια, θα το πετύχει το αντιμνημονιακό μνημόνιο.

Και δεν θα μας ενοχλεί που θα είναι πολύ σκληρότερο και υφεσιακότερο από αυτό ακριβώς το μνημόνιο που απέρριψε πανηγυρικά προχτές χορεύοντας ο ακσιοπρεπής Ελληνικός Λαός. Πχιο γελοίος και ανυπόληπτος λαός πεθαίνεις…

Ας μην πάνε να κάνουν χαρακίρι, όλα τα θριαμβεύσαντα κορόιδα. Ας τα περιμένουμε, την ημέρα που θα ξανανοίξουν οι τράπεζες και θα δουλεύουν χωρίς κάπιταλ κοντρόλς και θα ‘ναι μέρα μεσημέρι. Θα είναι τότε που οι κακομοίρηδες θα ζητάνε συγγνώμη από όσους έλεγαν γερμανοτσολιάδες.

Και όλοι μαζί θα χαιρόμαστε, που θα ξαναπαίρνει μπροστά η οικονομία που μόνοι μας κλείσαμε, για το αντιμνημονιακό καλό μας και δεν θέλουμε λιτότητα και μνημόνια και Τρόικες, αφού.

Ακροδεξιά θεωρήματα

Και επειδή η ζωή πάντα τρέχει να δημιουργήσει τη θεωρία που εξηγεί την πραγματικότητα, κοιτάξτε τώρα πώς σκαρώνονται τα νέα θεωρήματα. Η ακροδεξιά ξενοφοβία, που δόλια πουλάει ο κ. Τσίπρας, στηρίζεται στο εξής πονεμένο εφεύρημα της αντιστροφής των ρόλων μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου.

Όταν είμαστε το υποκείμενο μιας δράσης που μας ζημιώνει, αλλά εμείς δηλώνουμε ότι είμαστε το αντικείμενό της, τότε έχουμε κατρακυλήσει στην Ακροδεξιά Συνωμοσιολογική Ξενοφοβία. Και τραγουδάμε, μας κυνηγούν τον αργιλέ, γιατί τον πίνουν μάγκες.

Εμείς το λοιπόν είμαστε το υποκείμενο της χρεωκοπίας μας. Δεν μας εξώθησε κανείς να χρεωκοπήσουμε. Εμείς είμαστε το υποκείμενο που χτίσαμε το θηριώδες χρέος μας, ως σωρευτικό άθροισμα των διαχρονικών ελλειμμάτων μας για πελατειακές ανάγκες ΤΟΥ Καθεστώτος. Δεν ήμασταν το αντικείμενο, δεν μας το φόρεσε καμιά υποκείμενη απεχθής και επονείδιστη έξωθεν διαδικασία, περί της οποίας ομιλούν τα γνωστά γκρέμλινς του εθνολαϊκισμού μας.

Εμείς είμαστε το υποκείμενο της άγριας λιτότητας που τρώμε. Τα μνημόνια παντού φέρνουν μια αρχική λιτότητα, αλλά μετά, όταν αποδώσουν οι δέουσες μεταρρυθμίσεις οδηγούν παντού σε ανάπτυξη, της οποίας υποκείμενο είναι η λαοί. Αυτό δεν συνέβη σε εμάς, κυρίως γιατί πήραμε βαθειά αναπνοή και είπαμε να σκάσουμε… Και αρνηθήκαμε να συνεργαστούμε με τους δανειστές.

Εμείς είμαστε οι θύτες του εαυτού μας. Δεν ήρθανε οι οικονομικοί δολοφόνοι να μας καταστρέψουν εμάς τα θύματα. Εμείς ήμασταν το υποκείμενο της αυτοκτονικής συμπεριφοράς μας, όχι οι δανειστές, παρά και τα δικά τους κολλήματα. Δεν μας πόνεσαν, εμείς πονέσαμε τους εαυτούς μας. Θυμόμαστε από το προχτεσινό κείμενο και τη σχετική ρήση περί εθνικής ευθύνης του (κανονικού) Καραμανλή…

Και φυσικά εδώ βρίσκουμε την αέναη ενότητα των πόλων που συγκροτούν τις αντιφάσεις: δεν υπάρχει πολιτική αλητεία χωρίς να στηρίζεται στην πολιτική ευήθεια των οχλοπολτών. Δεν υπάρχουν επιτήδειοι, χωρίς να υποστηριχθούν από τα θύματά τους. Δεν υπάρχει λαϊκιστής χωρίς λαϊκιζόμενο. Και ο καθείς είναι το υποκείμενο της πράξης που τον οδηγεί στα σκληρά ή στα μαλακά, στις ανέσεις ή στο λάκκο με τα φίδια.…

Όποιος κλαίγεται ότι μας ψεκάζουν, ή θέλουν να μας υποτάξουν, λοιπόν, ή να μας ταπεινώσουν στήνοντάς μας στα τέσσερα, είναι ένας ακροδεξιός κακομοίρης. Και είτε ήδη έχει ταπεινωθεί από τη χαζομάρα του, ή σύντομα πρόκειται να οδηγηθεί στην αυτοϋποτίμηση και στη μιζέρια.

