Προχτές γράψαμε «Ή ταν (εντός ευρώ) ή επί τας (Γκρέξιτ)», αλλά παρότι ήταν εντελώς μέσα στο θέμα (χωρίς να φαντάζεται ότι λίγες ώρες μετά θα επακολουθούσε το έλα να δεις), το κείμενο ατύχησε μέσα στον επακολουθήσαντα χαμό. Προτείνουμε θερμά να προσεχτεί σε πρώτη ευκαιρία. Εδώ, στη συνέχεια, θα προεκτείνουμε κάποιες πτυχές του, που αξίζει να διευρυνθούν.
Φτάνει τόσο που μας βοήθησε ο κ. Τσίπρας, να καταλάβουμε στο πολύ ελαφρό, το πόσο γερά το είχε σταθμίσει και τι ακριβώς ήθελε να πει όταν έλεγε «Μακάρι να ήμασταν Αργεντινή!». Πήραμε μια ιδέα, από αυτά τα ήσυχα βράδια στις ουρές μπροστά από ΑΤΜ, στα σούπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα, που μόνο μια μικρή μυρωδιά του κακού πανικού μας αναδίδουν. Είναι ανάγκη να το δούμε μέχρι τέλους όλο το έργο του φαιδρού Ακροδεξιού Φαινομένου που καμώνεται την Επανάσταση;
Τελικά την έκανε
Η αρχική ξινή και καταθλιπτική εντύπωση που άφησε η εξαγγελία του δημοψηφίσματος προχτές τη νύχτα, μας έστειλε άγρια. Λόγω της γελοιότητας του όλου εγχειρήματος, ξημερώματα Σαββάτου αναρτήσαμε αυτό το σημείωμα στα σόσιαλ μήντια.
1897, 1922, 1974, 2015;
1. Ο κ. Τσίπρας εξήγγειλε «να σταματήσει η λιτότητα και να ξανάρθει η ευημερία». Δηλαδή, εμείς αποφασίζουμε δημοκρατικά, να μας πληρώσουν οι κουτόφραγκοι την ευημερία που δημοκρατικά θέλουμε και την οποία όμως πρακτικά είμαστε ανίκανοι να την υποστηρίξουμε μόνοι μας.
2. Η αθλιότητα του Εθνολαϊκισμού και η ανασύσταση του Ανεξυριζαυγιτισμού, που επανεισάγουν την πολιτική με το κάτω κεφάλι εις βάρος της πολιτικής με το πάνω κεφάλι, εισάγοντας συνάμα την παρανοϊκή (για ένα λαό σε δύσκολη θέση) ακροδεξιά έννοια της υπερηφάνειας αντί της ταπείνωσης, νομοτελειακά οδηγούν σε λύσεις εθνικής ταπείνωσης. Έτσι, με απίστευτη ανευθυνότητα, ο δειλός και πανικόβλητος πρωθυπουργός αναβαθμίζει την οικονομική κρίση σε εθνική κρίση.
3. Κατά τα λοιπά, παρά τον εμφανή για όλους μας αιφνιδιασμό ΤΟΥ Καθεστώτος (που αποκάλυψε ο Ψεκαζμένος ότι μαζί με τον κ. Τσίπρα το προετοίμασαν στις Βρυξέλλες) επιμένω στο σημερινό μου κείμενο, καλύπτονται εκεί όλα τα δεδομένα της εθνικής κρίσης στην οποία μας εισάγει ο κ. Τσίπρας.
4. Δηλώσεις Φίλη: «Σίγουρα θα πετύχει αυτό το σχέδιο». Μια στο εκατομμύριο να αποτύχει, συμπληρώνω εγώ.
5. Εξαιρετική η δήλωση Σταύρου Θεοδωράκη
6. Επειδή δεν είμαι πολύ οργανωτικός χαρακτήρας, νομίζω ότι κάποιοι πρέπει να αναλάβουν τη διοργάνωση μιας μεγάλης συγκέντρωσης για το Ευρώ. Είναι η ώρα για την εξαψήφια συγκέντρωση που λέγαμε. Η μ@λ@κί@ Τσίπρα να καταστεί και κορυφαία γκάφα του ερασιτεχνισμού των σχιτζήδων, ήγουν να καταφέρει από μόνος του να πετύχει το σενάριο της «Αριστερής Παρένθεσης»...
