Βρήκα τη λύση στο αδιέξοδο της χώρας

Με τεράστια λύπη μου διαπιστώνω το αδιέξοδο στο οποίο έχουν καταλήξει οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης του Αντρέα του Τσίπρα με τους δανειστές. Με παραξενεύει βέβαια, που μία κυβέρνηση με γίγαντες όπως ο Καμμένος, ο Στρατούλης, ο Φλαμπουράρης, ο Κατρούγκαλος, ο Λαφαζάνης, ο Μπαλτάς, η κυρα Θεανώ και βέβαια ο άνθρωπος-παγώνι, ο Γιάνης ο Βαρουφάκης, δεν τα έχει ακόμα καταφέρει, αλλά αναγνωρίζω πως όπως ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής μπορεί να βρίσκεται σε μια κακή ημέρα, έτσι και κάποια σπουδαία μυαλά μπορεί να βρίσκονται σε έναν κακό αιώνα.

Γι’ αυτό ακριβώς και αποφάσισα να βοηθήσω κι εγώ. Και όταν λέω να βοηθήσω, δεν εννοώ συμμετέχοντας στην πρόσκληση που ζητά να πάμε στο Σύνταγμα για «να πάρουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας». Δεν είναι ότι δεν πιστεύω στη δύναμη που μπορεί να έχει μία παγανιστική τελετή ομαδικού αυνανισμού. Ίσα ίσα. Απλώς, ο συντηρητισμός μου δεν με αφήνει να παίρνω δημοσίως πράγματα στα χέρια μου και πολύ θαυμάζω τους συμπολίτες μου που δεν κωλώνουν να το κάνουν, παρότι στα ίδια χέρια έχουν στο παρελθόν πάρει και άλλα πράγματα, όπως ας πούμε το ψηφοδέλτιο της Νέας της Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ.

Νομίζω πως η αδυναμία να συμμετάσχω σε αυτό το όργιο αυτοδιαχείρισης θα μου συγχωρεθεί, ειδικότερα τώρα που έχω βρει τη λύση σε όλα μας τα προβλήματα. Μία λύση απλή, την οποία με υπερηφάνεια παρουσιάζω, ελπίζοντας να με διαβάζει κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης και να δοθεί επιτέλους ένας τέλος στα βάσανα της πολύπαθης αυτής χώρας (το πολύπαθης, όπως έχουμε πει, το βάζω για να την ξεχωρίσω από όλες τις υπόλοιπες χώρες που η ιστορία τους μοιάζει με βόλτα στο πάρκο μία ηλιόλουστη μέρα της Άνοιξης).

Μελλοντική μου φωτογραφία ανάμεσα στα στελέχη της κυβέρνησης της χώρας που έχω σώσει

Έχουμε και λέμε: Η χώρα χρειάζεται αρκετά δισεκατομμύρια και έχει πέσει στην ανάγκη αλλοεθνών τεράτων τα οποία δεν σέβονται τη δημοκρατία μας και δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση του Αντρέα του Τσίπρα με αποτέλεσμα να ζητούν της Παναγιάς τα μάτια ή άλλα όργανα που δεν γνωρίζω, προκειμένου να μας δανείσουν τα χρήματα που έχουμε ανάγκη. Ε, λοιπόν, έχω νέα: Δεν τους χρειαζόμαστε. Κι αν εκείνοι δεν εμπιστεύονται τη σοφή ετυμηγορία του ελληνικού του λαού, την εμπιστεύεται ο ίδιος ο ελληνικός ο λαός. Ή τουλάχιστον –όπως μαθαίνω από τις δημοσκοπήσεις– το μεγαλύτερο μέρος του. Εκείνο το μέρος που δεν κρύβει μέσα του προδότες, γερμανοτσολιάδες και πεμπτοφαλαγγίτες νενέκους. Κι επειδή την εμπιστεύεται την κυβέρνηση του αυτό το μεγάλο ποσοστό των πραγματικών Ελλήνων, είμαι βέβαιος πως δεν θα έχει καμία αντίρρηση να δανείσει ένα μεγάλο μέρος, ας πούμε το 40 με 50%, των αποταμιεύσεων του (ναι, εννοώ και αυτές που έχει βγάλει από τις ελληνικές τράπεζες) στο ελληνικό κράτος και μάλιστα με τόκο χαμηλότερο από αυτόν των ξένων τοκογλύφων. Για να τους δείξουμε πως, αν αυτοί δεν εμπιστεύονται την Ελλάδα και την κυβέρνηση του Αντρέα του Τσίπρα, ο λαός που τον εξέλεξε και τον στηρίζει είναι εδώ.

Για να μην παρεξηγηθώ, να πω οτι προφανώς δεν μιλάω για υποχρεωτικό εσωτερικό δανεισμό. Άλλωστε, με δεδομένη την ικανότητα, την καλή πρόθεση και την εντιμότητα των στελεχών της κυβέρνησής μας, δεν νομίζω οτι χρειάζεται να υποχρεωθεί κανένας σε τίποτα. Είμαι βέβαιος πως εκατομμύρια συμπολίτες μου θα σπεύσουν να φέρουν τα χρήματα τους από το εξωτερικό και θα τα βγάλουν από τις τράπεζες ή το μαξιλάρι τους προκειμένου να δανείσουν τη χώρα τους. Κι αυτό γιατί θα ξέρουν πως στην ουσία δεν δανείζουν, αλλά τοποθετούν τα χρήματα τους σε μία σίγουρη επένδυση. Μία επένδυση που σύντομα θα αποδώσει καρπούς. Καρπούς που θα γευτούν όλοι αυτοί που πίστεψαν στον Αντρέα τον Τσίπρα και το όραμα του για μία Ελλάδα ανεξάρτητη και αυτόνομη. Μία Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες και θα δανείζεται από τους Έλληνες. Τους Έλληνες που όχι απλώς θα πάρουν τη διαπραγμάτευση στα χέρια τους αλλά θα πάρουν και φόρα και θα την πετάξουν στην θάλασσα γιατί δεν θα την έχουν πια ανάγκη, και μπράβο τους.