Ο υπερπατριωτισμός δουλεύει για τους εχθρούς

Η ψευδαίσθηση των κορόιδων ότι ζούμε σε ένα οιονεί αυτόνομο Γαλατικό Χωριό ανυπότακτων είναι διπλή. Γιατί οι Γαλάτες σε εκείνο το περίφημο χωριό τους ΚΑΙ πραγματικά ανυπότακτοι ήταν ΚΑΙ ευημερούσαν μέσα στην κοσμάρα τους. Μπορεί να δουλεύει επικοινωνιακά η παραμύθα ότι ο Ψεκαζμένος είναι ο Οβελίξ και ο Τσίπρας είναι ο Α(ρι)στερίξ, αλλά ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο.

Γιατί ο Ψεκαζμένος δεν έχει τη ρώμη του Οβελίξ, ούτε ο Τσίπρας έχει το στρατηγικό μυαλό του Αστερίξ. Και γιατί σήμερα τα δύο αγόρια αντικειμενικά δουλεύουν για την εθνική αποψίλωση προς άρδευση προσωπικών κερδών στις επικοινωνιακές δεξαμενές τους εις βάρος της κοινωνίας και της πατρίδας.

Αλλιώς ήταν οι Γαλάτες, είχαν αίσθηση της κοινότητας των ατομικοτήτων τους, της ενότητας και της αλληλεγγύης και του σεβασμού στον Άλλο συμπολίτη τους. Ένωναν και δεν δίχαζαν και δεν έλεγαν ή εμείς ή αυτοί, για όσους διαφωνούσαν μαζί τους… Δεν είχαν μιάσματα προς εκτοπισμό, δεν είχαν σχέση με τα ακροδεξιά πάθη ΤΟΥ Εκφυλισμένου Καθεστώτος μας.

Ο βλακώδης ξενόφοβος Αντιευρωπαϊσμός, δεν είναι μόνο ακροδεξιός, άρα και αντιδημοκρατικός και ενοχλητικός για την ανάπτυξη ανοιχτής κοινωνίας. Είναι επί πλέον διαχρονικά αντεθνικός. Από όπου και αν τον πιάσεις, κρύβεται πίσω από τις μεγάλες εθνικές ήττες και τους ακρωτηριασμούς, όπως συχνά υπενθυμίζουμε, όθεν και είναι αντικειμενικά τουρκόδουλος.

Ας δούμε λίγο πόσο η ακροδεξιά τύφλωση μπορεί να βαράει κατακέφαλα και να μας οδηγεί σε επικίνδυνες επιλογές. Η Τουρκία ευλόγως θέλει αποδυναμωμένη Ελλάδα. Εδώ και δεκαετίες αισθάνεται μπλοκαρισμένη από την Ευρωπαία Γείτονα, που την κρατάει εκτός Ευρώπης.

Όταν, λοιπόν, δίνει η Τουρκία γραμμή στους παρακρατικούς της Θράκης να ψηφίσουν ΟΧΙ, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Και να μην είχαμε τέτοια πληροφορία, θέλει ρώτημα ότι κάθε κίνηση που βάζει σε ρίσκο την Ελλάδα είναι επιθυμητή για την Τουρκία; Και γιατί αυτό μοιάζει με παρόμοιες ιστορίες του φρέσκου παρελθόντος;

Όταν το 1992 έγραφε στη Σαμπάχ ο σύμβουλος του Οζάλ Τζενγκίζ Τσαντάρ «Στόχος μας είναι η διεθνής απομόνωση της Ελλάδας με αφορμή τη Μακεδονία», γιατί μόνο λίγοι εδώ δεν το αγνόησαν; Γιατί μόνο αυτοί έβλεπαν εκείνο που έκανε μπαμ, ότι η άκαμπτη Μακεδονική στρατηγική μας οδηγούσε σε αδιέξοδο και ήταν γνήσιο υποσύνολο της Τουρκικής Στρατηγικής; Και γιατί ελάχιστοι έβλεπαν αυτό που ερχόταν οσονούπω καπάκι στο Αιγαίο και ειδικότερα έτυχε και ήρθε στα Ύμια;

