Τζαπανέσκ | Ανδρέας Πατσαλίδης: Ιστορίες από την Ιαπωνία με κυπριακή προφορά

Αυτό που συναντά κανείς στη σελίδα Τζαπανέσκ στο Facebook και στο προφίλ του Instagram κυρίως, είναι μια παρουσίαση διαφόρων θεμάτων που ενδιαφέρουν τον δημιουργό τους, Ανδρέα Πατσαλίδη, όπως μύθοι, Ιστορία, εμπειρίες από τα ταξίδια του στην Ιαπωνία, με χιουμοριστική κυρίως διάθεση, προσπαθώντας παράλληλα να καλλιεργήσει τον διάλογο μεταξύ των ατόμων που τον ακολουθούν.

Το Τζαπανέσκ προέρχεται από τη λέξη «japanesque», δηλαδή σε στιλ ιαπωνικό. Στα βίντεό του εξηγεί ποια είναι η σχέση μεταξύ της Οκινάου και του Όρους Φούτζι, ή των σαμουράι με τον Γκοτζίλα. Κάπως έτσι, οι ακόλουθοί του άρχισαν σταδιακά να αυξάνονται τον περασμένο χρόνο –τον ακολουθούν περίπου 25.000 άτομα–, ενώ αρκετοί είναι και εκείνοι που ακούν το podcast του, «Ιστορίες από την Ιαπωνία», και εμπνέονται.

Η ενασχόληση του Ανδρέα Πατσαλίδη με τα social προέκυψε σαν ένα κοινωνικό πείραμα στις αρχές της πανδημίας και η κύρια πηγή έμπνευσής του ήταν η «μαμά όλων των σελίδων», όπως λέει, «Η Γεωγραφία είναι πολύ κουλ». Αυτό το κοινωνικό πείραμα συνεχίστηκε ως ένα είδος ψυχοθεραπείας, καθώς του επέτρεπε να έρχεται σε επαφή με ανθρώπους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα, σε μια εποχή που όλοι ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας.

Ο Ανδρέας Πατσαλίδης είναι 37 χρονών, κατάγεται από τη Λεμεσό της Κύπρου και είναι μεγάλο νερντ, όπως αποκαλεί τον εαυτό του, σε ό,τι έχει να κάνει με τους μύθους. Έχει σπουδάσει Πολύγλωσση Επικοινωνία στην Κολωνία της Γερμανίας και τα τελευταία τρία χρόνια ζει στη Λευκωσία. Τώρα ασχολείται με τον τουρισμό, με ειδίκευση στα ατομικά ταξίδια σε μακρινούς προορισμούς. Είναι ταξιδιωτικός σύμβουλος και υπεύθυνος στρατηγικού σχεδιασμού για ταξίδια στην Ασία, στο ταξιδιωτικό γραφείο που διατηρεί με την οικογένειά του.

«Την Ιαπωνία τη λατρεύω, μου εξάπτει συνεχώς την περιέργεια και αφιερώνω σχεδόν όλο τον ελεύθερο μου χρόνο μελετώντας την κουλτούρα, την ιστορία και τη γλώσσα της. Είχα την τύχη να επισκεφθώ τη χώρα έξι φορές, ενώ ετοιμάζομαι για ακόμη δύο ταξίδια, τον Μάιο και τον Νοέμβριο, παρέα με ακόλουθους της σελίδας. Τα ταξίδια μου εκεί πραγματοποιήθηκαν με την ιδιότητα του ταξιδιωτικού συμβούλου, αλλά την επισκέφτηκα και ως απλός τουρίστας».

Η Ιαπωνία είναι ένα μέρος που τον κάνει να αισθάνεται πως εκεί ανήκει, ενώ παράλληλα αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλές από τις δραστηριότητές του. Σε αντίθεση με πολλά άλλα άτομα που οι πρώτες τους εικόνες προέρχονται από τα άνιμε, η αγάπη του για την Ιαπωνία προέκυψε σε πολύ νεαρή ηλικία, γύρω στα 4-5 του χρόνια, όταν έπεσε στα χέρια του ένα εικονογραφημένο βιβλίο με μύθους. Μεγαλώνοντας μελέτησε αρκετά τους μύθους της χώρας και έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον ιαπωνικό μύθο της δημιουργίας του κόσμου.

