Το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο, ανίκανο και αναξιόπιστο. Αλλιώς δεν θα φθάναμε ποτέ εδώ. Όμως αυτό το διαλέγουμε εμείς οι πολίτες. Έχουμε διαρκώς ψεύτες, ανίκανους και απαταιώνες γιατί προφανώς είτε «τσιμπάμε» στα ψέματα, είτε διαλέγουμε συνειδητά τα ψέματα, είτε αποσκοπούμε σε ατομικές ή συντεχνιακές εξυπηρετήσεις και κάνουμε τα στραβά μάτια σε όλα τα άλλα. Όταν αυτό αρχίζει να αλλάζει είναι βέβαιο ότι θα αλλάξουμε και πολιτικό προσωπικό.
Την Κυριακή όμως δεν διαλέγουμε βουλευτές, ούτε πρωθυπουργό. Δεν διαλέγουμε αν θα πάμε με τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τον Μιχαλολιάκο, τον Κουτσούμπα, την Λεπέν και τον Σόιμπλε που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θέλουν την Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη. Δεν διαλέγουμε ούτε αν θα πάμε με το Σαμαρά, τη Μέρκελ, το Βενιζέλο, τη Φώφη, τον Καραμανλή, τον ΓΑΠ και το Θοδωράκη. Διαλέγουμε αν η συνέχεια θα είναι με τους ευρωπαίους λαούς απέναντι μας ή μαζί μας. Μην ξεχνάμε ότι το χρέος μας στο ~80% το ανέλαβαν οι λαοί της Ευρώπης, οι οποίοι δανείστηκαν για λογαριασμό μας, ο καθένας μερικά δις, ώστε να μεταφερθεί η αποπληρωμή του χρέους μας μακριά στο χρόνο, με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος εξυπηρέτησης για την Ελλάδα. Μας στήριξαν οι λαοί της Ευρώπης ώστε το χρέος μας να περάσει στα χέρια κρατών από αυτά τραπεζών και επενδυτικών κεφαλαίων. Φυσικά αυτό το έκαναν και για να προστατεύσουν το ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα, όχι μόνο από αλληλεγγύη. Όμως το έκαναν. Εμείς θα το κάναμε στη θέση τους; Νομίζω ναι. Αν το κάναμε και μετά μας πέταγαν ένα όχι στα μούτρα πώς θα αισθανόμασταν;
Πιστεύεις ότι δεν έχεις να χάσεις τίποτα;
Έχεις παιδιάσε παιδικό σταθμό ή σχολείο; Δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα; Είσαι δημόσιος υπάλληλος; Είσαι άνεργος; Είσαι παραγωγός; Είσαι μικρομεσαίος επιχειρηματίας; Μήπως λαμβάνεις επίδομα ανεργίας ή προνοίας; Μήπως συμμετέχεις σε πρόγραμμα επανένταξης στην εργασία; Μήπως σε στηρίζουν οι συνταξιούχοι γονείς/συγγενείς σου; Μήπως ζεις από αποταμιεύσεις, δικές σου ή φιλικών προσώπων; Μήπως ελπίζεις να γίνουν επενδύσεις για να δουλέψεις ξανά;
Σε όποια κατάσταση να είσαι, μια πορεία απομόνωσης της χώρας δεν σημαίνει ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα μόνο για τους άλλους. Θα είναι για όλους μας. Ίσως εσύ που νομίζεις ότι δεν έχεις να χάσεις τίποτε βρεθείς ο πλέον ζημιωμένος μιας κατάρρευσης.
Πιστεύεις ότι πρέπει να γίνουν όλα σκόνη και θρύψαλα; Έχεις σιχαθεί τους πάντες; Θέλεις να καεί η χώρα; Πιστεύεις ότι θα τους τιμωρήσεις, αν όλα διαλυθούν;
Μήπως όμως άθελά σου τελικά τους χαρίσεις τα «κλειδιά»; Αν η χώρα μας ακολουθήσει την εξέλιξη της Ρωσίας μετά την κατάρρευση, ποιοι πιστεύεις ότι θα βρεθούν δικαιωμένοι; Ποιοι θα είναι οι Έλληνες Πούτιν και Αμπράμοβιτς της επόμενης ημέρας; Μήπως ακριβώς αυτοί που θέλεις να τιμωρήσεις; Μήπως θα ζήσουμε τότε μια εκρηκτική όξυνσης των οικονομικών και κοινωνικών διακρίσεων; Μήπως ζήσουμε για 4η φορά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας μια ιστορική εθνική καταστροφή; Μήπως τα ατομικά και πολιτικά σου δικαιώματα βρεθούν στο επίπεδο της εποχής που κάποιοι είχαν βάλει τη χώρα στο «Γύψο» και χάθηκε η μισή Κύπρος;
Την Κυριακή διαλέγεις δρόμο. Ό,τι και να διαλέξεις οι δυσκολίες είναι πολύ μεγάλες. Όμως στην περίπτωση του όχι μένεις μόνος, με όλους τους Ευρωπαίους να αισθάνονται ότι τους άδειασες. Ότι αυτοί προσπάθησαν να σε στηρίξουν κι εσύ τους ξεγέλασες. Όχι ο Σαμαράς, ούτε ο Τσίπρας. Εσύ ο πολίτης της Ελλάδος θα είσαι αυτός που θα θεωρούν ότι τους έριξε. Πολύ σύντομα θα βρεθείς να βλέπεις με δέος χώρες όπως η Τουρκία αλλά και η Αλβανία και τα Σκόπια, που αργά ή γρήγορα θα βρουν τη γη της επαγγελίας μέσα από την συμμετοχή τους στην Ευρώπη.
Αν στηρίξεις το ναι θα παραμείνεις μέρος μιας συλλογικότητας μισού δισεκατομμυρίου πολιτών με κοινή προέλευση και αξίες θεμελιωμένες στο αρχαιοελληνικό πνεύμα. Ένας Ευρωπαίος πολίτης που θα μπορεί να θεωρεί ως κεκτημένο του ένα επίπεδο δημοκρατίας και ελευθερίας, χάρη σε ένα θεσμικό οπλοστάσιο που προχωράει αργά, αλλά σταθερά, μέσα και από λάθη και δύσκολους συμβιβασμούς, πάντα όμως με συναινέσεις και το βλέμμα στραμμένο σε ένα καλύτερο αύριο.
Εγώ διαλέγω Ευρώπη, λοιπόν. Στο δημοψήφισμα ψηφίζω ΝΑΙ.
18°
