Ενώ, τις ώρες αυτές, διαφαίνεται στον ορίζοντα μια αχτίδα αισιοδοξίας για τη λήξη (έστω και προσωρινά) της μεγάλης αγωνίας και αβεβαιότητας σχετικά με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και την αποφυγή μιας βίαιης διολίσθησης στο χάος της χρεοκοπίας και στη διεθνή απομόνωση, μεγάλα ερωτήματα προκύπτουν και πάλι για το μέλλον της Ελλάδας ως μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας.
Με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα συνεχίζει να βαδίζει στο λάθος δρόμο της οικονομικής αφαίμαξης των (ήδη βαριά) χτυπημένων παραγωγικών της δυνάμεων: αντί για περιορισμό των δαπανών με γενναίες μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, στο συνταξιοδοτικό και στη δημόσια διοίκηση, προτιμάει να συνεχίσει στα πεπατημένα, στηρίζοντας τα προνόμια των πολιτικά ισχυρών συντεχνιών (υπάλληλοι ΔΕΚΟ, ευγενή ταμεία, προνομιούχοι ΔΥ και μεγαλοσυνταξιούχοι).
Οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, στην υγεία, στη δικαιοσύνη και στη δημόσια διοίκηση καρκινοβατούν, υπονομεύοντας τις όποιες προσπάθειες να βγει στην επιφάνεια η δημιουργική πλευρά της Ελλάδας. Συγχρόνως, από το δημόσιο διάλογο απουσιάζει το μεγάλο θέμα της οικολογικής μεταρρύθμισης και της βιώσιμης ανάπτυξης, ένα απόθεμα που παραμένει για χρόνια ανενεργό! Σημαντικές αναπτυξιακές ευκαιρίες στον τομέα της καθαρής ενέργειας, του βιώσιμου τουρισμού, της οικολογικής γεωργίας, της καθαρής παραγωγής και κατανάλωσης, της βιώσιμης διαχείρισης αποβλήτων, σήμερα απλά αγνοούνται ή μετατίθενται στο μέλλον.
• Η εξυγίανση ή το οριστικό κλείσιμο ζημιογόνων δημόσιων επιχειρήσεων που συμβάλλουν όχι μόνο στην αύξηση των δαπανών, αλλά και στη μεγέθυνση της περιβαλλοντικής ζημιάς (π.χ. Λάρκο), συντηρώντας τους μεγάλους μισθούς των προνομιούχων στελεχών τους, δεν εξετάζονται.
• Περιβαλλοντικοί κίνδυνοι για τη χώρα και τους πολίτες που προκύπτουν από το απίστευτο καθεστώς πολυνομίας και ανυπαρξίας αξιόπιστων ελέγχων και το παρωχημένο μοντέλο περιβαλλοντικής αδειοδότησης νέων επιχειρήσεων διαιωνίζονται. Η αδυναμία μεταρρύθμισης του συστήματος αδειοδότησης και ελέγχων ούτε καν συζητείται, ούτε θεωρείται πρόβλημα. Κι όμως, η βιωσιμότητα και ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από αυτό!
• Η σύνδεση της επιχειρηματικής δραστηριότητας με νέες καινοτόμες και καθαρές τεχνολογίες καθώς και η δημιουργία ενός πλαισίου κινήτρων και αντικινήτρων για την προώθησή τους (π.χ. με μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις εκείνες που αποδεδειγμένα υιοθετούν το μοντέλο της καθαρής παραγωγής), ούτε καν περνάει από το μυαλό της κυβέρνησης (αλλά ούτε και της αντιπολίτευσης).
• Η αύξηση του ΦΠΑ σε προϊόντα που έχουν βαρύ οικολογικό αποτύπωμα (π.χ. πλαστικά και άλλα προϊόντα μιας χρήσης, φυτοφάρμακα, επικίνδυνες πρώτες ύλες για τη βιομηχανία, επικίνδυνα προϊόντα οικιακής χρήσης), επίσης δεν συζητείται.
