Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων και ο ρόλος του Κράτους
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία και σύμφωνα με εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι Άτομα με Αναπηρία.
Η Eurostat εκτιμά ότι 92 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, το 24,5% του γενικού πληθυσμού άνω των 16 ετών, ζουν με κάποια μορφή αναπηρίας.
Η Ελληνική Στατιστική Αρχή υπολογίζει ότι 1 στα 4 άτομα στην Ελλάδα, ποσοστό 24,9%, δηλώνει ότι ένιωσε «σοβαρά περιορισμένο» (10,2%) ή «μέτρια περιορισμένο» (14,1%) στις καθημερινές του δραστηριότητες λόγω προβλημάτων υγείας. Το αντίστοιχο ποσοστό στα άτομα άνω των 65 ετών φτάνει στο 60%.
Πώς αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν την συνύπαρξη με τους γύρω τους; Ποιο είναι το κοινωνικό τους στάτους;
Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων και ο ρόλος του Κράτους
Ένας στους δύο αισθάνεται ότι υφίσταται κακή ή άδική μεταχείρισης λόγω αναπηρίας. Η ανεργία των ατόμων με αναπηρία στις ηλικίες από 20 έως 26 φτάνει το 17 % όταν στις ίδιες ηλικίες στα άτομα χωρίς αναπηρία είναι 8%. 1 στους 3 διατρέχει κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμό, όταν η αντίστοιχη αναλογία στα άτομα χωρίς αναπηρίας είναι 1 στους 6.
Με αυτούς τους αριθμούς δεν πρέπει να αισθανόμαστε βολικά. Είναι αδιανόητο το 2024 οι ανάπηροι συμπολίτες μας να νοιώθουν ότι μειονεκτούν έναντι των άλλων, να στερούνται αυτονόητα δικαιώματα, όπως να κυκλοφορούν στις πόλεις μας, να εργάζονται, να έχουν κοινωνική ζωή, να λαμβάνουν την φροντίδα που τους αξίζει, να επιλέγουν τον τρόπο που θέλουν να ζήσουν, όπως κάθε πολίτης σ’ αυτή τη χώρα, στην Ευρώπη και στον Κόσμο.
Το Κράτος και οι πολίτες του οφείλουμε να υπερασπιστούμε αυτά τα δικαιώματα, όχι με ευχολόγια, αλλά με πράξεις. Το κράτος να θεσμοθετήσει μέτρα κατά του κοινωνικού αποκλεισμού και οι πολίτες να δείχνουμε έμπρακτα τον σεβασμό μας.
Δυστυχώς στη χώρα μας η Αναπηρία δεν αποτελούσε για πολλές δεκαετίας πολιτική προτεραιότητα. Η χώρα απέκτησε Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίας μόλις το 2020. Πρόκειται για τον πρώτο οδικό χάρτη που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για την αναπηρία. Οι ανάπηροι δεν είναι ανήμποροι και δεν πρέπει να μένουν αόρατοι. Μπορούν να είναι ενεργοί πολίτες, ο καθένας με τους δικούς του όρους.
Με εργαλείο το Ταμείο Ανάκαμψης σχεδιάσαμε προγράμματα και δράσεις που είχαν ένα κοινό στόχο: την ενδυνάμωση των ατόμων με αναπηρία και την ένταξή τους στον κοινωνικό ιστό.
Ο προσωπικός βοηθός είναι σήμερα πραγματικότητα για 1.500 συμπολίτες μας που έχουν πλέον το δικαίωμα να σχεδιάζουν την καθημερινότητά τους και να ζουν ανεξάρτητοι. Για παράδειγμα, μια φοιτήτρια σε αμαξίδιο μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματά της και να συμμετέχει στην φοιτητική ζωή χωρίς να εξαρτάται από συγγενείς ή φίλους.
Η Επαγγελματική Αναδοχή είναι ένα σημαντικό βήμα για την αποϊδρυματοποίηση παιδιών με αναπηρία σε ποσοστό τουλάχιστον 67%. Μέχρι σήμερα 1.120 επαγγελματίες ανάδοχοι, έχοντας την κατάλληλη οικονομική και ψυχοκοινωνική υποστήριξη από το κράτος, έδωσαν την ευκαιρία σε ισάριθμα παιδιά με αναπηρία να ζουν μέσα σε μία οικογένεια.
Η Πρώιμη Ανίχνευση και Παρέμβαση που αφορά 25.000 παιδιά σε όλη τη χώρα έως 6 ετών. Το πρόγραμμα έχει μια ιδιαίτερη αξία! διασφαλίζει ότι για κάθε παιδί που ανιχνεύεται με αναπτυξιακές δυσκολίες, θα βρεθούν τρόποι και τεχνικές που θα το βοηθήσουν να αναπτύξει στο μέγιστο τις ικανότητές του, να είναι λειτουργικό και να ζήσει μια καλύτερη ζωή
Η Ψηφιακή Κάρτα Αναπηρίας ή αλλιώς η Κάρτα Αξιοπρέπειας, η οποία διασφαλίζει στα άτομα με αναπηρία την άνευ ετέρου πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες που δικαιούνται. Η κατοχή της αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο για όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Οι ανάπηροι συμπολίτες μας δεν χρειάζεται να αναζητούν συνεχώς καινούρια πιστοποιητικά για κάθε επαφή τους με το Δημόσιο.
Τέσσερεις σημαντικές πολιτικές, τέσσερα σημαντικά βήματα προς μια συμπεριληπτική κοινωνία, που ενδυναμώνουν τα άτομα με αναπηρία, τα ενθαρρύνουν να βγουν από το σπίτι και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Ανακουφίζουν όμως και τις οικογένειές τους οι οποίες βλέπουν στο κράτος ένα σύμμαχο που διευκολύνει την καθημερινότητά τους.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν. Ως κοινωνία και ως πολίτες είμαστε ακόμα στο τι δεν πρέπει να κάνουμε και μακριά από το τι οφείλουμε να κάνουμε. Εμείς οι ίδιοι να μην γινόμαστε τα εμπόδια, να μην φράζουμε την προσβασιμότητα των άλλων στον κοινό μας χώρο, να μην αδιαφορούμε για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.
Οι νόμοι είναι απαραίτητοι και πρέπει να τηρούνται από όλους. Όμως δεν αρκούν. Σεβόμαστε του νόμους, κυρίως όμως σεβόμαστε την ελευθερία στο πρόσωπο του άλλου.
10°