«Η πιο ενδιαφέρουσα πληροφορία που έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια, έχει να κάνει με τον μύθο του πρώτου μυθικού αυτοκράτορα της Ιαπωνίας, του Τζίμμου, ο οποίος κατάγεται από τη μεγαλύτερη θεότητα της γηγενούς θρησκείας Σίντο, Αματερασού. Ο μύθος λέει πως όλοι οι αυτοκράτορες που ακολούθησαν, ακόμα και ο σημερινός αυτοκράτορας, κατάγονται από τον Τζίμμου και κατ’ επέκταση από τη θεά Αματερασού. Μια από τις πιο αστείες πληροφορίες είναι ότι, αν και η Ιαπωνία χρησιμοποιεί τα ίδια (σχεδόν) ιδεογράμματα με την Κίνα, η λέξη "γράμμα - επιστολή" (手紙, χέρι + χαρτί) στα κινέζικα σημαίνει χαρτί τουαλέτας. Η πληροφορία που με προβλημάτισε περισσότερο είναι ότι, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ιαπωνία ταλαιπωρούνται από τρελά ωράρια και άσχημες συνθήκες εργασίας, τα οποία με τη σειρά τους φέρνουν υπογεννητικότητα και αυτοκτονίες, εντούτοις οι τοπικές αρχές επιδοτούν το αλκοόλ, αντί να βρουν τους τρόπους για να αλλάξουν την κατάσταση».

Ξεκίνησε μαθήματα ιαπωνικών πριν από πέντε χρόνια, κάπως σαν on and off δραστηριότητα, όμως συνεχίζει με νέα καθηγήτρια, σε πιο εντατικούς ρυθμούς. «Η ιαπωνική γλώσσα ηχούσε πάντα πολύ όμορφα στ’ αυτιά μου και ήθελα να μάθω να τη μιλάω στα ταξίδια μου εκεί, αλλά και για να μπορώ να καταλαβαίνω τι λένε ορισμένα τραγούδια που μου αρέσουν. Τα ιαπωνικά με δυσκόλεψαν και συνεχίζουν να με δυσκολεύουν πολύ, καθώς από την αρχή βομβαρδίζεσαι με τρία εντελώς άγνωστα συστήματα γραφής, με το δυσκολότερο από αυτά να είναι τα ιδεογράμματα Κάντζι, ενώ πρέπει παράλληλα να μάθεις εκατοντάδες λέξεις, τις οποίες δεν είχες προηγουμένως συναντήσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζω, έχω μάθει να αγκαλιάζω αυτή την πρόκληση και να γίνομαι καλύτερος».

Τον ρωτάω αν υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ Ελλάδας, Kύπρου και Ιαπωνίας. «Θεωρώ πως το μεγαλύτερο κοινό της Ιαπωνίας με την Ελλάδα είναι ότι και οι δύο χώρες διαθέτουν θάλασσα, βουνά και επαρχία, ενώ στην επαρχία τους έρχεται κανείς σε επαφή με αυτά που πραγματικά πρεσβεύουν αυτές οι χώρες. Ένα κοινό των δύο πολιτισμών είναι σίγουρα οι πολλές θεότητες στις δύο μυθολογίες. Από την άλλη, το κοινό μεταξύ Ιαπωνίας και Κύπρου θα μπορούσε να είναι ο χαρακτηριστικός τρόπος ομιλίας που έχουμε εμείς οι Κύπριοι, που μερικές φορές παρουσιάζει μικρές ομοιότητες με τα ιαπωνικά».

