Ελλαδα

O Κυριάκος Μητσοτάκης αποχαιρέτησε τον Θανάση Βαλτινό

«Φώτισε νέους δρόμους στις επόμενες γενιές»

Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

O Κυριάκος Μητσοτάκης αποχαιρέτησε τον Θανάση Βαλτινό - «Αποχαιρετούμε έναν σπουδαίο αφηγητή»

Τα συλλυπητήρια του για τον θάνατο του Θανάση Βαλτινού εξέφρασε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητροτάκης με ανάρτηση του στο Facebook. Ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στο έργο του εκλιπόντος τόνισε ότι αποτύπωσε «τις πιο αιχμηρές γωνίες της ελληνικής ιστορίας».

«Αποχαιρετούμε τον πεζογράφο μας Θανάση Βαλτινό. Έναν σπουδαίο αφηγητή, που με την πένα του εξερεύνησε τις ανθρώπινες αντιφάσεις και τις κοινωνικές αντιθέσεις. Αποτυπώνοντας, παράλληλα, τις πιο αιχμηρές γωνίες της ελληνικής ιστορίας» ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης και συμπλήρωσε: «Στη μακρά διαδρομή του αναμετρήθηκε με τις εκφραστικές φόρμες και φώτισε νέους δρόμους στις επόμενες γενιές. Υπήρξε σεμνό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ενώ και ως ενεργός πολίτης άφησε ένα ξεχωριστό αποτύπωμα στη δημόσια ζωή. Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια και στους οικείους του».

Nωρίτεα τον συγγραφέα που έφυγε από τη ζωή αποχαιρέτησε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

«Η αφηγηματική του λιτότητα, ο κατακλυσμός των σελίδων του από τη δράση και τα παθήματα των απλών ανθρώπων, ο συνεχής, πυρετικός διάλογός του με την ιστορία, η πρωτοπόρος χρήση των τεκμηρίων ως λογοτεχνικής ύλης, και κυρίως η προσέγγιση της ελληνικής γλώσσας ως ζώσας μνήμης των νοημάτων που συνέχουν τον ελληνισμό στη διαχρονία του, άλλαξαν τον ρου του σύγχρονου ελληνικού μυθιστορήματος», γράφει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου. 

Ολόκληρη η ανάρτηση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου για τον Θανάση Βαλτινό

Αποχαιρετώ με βαθιά θλίψη τον Θανάση Βαλτινό, πεζογράφο, σεναριογράφο και μεταφραστή του αρχαίου δράματος, έναν συγγραφέα με σημαντικότατη και πολύτροπη εισφορά στην ελληνική λογοτεχνία. Η αφηγηματική του λιτότητα, ο κατακλυσμός των σελίδων του από τη δράση και τα παθήματα των απλών ανθρώπων, ο συνεχής, πυρετικός διάλογός του με την ιστορία, η πρωτοπόρος χρήση των τεκμηρίων ως λογοτεχνικής ύλης, και κυρίως η προσέγγιση της ελληνικής γλώσσας ως ζώσας μνήμης των νοημάτων που συνέχουν τον ελληνισμό στη διαχρονία του, άλλαξαν τον ρου του σύγχρονου ελληνικού μυθιστορήματος.

Από την «Κάθοδο των εννιά» ως τα «Στοιχεία για τη δεκαετία του ‘60» και από το «Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη» ως το «Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο», την «Ορθοκωστά» και τον αριστουργηματικό «Τελευταίο Βαρλάμη», ο Θανάσης Βαλτινός μας έδειξε, όπως εξάλλου είχε ο ίδιος πει, ότι η υψηλή λογοτεχνία «δεν προφητεύει, αλλά ψηλαφεί αυτό που επίκειται και κουβαλά τα δικά του ρίγη».