Το πρώτο που σκεφτήκαμε στη συνέχεια, ήταν ότι τόσο άθλιο (σε σύλληψη, σκεπτικό και εκτέλεση) απονενοημένο διάβημα χρειάζεται σκληρή τιμωρία. Και αν ο τσιφτετέλληνας δεν την αποδώσει, καλά θα κάνει να μην τολμήσει μετά να παραπονεθεί για τη μοίρα του την βαλκανισμένη. Δεν του τον δώσαμε τον Μουντζούρη το Γενάρη, ας τον πάρει τώρα ο κ. Τσίπρας.
Γράφτηκαν από προχτές τη νύχτα πολλά, γύρω από την ανικανότητα, την ανευθυνότητα και τη δειλία του κ. Τσίπρα, που πέταξε το μπαλάκι της ευθύνης στον ανεύθυνο λαό, απεμπολώντας τη συνταγματική του υποχρέωση να κυβερνήσει. Εκείνο που δεν αναλύθηκε αρκετά, ήταν ότι μια που δεν νοείται νομικά και πολιτικά να αξιολογείς και να ψηφίζεις για κάτι που δεν υπάρχει, τότε μία μόνο σοβαρή στάση έχεις απέναντι στο Δημοψήφισμα. Την Αποχή.
Είχαμε κάμποσα να πούμε υπέρ μιας ηχηρής Αποχής (με λιγότερα κατά), αλλά πλάκωσε γρήγορα ο ποικίλος ντουνιάς και πήρε άμεση και μαζική θέση υπέρ του ναι. Οπότε δεν ήταν ώρα για διασπαστικές εναλλακτικές. Ο κύβος είχε ριφθεί.
Πάμε για ΝΑΙ, στο βαθμό φυσικά που δεν καταπέσει ως αντισυνταγματικό (και δεν αλλάξει κάτι και δεν ξαναπάρουν πίσω λόγω εσωγενών ή εξωγενών παραγόντων οι φαιδροί και ασυνάρτητοι) το αυτοκτονικό και φονικό απονενοημένο τους.
Δεν υπάρχει έλεος για δηλώσεις κυβερνητικών τύπου «Αν αλλάξουν τα πράγματα, τότε θα προτείνουμε να ψηφιστεί το ΝΑΙ!» (φανταζόμαστε ποιος ήταν ο τιτανοτεράστιος χαμογελαστός…). «Κινητή γιορτή» απεκάλεσε αυτό το παλινωδικό καραγκιοζιλίκι ο Βαγγέλης Βενιζέλος…Ή, «αν βγει το ΝΑΙ, τότε θα υπογράψουμε την πρόταση των δανειστών» (ξεχάστε το, οι δανειστές έπαψαν να σας θεωρούν συνομιλητές)… Κρατάμε ως δεδομένο, για όποιον ακόμα δεν κατάλαβε, ότι κάτι πολύ σοβαρό έπαθε ΤΟ Καθεστώς.
Το Δόγμα περί Δημοκρατικής Επιλογής του ελληνικού Λαού που δεν θέλει λιτότητα και που πρέπει να σεβαστούν όλοι, ωραίο ήταν, όσο βρίσκαμε και τα λεφτά από έξω για να το υπηρετούμε. Τώρα τα λεφτά πρέπει να τα βρούμε από μέσα. Και αυτό είναι ζόρι…
Είναι κάπως, αυτό να το λέμε «Μας στερούν τα δημοκρατικά μας δικαιώματα». Ειδικά, όταν αρνούμαστε να προσαρμοστούμε στους όρους των δανειστών, που δεν είναι είναι «θάνατος στους φτωχούς», αλλά κάντε τώρα τις μονόδρομες μεταρρυθμίσεις»…
Βεβαίως, μην ξεχνάμε, θα σεβαστούν οι Ευρωπαίοι και τυχόν επιλογή του ελληνικού λαού να τεθεί εκτός ευρωπαϊκής πορείας… Χωρίς κανείς να την έχει αμφισβητήσει μέχρι τώρα, δηλαδή, ξαφνικά τετέλεσται η Κυβέρνηση Τσίπρα, στα καλά του καθουμένου. Με την ανικανότητά της, ενεργοποίησε τώρα το σενάριο της Αριστερής παρένθεσης από το πουθενά, μετά τη μεγαλοπρεπή γκάφα της.
Ο φόβος μιας ακόμα εθνικής κρίσης
Γράφαμε προχτές. «…Ας του πει επίσης και ότι, όποτε οι Έλληνες απομονωνόντουσαν ακούγοντας τους υπερπατριώτες ψεκαζμένους ηγέτες, γονάτιζαν υπό το βάρος των αποτελεσμάτων που εκείνοι έφερναν. Συνήθως αυτό γινόταν λόγω κουτοπόνηρης βλακείας και όχι δολιότητας, βεβαίως, βεβαίως. Αλλά η ζημιά που μας φόρτωναν πάντα ακρωτηρίαζε το Έθνος (ενδεικτικά λέμε: 1897, 1922, 1974)…»
Προεκτείνοντάς το, θυμίζουμε ότι πάντα τις κρίσεις τις γεννάει ο εθνολαϊκισμός μας. Και όταν σε αυτόν πάλι προσφεύγουμε, για να τις γιάνουμε, τότε αυτές δυστυχώς ολοκληρώνονται σε εθνικές καταστροφές. Πάντα ένας θλιβερός εθνολαϊκιστής, με (την καλή έννοια και) τις καλύτερες προθέσεις, κάνει την μεγάλη εθνικής εμβέλειας μπιπ και το αποτέλεσμα είναι ένας οδυνηρός ακρωτηριασμός.
Μην ξεχνάμε πώς ακριβώς έγινε το κακό το 1897, ξεκινώντας από τις εκλογές του 1895 και το «Ανθ’ ημών Γουλιμής». Πώς έγινε το 1922, ξεκινώντας από τις εκλογές του 1920. Πώς έγινε ο ακρωτηριασμός της Κύπρου από την Εθνοσωτήριο Χούντα, που όλα καλά τα έκανε.
Επίσης, μην ξεχνάμε και αυτό που δεν θέλουμε να ακούμε. Πώς, αφ’ ότου μακεδονιζόμασταν παροξυσμικά από το 1991 και αυτοαπομονωθήκαμε για το Δέντρο των Σκοπίων, την ήπιαμε από το Δάσος των Ελληνοτουρκικών το 1996 στα Ύμια. Ευτυχώς πολύ ελαφρά, λόγω συνετής διαχείρισης από τον Σημίτη. Αλλιώς ο ακρωτηριασμός των Δωδεκανήσων θα ήταν το δωράκι μας από τον πατριωτισμό του εθνολαϊκισμού μας…
Ας ξαναπούμε, λοιπόν, ότι το ‘χουμε το χούι. Και συχνά γίνεται το γινάτι μιας εξουσιαστικής ξελιγωμάρας ή της ξεχειλωμένης λίμπιντο κάποιων θερμοκέφαλων υπερπατριωτών. Έτσι, πολύ συχνά, άθελά μας χτίζουμε στρατηγικές, που είναι γνήσιο υποσύνολο της Τουρκικής Στρατηγικής. Να τα λέμε κι αυτά.