Στην Ελλάδα τον θυμώνει η βαβούρα, κάτι που δεν υπάρχει στην Ιαπωνία, ακόμα και σε πολυσύχναστες λεωφόρους, καθώς και η αγένεια, την οποία επίσης δεν συναντά κανείς στην Ιαπωνία. «Στην Ιαπωνία με θυμώνει η απαγόρευση καπνίσματος σε εξωτερικούς χώρους, καθώς και το ότι, για διάφορους λόγους, δεν υπάρχουν πουθενά σκουπιδοτενεκέδες. Δεν θα έλεγα ότι με συγκινεί κάτι στην Ελλάδα, αυτό ίσως να προέρχεται από το ότι, ως χώρα, την είχα απομυθοποιήσει από νεαρή ηλικία. Αυτά που εκτιμώ όμως είναι η ομορφιά της επαρχίας, καθώς και το ότι, σε αντίθεση με εμάς τους Κύπριους, στην Ελλάδα όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν σε παραδοσιακές γιορτές και πανηγύρια. Στην Ιαπωνία με συγκινεί απίστευτα το γεγονός ότι πάρα πολλοί υπερήλικες συνεχίζουν να εργάζονται, με αρκετούς από αυτούς να διαχειρίζονται εντελώς μόνοι τα δικά τους ιζακάγια (ιαπωνικά κουτούκια - ταβερνεία)».

— Ποια είναι τα πιο δημοφιλή ιαπωνικά trend αυτή τη στιγμή;

Οτιδήποτε έχει να κάνει με χώρους εστίασης, όπως εστιατόρια και καφετέριες, αλλά και με την ποπ κουλτούρα (μάνγκα, άνιμε, ποπ είδωλα κ.λπ.)

— Υπάρχει κάποιο ιαπωνικό εστιατόριο σε Ελλάδα και Κύπρο που απολαμβάνεις να τρως;

Εδώ θα απογοητεύσω τους Κύπριους, αλλά δεν μου αρέσει το ιαπωνικό φαγητό στην Κύπρο. Στην Ελλάδα ένα μέρος που μου αρέσει πάρα πολύ είναι το Birdman, στην Αθήνα.

Τα μηνύματα που λαμβάνει είναι, στην πλειοψηφία τους, πολύ ενθαρρυντικά για το περιεχόμενο που ανεβάζει στα social και ευχαριστεί συχνά όσα άτομα έχουν κατά καιρούς μπει στον κόπο να του γράψουν κάποιο σχόλιο. Φίλοι της σελίδα ή τα «τομοντάτσχια», όπως τους αποκαλεί (από την ιαπωνική λέξη φίλος), του στέλνουν πολλά και ενδιαφέροντα που συναντούν στα social, ενώ συχνά τον ρωτούν για τις εμπειρίες του στην Ιαπωνία ή του ζητάνε travel tips.

Έχει, λοιπόν, τρία σημαντικά travel tips να μοιραστεί με όποιον ετοιμάζεται να επισκεφτεί τη χώρα. Το ένα έχει να κάνει με τις εποχές. «Εγώ λατρεύω το φθινόπωρο, όταν η φύση είναι γεμάτη με κόκκινα και κίτρινα δέντρα και το κλίμα είναι πολύ δροσερό. Το άλλο είναι να βάζει κανείς προτεραιότητες για όσα θέλει να επισκεφθεί, καθώς είναι αδύνατο να καταφέρεις να δεις όσα συναντάς αναρτημένα στα social. Το τρίτο είναι να σχεδιάσεις το ταξίδι, είτε με τη βοήθεια κάποιου επαγγελματία είτε τουλάχιστον με τη χρήση κάποιου ταξιδιωτικού οδηγού. Τα social δεν είναι η καλύτερη επιλογή».

Στόχος του Ανδρέα Πατσαλίδη, για αρχή, είναι να αυξήσει τους followers του, ανεβάζοντας ενδιαφέρον περιεχόμενο. «Αν τα καταφέρω, θα ήθελα να ταξιδέψω πολλές ακόμα φορές στην Ιαπωνία και να επισκεφθώ κι άλλα νησιά της χώρας, ιδιαίτερα με φίλους της σελίδας. Το πρώτο ομαδικό ταξίδι της σελίδας, τον περασμένο Οκτώβριο, ήταν μια από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου».