Φιλιώ Αντωνιάδου: Η άγρια γυναικοκτονία της 15χρονης που παραμένει ανεξιχνίαστη και ατιμώρητη από το 2004

Η (Τριανταφυλλιά) Φιλιώ Αντωνιάδου ήταν μια 15χρονη έφηβη που ζούσε στην Κοζάνη και περνούσε τα καλοκαίρια της στο γραφικό ορεινό χωριό της Βλάστης, στο εξοχικό της οικογένειας. Στις 4 Ιουλίου 2004 ήταν το μεγάλο αθλητικό γεγονός εκείνου του καλοκαιριού: ο τελικός αγώνας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, όπου η ομάδα της Ελλάδας αντιμετώπιζε την οικοδέσποινα Πορτογαλία στη Λισσαβόνα. Η Φιλιώ Αντωνιάδου και οι φιλενάδες της σκόπευαν το βράδυ της Κυριακής να συναντηθούν και να παρακολουθήσουν τον αγώνα από την τηλεόραση στην πλατεία του χωριού.

Η 15χρονη είχε επιστρέψει το απόγευμα της Κυριακής στη Βλάστη μετά από μια απόδραση με τη μητέρα, τη θεία και τις ξαδέρφες της για κολύμπι και δεν ήταν έτοιμη, όταν ήρθαν να την πάρουν οι φίλες της. Τα κορίτσια συμφώνησαν να προπορευτούν και να τη συναντήσουν αργότερα στην πλατεία.

Όταν η Φιλιώ Αντωνιάδου ετοιμαζόταν να φύγει φορώντας ένα τζιν που είχε δανειστεί από μια φίλη, η μητέρα της της απαγόρευσε να το φορέσει γιατί το είχε πλύνει, ώστε η Φιλιώ να το επιστρέψει. Η έφηβη αντέδρασε, διαπληκτίστηκε με τη μητέρα της και της χάλασε η διάθεση. Αποφάσισε να μην πάει πουθενά, έμεινε ντυμένη στο κρεβάτι της στον επάνω όροφο του σπιτιού και διάβαζε.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, η Φιλιώ Αντωνιάδου βγήκε από το σπίτι χωρίς να γίνει αντιληπτή.

Εκείνο το βράδυ δεν επέστρεψε στο σπίτι, αλλά επειδή συνήθιζε να διανυκτερεύει σε φίλες, οι γονείς της αρχικά δεν ανησύχησαν. Όταν διαπίστωσαν ότι κανείς δεν την είχε δει, δήλωσαν την εξαφάνισή της στην αστυνομία που άρχισε αμέσως τις έρευνες για τον εντοπισμό της. Οι φίλες της ανέφεραν ότι εκείνο το βράδυ, ενώ είχαν συνεννοηθεί να βρεθούν στην πλατεία, η Φιλιώ Αντωνιάδου δεν εμφανίστηκε. Μια φίλη της στην Αθήνα, η Ζωή Στόγια, μίλησε μαζί της στο τηλέφωνο γύρω στα μεσάνυχτα, αλλά δεν κατάλαβε πού βρισκόταν η Φιλιώ Αντωνιάδου ή πού πήγαινε -αρχικά ήταν σε χώρο με φασαρία και στη συνέχεια μετακινήθηκε σε πιο ήσυχο χώρο για να μιλήσει.

Όσο η Ασφάλεια ερευνούσε την υπόθεση και έπαιρνε καταθέσεις, δέχτηκε μια ανώνυμη κλήση που υποδείκνυε την εμπλοκή ενός άντρα, του Ηλία Ζησιού, στην υπόθεση. Τον προσήγαγαν στις 6 Ιουλίου 2004 και κατέθεσε πως το βράδυ της Κυριακής βρισκόταν στην καφετέρια όπου είδε τον ποδοσφαιρικό αγώνα και στις 00.30 επέστρεψε στο σπίτι του αδελφού του όπου κοιμήθηκε. Το μεσημέρι της επόμενης ημέρας, τη Δευτέρα, βρισκόταν με τη μητέρα του και πέρασε μαζί της όλη τη μέρα, ενώ το βράδυ κατέβηκε στην Βλάστη όπου κοιμήθηκε πάλι στο σπίτι του αδελφού του. Αναφερόμενος στην Φιλιώ Αντωνιάδου, δήλωσε ότι δεν την γνώριζε.

Το πρωί της Τετάρτης 7 Ιουλίου 2004 ειδοποιήθηκε η αστυνομία ότι ένας Αλβανός βοσκός που δούλευε για έναν ντόπιο κτηνοτρόφο βρήκε σε δασική περιοχή της Κοινότητας Βλάστης το άψυχο σώμα μιας νεαρής κοπέλας, που μάλλον ανήκε στην 15χρονη που αναζητούσαν. Στον τόπο του εγκλήματος έφτασε κλιμάκιο της Υποδιεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών Βορείου Ελλάδος, μαζί με τον αρμόδιο Ιατροδικαστή Υπηρεσίας για την διενέργεια αυτοψίας.