Τώρα που, εκόντες άκοντες, απεργάζονται οι ατζαμήδες μια νέα Μικρασιατική Καταστροφή, πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι. Και να φιλεύουμε με πίσσα και πούπουλα τους κακομούτσουνους ψεκαζμένους εθνολαϊκισμούς, που αναιδώς ψευδοκινδυνολογούν για να παραμείνουν στην εξουσία («θα παίρνουν οι πιλότοι των μαχητικών μόνο 250 ευρώ»)…
Και να θυμόμαστε πόσο γίδια πιανόμαστε, όταν πάμε και βγάζουμε τα ματάκια μας και μένουμε μοναχά μας χωρίς συμμαχίες, πάντα την ώρα που αναθερμαίνεται ο τουρκικός αναθεωρητισμός... Ξαναλέμε. Το 1897 ψωνίσαμε. Και το 1922. Και το 1974. Το 2015 θα ξαναψωνίσουμε;
Η ανασύσταση του Ακροδεξιού Ανεξυριζαυγιτισμού
Το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Π.Α.Φ.) στα καλύτερά του, θυμήθηκε τις καλές ημέρες, τότε που επί αγανάκτησης η Πανδώρα είχε ανοίξει το Κουτί και βγήκαν τα σκουλήκια όξω. Τώρα παλινορθούται και ο Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός, που σχεδόν ταυτίζεται με το Π.Α.Φ., όπως και τότε στα καλά χρόνια της αγανάκτησης.
Τότε που έλαβε χώρα η αναγέννηση της ακροδεξιάς ακολουθίας, που ευκλεώς μακροημερεύει μετά το ιδρυτικό γεγονός της Χούντας. Θυμίζουμε, οι Χουντίστας έγιναν Αντιαμερικανίστας, μετά Αυριανίστας, μετά Μακεδονίστας, μετά Χριστοδουλίστας, μετά αγανακτίστας και αγαναζίστας και δεν γουστάρω - δεν πληρώνω, τώρα αντιγερμανίστας και υπερηφανίστας - ανυποτακτίστας - ακσιοπρεπίστας. Και κάτω η ταπείνωσή σας μέσα. Και ζήτω τα ρωμαλέα ΟΧΙ!
Ο Εθνολαϊκισμός, ως μοχλός κατάληψης της εξουσίας, πάντα την κάνει καλά τη δουλειά, για επειγόμενους προστάτες του Έθνους. Τα είδαμε και προηγουμένως, πώς αυτό φέρνει ως αντίτιμο εθνικές καταστροφές από τους εμπόρους των ΟΧΙ, της υπερηφάνειας και της ακσιοπρέπειας. Δηλαδή από τους διώκτες της εθνικής ταπείνωσης, που τελικά προκαλούν εθνικές ταπεινωσάρες…
Η μία στις δύο εκφράσεις των υπανάπτυκτων εθνολαϊκιστών είναι «εθνικά υπερήφανος» και «στην Ελλάδα γεννήθηκε η δημοκρατία», αλλά αυτά επιβεβαιώνονται μόνο στην πράξη, δυστυχώς… Η υπερηφανολογία είναι ένας ξεκάθαρα ακροδεξιός βαλκανικός μικροαστισμός, που οδηγεί νομοτελειακά στο ανάποδο. Η επίκληση της υπερηφάνειας πρακτικά οδηγεί στην έννοια της ψωρουπερηφάνειας και στις εθνικές ταπεινώσεις.
Καλώς τα, τα παιδιά! Οι τρεις αντιμνημονιακοί εταίροι («Αριστεροί», Ψεκαζμένοι και Ναζί) ξανασυμπαρατάχθηκαν πίσω από το κοινό ακροδεξιό «υπερήφανο ΟΧΙ». Αυτή είναι η ανασύσταση του Ανεξυριζαυγιτισμού, που τόσο θέλει να κρύβει η ακροδεξιά Παΐσια «Αριστερά». Γιατί όσο κι αν τη συμφέρει εκλογικά (και για το δημοψήφισμα), της χαλάει την προοδευτική σούπα, είναι λοιπόν, πάλι γεγονός. Αλλά αυτό προκαλεί και αντιδράσεις…
Και η ακροδεξιά υπερηφάνεια της Παΐσιας «Αριστεράς» κακοφάνηκε στους ναζί. Χτες στη Βουλή, ο Χρ. Παππάς την είπε στους «Αριστερούς»: «Μετά το gay pride, τώρα σας έπιασε ο πόνος της εθνικής υπερηφάνειας;»… Και μούγκα στη στρούγκα.
