Το Σάββατο η κηδεία του Μανούσου Μανουσάκη - Πού θα τελεστεί

Ο Μανούσος Μανουσάκης έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Τετάρτης (20.11) μετά από περίπου έναν μήνα νοσηλείας σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Όπως αποκάλυψε σήμερα η σύζυγός του, ο Μανούσος Μανουσάκης έπασχε από οξεία λευχαιμία, που εξελίχθηκε ραγδαία, με την οικογένειά του να μην έχει ακόμη συνειδητοποιήσει την απώλεια. 

Σύμφωνα με τον Ant1, η κηδεία του Μανούσου Μανουσάκη θα τελεστεί το Σάββατο (23.11) στη 1 το μεσημέρι στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. 

Μανούσος Μανουσάκης: Ποιος ήταν ο σκηνοθέτης που έφερε επανάσταση στην τηλεόραση

Ο Μανούσος Μανουσάκης γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου (London Film School) στην Αγγλία. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ξεκίνησε να εργάζεται αρχικά στον κινηματογράφο.

Μία από τις πρώτες του δουλειές ήταν η ταινία Βαρθολομαίος το 1973. Στην ταινία αυτή είχε τριπλό ρόλο καθώς έγραψε το σενάριο και έκανε την σκηνοθεσία και την παραγωγή αυτής. Η ταινία απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Ρέμο του 1973, αλλά στην Ελλάδα απαγορεύτηκε από τη χούντα, η ταινία αυτή προβλήθηκε και σε κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης το 1973 (οδός Βασ. Όλγας και οδός Μαρτίου), οι ηθοποιοί στο σύνολό τους σχεδόν ήταν κάτοικοι του Χιλιομοδίου Κορίνθιας, επίσης στην είσοδο του κινηματογράφου υπήρχε αστυνομικός της χούντας. Ακολούθησαν κι άλλες κινηματογραφικές παραγωγές όπως το Άρχοντες το 1978, Η σκιάχτρα το 1985 ενώ συμμετείχε στις ταινίες Σουβλίστε τους! Έτσι θα πάρουμε το κουραδόκαστρο και Το τραγούδι της επιστροφής, όπου είχε παρουσία ως ηθοποιός. Στα μέσα τις δεκαετίας του 1980 έκανε τα πρώτα του βήματα ως σκηνοθέτης τηλεοπτικών σειρών. Πιο συγκεκριμένα ανέλαβε την σκηνοθεσία των σειρών: Καλλικαντζαροδουλειές (1985-1986), Μικρογραφίες (1986-1987) και Τα καλύτερά τους χρόνια (1989).

Το όνομά του έχει συνδυαστεί με τη σκηνοθεσία και παραγωγή ελληνικών τηλεοπτικών σειρών στην ιδιωτική τηλεόραση από τις αρχές του 1990 μέχρι σήμερα. Οι δραματικές σειρές οι οποίες σκηνοθέτησε βασίζονται σεναριακά σε απαγορευμένους έρωτες, ενώ κάποιες από αυτές («Ψίθυροι καρδιάς», «Άγγιγμα ψυχής», «Μη μου λες αντίο», «Η αγάπη ήρθε από μακριά») θεωρούνται από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.

Στον κινηματογράφο έχει υπογράψει σκηνοθετικά τις ταινίες «Παραλάβατε διορισμόν» το 1996, «Κόκκινος δράκος» το 1998 και «Ουζερί Τσιτσάνης» το 2015.

Η τελευταία δουλειά του Μανούσου Μανουσάκη ήταν μία κοινωνική αστυνομική σειρά για την ΕΡΤ, το Δίχτυ. Το πρώτο της επεισόδιο είχε προβληθεί την περασμένη Παρασκευή, με τον σκηνοθέτη να κάνει και μία ανάρτηση στο Facebook για το θέμα.

Η τελευταία συνέντευξη του Μανούσου Μανουσάκη

Mια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε πριν από λίγο καιρό ο Μανούσος Μανουσάκης που έμελε να είναι και η τελευταία του.

«Αν έχει τη διάθεση να στρωθεί κάτω και να δουλέψει και να μελετήσει και να εκπαιδευτεί ναι, αλλά όχι επειδή είναι στην επικαιρότητα. Επειδή μου κάνει το πρόσωπό του χαρακτηριολογικά, όχι επειδή έχει likes, προς Θεού, ποτέ. Αλλά αν ήταν ένα πρόσωπο που έβλεπα στον δρόμο και έλεγα “πω, πω αυτός είναι και κανένας άλλος” ή “αυτή είναι και καμία άλλη” θα επένδυα χρόνο σε αυτόν. Αλλά θα έπρεπε να επενδύσει χρόνος και αυτός, διπλάσιο από τον δικό μου. Τώρα, αν θέλει να κάτσει να μελετήσει, να δουλέψει κτλ. εντάξει, θα το έκανα», ανέφερε αρχικά στην εκπομπή «Καλημέρα είπαμε;».

«Άλλωστε μην ξεχνάτε κανείς δεν πέθανε από κακή ηθοποιία, δεν είναι και χειρουργική επέμβαση με ερασιτέχνη χειρουργό. Το καμαρίνι έχει τεράστιο ενδιαφέρον, είναι μια δραματουργία από μόνο του».

«Το ενδιαφέρον είναι το θέαμα. Το θέαμα είναι το ενδιαφέρον. Το τι συμβαίνει στο συνεργείο ή τι κάνουμε στο break στο γύρισμα, αυτό που βλέπει ο θεατής στην οθόνη είναι το ενδιαφέρον. Τα υπόλοιπα είναι ευχάριστα, πιπεράτα, καλά, αλλά μεταξύ μας. Αν δεν ήμουν εδώ, θα ήμουν σπίτι μου και θα διάβαζα σενάρια. Είναι η ευκαιρία το Σαββατοκύριακο να κάνεις δουλειές που δεν προλαβαίνεις να τις κάνεις μες τη βδομάδα».

«Δεν είναι λογικό για τον καθένα μας να είναι πάνω στη δράση όταν αποχαιρετά αυτόν τον κόσμο, από το να είναι σε απόσυρση, με τα σάλια του και τις μύξες του. Κανείς δεν έχει ηλικία, ούτε ο σουβλατζής ούτε ο καλλιτέχνης. Μην το διαφοροποιούμε. Και ο σουβλατζής θα πεθάνει πάνω στην τσίκνα του, άμα είναι ερωτευμένος με αυτό. Εμένα ο παππούς μου δούλευε στο μαγαζί μέχρι 96 χρονών, δεν έφευγε.

Ναι αυτά τα 8-10 χρόνια. Όχι δεν με ζητάγανε. Έκαναν άλλου είδους πράγματα, διαφορετική λογική, διαφορετική φιλοσοφία τηλεόρασης. Κάτι που δεν τους ταίριαζε και δεν μου ταίριαζε. Ήταν μια διάσταση κοινή συναινέσει».