Έπαιξαν πόκερ με το κεφάλι μας. Κι έχασαν.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Παρασκευή το βράδυ, μετά την απόφαση της κυβέρνησης για δημοφήφισμα, τη στιγμή που ο Νίκος Παπάς βγήκε χαμογελαστός από το Μαξίμου, χαριεντιζόμενος, για να πει τι...; Ότι απόψε είναι μια πολύ όμορφη νύχτα και ότι αύριο ξημερώνει μια ακόμα πιο όμορφη μέρα. Ούτε θα ξεχάσω ότι ο Αλέξης Τσίπρας τη μέρα που ο «λαός» έκανε ουρές έξω από τα ΑΤΜ, δεν ένιωσε την ανάγκη να ξεκινήσει το διάγγελμά του με ένα συγνώμη, αλλά αντίθετα επέλεξε να μιλήσει ενάντια σε κάθε λογική. Σήμερα, είπε στο «λαό» του ο Έλληνας πρωθυπουργός, η Ελλάδα έστειλε μήνυμα αξιοπρέπειας και περηφάνιας σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Οι μισθοί και οι συντάξεις, είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός την ημέρα που έκλεισαν οι τράπεζες και οι γέροι στοιβάζονταν στα ΑΤΜ, είναι εξασφαλισμένες. Διάγγελμα για γερά νεύρα και γερά στομάχια.

Είναι μήνυμα αξιοπρέπειας γέροι άνθρωποι να ξεροσταλιάζουν μπροστά σε άδεια ΑΤΜ και κλειστές τράπεζες, είναι μήνυμα περηφάνιας οι ουρές στα βενζινάδικα, τα άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ, οι ελλείψεις που θα προκύψουν σε φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης; Ο αρμαγεδδών ξεκίνησε, και αυτό που ζούμε αυτές τις μέρες δεν είναι παρά μόνο η αρχή όσων θα ακολουθήσουν.

Ο Βαρουφάκης, ο Τσίπρας, ο Παππάς κι οι άλλοι έπαιξαν το κεφάλι μας στο πόκερ και έχασαν, κοροϊδεύοντάς μας από την αρχή μέχρι το τέλος. Έλεγαν ψέματα, υποκρίνονταν, δεν διαπραγματεύονταν ούτε ήθελαν συμφωνία. Όλες τους οι εκτιμήσεις και οι μπλόφες απέτυχαν, ούτε είχαν κάποιο σχέδιο. Ή μάλλον είχαν, να φτάσουμε εδώ που είμαστε τώρα, στο απόλυτο αδιέξοδο, στην παράνοια της καταστροφής, περιμένοντας ότι οι άλλοι θα υποχωρήσουν στον εκβιασμό, στην αλαζονεία, στην ασχετοσύνη. Τι ατυχία, πέσαμε στη μία στο εκατομμύριο. Εκτός αν θεωρήσουμε ότι από την αρχή αυτό που σχεδίαζαν είναι αυτό στο οποίο μας καλούν τώρα: στη δραχμή.

Η τελευταία μπλόφα υπήρξε καθοριστική. Πριν τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις, κι ενώ η ελληνική πρόταση ελάχιστα διέφερε από των δανειστών, προχώρησαν στην αναγγελία δημοψηφίσματος το οποίο είχαν ήδη αποφασίσει όσο συνέχισαν δήθεν να διαπραγματεύονται. Όφειλε το Eurogroup του Σαββάτου να μας δώσει παράταση του προγράμματος, όπως τους ζητήθηκε, δηλαδή πίστωση χρόνου για να μπορέσει να διεξάγει η κυβέρνηση την αντιευρωπαϊκή της καμπάνια υπέρ του ΟΧΙ στο διενεργούμενο δημοψήφισμα; Την ώρα που ο Βαρουφάκης ζητούσε χρόνο για να ασκήσει το δημοκρατικό του δικαίωμα ο ελληνικός λαός, ο Τσίπρας στο ελληνικό κοινοβούλιο κατείγγειλε τους δανειστές-εκβιαστές και μας καλούσε να ψηφίσουμε εναντίον τους. Να κατηγορήσουμε τους ξένους που δεν μας προστάτεψαν από την κυβέρνησή μας και την τυχοδιωκτική της τακτική;

Προχώρησαν σε μία παρωδία δημοψηφίσματος, επικαλούμενοι τη δημοκρατία. Και μας βάζουν τώρα να ψηφίσουμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε μια πρόταση αποτέλεσμα δικής τους αποτυχημένης διαπραγμάτευσης, με δεδομένο μάλιστα το ότι οι διαφορές από τη δική τους αντιπρόταση της Δευτέρας ήταν πολύ μικρές. Επειδή δεν τόλμησαν αυτοί να πουν ναι ή όχι, μας βάζουν να το πούμε εμείς καλλιεργώντας εμφυλιοπολεμικό κλίμα και εθνικό διχασμό. Το είπε εξάλλου ο πρωθυπουργός στον άκρως εθνολαϊκιστικοπατριωτικό του λόγο στη Βουλή: Εμείς δεν ψηφίζουμε μνημόνια. Ας τα ψηφίσει ο λαός. 