Οι «αριστεροί» κάνουν πως δεν ακούνε… Είπαμε. Δεν θέλουν τέτοιες ώρες να χαλάσουνε το μέτωπο του Ανεξυριζαυγιτισμού. Έχουν πάλι ανάγκη τον τρίτο εταίρο, τους ναζί, που τόσο επιμελώς περιποιείται και η ακατανόμαστη…
Ο βλακώδης εγωισμός της τυχοδιωκτικής Ακροδεξιάς «Αριστεράς» του φοβικού εσωστρεφούς βλαχοδημαρχικού επαρχιωτισμού φαντασιώνεται ιδεοληπτικές επαναστάσεις. Δεν τους νοιάζει που θα βασανιστούν παιδάκια και γιαγιούλες, με όσα μηχανεύονται. Ή είναι τόσο ζωωδώς άσχετοι και δεν τους περνάει από το μυαλό ότι μια τόσο άρρωστα αραχτή κοινωνία δεν έχει ρεφλέξ, ώστε να αντισταθεί στα πέτρινα που έρχονται;
Τελικά ο κ. Τσίπρας δεν ήθελε κωλοτούμπα;
Σεβόμαστε όλους τους πρωθυπουργούς, ώσπου να δείξουν την αξία τους και το πόσο μας αξίζει να υποφέρουμε από τα καμώματά τους. Στη συνέχεια, όταν γίνουν ρόμπαι από την ίδια τη ζωή τους συμπεριφερόμαστε ανάλογα. Ο κ. Τσίπρας είναι πολύ κοντά στο να κατακτήσει το χαριτωνύμιο με το οποίο θα παραμείνει στην Ιστορία (Αλεξάκης).
Πολλά ακούγονται για τις ρητές και υπόρρητες προθέσεις του κ. Τσίπρα, σχετικά με το τι θα έκανε καταλαμβάνοντας την εξουσία. Παρακολουθούμε εσχάτως να ανοίγει η συζήτηση γύρω από αυτό. Τελικά τι ήθελε, επανάσταση ή απλώς την εξουσία; Ή πάμε και βλέπουμε; Θυμίζουμε ότι πολύ πριν τις εκλογές εμείς υποστηρίζαμε ότι υπήρχε πρόθεση να γίνει κωλοτούμπα. Και επιμένουμε.
Μόνο κωλοτούμπα έπαιζε, το λοιπόν, γιατί μόνο η εξουσία ενδιέφερε τον εσμό των κομισσάριων Λαπατόλιος. Το μείζον στρατηγικό τους δόγμα ήταν «Βλέποντας και κάνοντας». Και αυτό διαχρονικά έχει φανεί λαγαρά από την ασυναρτησία της κακομούτσουνης κυβερνητικής πολιτικής τους σε όλα τα πεδία.
Τώρα στο τέλος, τα πράγματα πήραν απλώς μια τραγική τροπή, γιατί η μνημειώδης ασχετίλα και ανικανότητα του κυρ Αλέξη προσωπικώς, αλλά και όλου του επιτελείου των κομισσαρίων του, τους πέταξε έξω. Τα κάνανε μπιπ, τα πάντα όλα και το κόστος της ζημιάς τούς ήρθε τόσο βαρύ, που δεν άντεχαν τις συνέπειές του.
Ένα υπερηχητικό μνημόνιο με ταχύτητα μέχρι δυο τρία Μακ (Χαρδούβ) θα το άντεχαν. Αλλά η ζωή και η αμείλικτη τιμωρός πραγματικότητα τους πέταξε έξω. Και τους έβαλε στην φυγοκέντρηση από όπου βγήκαν με ταχύτητες σούπερσονικ της τάξης των Δέκα πλας Μακ (Χαρδούβ). Και αυτό δεν το αντέχει ο ανθρώπινος οργανισμός, έρχονται ίλιγγοι , εμετοί, κεφαλαλγίες και τα ρέστα…
Και εκεί μίλησε ο Τζίμνευ Κρίκετ της «Αριστεράς», η ηθική συνείδησή της, ο κ. Λαφαζάνης και οι ομόλογοί του, που έχουν ένα επίπεδο ηθικής συγκρότησης πάνω από τους ξελιγωμένους κομισσάριους. Και έβαλαν φρένο στον πιεσμένο από την κοινωνία κυρ Αλέκο, που άκουγε «ή ταν ή επί τας» και ήταν έτοιμος να προχωρήσει θετικά στα επερχόμενα βαρειά μνημόνια. Αλλά η ισχυρή πίεση της «κομμουνιστικής ηθικής» τον τράβηξε πίσω στην ψυχολογική ασφάλεια της οικογενειακής θαλπωρής.