• Η κλιμακωτή αύξηση της τιμής βασικών αγαθών (νερό, ρεύμα) στη γεωργία, στη βιομηχανία, στον τουρισμό αλλά και στην οικιακή χρήση, όταν υπάρξει υπέρβαση συγκεκριμένου ορίου χρήσης, δίνοντας κίνητρα για εξοικονόμηση και αλλαγή του σημερινού μοντέλου κατασπατάλησής τους, η σύνδεση της χρέωσης για τα παραγόμενα απόβλητα με την ποσότητα και την επικινδυνότητά τους για επιχειρήσεις και νοικοκυριά, επίσης δεν μπαίνουν στο τραπέζι.
• Η νομοθεσία για την περιβαλλοντική ευθύνη που υποχρεώνει τους ρυπαίνοντες να πληρώσουν το κόστος αποκατάστασης της περιβαλλοντικής ζημιάς, εξασφαλίζοντας την απορρύπανση χωρίς να πληρώνουν το λογαριασμό το κράτος και οι πολίτες, δεν έχει εφαρμοστεί (ή εφαρμόζεται εντελώς αποσπασματικά) ως τώρα.
• Η τόνωση τόσο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, όσο και των συνεργειών δημόσιου-ιδιωτικού τομέα μέσω ΣΔΙΤ για την επίλυση μεγάλων περιβαλλοντικών ζητημάτων, όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, μένει στα αζήτητα.
• Ο ενεργειακός σχεδιασμός για ένα σύστημα που θα στηρίζεται στην εξοικονόμηση ενέργειας και στις ΑΠΕ, η ολοκλήρωση αδειοδότησης ώριμων έργων ΑΠΕ σε όλη τη χώρα, τα μεγάλης κλίμακας προγράμματα για την εξοικονόμηση ενέργειας στον κτιριακό τομέα θα μπορούσαν να δώσουν πραγματική ώθηση στην οικονομία· αλλά συστηματικά αγνοούνται ή υπονομεύονται. (Αντίθετα, ο περιβαλλοντικά ζημιογόνος λιγνίτης της δημόσιας ΔΕΗ θριαμβεύει...)
• Η ολοκλήρωση περιβαλλοντικών υποδομών με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ, όπως οι μονάδες επεξεργασίας λυμάτων και επεξεργασίας απορριμμάτων, αναβάλλεται επ’ αόριστον (ενώ οι περιφερειακές και τοπικές διοικήσεις νίπτουν τας χείρας ή το παίζουν καθυστέρηση για να μηστενοχωρήσουν τους ψηφοφόρους τους.)
• Η ολοκλήρωση του δασολογίου και κτηματολογίου (σπουδαίων αναπτυξιακών εργαλείων) έχει γίνει το πιο σύντομο ανέκδοτο· πολύτιμοι φυσικοί πόροι της χώρας παραμένουν ξέφραγο αμπέλι στις διαθέσεις μικρών και μεγάλων συμφερόντων.
Τα παραπάνω, μαζί με πολλά άλλα, θα σηματοδοτούσαν την απόφαση της ελληνικής κοινωνίας να σταματήσει να μεταφέρει τα δικά μας χρέη στις επόμενες γενιές. Αυτή η χώρα αξίζει μια καλύτερη τύχη και έχει τις παραγωγικές δυνάμεις για να την πετύχει, αν αλλάξει ρότα. Αυτό, κακά τα ψέματα, θα παραμείνει ένας ανέφικτος στόχος αν δεν υπάρξουν οι πολιτικές δυνάμεις που θα βάλουν πλάτη για τις αλλαγές. Σε κάθε περίπτωση, εμείς που ανήκουμε στο χώρο της ευρωπαϊκής πολιτικής οικολογίας, θα είμαστε εδώ!
6°
