Επιτέλους ο ελληνικός λαός βραβεύτηκε!

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει πόσο άδικο ήταν που ο σοφότερος, ο εξυπνότερος, ο πιο εργατικός και ο πιο βασανισμένος λαός στον κόσμο δεν έχει ποτέ του βραβευτεί για τίποτα. Θα μου πείτε ότι συνήθως δεν βραβεύονται ολόκληροι λαοί και πως κάτι τέτοιο ακούγεται περισσότερο κωμικό παρά τιμητικό, αλλά θα σας απαντήσω πως κάπως τέλος πάντων πρέπει να τιμηθεί ένας τόσο σπουδαίος λαός όπως ο ελληνικός. Ευτυχώς την αδικία αυτήν την κατάλαβε ο δήμαρχος της Αθήνας Χάρης Δούκας και έτσι στο πλαίσιο του Athens Democracy Forum (και κατόπιν εισηγήσεως της «ειδικής συμβουλευτικής επιτροπής») αποφάσισε «τη βράβευση του ελληνικού λαού για τους αγώνες του για ελευθερία και δημοκρατία που οδήγησαν στην πτώση της δικτατορίας».

Η βράβευση του ελληνικού λαού από τον Χάρη Δούκα

Αφού σας διαβεβαιώσω ότι δεν κάνω πλάκα (δεν θα μπορούσα άλλωστε να σκεφτώ κάτι τόσο αστείο), να σας ενημερώσω ότι η βράβευση έλαβε χώρα χτες το απόγευμα, οπότε και ο part time δήμαρχος της πρωτεύουσας, σύντροφος Δούκας, έδωσε το βραβείο στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας η οποία για άλλη μια φορά κατάφερε να μην κλάψει από τα γέλια παρ’ ότι συμμετείχε σε κάτι που μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει.

Κάποιοι, κυρίως όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς ιστορία και όσοι έζησαν την περίοδο της 7ετίας, μπορεί να παρατηρήσουν ότι πέρα από την αστειότητα της φράσης «ο δήμαρχος της Αθήνας βραβεύει τον ελληνικό λαό» υπάρχει και η πραγματικότητα στην οποία η αντίσταση των ελάχιστων, μεμονωμένων Ελλήνων μέχρι το 1973 και μετά των λίγων χιλιάδων φοιτητών που κλείστηκαν στη Νομική και το Πολυτεχνείο, όχι μόνο δεν συνιστά «αγώνα του λαού», αλλά είναι και μια υπενθύμιση της μακαριότητας με την οποία η συντριπτική πλειονότητα των «δημοκρατών» Ελλήνων βίωσε τη δικατορία. Μπορεί επίσης να πουν ότι οι η δικτατορία έπεσε από μόνη της και εξαιτίας του εγκλήματος που είχε ως αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Σε όλες αυτές τις επιπόλαιες ενστάσεις φυσικά υπάρχει απάντηση, τουλάχιστον για όσους δεν περιορίζονται από τα ασφυκτικά δεσμά της ιστορικής πραγματικότητας. Γιατί ο πιο δημοκρατικός λαός του κόσμου μπορεί φαινομενικά να έκανε τουμπεκί ψιλοκομμένο για 7 χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα όλο αυτό το διάστημα έστελνε στους απριλιανούς την αρνητική του ενέργεια. Κι αυτή η αρνητική ενέργεια από όλο τον ελληνικό λαό είναι που οδήγησε στην πτώση των συνταγματαρχών. Κάποιοι μάλιστα γκαντέμιαζαν τους δικτάτορες μουτζώνοντας τους κρυφά και ελπίζω κάποτε και η επίσημη ιστορία να αναγνωρίζει την αντιστασιακή τους δράση.

Ως άνθρωπος που ζω από τη σάτιρα και την κοροϊδία της μπούρδας εννοείται ότι στηρίζω τη βράβευση λαών. Δεν ξέρω αν έγινε προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι εσωκομματικές ανάγκες του δημάρχου, και δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η κωμωδία και γι’ αυτό έχω να προτείνω στον δήμαρχο της Αθήνας και άλλα βραβεία με τα οποία μπορούν να βραβευθεί ο σπουδαίος ελληνικός λαός (δηλαδή όλοι εμείς): Βραβείο για τους αγώνες μας για την προστασία του δημόσιου χώρου, βραβείο ευγένειας και καλής συμπεριφοράς, βραβείο σοβαρότητας και ψυχραιμίας, βραβείο οδικής συμπεριφοράς, βραβείο για τους αγώνες μας για την καθαριότητα, βραβείο για τους αγώνες μας υπέρ της νομιμότητας και της εφαρμογής των κανόνων, βραβείο ανατροφής παιδιών και, βέβαια, βραβείο φιλότιμου. Και μπράβο μας και μπράβο και στον σύντροφο Δούκα στον οποίο απονέμω βραβείο για τους αγώνες του για τη σάτιρα.