Γι’ αυτό, όσοι μίλαγαν από την αρχή για την επικείμενη κωλοτούμπα, πολύ καλά τα έλεγαν. Απλώς την εκτίμησή τους την ροκάνισε το Αντάρτικο Χρόνου, το οποίο άλλωστε πέταξε έξω και τους ίδιους τους Γκαφατζήδες της Ακροδεξιάς Ακσιοπρεπούς και Υπερήφανης «Αριστεράς».
Τη ζημιά την έκανε αυτό το Αντάρτικο Χρόνου, στο οποίο τους παρέσυρε αποκοιμιστικά η ασύγγνωστη Στρατηγική της (Α)δημιουργικής Ασάφειας του χαμογελαστού ΥΠΟΙΚ. Ο ανεπίτρεπτα χαμένος χρόνος έφτασε το αποτέλεσμα της σωρευτικής ζημίας σε τρομακτικά ύψη, που όταν τα συνειδητοποίησαν οι άσχετοι, έφαγαν τον ουρανό σφοντύλι και χάλασε η δυναμική της κωλοτούμπας…
Τα ευεργετήματα της Ευρώπης που δεν χάνονται
Δεν έχει καμία σχέση με την ευρωπαϊκή κατάκτηση της έννοιας του δημιουργικού συμβιβασμού, που (μαζί με τη δημοκρατία χωρίς διακρίσεις) είναι το αποκορύφωμα της ειρηνικής ανάπτυξης. Και αυτό, όπως έχουμε εξηγήσει, αποτελεί κορυφαίο (αριστερό, επαναστατικό) επίτευγμα για λογαριασμό του Ανθρώπινου Πολιτισμού. Ανακαλούμε εδώ ένα απόσπασμα από το προχτεσινό κείμενο:
«Δεν είναι αυτό διχασμός (που διαλαλούμε ότι Μένουμε Ευρώπη). Είναι το πρόκριμα της άρσης μιας επανακλιμάκωσης της εθνικής μας βλακείας. Ο διχασμός πάγια αίρεται από τον ορθολογισμό που εισάγει μακροπρόθεσμα η ευρωπαϊκότητά μας, αντίθετα ενισχύεται όσο κλιμακώνεται η βαλκανικότητά μας. Αυτές οι δύο αντίρροπες ιδιότητές μας αντιπαλεύουν.
Οι εμφύλιοι στο παρελθόν δεν είχαν ευρωπαϊκή πτυχή, πέρα από και παρά τις προφανείς διεθνείς επιρροές μας. Ήταν κακέκτυπες εκδηλώσεις των διάφορων εκδοχών του καθ’ ημάς εθνικού ισλάμ. Η σημερινή ολοκληρωμένη ευρωπαϊκότητα της ειρήνης και των συμβιβασμών, όπως έχουμε ξαναπεί, εξ ορισμού διαλύει τα εμφυλιοπολεμικά πάθη.
Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που μένουμε Ευρώπη, πέρα από το Ευρώ της ευημερίας. Είναι μαζί και η Δημοκρατία, η πολιτική, κοινωνική και οικονομική ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία χωρίς διακρίσεις. Αυτά θα χαθούν με κάθε απόπειρα αποκόλλησης από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που τόσο αβασάνιστα έξαλλοι και άφρονες ακροδεξιοί πυροβολημένοι εθνολαϊκιστές είναι πανέτοιμοι να απεμπολήσουν. Με μίσος και βία, για την διατήρηση της εξουσίας».