Περίπου 2,5 χλμ πριν από τη Βλάστη, σε μία στροφή της παλαιάς επαρχιακής οδού στη μέση του δρόμου βρισκόταν μια ματωμένη πέτρα και σε απόσταση ενός μέτρου από το χαντάκι απορροής υδάτων βρέθηκε μια κηλίδα αίματος.

Σε απόσταση μισού μέτρου υπήρχε ένα κομμάτι τσιμέντου από το οποίο έλλειπε ένα τμήμα που ταίριαζε με τη ματωμένη πέτρα που βρέθηκε στον δρόμο. Εκεί κοντά υπήρχε ανάχωμα καλυμμένο με χόρτα και βλάστηση που είχαν πάνω στα φύλλα κηλίδες αίματος, μια από τις οποίες αρκετά μεγάλη. Σε μισό μέτρο από την κηλίδα, βρέθηκε το άψυχο σώμα της Φιλιώς. Οι άντρες της Ασφάλειας αφού φωτογράφησαν το χώρο, συνέλεξαν πειστήρια (πέτρες με αίμα, πλαστικό καπάκι με αίμα, χώμα με αίμα) που εστάλησαν για εξέταση.

Το νεκρό σώμα βρισκόταν επάνω σε φύλλα, σε πλάγια δεξιά θέση με το πρόσωπο στραμμένο προς τον δρόμο. Το θύμα φορούσε ένα λευκό βαμβακερό μπλουζάκι με κόκκινες ρίγες στα πλάγια, και πάνω από αυτό ένα μακρυμάνικο λευκό μπλουζάκι -και τα δύο ματωμένα. Το γκρι πετροπλυμμένο τζιν της ήταν ξεκούμπωτο, ενώ στο ύψος του αριστερού μηρού έφερε τρία σημεία ποτισμένα με αίμα. Στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού πάνω από το φρύδι έφερε ένα βαθύ τραύμα που προκάλεσε αιμορραγία, με αποτέλεσμα να καλυφθεί ολόκληρο το πρόσωπο της με αίμα και να σχηματίσει λίμνη αίματος κάτω από το κεφάλι της.

Σε απόσταση 40 εκατοστών βρέθηκε μικρή λίμνη με αποξηραμένο αίμα. Σε ευθεία σχεδόν γραμμή προς το ανάχωμα μέσα στα χόρτα βρέθηκε μια πέτρα με ίχνη αίματος. Όταν ο Ιατροδικαστής πήγε να τη συλλέξει ως στοιχείο, διαπιστώθηκε πως η κάτω όψη της έφερε μεγάλη κηλίδα αίματος. Οι αστυνομικοί συμπέραναν ότι είχαν στα χέρια τους το όπλο του εγκλήματος.

Με την πέτρα αυτή ο δράστης κατάφερε το χτύπημα στο κεφάλι του κοριτσιού και στη συνέχεια την πέταξε μέσα στα πυκνά χόρτα. Σύμφωνα με τη Ιατροδικαστική έκθεση το θύμα έφερε βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση προκληθείσα δια θλώντος οργάνου, συνεπεία της οποίας επήλθε ο θάνατος.

Όλα τα στοιχεία, η κατάσταση των ρούχων του θύματος (ξεκούμπωτο παντελόνι), η παρουσία εκδορών στον πρόδρομο του κόλπου σε συνδυασμό με την παρουσία εκχυμώσεως των μαλακών μορίων στην έσω επιφάνεια του αριστερού μηρού, ενίσχυαν το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας με σεξουαλικό κίνητρο.

Στο νεκροτομείο ελήφθησαν δείγματα από διάφορα όργανα του σώματος της θανούσας (πνευμόνια, συκώτι, νεφρό κλπ.), που εστάλησαν στο Εργαστήριο της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών για τις ιστοπαθολογικές και τοξικολογικές εξετάσεις. Το ίδιο έγινε και με τα βιολογικά υλικά (κολπικό και πρωκτικό υγρό, τρίχες κεφαλής και εφηβαίου, αίμα, τμήμα δέρματος κλπ.), που εστάλησαν για την ανίχνευση βιολογικών υλικών (σπέρμα, αίμα, τρίχες).

Οι αξιωματικοί της Ασφάλειας άρχισαν νέο κύκλο ερευνών, εστιάζοντας αρχικά στον στενό κύκλο της 15χρονης αλλά και όσους γνώριζαν την οικογένεια. Προέκυψαν μόνο ενδείξεις που καθιστούσαν υπόπτους δύο πρόσωπα, τον Ηλία Ζησιό και τον 31χρονο Παναγιώτη Μπερεκετλή.

