Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για το πώς θα έπρεπε να ήταν μία χαρακτηριστική ελληνική παρέλαση
Παρακολουθώντας τη χτεσινή παρέλαση προσπαθούσα να σκεφτώ τρόπους με τους οποίους το επαναλαμβανόμενο θέαμα θα μπορούσε πραγματικά να είναι χαρακτηριστικό της Ελλάδας και να διαφημίζει το ιδιαίτερο μεγαλείο της αντί να μοιάζει με δεκάδες άλλες παρελάσεις δεκάδες άλλων χωρών. Θέλω να πω ότι όλες οι χώρες έχουν άρματα μάχης και πυραύλους και παλαίμαχους κλπ οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος η σπουδαιότερη, ηρωικότερη, πιο αδικημένη και πιο βασανισμένη χώρα του κόσμου να κάνει ό,τι κάνουν οι άλλοι.
Μια πραγματική ελληνική παρέλαση
Φιλοδοξώντας να γίνω για τις παρελάσεις ό,τι ο Δημήτρης ο Παπαϊωάννου για τις τελετές έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων σας παρουσιάζω τις ιδέες μου για μια παρέλαση που θα είναι πραγματικά και αποκλειστικά ελληνική και όχι μια βαρετή απομίμηση των στρατιωτικών παρελάσεων έτσι όπως αυτές καθιερώθηκαν από ισχυρότερες στρατιωτικά, αλλά καθυστερημένες πολιτισμικά, χώρες.
Για αρχή θα αφαιρούσα άρματα μάχης, πυροβόλα, εκτοξευτές, επίλεκτα σώματα του στρατού κλπ. Όπως είπα αυτά τα έχουν όλες οι χώρες. Θα κρατούσα σίγουρα τους φαντάρους μόνο που αυτοί θα παρέλαυναν κρατώντας πευκοβελόνες και γόπες από τσιγάρα προκειμένου να αναδειχθεί το μεγαλύτερο κομμάτι της εκπαίδευσης των Ελλήνων στρατιωτών. Θα κρατούσα και κάποιους βαθμοφόρους (αρκεί να είχαν κοιλίτσα) οι οποίοι θα παρέλαυναν κρατώντας πλαστικά ποτήρια (με φρέντο οι αξιωματικοί, με φραπέδες οι υπαξιωματικοί) ενώ κάποιοι από τους πιο χαμηλόβαθμους θα κρατούσαν τα ψώνια από τα σούπερμαρκετ στα οποία τους στέλνουν οι ανώτεροι τους. Και εκεί θα τελείωνε το στρατιωτικό κομμάτι.
Η συνέχεια θα ήταν αφιερωμένη σε όλους όσους κάνουν την μικρή αυτή χώρα τόσο μοναδική (δεν έχω ακόμα καταλήξει στη σειρά αλλά πάνω κάτω θα είναι αυτή):
- Οι αρχηγοί των κομμάτων. Σε μια παρέλαση που σκοπό έχει να τιμήσει τον ελληνικό λαό θα ήταν άδικο να μη συμμετέχουν αυτοί που ο ελληνικός λαός έχει διαλέξει για να τον εκπροσωπούν.
- Υπουργοί οι οποίοι θα κρατούν ταμπέλα με τον αριθμό των απευθείας αναθέσεων που έχει κάνει το υπουργείο τους τον τελευταίο χρόνο.
- Οι δημόσιες υπηρεσίες. Επικεφαλής και επιλεγμένοι υπάλληλοι θα παρέλαυναν κρατώντας, αντί για σημαία, ταμπέλες στις οποίες θα διαβάζαμε τον ετήσιο προϋπολογισμό των υπηρεσιών τους και τον αριθμό των υπαλλήλων(κατά προσέγγιση γιατί ποιος μπορεί να ξέρει στ’ αλήθεια).
- Οι οργανώσεις, σύλλογοι, σωματεία κλπ που χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό. Θα ήταν άδικο να μην τιμήσουμε τους συμπολίτες που έχουν βρει τον τρόπο να πληρώνουμε όλοι τα χόμπι τους (ή τις μπίζνες τους). Επειδή αν παρέλαυναν όλοι η παρέλαση θα κρατούσε μέρες, σε κάθε παρέλαση θα συμμετέχουν 50-100. Εννοείται ότι και πάλι αντί για σημαία θα έχουμε το ποσό της επιχορήγησης.
- Οι επίλεκτοι συνταξιούχοι ΔΕΚΟ. Συμπολίτες που θυσιάστηκαν για το κοινό καλό βγαίνοντας στη σύνταξη πριν από τα 50.
- Μηχανοκίνητα τμήματα των ημικατεστραμένων παλιών Χιουντάι τα οποία νυχθημερόν οργώνουν τους δρόμους των πόλεων της χώρας μαζεύοντας παλιατζούρες και άχρηστα ή χρήσιμα μεταλλικά αντικείμενα. Πλάι τους θα κινούνται δικυκλιστές χωρίς κράνος και με κρυμμένες τις πινακίδες ενώ όλοι τους θα συνοδεύονται από περιπολικά της ΕΛΑΣ.
- Εκπρόσωποι των εταιρειών που έχουν συστήσει ολιγοπώλιο στην Ελλάδα και αποκλείουν οποιαδήποτε περίπτωση πραγματικού (και εντελώς ανθελληνικού) ανταγωνισμού.
- Τέλος οι μαθητές. Εκεί δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα αφού οι μαθητικές παρελάσεις είναι ό,τι πιο ελληνικό παρακολουθούμε κάθε 28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου. Έλληνες οι οποίοι εντελώς ασυγχρόνιστοι και απειθάρχητοι καταφέρνουν να παρελάσουν με χύμα βήμα υπό τους ήχους στρατιωτικών εμβατηρίων περιγράφοντας με τον καλύτερο τρόπο την πραγματική εικόνα της Ελλάδας. Μιας χώρας η οποία εδώ και 200 χρόνια καταφέρνει να συνδυάσει αυτό που παριστάνει ότι είναι με την απροκάλυπτη επίδειξη αυτού που πραγματικά είναι. Και μπράβο της.
20°
