Athens Voice Forum: Τι συζήτησαν η Βίβιαν Μπουζάλη με τον Μάκη Προβατά

Το Forum της Athens Voice για την Ενσυναίσθηση είναι σίγουρα κάτι πολύ διαφορετικό, είπε η Βίβιαν Μπουζάλη στον Μάκη Προβατά. Ανάμεσα σε άλλα συνμίλησαν για το τι σημαίνει η ενσυναίσθηση σε μια εταιρία σαν τη Metlen, που δραστηριοποιείται σε πέντε ηπείρους και 40 χώρες. Πώς πρέπει να ανταποκριθούν οι εταιρίες σε αυτό τον ρευστό, διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, ώστε να στηρίξουν τον εργαζόμενο και να τον εξοπλίσουν με νέες δεξιότητες τις οποίες έχει ανάγκη, αλλά και τι σημαίνει «ενεργειακή δημοκρατία»: το να μπορεί όλος ο κόσμος να έχει πρόσβαση σε ρεύμα και καύσιμα στην καλύτερη δυνατή τιμή, με το πιο πράσινο τρόπο.

«Η ενσυναίσθηση γίνεται πάρα πολύ δύσκολη στο δικό μας περιβάλλον. 40 χώρες σημαίνει διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές νοοτροπίες, ήθη και έθιμα, διαφορετικές γλώσσες, αλλά και διαφορετική κουλτούρα στον τρόπο εργασίας. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι δουλεύουν από το γραφεία τους, αν πας σε κάποιες χώρες και πεις ότι δεν έχουμε τηλεργασία, θα σου πουν ότι δεν υπάρχει ενσυναίσθηση. Υπάρχουν όμως και αρκετά κοινά, όπως η ανάγκη ανάπτυξης δεξιοτήτων, αυτό που λέμε reskilling, κι αυτό χρειάζεται παντού, ανεξαρτήτως κουλτούρας».

«Σε εμάς αυτό είναι μεγάλη προτεραιότητα, η κατάρτιση και η επανακατάρτιση. Μπορεί να ξεκινάς με βάση τα οικονομικά αλλά να μεταπηδήσεις στην ενέργεια, και εκεί να συνειδητοποιείς ότι έχεις ικανότητες που μπορεί να σε πάνε στην επικοινωνία. Στη Metlen έχουμε ένα πολύ οργανωμένο τμήμα το οποίο βοηθάει τους εργαζόμενους να κάνουν αυτή την αλλαγή, να μετακομίσουν για παράδειγμα από ένα project στη Χιλή και να πάνε στον Καναδά. Το οποίο δεν είναι καθόλου εύκολο, ακόμα και από πλευράς κλιματικών συνθηκών να το δεις».

«Τα προγράμματα που τρέχει η Γενική Διεύθυνση ανθρώπινου δυναμικού είναι πολλά, με στόχο μια Ακαδημία η οποία θα κάνει επανακατάρτιση των ανθρώπων σε ίδια ή διαφορετικά αντικείμενα. Αυτό το κάνουμε σε συνεργασία με το Harvard University. Και νομίζω ότι θα μας δώσει πάρα πολύ μεγάλη αξία, καθώς προχωράμε σε έναν κόσμο που όλα αλλάζουν».

Μόνο ο άνθρωπος είναι αυτός ο οποίος μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.

«Το AI συστήθηκε με πρώτη προτεραιότητα να μειωθεί το κόστος. Είναι πολύ ωραίο που το έχουμε και πρέπει πάντα να πηγαίνουμε μπροστά, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι κόβει θέσεις εργασίας. Οι δουλειές ρουτίνας έχουν εξαλειφθεί ή θα εξαλειφθούν εντελώς. Όσο τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης εξειδικεύονται και γίνονται εξυπνότερα τόσο θα παίρνουν θέσεις ανθρώπων σε επίπεδο εργασίας που απαιτούν μεγαλύτερη εξειδίκευση. Αυτό είναι το αρνητικό της υπόθεσης. Από την άλλη, μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου πολύ πιο γρήγορα, ενώ οι άνθρωποι θα γίνονται κι αυτοί εξυπνότεροι αναπτύσσοντας δεξιότητες τις οποίες δεν θα μπορούν να έχουν οι μηχανές».

«Η μεγαλύτερη μας ελπίδα είναι σίγουρα ο άνθρωπος, γιατί διαθέτει την ικανότητα ενσυναίσθησης, και ελπίδα. Ακόμα κι αν είναι κρυμμένα, στις δύσκολες καταστάσεις στις οποίες ζούμε, πανδημίες, πολέμους, ενεργειακές κρίσεις, μόνο ο άνθρωπος είναι αυτός ο οποίος μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον».

«Οι επιχειρήσεις πρέπει να αναπτύξουν ανθεκτικότητα, για να συνεχίσουν να ανταποκρίνεται στους εργαζόμενούς τους και στην κοινωνία σε αυτό το τρομερό τρομερά ρευστό περιβάλλον. Πρέπει να μάθουμε το να αλλάζουμε, και για εμάς αυτή είναι η κουλτούρα της εταιρείας μας, το ότι δεν υπάρχει τίποτα σταθερό. Θωρακιζόμαστε, χρησιμοποιούμε το καλύτερο μέρος του εαυτού μας, προχωράμε».