Δύο μέρες μετά την ανακάλυψη του πτώματος της Φιλιώς, στις 8 Ιουλίου 2004 o Ηλίας Ζησιός κλήθηκε εκ νέου στην Ασφάλεια για συμπληρωματική κατάθεση. Παρά τις πιεστικές ερωτήσεις απέκρυψε κάθε αναφορά σε σχέση με το έγκλημα. Την επόμενη ημέρα 9 Ιουλίου, κλήθηκε για νέα συμπληρωματική κατάθεση, όπου και πάλι αρνήθηκε επίμονα ότι γνώριζε την Φιλιώ Αντωνιάδου ή οτιδήποτε για την ανθρωποκτονία. Στις 5 Ιανουαρίου 2005 ο Ηλίας Ζησιός κλήθηκε πάλι στην Ασφάλεια να καταθέσει σχετικά με την υπόθεση, αλλά αυτή τη φορά τα όσα ανέφερε στην κατάθεση του τα ανέτρεψαν όλα.

Ο μάρτυρας κατέθεσε ότι μετά την λήξη του αγώνα τη στιγμή που έφυγε από την καφετέρια, οδηγώντας, συνάντησε το αυτοκίνητο μάρκας Rover με οδηγό τον Παναγιώτη Μπερεκετλή, το οποίο προπορευόταν. Παρατήρησε κίνηση στη θέση του συνοδηγού και συμπέρανε ότι υπήρχε κάποιο άτομο, χωρίς να διακρίνει ευκρινώς. Ακολούθησε την ίδια πορεία με το Rover, το οποίο χωρίς να βγάλει φλας έστριψε αριστερά στον χωματόδρομο, δηλαδή στον παλιό δρόμο όπου βρέθηκε το άψυχο σώμα της Φιλιώς. Δεν το είχε αναφέρει στις μέχρι τότε καταθέσεις του επειδή φοβόταν για τη ζωή του και πίστευε ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ένοχος.

Ο 31χρονος Παναγιώτης Μπερεκετλής κατοικούσε μόνιμα στην Πτολεμαΐδα. Εργαζόταν ως ηλεκτροσυγκολλητής και για τη ψυχαγωγία του πήγαινε στα καφενεία, τις καφετέριες και τα νυκτερινά μπαρ της πόλης. Εκεί γνώρισε αρκετές γυναίκες, αλλά πάντα του άρεσαν οι μεγαλύτερες σε ηλικία και δεν προέκυψε ποτέ σχέση του με ανήλικη. Ο Παναγιώτη Μπερεκετλής αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή στην υπόθεση, ισχυριζόμενος ότι δε γνώριζε την 15χρονη.

Το 2006 ο Παναγιώτης Μπερεκετλής κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καστοριάς αντιμετωπίζοντας την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Ο Ηλίας Ζησιός που ήταν μάρτυρας κατηγορίας, στην κατάθεση του, επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά ότι ο Παναγιώτης Μπερεκετλής ήταν ο δράστης της γυναικοκτονίας.

…Πήρα το αυτοκίνητο να φύγω, βγήκα στο σχολείο, όπου είδα τον κατηγορούμενο και το κοριτσάκι να μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητό του. Τον είδα που μπήκε στο χωματόδρομο… Είδα το κοριτσάκι κάτω κι αυτόν με την πέτρα, εγώ μέσα από το αυτοκίνητο, του είπα τι έκανες, ήρθε πάνω μου με την πέτρα και μου είπε «σταμάτα ρε πούστη, θα σε σκοτώσω, θα πω ότι το κάναμε μαζί».

Ενώ οι τακτικοί δικαστές έκριναν τον κατηγορούμενο ένοχο, οι ένορκοι έκριναν ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις ότι τέλεσε την πράξη της ανθρωποκτονίας και έτσι κρίθηκε αθώος.

Στις 7 Φεβρουαρίου 2008 ο 35χρονος Παναγιώτης Μπερεκετλής κάθισε στο εδώλιο του κατηγορούμενου στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Κοζάνης για να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό. Το δικαστήριο για δεύτερη φορά έκρινε τον κατηγορούμενο Παναγιώτη Μπερεκετλή αθώο λόγω αμφιβολιών.

Στις 28 Ιανουαρίου 2009 ο αρμόδιος εισαγγελέας του Άρειου Πάγου παρουσίασε τεκμηριωμένη πρόταση αναίρεσης της δίκης και αναπομπής της υπόθεσης στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας για την επανεξέταση της. Μετά από πολλές αναβολές, ξεκίνησε στις 7 Απριλίου 2011 η αναψηλάφηση της δίκης παρουσία νέων μαρτύρων. Στις 23 Ιουνίου 2011 με ψήφους 6-1 ο Παναγιώτης Μπερεκετλής αθωώθηκε, καθώς «δεν αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος ήταν ο δράστης του εγκλήματος».

Μετά από τρεις δίκες, η τρίτη αθωωτική απόφαση είναι αμετάκλητη και ο κύριος ύποπτος δεν μπορεί να δικαστεί ξανά. Η δολοφονία της 15χρονης Φιλιώς Αντωνιάδου, είναι ακόμα άλυτη όσο τα στόματα παραμένουν κλειστά. Ο φάκελος της υπόθεση έκλεισε και καταχωρήθηκε στα αστυνομικά και δικαστικά αρχεία με την σφραγίδα «Ανεξιχνίαστη».

→ Ακούστε εδώ τα Podcast Criminal minds | Διάσημα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα και τον κόσμο