Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για τη διαδήλωση στην Ισραηλινή Πρεσβεία ανήμερα της 7ης Οκτωβρίου
Τις ημέρες που πέρασαν είδαμε έναν φαντάρο ο οποίος σε μια κομματική συγκέντρωση, φορώντας τη στολή, έβγαλε λόγο εναντίον χωρών συμμάχων της Ελλάδας, εναντίον του στρατιωτικού συνασπισμού του οποίου η Ελλάδα είναι μέλος και εναντίον της κυβέρνησης και είδαμε και μια πορεία υποστηρικτών της Χαμάς και της Χεζμπολάχ προς την Ισραηλινή πρεσβεία την ημέρα της επετείου της τρομοκρατικής επίθεσης στην οποία δολοφονήθηκαν, βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν εκατοντάδες Ισραηλινοί πολίτες όλων των ηλικιών. Τα επιχειρήματα υπέρ της ελευθερίας του ένστολου να κάνει κομματική προπαγάνδα και των υποστηρικτών της Χαμάς και της Χεσμπολάχ να διαδηλώνουν ανήμερα της 7ης Οκτωβρίου είχαν όλα μέσα τη λέξη «δημοκρατία». Ίσως επειδή πολλοί συμπολίτες αντιλαμβάνονται την δημοκρατία με τον αντρεοπαπαντρεϊκό τρόπο: αυτόν της ασυδοσίας και της μπαχαλοποίησης των πάντων.
Καλώς ή κακώς η δημοκρατία δεν ταυτίζεται με τη δυνατότητα οποιουδήποτε να κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει. Έχει κανόνες και λογική. Κανόνες και λογική που λένε ότι η κομματικοποίηση και η απειθαρχία κάνουν κακό στον στρατό και ότι η πορεία των υποστηρικτών της Χαμάς και της Χεζμπολάχ της 7ης Οκτωβρίου θα έπρεπε να απαγορευτεί.
Ας ξεκινήσω με την πορεία. Σε μια δημοκρατική κοινωνία λογικό είναι να υπάρχουν και να εκφράζονται άνθρωποι διαφόρων ιδεολογιών ακόμα και αντιδημοκρατικών. Εκτός από τους δημοκράτες θα υπάρχουν και οι φασίστες και οι κομμουνιστές και οι βασιλόφρονες και δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος. Και αφού θα υπάρχουν και θα εκφράζονται θα μπορούν να διοργανώνουν πορείες και συγκεντρώσεις. Αλλά όχι όποτε και όπου θέλουν. Και αυτό είναι κάτι με το οποίο είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν ακόμα και οι υπερασπιστές όσων έκαναν πορεία προς την Ισραηλινή πρεσβεία την 7η του Οκτωβρίου. Αρκεί να αλλάξουμε ημερομηνία και διαδηλωτές.
Στη χώρα μας δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που γοητεύονται από τον φασισμό. Και πολλοί από αυτούς είναι υποστηρικτές της Χρυσής της Αυγής. Στο πλαίσιο της δημοκρατίας δεν απαγορεύεται ούτε να γοητεύεσαι από τον φασισμό ούτε να βλέπεις με συμπάθεια ακόμα και εγκληματίες. Το ότι δεν απαγορεύονται αυτά τα δύο δεν σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να απαγορευτεί μια συγκέντρωση και πορεία υποστήριξης στη Χρυσή Αυγή προς το μνημείο του Παύλου Φύσσα την ημέρα της επετείου της δολοφονίας του. Ακόμα και άλλη κατεύθυνση να είχε η πορεία, ακόμα κι αν σε μια δημοκρατία δεν απαγορεύεται να υποστηρίζεις ακόμα και εγκληματίες, ειδικά εκείνη την ημέρα η λογική λέει ότι μια τέτοια συγκέντρωση θα έπρεπε να απαγορευτεί όπως θα έπρεπε να απαγορευτεί και πορεία των υποστηρικτών της Χαμάς και της Χεζμπολάχ την 7η Οκτωβρίου.
Όποιος δεν καταλαβαίνει γιατί θα έπρεπε να απαγορευτεί η πορεία των υποστηρικτών της Χεζμπολάχ και της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου μάλλον δεν καταλαβαίνει γιατί θα έπρεπε να απαγορευτεί και μια συγκέντρωση και πορεία φασιστών στην επέτειο της δολοφονίας Φύσσα.
Πάμε τώρα στον ένστολο*. Για αρχή αυτό που έκανε απαγορεύεται από τον στρατιωτικό κανονισμό (και αν ζούσαμε σε μια χώρα που δεν είναι μπάχαλο ο φαντάρος αυτός θα έχει ήδη τιμωρηθεί). Το γιατί σε έναν στρατό, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο οργανισμό, πρέπει να τηρείται και να επιβάλλεται με αυστηρότητα ο κανονισμός νομίζω πως το καταλαβαίνουμε όλοι. Το γιατί ένας στρατός χωρίς πειθαρχία και στρατιώτες έτοιμους να ακολουθήσουν διαταγές με τις οποίες μπορεί και να διαφωνούν θα διαλυθεί, επίσης το καταλαβαίνουμε. Το αν μας αρέσει η ύπαρξη στρατού είναι φυσικά ένα θέμα, αλλά άπαξ και ο στρατός υπάρχει ακόμα και ο πιο χαζός καταλαβαίνει ότι πρέπει να έχει κανόνες και αυστηρή πειθαρχία.
Και για να φέρω πάλι ένα παράδειγμα από την άλλη πλευρά, είμαι σίγουρος ότι οι σύντροφοι θα συμφωνήσουν ότι ένας ένστολος ο οποίος θα βγάλει λόγο σε μπατριωτική (με μπ) συγκέντρωση στον οποίο θα αμφισβητεί τη συμφωνία των Πρεσπών και θα απαιτεί επίθεση στη Βόρεια Μακεδονία θα πρέπει να τιμωρηθεί παρότι δεν απαγορεύεται κάποιος – ακόμα κι ένας φαντάρος - να μη γουστάρει τη συμφωνία των Πρεσπών και να είναι πολεμοχαρής. Και δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς με την τιμωρία ενός φαντάρου ο οποίος φορώντας τη στολή θα εμφανιστεί σε μια συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας για να πει ότι οι φαντάροι στηρίζουν το κόμμα και την κυβέρνηση του Κυριάκου του Μητσοτάκη. Δεν είναι λοιπόν δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί πρέπει να τιμωρηθεί και ο φαντάρος ο οποίος φορώντας της στολή του μίλησε σε συγκέντρωση του ΚΚΕ εναντίον συμμάχων, εναντίον της αμυντικής πολιτικής της χώρας, εναντίον της κυβέρνησης και παρουσιάζοντας μάλιστα τις απόψεις του ως κυρίαρχες στο στράτευμα. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει πρώτα και πάνω από όλα η κοινή λογική. Και μπράβο της.
* Προφανώς όλο το πρόβλημα δημιουργείται από τη στολή. Αν ο φαντάρος εμφανιζόταν με πολιτικά, εκπροσωπώντας μόνο τον εαυτό του, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα κι αν κανείς είχε λίγο ξύδι θα τον βοηθούσε να το ξεπεράσει. Αλλά όταν φοράς μια στολή, οποιαδήποτε στολή, παύεις να εκπροσωπείς μόνο τον εαυτό σου και επιπλέον δεσμεύεσαι από κανόνες σχετικούς με τη στολή που φοράς.
