Οι γυναικοκτονίες στη χώρα και η 25η Νοεμβρίου ως εφιαλτικό «Σαν σήμερα»
Σήμερα, 25 Νοεμβρίου -Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, ημέρα μνήμης όλων των δολοφονημένων από το χέρι του συντρόφου, του συζύγου ή του πατέρα τους- θα γραφτούν σπαρακτικά κείμενα, αναθέματα και τρυφερές κουβέντες για τις οικογένειες των θυμάτων γυναικοκτονίας.
Ο όρος και πάλι θα διχάσει, θα αρχίσουν τα debate στα social media, «οι από εδώ» και «οι από εκεί», το ατέλειωτο whataboutism, «ναι, αλλά για τους άνδρες – θύματα κακοποίησης δεν λέτε», αχρείαστες αντιπαραθέσεις πάνω από τάφους επί της ουσίας, πάνω από παιδιά που έμειναν ορφανά, σπίτια που βυθίστηκαν στο πένθος και ξαφνικά έγιναν στατιστική στις υποθέσεις γυναικτοκτονιών του τρέχοντος έτους.
Κι, όμως, αν την κουβέντα την έκαναν οι αριθμοί, απογυμνωμένοι από προθέσεις, ατζέντες, σπέκουλες, αν μιλούσαν μόνο τα στοιχεία, δεν θα χρειαζόταν να μιλήσει κανένας πια για να εξηγήσει το αυτονόητο, το σαφές, το ανόθευτο. Την τελευταία 4ετία σημειώθηκαν 123 γυναικοκτονίες, οι 15 –μέχρι στιγμής- μέσα στο 2024.
Και ναι, φυσικά κακοποιούνται και άνδρες, όμως, επ’ αυτού και πάλι οι αριθμοί λένε την αλήθεια: το πρώτο δεκάμηνο του 2024 καταγράφονται ως θύματα 5.583 άνδρες και 15.571 γυναίκες. Αντιστοίχως, στη λίστα των δραστών καταχωρούνται 15.413 άνδρες και 3.565 γυναίκες.
15 γυναικοκτονίες -μέχρι στιγμής για το 2024. Ούτε 12, ούτε 13
Την ίδια στιγμή, για το ενδεκάμηνο του 2024 –και με τον Νοέμβριο να μετρά ακόμα 5 ημέρες για την ολοκλήρωσή του- τον πιο αξιόπιστο λογαριασμό για τον αριθμό των γυναικοκτονιών τον κρατά το Ελληνικό Τμήμα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τη Γυναικοκτονία (European Observatory On Femicide), καταγράφοντας 15 γυναικοκτονίες (ούτε 12, ούτε 13 όπως μετέδιδε το σύνολο των ελληνικών ΜΜΕ, χωρίς καμία εξαίρεση), καθώς τις περισσότερες φορές τα ελληνικά Μέσα ξεχνούν τις γυναικοκτονίες που αφορούν σε ηλικιωμένες, μετανάστριες ή ανήλικες.
Σε κάθε περίπτωση, η απουσία συνολικής φροντίδας και προστασίας των γυναικών που η ζωή τους διατρέχει άμεσο κίνδυνο, που έχουν καταγγείλει τον κακοποιητή τους χωρίς αποτέλεσμα και που έχουν ζητήσει βοήθεια, χωρίς να τη λάβουν, αναδείχθηκε τον περασμένο Απρίλιο, μέσα από την υπόθεση γυναικοκτονίας της 28χρονης Κυριακής Γρίβα, την οποία μαχαίρωσε ο σύντροφός της έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων. Η νεαρή γυναίκα είχε καταφύγει εκεί, για ακόμα μία φορά, προσκομίζοντας μάλιστα αποδεικτικά της ελεγκτικής και κακοποιητικής συμπεριφοράς του πρώην συντρόφου της, προκειμένου να αποφύγει το μοιραίο. Η ύπαρξη ηχητικού ντοκουμέντου, στο οποίο αστυνομικός ακούγεται να λέει στην Κυριακή Γρίβα ότι «το περιπολικό δεν είναι ταξί» για να τη μεταφέρει με ασφάλεια στο σπίτι και επίσης, η ύπαρξη βίντεο με την δολοφονική επίθεση του δράστη, δρομολογούν διαδικασίες μέχρι σήμερα (σ.σ.: πριν από δύο εβδομάδες, ο εισαγγελέας ζήτησε από τη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων να λάβει ανωμοτί καταθέσεις των τεσσάρων αστυνομικών, που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, ενεπλάκησαν στην υπόθεσή της).
Για να κλείσουμε κυκλικά, με την αλήθεια των αριθμών αναφορικά με το φαινόμενο των γυναικοκτονιών, ας ρίξουμε μια ματιά στις γυναικοκτονίες της τελευταίας τετραετίας. Το 2020 σημειώθηκαν 19. Το 2021, 31. Το 2022, 26. Το 2023, 15 και, μέχρι σήμερα, 25 Νοεμβρίου του 2024, 15 επίσης. Όλες τους -η Κυριακή, η Ενκελέιντα, η Δώρα, η Μαρία, η Αρετή, η 11χρονη Βασιλική, όλες εκείνες που τα στοιχεία τους δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα- ήταν γυναίκες σαν κι εσένα. Σαν κι εμάς. Μητέρες, γιαγιάδες, αδελφές, φίλες, κόρες μας.
12°