Αυτή είναι η αλήθεια. Θα έπρεπε να ντρέπονται που ακόμα και τώρα παραπλανούν και διχάζουν. Που λένε μη φοβάστε και καθησυχάζουν, αποκρύπτοντας το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος που είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη. Που μας καλούν να ψηφίσουμε ΟΧΙ χωρίς να πουν μια λέξη για το τι σημαίνει αυτό, για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Που μας βάζουν απέναντι, να πολεμάμε μεταξύ μας.

Αναρωτιέμαι, όσοι ακόμα τους πιστεύουν, μπορούν να σκεφτούν τι θα ακολουθήσει; Αυτοί που ετοιμάζονται να ψηφίσουν ΟΧΙ είναι έτοιμοι να μην μπορούν να βρουν φάρμακα για τους γέρους γονείς τους; Έχουν καταλάβει ότι δεν θα υπάρχουν λεφτά για καύσιμα και είδη πρώτης ανάγκης; Είναι προετοιμασμένοι για ότι η ζωή μας δεν είναι αυτή που ήταν; Ότι οι δουλειές τους θα κλείσουν; Έχουν καταλάβει οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ότι δεν πρόκειται να πληρωθούν ξανά; Ότι η τρισκατάρατη ανεργία από το 30 θα πάει στο 80% την επόμενη μέρα; Ότι ακόμα και αυτές οι συντάξεις και οι μισθοί της πλέον προνομιακής ομάδας της χώρας, των δημόσιων υπαλλήλων, θα πάνε στον πάτο με ένα νόμισμα που δεν θα έχει καμία αξία; Μπορούμε να σκεφτούμε όλοι μαζί ότι η φτώχεια, η ανέχεια και η εξαθλίωση δεν θα αφορά πια ένα κομμάτι της κοινωνίας, αλλά θα γίνει μαζικά συντριπτική; Ότι οι πιο αδύναμοι θα συντριβούν; Ότι όλα αυτά θα φέρουν βία και συγκρούσεις στους δρόμους; Ότι θα επικρατήσει το χάος; Ή μήπως έχουν οποιοδήποτε σχέδιο για να αντιμετωπίσουν την υπερ-πολύπλοκη συνθήκη αλλαγής νομίσματος, ότι είναι στο ελάχιστο προετοιμασμένοι για να μετριάσουν την απόλυτη καταστροφή;

Έχουν σκεφτεί, όσοι ετοιμάζονται να ψηφίσουν ΟΧΙ, όλα τα παραπάνω; Έχουν αναλογιστεί την ευθύνη τους; Κοιτάξτε λίγο τη Βουλγαρία και πολλαπλασιάστε το δεν ξέρω επί πόσο. Αυτό θα μας συμβεί. Θέλετε να πάρετε αυτή την ευθύνη για τη ζωή σας και τη ζωή των δικών σας; Η κυβέρνηση αυτή είναι υπεύθυνη για μια καταστροφή, που δύσκολα πια θα εμποδιστεί. Εύκολες μέρες δεν υπάρχουν για να έρθουν. Όποιος ψηφίζει ΝΑΙ στο εκβιαστικό αυτό δημοψήφισμα δεν ψηφίζει υπέρ της πρότασης των θεσμών, που ούτε ξέρουμε καν ποια είναι, αλλά υπέρ του να κρατηθεί η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Υπέρ του να δώσουμε μια ελπίδα στο να αποτραπούν όσα δεν μπορούμε καν να πιστέψουμε ότι θα μας συμβούν.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι απολύτως λίγοι και μικροί άνθρωποι αυτής της κυβέρνησης μετράνε τις τελευταίες τους μέρες. Το πλήθος που μέχρι χθες τους πίστευε σε λίγο θα στραφεί εναντίον τους κι όλοι μαζί θα θαφτούμε κάτω από τα ερείπια που με δική τους ευθύνη προκάλεσαν.