Η ύστατη μάχη ΤΟΥ Καθεστώτος
ΤΟ Καθεστώς τα ‘χει παίξει, τα δίνει και όλα για όλα. Είναι μεσημέρι και έξω από το σπίτι μας πέρασε μέσα σε ένα αμάξι ένα Συνεργείο Αλήθειας, που με ντουντούκα ντελαλεί και καλεί το λαό να ψηφίσει ΟΧΙ στη λιτότητα και ΟΧΙ στα μνημόνια. Πάλι ή εμείς ή αυτοί, πάλι νυν υπέρ πάντων αγών.
Ας μην ψαρώνει η δημοκρατική κοινωνία μας από τα έξαλλα ακροδεξιά λεφούσια που στηρίζουν την κυβέρνηση του πάλαι ποτέ δολίως αγανακτισμένου οχλοπολτού. Φυλλοροούν μαζί με την κλονισμένη αυτοπεποίθηση του πανικόβλητου ηγέτη τους. Ήρτεν η ώραν σας, πείτε τους.
Ανίκανη Ηγεσία και νευροπαθείς σμπίροι ΤΟΥ Συστήματος πλέον λειτουργούν ως ψυχοπαθείς δολοφόνοι με το πριόνι και οδηγούν την κοινωνία σε μαζική αυτοκτονία. Αυτό είναι φυσικό σε πειραγμένες θρησκόληπτες ομάδες, αλλά είναι φοβερή ανωμαλαρία για μια ολόκληρη κοινωνία, για ένα ολόκληρο έθνος. Δεν βρίσκετε;
Χαμός στην ΥΕΝΕΔ, η προπαγάνδα βαράει κόκκινα κάθε μέρα, όλοι οι σύντροφοι καλούν διάφορους δικούς τους κομισσάριους και όλοι μαζί ξεσαλώνουν κατά των τοκογλύφων και του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού… Μετά ξεκινάει και ένας γύρος τρολλιάς κατά των γερμανοτσολιάδων της 5ης Φάλαγγας, που «είναι με τους δανειστές»…
Συνηθισμένες δουλειές ΤΟΥ Καθεστώτος. Όπως και ο κ. Φίλης το ξεκαθάρισε άλλωστε: «αυτά τα λένε οι πιστωτές και ελπίζω να μην τα επαναλαμβάνουν τα παπαγαλάκια εδώ πέρα»… «Ο Τσίπρας χάλασε τα σχέδια των δανειστών που ήθελαν να βάλουν λουκέτο στις τράπεζες"… Αυτά είναι κουβέντες κύρους. Πιο έγκυρη ανάλυση, πεθαίνεις.
Τέλος, παίζει δυνατά το Δόγμα «μην ακούτε την προπαγάνδα που ταυτίζει το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα με το ΝΑΙ στο Ευρώ»… Μπα; Και όμως, αυτά τα ταυτίζει ο κοινός νους. Όταν έχεις χρεωκοπήσει από το υπέρβαρος του πελατειακού παρακράτους που κρύβεις και μαζί ασφυκτιάς για ρευστότητα που μονόδρομα στη δίνουν δανειστές, τι κάνει νιάου νιάου;
Ότι από τους τέσσερις συνδυασμούς «ευρώ με μνημόνιο», «ευρώ χωρίς μνημόνιο», «δραχμή με μνημόνιο» και «δραχμή χωρίς μνημόνιο», είναι υπαρκτοί μόνο δύο. Διαλέγεις ανάμεσα στον πρώτο και τον τέταρτο. Το «Μήνυμα ελπίδας σε όλη την Ευρώπη!» ήταν τζούφιο και αλυσιτελές. Η αντιμνημονιακή απάτη έχει αποκαλυφθεί, όση καταστροφή έφερε φτάνει. Τώρα πάμε για εθνική ανασυγκρότηση. Η χώρα μας, βαθειά στουκαρισμένη, χρειάζεται μεταρρύθμιση και ρησέτ.
