Γιατί η πισίνα είναι πολυτέλεια;

Τον τελευταίο καιρό η πισίνα γίνεται αφορμή για ιδεολογικούς αφορισμούς και στοχοποίηση.

Στην Ελλάδα είναι απόλυτα φυσιολογικό να αποκτά κάποιος αυτοκίνητο αξίας 35.000 ευρώ ακόμη κι αν δεν διαθέτει χρήματα και πρέπει να τα δανειστεί από τράπεζα με υψηλό επιτόκιο, ακόμη κι αν δεν διαθέτει δικό του σπίτι, ακόμη κι αν δεν διαθέτει πάρκινγκ στο σπίτι του και πρέπει να το παρκάρει στο πεζοδρόμιο, ακόμη κι αν δεν διαθέτει χρήματα να πληρώνει ενοίκιο σε πάρκινγκ, ακόμη κι αν δεν διαθέτει τόσα χρήματα ώστε να καλύψει το ενοίκιο του σπιτιού του, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι από την επόμενη της αγοράς του αυτοκινήτου θα χάσει το 20% της αξίας του. Το αυτοκίνητο έχει πάγια έξοδα όπως ασφάλεια, συντήρηση, έξοδα κίνησης. Η αγορά του αυτοκινήτου προσφέρει άνεση και ευελιξία κι ας υπάρχουν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που εξυπηρετούν την μετακίνηση. Σπάνια στοχοποιείται κάποιος για την κατοχή ενός ακριβού αυτοκινήτου. Δεν συμβαίνει το ίδιο με την κατασκευή μιας πισίνας. Η πισίνα θεωρείται ξιπασιά, επίδειξη πολυτέλειας, νεοπλουτισμού και σουσουδισμού.

Είναι η πισίνα ένα είδος πολυτελείας;

Η κατασκευή μιας πισίνας σε μονοκατοικία μπορεί να κοστίσει από 6.000 ευρώ και ανάλογα με τα τετραγωνικά, τα υλικά και το μηχανοστάσιο να φτάσει και τις 30.000.

Μια πισίνα της τάξης των 10.000 ευρώ σε μια μονοκατοικία 75 τετραγωνικών ερεθίζει τα αντανακλαστικά των πολιτών αυτής της χώρας, ακόμη κι αν ο ιδιοκτήτης δεν έχει αλλάξει το αυτοκίνητο του την τελευταία δεκαετία. Συχνά το σχόλιο μπορεί να είναι ακριβώς αυτό: χρήματα να πάρει αυτοκίνητό δεν έχει, λεφτά για πισίνα όμως είχε.

Δεν είναι καινούργια πληροφορία ότι ο πολιτισμός μας είναι δομημένος λάθος. Μυοσκελετικά, αυτοάνοσα, ψυχικά αδιέξοδα, συμβίωση σε απάνθρωπες πόλεις, διαμερίσματα κουτιά χωρίς ξέφωτο.

Τι χρειάζεται η πισίνα σε μια χώρα με τόσες παραλίες; Είναι το επιχείρημα που ακούγεται συχνότερα. Τι χρειάζεται το αυτοκίνητο με τόσα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Και μάλιστα με περιβαλλοντικό αποτύπωμα μεγαλύτερο από αυτό της πισίνας, αφού πολλές από αυτές λειτουργούν με το νερό της θάλασσας.

Τα αρχαία λουτρά

Οι ευεργετικές ιδιότητες του νερού είναι γνωστές. Οι δημόσιες πισίνες και τα λουτρά στην αρχαιότητα αποτελούσαν σημαντικό κομμάτι της κοινωνικής ζωής, αλλά και της ευεξίας. Σχεδόν καθημερινά οι άνθρωποι μαζεύονταν για χαλάρωση, κολύμπι και κοινωνικοποίηση. Οι Ρωμαίοι μάλιστα δημιούργησαν καλοσχεδιασμένα συστήματα υδροδότησης για να γεμίζουν τις πισίνες με νερό. Πολλές από αυτές συνδέονταν και με ναούς ενισχύοντας την πεποίθηση της κουλτούρας του υγρού στοιχείου ως πολιτιστική αξία.

Κάθε φορά που βλέπω μια παλιά μονοκατοικία στην επαρχία, με ένα τεράστιο suv παρκαρισμένο στον κήπο, σκέφτομαι πως αν τα χρήματα για το αυτοκίνητο επενδύονταν σε μια μικρή δεξαμενή νερού θα ήταν ευτυχισμένα περισσότερα μέλη της οικογένειας

Μα οι πισίνες και τα λουτρά ήταν δημόσιο αγαθό, θα σκεφτεί κανείς. Ακριβώς. Αγαθό. Όχι είδος πολυτελείας. Και σήμερα υπάρχουν δημόσια κολυμβητήρια και λουτρά, αλλά υπάρχουν και ιδιωτικές πισίνες χωρίς απαραίτητα οι ιδιοκτήτες να διαθέτουν αμύθητη περιουσία. Ήταν και παραμένει ένα δημόσιο αγαθό που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει ιδιωτικό όπως ενα προσωπικό γυμναστήριο, ενα ιδιωτικό αυτοκίνητο, μια βάρκα, ένα θερμοκήπιο ή ένα μποστάνι. Απ' όλα τα παραπάνω για κάποιον ανεξήγητο λόγο η πισίνα είναι αυτή που «φλεξάρει» περισσότερο. Ίσως γιατί η ύπαρξή της προϋποθέτει ιδιόκτητη κατοικία με αυλή. Κάθε φορά που βλέπω μια παλιά μονοκατοικία στην επαρχία, με ένα τεράστιο suv παρκαρισμένο στον κήπο, σκέφτομαι πως αν τα χρήματα για το αυτοκίνητο επενδύονταν σε μια μικρή δεξαμενή νερού θα ήταν ευτυχισμένα περισσότερα μέλη της οικογένειας και η αξία του πατρικού που χρησιμοποιούμε ως εξοχική κατοικία θα αυξανόταν.