Οι τρεις αβανταδόροι της Τουρκικής Στρατηγικής

Όλοι αυτοί που σήμερα τσιρίζουν πατριωτικά και ανυπότακτα και ακσιοπρεπώς και υπερηφάνως και είναι καλά παιδιά και δεν πέφτουν στα τέσσερα, τι καπνό φουμάρουνε λοιπόν; Τι ακριβώς σημαίνει οργανωμένη εθελοβλακεία; Πόσο δύσκολο είναι να προβληματιστεί κανείς γύρω από μια πληροφορία (τουρκικό ΟΧΙ στη Θράκη) και να την επεξεργαστεί και αξιολογήσει δεόντως;

Έχει εξηγηθεί ξεκάθαρα, ότι ο εθνολαϊκισμός συστηματικά οδηγεί σε στρατηγικές, που είναι γνήσια υποσύνολα της Τουρκικής Στρατηγικής, όπως εν προκειμένω ήταν το «Ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα!». Είχε ανάγκη ένας σώφρων Έλληνας να ακούσει ότι το Τουρκικό Προξενείο έδωσε «γραμμή» στους δικούς του να ψηφίσουν ΟΧΙ, ώστε να εκμαιεύσει τις προθέσεις της πάντοτε «αναθεωρητικής» Τουρκίας σχετικά με τα τελευταία μας παθήματα;

Και θα πούμε προδότες Τσίπρα, Ψεκαζμένο και Μιχαλολιάκο; Όχι βέβαια. Είναι απλοί αβανταδόροι, είναι αφελείς λαγοί στην κούρσα των εθνικών στρατηγικών. Δεν θα τους πούμε προδότες, δηλαδή πληρωμένους δόλιους καταστροφείς της πατρίδας.

Στην βλακεία ανθρώπων τυφλωμένων από το φρικαλέο ακροδεξιό ξενοφοβικό μίσος, όπου προσφεύγει η εξουσιαστική τους φιλοδοξία, πώς απαντάμε; Έχουμε την υπεροχή να χαμογελάμε πικρά για την κατάντια του Τσιφτετέλληνα που ασυνείδητα κατρακυλάει στο να ζημιώνει την πατρίδα. Δεν τον λέμε προδότη, που στέλνει αντικειμενικά τον τόπο στην αγκαλιά της βουλιμικής τουρκικής στρατηγικής.

Είναι απλώς ασυνείδητος εθνικός μειοδότης, όπως όλες εκείνες οι αφελείς πολιτικές μικρότητες, που απομόνωσαν την Ελλάδα και την έστειλαν χεροπόδαρα δεμένη στα πόδια της Τουρκικής Στρατηγικής τόσες και τόσες φορές. Το 1897, το 1922, το 1974, παρά τρίχα το 1996, ίσως και επέκεινα του 2015, όταν, ορμώμενοι από υπερπατριωτικά ελατήρια και από το πολύ επικοινωνιακό τους ντιριντάχτα, απεργάστηκαν κακά.

Δεν προδοτολογούμε, λοιπόν, εμείς, ούτε προγράφουμε (ούτε εκτοπίζουμε, γίδια!). Κανένας Έλληνας δεν είναι συνειδητός προδότης. Δεν χρησιμοποιούμε ποτέ την προσφιλή έκφραση των ναζί και όλων των ακραίων σταλινοχιτλερικών κατσαπλιάδων, περί «εσχάτης προδοσίας».

Μιλάμε απλώς για βλακώδη εθνική μειοδοσία, άτυπα και ασυνείδητα καθοδηγούμενη από την θλιβερή εξουσιαστική ξελιγωμάρα τους, η οποία τεκμαίρεται από έλλογα επιχειρήματα.