Την Τρίτη στο Σύνταγμα, όλοι ντυμένοι στα άσπρα
Αύριο η Αγγέλα Μέρκελ συγκαλεί συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για το ελληνικό πρόβλημα. Μόνο ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν συγκαλεί αντίστοιχο συμβούλιο για το ελληνικό πρόβλημα. Κάτι δεν καταλαβαίνεις;
Όλα τα κανόνισαν οι σχιτζήδες αντιστέκονται στην σκλαβιά και προτείνουν στον κυρίαρχο λαό να καταδικάσει την ταπείνωση και την λιτότητα και να φέρει ευημερία. Δεν μας είπαν όμως ποιος θα πληρώσει την ευημερία. Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι ο Σλοβάκος και ο Λιθουανός κακομοίρης που παίρνει λιγότερα ευρουλάκια από τον Τσιφτετέλληνα, αρνούνται πλέον να συνεχίσουν να επιδοτούν τον ετοιμοθάνατο πελατειόσαυρο. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Την Τρίτη, λοιπόν, πάμε Σύνταγμα, πάμε για ένα Μεγάλο Συλλαλητήριο για να διασώσουμε το Ευρώ και όσα αυτό ασφαλίζει από πίσω του. Ωραία θα ήταν, να ντυθούμε με άσπρα ρούχα να φωτιστεί χαλαρά η Πλατεία.
Να ασπρίσουμε το Σύνταγμα, όλοι με τα άσπρα μας και να δείξουμε παντού, εντός και εκτός Ελλάδας, ότι είμαστε αποφασισμένοι να μείνουμε Ευρώ. Για να περάσουν στην άκρη οι κακομούτσουνες πολιτικές! Όπως και η ανασύσταση του άρρωστου Ανεξυριζαυγιτισμού! Ώρα να αποσύρεται με ελαφρά πηδηματάκια ο αγανακτισμένος ζημιάρης ακροδεξιός οχλοπολτός και η ανίκανη ασυνάρτητη ανερμάτιστη και ανεύθυνη ηγεσία του!
Υ.Γ. 1 Βαρυσήμαντα
Βαρυσήμαντη ήταν η σημερινή κατατοπιστική δήλωση Σημίτη . Αξίζει να προσεχθεί στο σύνολό της, παρά το γεγονός ότι ΤΟ Καθεστώς εξαπέλυσε επιθέσεις κατά του δημιουργού του Ελληνικού Ευρώ... Μετά ήρθε και η ξεψυχισμένη (κατά τα αναμενόμενα και πάλι καλά) δήλωση Παυλόπουλου για αδιατάρακτη πορεία της χώρας στην Ευρωζώνη. Μετά και ο Καμίνης. Σφίγγει ο κλοιός…
Υ.Γ. 2 Ακατανόμαστα
Τα έχουμε ξαναπεί. Υπάρχει μια πειραγμένη ακατανόμαστη, που της έχουνε ζητήσει να διευθύνει κάπου την συζήτηση, αλλά αυτή θέλει να διακόπτει όλους τους συζητητές. Και χωρίς να ερωτηθεί, να τους λέει την επί της πολιτικής ουσίας αχρείαστη γνώμη της. Δηλαδή, μεθυσμένη από την επιτυχία της, βιαστικά και απότομα ανεβαίνει πολύ ψηλά στη σκάλα. Τόσο ψηλά, που φαίνεται πόσο ρουζ είναι τα οπίσθιά της. Το πόσο αυτό δεν μας κάνει αίσθηση, μια που έχουμε τόσο εξοικειωθεί με το Τέρας, ας το κοιτάξουμε λίγο.
Άσχετο. Η ΠτΒ ερωτηθείσα για τον κυβερνητικό αιφνιδιασμό αναφέρθηκε στη βία των μνημονίων που επιβλήθηκε από τους δανειστές… Όμως, δεν είπε και ότι βία είναι εξ ίσου τα λεφτά, που απαιτούμε από τους δανειστές, ώστε για να συντηρήσουμε την (απ)αιτούμενη νόθα ψευδοευημερία μας.
6°