Το κολύμπι βελτιώνει τον ύπνο. Έχει θετική επίδραση στην ψυχική υγεία, ανακουφίζει από το άγχος, είναι μια αποτελεσματική άσκηση στη διατήρηση υγιούς βάρους, βελτιώνει την καρδιαγγειακή υγεία και είναι πιο ήπιο στις αρθρώσεις που σημαίνει ότι είναι η ιδανική άσκηση για την τρίτη ηλικία. Παρόλα αυτά όταν σκεφτόμαστε πισίνα συνειρμικά μας έρχεται η εικόνα του Χίου Χέφνερ να πίνει sex on the beach, με τα λαγουδάκια του πάνω σε ένα φουσκωτό στρώμα στο νερό και καθόλου η μητέρα μας που μετά τη διάγνωση με Parkinson χρειάζεται να κολυμπάει σχεδόν καθημερινά για να καθυστερήσει την εξέλιξη της ασθένειας, ή ο αυτιστικός γιος μας που χρειάζεται να κολυμπάει για θεραπευτικούς λόγους. Το κολύμπι είναι σημαντικός παράγοντας μείωσης της αισθητηριακής διέγερσης στον αυτισμό που οφείλεται στη θερμοκρασία του νερού και της άσκησης. 

Η θάλασσα δεν είναι αρκετή;

Σαφώς. Αν ζεις σε σπίτι παραθαλάσσιο. Αν όχι πρέπει να διαθέτεις αυτοκίνητο για να μετακινηθείς σε μια παραλία. Το αυτοκίνητο χρειάζεται καύσιμο. Πέριξ της παραλίας δεν βρίσκεις πάντα χώρο για πάρκινγκ. Υπάρχουν οι περιπτώσεις του ελεγχομενου. Κι εκει πρέπει να πληρώσεις. Το αυτοκίνητο πρέπει να διαθέτει χώρο για τα συμπαρομαρτούντα ενός μπάνιου: ομπρέλες, νερά, καθισματάκια. Αυτά κοστίζουν. Μπορεί να κολυμπήσει κάποιος στην Ελλάδα το 2024 χωρίς ομπρέλα; Όχι. Βρίσκει εύκολα δωρεάν σκιά κάτω από αλμυρίκι; Σχεδόν ποτέ. Μπορεί να κάνει μπάνιο χωρίς ξαπλώστρα ή καρεκλάκια; Η απάντηση είναι εξαρτάται: από την ηλικία και τα προβλήματα υγείας. Ένας μεσήλικας με μυοσκελετικά δεν μπορεί. Ή θα πρέπει να φέρει μαζί του εξοπλισμό ή να πάει σε οργανωμένη πλαζ, όπου και πάλι πρέπει να πληρώσει για σετ ξαπλώστρας και κατανάλωση φαγητού. Πού θέλω να καταλήξω. Για τους ανθρώπους που ζουν σε μονοκατοικία και όχι απαραίτητα σε βίλα, και όχι απαραίτητα σε πολλά τετραγωνικά, η κατασκευή μιας μικρής δεξαμενής νερού θα έπρεπε ακόμη και να επιδοτείται. Όπως θα έπρεπε να είναι και προϋπόθεση σε όλες τις νέες κατασκευές κάθετης δόμησης. Πολλές νέες πολυκατοικίες διαθέτουν στον τελευταίο όροφο ή στο ισόγειο μια δεξαμενή νερού που εξυπηρετεί τους ενοίκους. Τους εξυπηρετεί ψυχαγωγικά, θεραπευτικά, αγχολυτικά. Οι πισίνες αυτές θα έπρεπε να είναι κατασκευαστικά συμμορφωμένες με τους κανόνες βιώσιμοτητας.

Πότε μια πισίνα ειναι οικολογική;

Όταν χρησιμοποιεί μηχανοστάσιο ανακύκλωσης και όχι αναπλήρωσης νερού. Όταν διαθέτει ηλιακά πάνελ για να διατηρείται χρηστική και τον χειμώνα, όταν χρησιμοποιούνται οικολογικά προϊόντα για τον καθαρισμό της.

Έντεκα εκατομμύρια τόνοι πλαστικού στον πυθμένα των ωκεανών σίγουρα δεν δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που επιμένουν να πλατσουρίζουν σε κλειστές δεξαμενές νερού.

Εν κατακλείδι, αντί να δείχνουμε με το δάχτυλο όσους διαθέτουν πισίνα, ας πιέσουμε τους υπεύθυνους να διευκολύνουν στην απόκτηση ή στη δωρεάν πρόσβαση και στους υπόλοιπους.