Αν τέτοια μειοδοσία φτάσει ποτέ να αγγίξει την δικαιοδοσία της τακτικής Δικαιοσύνης, λόγω πρόκλησης μεγάλων εθνικών συμφορών, τότε ας αναλάβει η Δικαιοσύνη. Αυτό ποτέ ΔΕΝ είναι θέμα κανενός Τρελοκομείου της Αυτοδικίας, κανενός αγκιτάτορα, κανενός ακροδεξιού οχλοπολτού…

Υ.Γ. 1 Ενωτικός ο θριαμβευτής Μιχαλολιάκος, χάρηκε και αυτός τη μεγάλη νίκη του ΟΧΙ και του Ανεξυριζαυγιτιζμού. Και δήλωσε παρών, ζηλώνοντας τα μπράβο του. Ο πιο απόλυτος παίχτης της αντιμνημονιακής απάτης, έχει κι αυτός τα δίκια του και αναζητεί μια θέση στο βάθρο των νικητών, που κανείς δεν δικαιούται να του κλέψει… Κι αν ο πρωθυπουργός, που ασμένως εισέπραξε την συνεισφορά των ναζί στο 60%, δεν τον κάλεσε στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, πάλι δεν πειράζει, τον έχει αλλιώς ευεργετήσει.

Ο κ. Τσίπρας έκανε μάγκα τον Ναζί, όταν τον αποενοχοποιούσε που τραμπούκιζε δολοφονικά εις βάρος του Κωστή Χατζηδάκη. Θυμάστε πόσο τυχαία γλίτωσε αιμόφυρτος εκείνος από τα ρόπαλα των μαύρων αλητών, ενώ ο «αριστερός» ηγέτης δήλωνε «δεν θα λογοκρίνουμε την οργή του λαού»…

Αυτός ευθύνεται, γιατί αβάνταρε κάθε μορφή ριζοσπαστικοποιημένης βίας, νομίζοντας ότι αυτή υποχρεωτικά θα είναι «αριστερή», ώσπου ανακαλύψαμε ότι υπάρχει και ο ριζοσπαστισμός των ξεσαλωμένων ναζί. Να μην τα ξεχνάμε κι αυτά.

Υ.Γ. 2 Στην «Μετεκλογική Μαντινάδα» μας, την επαύριο των Εκλογών, στις 26 Ιανουαρίου, («Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον») είχαμε μεταξύ άλλων προκάνει και να θέσουμε έγκαιρα θέμα Σαμαρά… Το ρεφλέξ του δεν αποδείχτηκε εξ ίσου έγκαιρο. Δυστυχώς, δεν είναι τυχαίο, πόσο βοηθήθηκε ο κ. Τσίπρας από αυτό εδώ και έξη μήνες και αλωνίζει άνευ αντιπάλου, ενώ οιονεί Αξιωματική Αντιπολίτευση, όπως είχαμε επισημάνει, είχε καταστεί ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης… .

Υ.Γ. 3 Πολλοί είναι απογοητευμένοι από τον χώρο του Μετώπου της Λογικής. Εμείς πάλι είμαστε αισιόδοξοι και ευχαριστημένοι, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο. Αφού από την εποχή που θυμόμαστε να υπάρχουμε πολιτικά, σχεδόν πάντα λούζερ ήμασταν.

Όχι μόνο επειδή προκάναμε να χάσουμε την προοδευτική ευρωπαϊκή μάχη το 1977, με την ήττα της «Συμμαχίας των Πέντε», για όσους την θυμούνται. Ούτε και γιατί ήμασταν θλιβερή μειονότητα τον καιρό που το έθνος μακεδονιζόταν παροξυσμικά και προετοίμαζε εργωδώς τη διπλή εθνική ήττα (ΚΑΙ Μακεδονία σκέτο ΚΑΙ ήττα στο Αιγαίο / Ύμια…).

Ούτε και γιατί πάλι χάσαμε από το βαθύ εθνικό Ισλάμ στην υπόθεση Νόμου Γιαννίτση και Ταυτοτήτων. Ούτε και γιατί δεν έγινε δυνατό να τα βάλουμε με το ντούο χάρμα και να πείσουμε ότι το μνημόνιο ήταν ό, τι καλύτερο μπορούσε να μας τύχει για να δραπετεύσουμε δημιουργικά από τα αδιέξοδά μας…

Εν τούτοις, από την επιρροή του ένα έως πέντε % μάξιμουμ, τώρα μαζί με τη σκληρή πελατεία της ΝΔ πήραμε 39%. Αν την αφαιρέσουμε, ο ποικίλος μεταρρυθμιστικός χώρος βγαίνει άνετα διψήφιος. Πα μαλ, δεν το λες και λίγο.

Είναι μια κρίσιμη μάζα, που μπορεί να πάει πολύ ψηλότερα… Στα επιχειρήματα είναι κυρίαρχη. Χύνοντας φως στη δημόσια σφαίρα τα καθιστά ισχυρότερα και επιφανέστερα. Γιατί να μην αισιοδοξούμε; Φτάνει, όταν έρθει η στιγμή, να έχει επιζήσει η πατρίδα από τις ευεργεσίες του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού…